You are currently browsing the category archive for the ‘Σκλαβωμένες Πατρίδες’ category.
Η μπροστινή όψη της αμφιπρόσωπης εικόνας χωρίς την ασημένια επένδυση και μετά τον καθαρισμό της.
Γιώργος Ιωάννου (Ἡ σαρκοφάγος, 1971)
Στή μισοβυθισμένη μές στά χώματα Ἀχειροποίητο,1 σέ μιά γωνιά τοῦ νάρθηκα, βρίσκεται σχεδόν παραπεταμένη ἡ Παναγία ἡ Ρευματοκρατόρισσα. Κατεβαίνω ἀρκετά συχνά καί τήν κοιτάζω πικροχαμογελώντας γιά τήν κοινή κατάντια μας.
Καισαριανή 1926 η Φραγκώ Πολυχρόνη το γένος Μαργαρίτη
«…Στους πανωχωριανούς μύλους μάς ηβάλανε σε μια σειρά πιο στενή, για να μας ελέγχουν από ‘δώ κι από ‘κεί τα ταγκαλάκια (1) πάνω στ’ αλόγατα, κι από ‘κειδανάς ηξεκινούσαμε.
Ήπρεπε να πορπατούμε με διαταή και να σταματούμε με διαταή. Άμα ηφώναζε ο Τούρκος «ντουρ!» (2) κι ηπορπατούσε κανένας, ούτε που λογάριαζε τι ήταν! Μπαμ, του ‘ριχνε με τη μια! Η μάνα μας, έγκυος τότε, κοιτούσε να μας το θυμίζει:
Τῆς Μαρίας Ἀργυράκη
Ἡ ὑγρὴ ζέστη καὶ ἡ ἄπνοια τῆς Πόλης μὲ βρῆκε, τὸν Ἰούλιο τοῦ 2002, ἀνάμεσα σὲ στοῖβες παλιῶν βιβλίων, νὰ συνταιριάζω ψήγματα τῆς ἱστορίας τῶν Θεραπειῶν, τοῦ «θερινοῦ Φαναρίου».
Στὶς 26 τοῦ μήνα, ἀνήμερα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, ἕνα δροσερὸ ἀεράκι διέσχισε τὸ Βόσπορο, οἱ δαντελωτὲς φυλλωσιὲς τῶν πλατάνων παιχνίδισαν στὸ φῶς καὶ ἡ κουρούνα, στὴν κορυφὴ τοῦ κυπαρισσιοῦ, ἔστρεψε τὸ στῆθος της στὸν ἄνεμο, ὕψωσε τὸ ράμφος καὶ ἀναπετάρισε.
Απόσπασμα από το κείμενο της Μαρίας – Ανδρομάχης Ανδρέου Α΄ Λυκείου, 04/02/2019
Τότε, παιδί μου, ήταν που μας έδιωξαν από τα σπίτια μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ημερομηνία: 20 Ιουλίου του 1974. Έμενα με την οικογένειά μου σε ένα όμορφο σπίτι στην Αμμόχωστο.
Τοῦ Γιώργου Σεφέρη
«Χριστέ, βοήθει», διαβάζεις τὸ μονόγραμμα τοῦ Σταυροῦ, καθὼς περνᾶς τὴν πόρτα τῆς Ἁγιᾶς Σοφιᾶς κι ἀκοῦς τὰ περιστέρια νὰ χτυποῦν τὰ φτερά τους κάτω ἀπὸ τοὺς μεγάλους θόλους.
«Κύριε, βοήθει τὸν δοῦλον σου… Κύριε, βοήθει…», ἔλεγαν τὰ μονόπετρα μοναστήρια μέσα στὶς ἔρημες λαγκαδιές.
Χωρίς ἀμφιβολία, τό θλιβερώτερο γεγονός τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ ἅλωσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Τούρκους.
Ἡ ἀποφράς ἡμέρα τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453 δέν σήμανε ἁπλῶς τήν πτῶσι μιᾶς πόλεως, ἀλλά τήν κατάλυσι τῆς δοξασμένης χιλιόχρονης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Η δραματική περίπτωση της Ποντιοπούλας Παρθένας, που χάθηκε στους διωγμούς το 1920 και βρέθηκε ως Αϊσέ, μετά από 60 χρόνια!
Η σημερινή μέρα, για τους Τούρκους είναι μεγάλη γιορτή και για τους Έλληνες του Πόντου η αρχή της μεγάλης τραγωδίας, με νέους πιο σκληρούς διωγμούς και μαρτυρίων κατά των Ελληνοποντίων, με εξορίες, βιασμούς παρθένων, σφαγές και εκτελέσεις. Γενοκτονία!
Γιάννης Πεγειώτης
Η προκλητική αγάπη του Θεού μας στήριξε εκείνα τα χρόνια αλλά και την τριακονταετία που ακολούθησε.Το 1978 στο σχολείο μας υπήρχαν πολλές δυσκολίες πίσω από τα χαρούμενα πρόσωπα.
Όλοι και όλες το παλεύαμε. Ο καθένας με τον τρόπο του. Με υπομονή στις αδικίες στη φτώχεια σε κάποιες προσβολές
Ο Μπουρνόβας ήταν ένα πλούσιο προάστιο έξω από τη Σμύρνη, που είχε γνωρίσει την ακμή του από τις αρχές του 19ου αιώνα.
Αναπτύχθηκε πραγματικά μετά το 1867, με τα εγκαίνια της διακλάδωσης της σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεε τη Σμύρνη με τον Κασαμπά. Λίγα χρόνια αργότερα, κατασκευάστηκε κι ένας καρόδρομος.
Τὰ μαρτύρια ματαίως ἀφήρεσαν οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τὸ μεγαλοφάνταστον κτίσμα τοῦ Ἰουστινιανοῦ τὰ μαρτύρια τῆς βυζαντινῆς του καταγωγῆς. Ματαίως τὸ ἐστόλισαν μὲ τὴν ἰσλαμικὴν διακόσμησιν.
Κάτω ἀπὸ τὸ ἀσβεστόχρισμα, τὸ ὁποῖον τοῦ ἔκαμαν, μισοφαίνονται πάντοτε τὰ παλαιὰ ψηφιδωτά, ποὺ ἐσκόρπιζον ἄλλοτε γλυκεῖαν λάμψιν.
Κάτω ἀπὸ τὰ στηρίγματα τοῦ θόλου, εἰς τὰς καμπύλας τῶν τόξων καὶ τῶν ἁψίδων, ὡσὰν μέσα ἀπὸ λευκὴν ὁμίχλην, προβάλλουν μορφαὶ ἀρχαγγέλων, ἁγίων, χερουβείμ.
Πρόσφατα σχόλια