You are currently browsing the category archive for the ‘Σκλαβωμένες Πατρίδες’ category.
Γεννήθηκα στην Κωνσταντινούπολη σε μια γειτονιά, όπου Έλληνες και Τούρκοι ζούσαν ειρηνικά και αγαπημένοι μέχρι εκείνη τη νύχτα στις 6 Σεπτεμβρίου 1955.
Ήμουν μικρό παιδάκι αλλά μέχρι να πεθάνω δε θα ξεχάσω. Κάθε χρόνο την ίδια μέρα είναι σαν να τα ζω ξανά. Ήταν ένα φθινοπωρινό βραδάκι οκτώ το βράδυ.
τῆς Διδοῦς Σωτηρίου (ἀποσπάσματα)
(Ἡ ὑπόθεση τοῦ πρώτου αὐτοῦ μυθιστορήματος τῆς Διδοῦς Σωτηρίου ἀναφέρεται στά θύματα τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς, τόν ξεριζωμό τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν καί τίς σκληρές δοκιμασίες πού ἀντιμετώπισαν οἱ πρόσφυγες κατά τήν ἐγκατάστασή τους στήν Ἑλλάδα).
Ἀρχίσαμε νὰ βαδίζουμε πιασμένοι ἀπ ᾽τὸ χέρι, κοντὰ ὁ ἕνας στὸν ἄλλον, χαμένοι, μουδιασμένοι, δισταχτικοί, σὰν νὰ ᾽ μαστε τυφλοὶ καὶ δὲν ξέρουμε ποὺ θὰ μᾶς φέρει τὸ κάθε βῆμα ποὺ ἀποτολμούσαμε.
Τοῦ κ. Κων/ντίνου Β. Χιώλου
Διδάκτορος Νομικῆς – Προέδρου Ἐθνικῆς Ἑνώσεως Βορείων Ἑλλήνων
Τό πρωΐ τῆς Τρίτης 29 Μαΐου 1453, ἤτοι πρίν ἀπό 568 ἔτη ἀπό σήμερα, «Ἑάλω ἡ Πόλις» καί τό Βυζάντιο εἶχε παύσει πλέον νά ὑπάρχει.
Ὅ,τι ἀπέμεινε ἐντός ὀλίγου περιῆλθε ὁλοκληρωτικῶς στούς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι γενόμενοι κύριοι τῆς Πόλεως, ἄρχισαν τήν καταστροφή καί τήν λεηλασία αὐτῆς, καταστρέψαντες τελείως τό Μέγα Παλάτιον, πλήν τοῦ πλησίον αὐτοῦ εὑρισκομένου Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας, τόν ὁποῖον, καθώς καί ὅλες τίς ἄλλες Ἐκκλησίες, μετέτρεψαν σέ Τζαμιά, ἐνῶ πολλοί τῶν κατοίκων ἐσφάγησαν ἤ ἐξανδραποδίσθηκαν.
Σταυρούλα Μέντη
Μαθηματικός
Ἡ Ἁγία Σοφία ὑπῆρξε ἕνα ἀρχιτεκτονικό θαῦμα γιά τήν ἐποχή της. Κατασκευασμένη ἀπό τούς Μικρασιάτες μηχανικούς Ἀνθέμιο ἀπό τίς Τράλλεις (σημερινό Ἀϊδίνιο) καί Ἰσίδωρο ἀπό τή Μίλητο, ἐγκαινιάστηκε τό 537 μ.Χ. ἐπί βασιλείας τοῦ Ἰουστινιανοῦ Α΄.
Ἐντυπωσιάζει καί τόν σημερινό ἐπισκέπτη καί μελετητή της, τόσο μέ τή μεγαλοπρέπειά της, ὅσο καί μέ τήν ἀντοχή της στόν χρόνο.
