You are currently browsing the category archive for the ‘Πόντος’ category.
Ήταν μετά την Μικρασιατική καταστροφή, όταν μια ομάδα δεκαπέντε οικογενειών από τα Σούρμενα του Πόντου εγκαταστάθηκε στα Σούρμενα της Αττικής, όπου άρχισε να ξαναφτιάχνει τη ζωή της.
Η διευρυμένη οικογένεια άρχισε να συγκατοικεί είτε σε διαφορετικούς ορόφους στο ίδιο κτίσμα, είτε σε γειτονικά κτίσματα, γεγονός που βοήθησε να διατηρηθεί η συνοχή της ομάδας…
Στον Πόντο η βάφτιση λεγόταν «Φωτίσια ή Φωτίσα» και γινόταν συνήθως πριν από τη συμπλήρωση σαράντα ημερών από τη γέννηση του παιδιού. Λάμβανε χώρα πάντα ημέρα Κυριακή, ενώ νονός του πρώτου παιδιού γινόταν αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι.
«Για να λυθούν τα σταυρωμένα χέρια του», όπως πιστεύανε…
Κατά τη διάρκεια του Δωδεκαημέρου, συναντάμε και πολλά έθιμα στον Πόντο σχετικά με τη Πρωτοχρονιά. Έθιμα, που παρ’ όλες δύσκολες εποχές στις οποίες ζούσαν οι Πόντιοι, κατάφεραν να διατηρήσουν, κατά την παράδοση τους.
Υείαν – ευλοΐαν και καλοχρονίαν!
Βασιλόπιτα αλμυρή; Κι όμως! Η Ποντιακή βασιλόπιτα διαφέρει από τις κοινές βασιλόπιτες. Μιας και είναι μια αλμυρή πίτα και όχι γλυκιά, όπως αυτές που συνηθίζουμε να φτιάχνουμε. Η αυθεντική συνταγή που ακολουθούσαν οι νοικοκυρές του Πόντου γινόταν με προζύμι.
Μια Ποντιακή παραδοσιακή συνταγή…
Έλσα Γαλανίδου- Μπαλφούσια
Ο Χειμώνας που σε διάφορα μέρη του Πόντου λέγεται «Χειμός» ή «Χειμωγκός», άρχιζε νωρίς και διαρκούσε πολύ. Μάλιστα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ο οποίος ήταν πολύ βαρύς, σταματούσαν οι εξωτερικές εργασίες.
Έρθεν ο Χειμωγκός, κατάβρεχος, χιονόβρεχος…
Το ψυχικό μεγαλείο της Σανταίας γυναίκας έφτασε στο υψηλότερο σημείο το 1915 όταν άρχισε η σφαγή των Αρμενίων. Οι Αρμένιοι κυνηγημένοι από τους Τούρκους κρύφτηκαν στα βουνά της Σαντάς για να γλυτώσουν.
Οι γυναίκες ανασκουμπώθηκαν. Κουβαλούσαν στα βουνά ό,τι μπορούσαν, παρά τις φοβέρες και τις απειλές των Τούρκων και με μεγάλο κίνδυνο της ζωής τους.
Η θέση της νύφης στο σπίτι των πεθερικών ήταν περιθωριακή. Ήταν σαν να έπαιρναν μια υποτακτική. Η νύφη ήταν υποχρεωμένη να κάνει όλες τις δουλείες του σπιτιού. Ξυπνούσε πρωί και κοιμόταν τελευταία.
Ξυπνούσε από τα χαράματα φορούσε το άσπρο το τσεμπέρι της, φινιρισμένο με χάντρες και πούλιες «καπαράδας» και σκούπιζε γύρω-γύρω όλη την αυλή του σπιτιού.
Πόπη Τσακμακίδου -Κωτίδου
Φιλόλογος-Συγγραφέας
Η φιλοξενία, η αλληλοβοήθεια και η ελεημοσύνη πάνε μαζί. Όλα τα σπίτια της Σαντάς, καθαρά και περιποιημένα, φτωχικά ή πλουσιόσπιτα, ήσαν ανοιχτά στη φιλοξενία.
Οι νοικοκυρές, όταν μαγείρευαν, έβαζαν πάντοτε μια και δυό μερίδες παραπάνω:
Πόπη Τσακμακίδου -Κωτίδου.
Φιλόλογος-Συγγραφέας.
Eυτυχώς που οι Σανταίοι δεν στερούσαν από τα κορίτσια το σχολείο. Τα έστελναν στο σχολείο όπως και τα αγόρια παρ’ όλο που η φοίτηση δεν ήταν υποχρεωτική, αλλά ούτε και δωρεάν.
Ανάλογα με την τάξη που φοιτούσαν πλήρωναν ένα συμβολικό ποσό που το έλεγαν «Εισιτήριον».
Ἱστορικὲς μαρτυρίες
«Κόσμος πέθανε τότε καὶ τοὺς ἔριξαν στὴ θάλασσα»
Ἡ Σινώπη ἄρχισε ν’ ἀδειάζει στὰ 1922. Ὅταν ἔπεσε ἡ Σμύρνη, αὐτὸ τὸ μήνα ἄρχισε νὰ ἀδειάζει. Οἱ ἄντρες ὅλοι ἤμαστε ἐξορία. Ὅσοι εἴχαμε βρεθεῖ στὴν Κασταμονὴ μᾶς κρατοῦσαν στὴν Κασταμονὴ καὶ μᾶς ἔλεγαν νὰ κατέβουμε στὴν Ἰνέπολη νὰ φύγουμε ἀπὸ ἐκεῖ.
Ἐμεῖς, ὅμως, κάναμε μία ἐπιτροπὴ καὶ τὴ στείλαμε στὸν Κεμάλ, νὰ μᾶς ἐπιτρέψει νὰ γυρίσουμε στὴ Σινώπη γιὰ νὰ πάρομε καὶ τὶς οἰκογένειές μας. Καὶ ὁ Κεμὰλ τὸ δέχτηκε καὶ μᾶς ἄφησαν.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια