You are currently browsing the category archive for the ‘Σκλαβωμένες Πατρίδες’ category.
Άγιος Βασίλης έρχεται Γενά- Γενάρης ξημερώνει
Βασίλη μ’ πούθεν έρχεσαι κι απού- κι απούθε κατεβαίνεις.
Από τη μάνα μ’ έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω
να πα να μάθω γράμματα, να πω την αλφαβήτα.
Προκοπίου τοῦ Καισαρέως
Ἡ ὀμορφιά της εἶναι ἀπερίγραπτη.
Συνδυάζει ἄψογα τὸ μέγεθος μὲ τὴν ἁρμονία τῶν ἀναλογιῶν, χωρὶς καμιὰ ὑπερβολὴ καὶ χωρὶς καμιὰ ἔλλειψη, ὥστε νὰ ξεπερνᾶ τὸ κοινὸ μέτρο στὴ μεγαλοπρέπεια, χωρὶς ὅμως νὰ θυσιάζει τὴν ἰσορροπία στὴν ὑπερβολὴ καὶ εἶναι λουσμένη στὸ φῶς καὶ στὶς ἀνταύγειες τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων.
Ήταν λίγο πριν το μεσημεριανό της 13ης Σεπτεμβρίου 1922. Η δεσποινίς Μ.Μ. κοσμήτορας του Αμερικανικού Κολεγιακού Θηλέων στην Σμύρνη, κοίταξε έξω από το παράθυρο του γραφείου της και σοκαρίστηκε από το θέαμα που αντίκρυσε.
«Είδα με τα μάτια μου έναν Τούρκο αξιωματικό να εισέρχεται σε ένα σπίτι με μικρούς τενεκέδες βενζίνη» αργότερα έγραψε «Δευτερόλεπτα αργότερα, το κτίριο τυλίχθηκε στις φλόγες»
Η Μ.Μ. ανησύχησε περισσότερο όταν και τα γειτονικά σπίτια έπιασαν φωτιά. Καθώς η φωτιά μεταδιδόταν από κτίριο σε κτίριο, οι φλόγες άρχισαν να ζυγώνουν και το Αμερικανικό Κολέγιο.
H καταστροφή κορυφώθηκε μια μέρα σαν κι αυτήν το 1922.
Ήταν η μέρα που οι τσέτες μπήκανε στη Σμύρνη κι ο κόσμος έμενε χωρίς νόημα, η ιστορία χωρίς δικαιοσύνη κι ο πολιτισμός ένα ξεκούρδιστο αστείο για λήθη και για θάνατο προορισμένο.
Θα ήταν ίσως λύτρωση να ξεχαστεί ο φόνος. Μα οι ματωμένες μνήμες, οι ιωνικές νύχτες των προγόνων μας, νικούν ακόμη την άνοια του χρόνου γιατί δεν ήταν μια Ιδέα που χάθηκε αλλά ζωές, αμέτρητες ψυχές με σάρκα και οστά.
«Στην έδρα της επαρχίας Tσεβισλίκ, σε απόσταση 27 χιλιομέτρων από την Tραπεζούντα, εγκαταστάθηκε σύμφωνα με το νόμο, μικτή επιτροπή, της οποίας τα μέλη ήσαν ο Έπαρχος, ο στρατιωτικός διοικητής και ο Mολλάς, που ονομαζόταν Mολλά Bαΐζογλου.
Στην επιτροπή αυτή προσέρχονταν οι Kρυπτοχριστιανοί των γειτονικών χωριών, από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου. Δήλωναν ότι είναι χριστιανοί και γράφονταν και με το χριστιανικό όνομά τους στα μητρώα, δίπλα στο παλιό τουρκικό τους όνομα.
Της Λένας Σαββίδου.
Μάρτης του 1936 και στο πρώτο τεύχος των Ποντιακών φύλλων δημοσιεύεται ένα κείμενο του Καπασακάλη Κωνσταντίνου με θέμα του την ασήμωση της σκεπής της Μονής της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα.
Γνωρίζοντας σήμερα πως η Μονή δεν είναι ασημοσκέπαστη, το ενδιαφέρον τονώνεται για το τι διαδραματίστηκε τότε και η σκεπή του μοναστηριού διατηρήθηκε ως έχει.
Αγιογραφία δια χειρός Μαρίας Χατζηβασιλείου.
Kώστας Xατζηπέμου
«Δεκαετία του ’50. O μακαρίτης ο πατέρας μου, νεωκόρος τότε στην εκκλησία των δώδεκα Aποστόλων στο Φερίκιοϊ της Πόλης. Kι εγώ παιδί… όμως θυμάμαι που ‘ρχονταν αργά τη νύχτα και χτυπούσαν την πόρτα χανούμισσες με φερετζέδες και μικρά παιδιά στην αγκαλιά.
Eρχόντουσαν από την Aνατολή και ζητούσαν να βαπτίσουν τα παιδιά τους. Kρυφά τους βάζαμε στην εκκλησία, κλειδώναμε την πόρτα κι άρχιζε το μυστήριο της βάφτισης. Σιωπηλά. Xαμηλόφωνα.
Τοῦ κ. Κων/ντίνου Β. Χιώλου
Διδάκτορος Νομικῆς-Προέδρου Ἐθνικῆς Ἑνώσεως Βορείων Ἑλλήνων
Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι,οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ τῇ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν μή φειδόμενοι τῆς ζωῆς ἡμῶν.
Τό πρωΐ τῆς Τρίτης 29 Μαΐου 1453, ἤτοι πρίν ἀπό 562 (566) ἔτη ἀπό σήμερα, «ἑάλω ἡ Πόλις» καί τό Βυζάντιο εἶχε παύσει πλέον νά ὑπάρχει.
Ὅ,τι ἀπέμεινε ἐντός ὀλίγου περιῆλθε ὁλοκληρωτικῶς στούς τούρκους, οἱ ὁποῖοι γενόμενοι κύριοι τῆς Πόλεως ἄρχισαν τήν καταστροφή καί τήν λεηλασία αὐτῆς, καταστρέψαντες τελείως τό Μέγα Παλάτιον, πλήν τοῦ πλησίον αὐτοῦ εὑρισκομένου Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας, τόν ὁποῖον, καθώς καί ὅλες τίς ἄλλες Ἐκκλησίες, μετέτρεψαν σέ τζαμιά, ἐνῶ πολλοί τῶν κατοίκων ἐσφάγησαν ἤ ἐξανδραποδίσθηκαν.
Του Ντίνου Αυγουστή
Μέρα μνήμης η 19η Μαΐου. Μια ακόμη μαύρη επέτειος κατά την οποία μνημονεύεται από τους απανταχού της γης Έλληνες η γενοκτονία των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου.
Οι Έλληνες Πόντιοι, αναπόσπαστο συνεκτικό κομμάτι της Ελληνικής Φυλής, με τρισένδοξη Ιστορία, μεγαλούργησαν στο διάβα των αιώνων διατηρώντας παρά τις κακουχίες και τις αφόρητες απειλές αναλλοίωτη την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, την Ελληνική Γλώσσα, στην μορφή της ποντιακής διαλέκτου που μαζί με την Κυπριακή διατηρούν αναρίθμητα στοιχεία της Αρχαίας Ελληνικής (Ιωνικής) προφοράς.
Ήταν Μάιος μήνας στα 1867. Το ότι οι κάτοικοι της Κρώμνης φανερώθηκαν ως Ορθόδοξοι Έλληνες και στην ψυχή και στην καρδιά, αυτό έδωσε μεγάλο θάρρος στους Σταυριώτες, κι έλεγαν αναμεταξύ τους.
«Αφού ο εκατοχρονίτης Μολλά-Μπεχρέμ’ ς πέταξε το σαρίκι κι έβγαλε τον κίτρινο τσουμπέ, γιατί κι εμείς να μην πετάξουμε από πάνω μας τη ντροπή του αρνησίθρησκου;»
Γι’ αυτό οι χωρικοί συγκεντρώθηκαν στο σπίτι του πρωτόπαπα του χωριού, και αφήνοντας κατά μέρος και τα ψέματα, έκαναν την εξής συμφωνία.
Πρόσφατα σχόλια