Ἱστορικὲς μαρτυρίες
«Κόσμος πέθανε τότε καὶ τοὺς ἔριξαν στὴ θάλασσα»
Ἡ Σινώπη ἄρχισε ν’ ἀδειάζει στὰ 1922. Ὅταν ἔπεσε ἡ Σμύρνη, αὐτὸ τὸ μήνα ἄρχισε νὰ ἀδειάζει. Οἱ ἄντρες ὅλοι ἤμαστε ἐξορία. Ὅσοι εἴχαμε βρεθεῖ στὴν Κασταμονὴ μᾶς κρατοῦσαν στὴν Κασταμονὴ καὶ μᾶς ἔλεγαν νὰ κατέβουμε στὴν Ἰνέπολη νὰ φύγουμε ἀπὸ ἐκεῖ.
Ἐμεῖς, ὅμως, κάναμε μία ἐπιτροπὴ καὶ τὴ στείλαμε στὸν Κεμάλ, νὰ μᾶς ἐπιτρέψει νὰ γυρίσουμε στὴ Σινώπη γιὰ νὰ πάρομε καὶ τὶς οἰκογένειές μας. Καὶ ὁ Κεμὰλ τὸ δέχτηκε καὶ μᾶς ἄφησαν.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Κωνσταντινούπολη,
Βασιλεύουσα Πόλη, δίπλα στον καταγάλανο Βόσπορο, ποιας άλλης πόλης ή δόξα μπορεί ποτέ με τη δική σου να συγκριθεί;
Υπήρξες πεδίο μάχης φοβερό μεταξύ πνευματικών αντιπάλων: βλάσφημων αιρετικών και άγιων τού Θεού.
Βουρλά!
Καμάρι της Ανατολής!
Καρφί μέσα στα μάτια των Τούρκων.
Με τι συγκίνηση θυμάμαι τους αμπελοφυτεμένους κάμπους σου! Θυμάμαι τα ωραία εωθινά σου και ξαναζωντανεύουν μέσα μου τα ίδια αισθήματα που εδωκίμαζα τότε, σαν έβλεπα να ξεχύνονται από τους μαχαλάδες σου στα αμπέλια χιλιάδες κόσμος, που ήξερε να κρατεί το λισγάρι του αγρότη τόσον, όσον και το τουφέκι του πολεμιστή.
Το εσωτερικό του ναού της Αγίας Ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη το 1912
Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γαβριήλ Διονυσιάτου
Σέ μία Ἐκκλησία τοῦ Γαλατά στήν Πόλη, ὅπου συχνάζουν οἱ ναυτικοί καί ταξιδιῶται ν’ ἀνάψουν τό κεράκι τους γιά τούς δικούς τους καί τό καλό ταξείδι πρός τίς φουρτουνιασμένες θάλασσες τοῦ Πόντου.
Ἐκεῖ τή Μεγάλη Σαρακοστή τοῦ 1954 πῆγε νά λειτουργήση καί νά ξομολογήση τούς Χριστιανούς κάποιος Γέρων Πνευματικός*, γιά πρώτη φορά ἐπισκεπτόμενος τήν Πόλη.
Η επιστολή είναι από το αρχείο!!!
Σημείωση συγγραφέα: Αρχή του Νοέμβρη του 1922 ήρθε μας βρήκε στην Τραπεζούντα η Ελένη κόρη του Γρήγορη Μελίδη και σύζυγος του Κάτσιου, και μας έδειξε κάποιο συγκινητικό γράμμα του αδελφού της Γιάννη.
Στο γράμμα του ο Γιάννης για να μην προδοθεί η αδελφή του Ελένη, παρουσιάζεται σαν Γεώργιος Βενετικίδης.
Η λειτουργία δεν τέλειωσε
Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,
και μέσα στην κοιλάδα
του δάκρυου εδώ, κι αντρειεύοντας
από μια πίστη, Ελλάδα!
κράχτε, στο νου ριζώστε τη
με το Σταυρό, με δόρυ,
Σοφία, Μητέρα, Κόρη,
Παντάνασσα, Αθηνά.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια