Κερασινός – Ο Ιούνιος στον Πόντο

Ο μήνας Ιούνιος στον Πόντο λέγεται «Θερ’νός», αλλά κυρίως «Κερασινός» ή αλλιώς «Κερασάρτς».

Καθ’ ότι στη διάρκεια του ωρίμαζαν τα κεράσια, τα ξακουστά κεράσια του Πόντου. Άλλωστε την Κερασούντα τη θεωρούσαν πατρίδα της κερασιάς.

Ο Κερασινός φέρ’ τον ήλον, κοκκινίζ’ κ’ ευτάει σε μήλον

Συνταγή για μουχούλια

Τα μουχούλια είναι ζυμαρένια γλυκά, με λιγοστή ζάχαρη, σε σχήμα μικρής βαρκούλας. Φτιάχνονται σκέτα, πασπαλισμένα με κοπανισμένα καρύδια και περιχυμένα με μέλι.

Συχνά τα γέμιζαν και με ξερά φρούτα ή και με ψιλοκομμένα μήλα πασπαλισμένα με κανέλα.

Πολλά και αναπάντεχα περίτεχνα τα Ποντιακά γλυκά

Ψάχνοντας τον σταυρό της μάνας μου

Έξω από ένα ιατρείο, δύο ηλικιωμένοι έχουν πιάσει ζωηρή κουβέντα.

Είναι και οι δυο Πόντιοι και λένε ιστορίες του τόπου που γνώρισαν σαν παιδιά και άκουσαν από τους γονείς τους. Ο γιατρός τους ξέρει πια προσωπικά. Ανοίγοντας την πόρτα τους λέει…..

Μια πραγματικά συγκινητική μαρτυρία

«Ε κιτί πατρίδα» – Κατάθεση ψυχής από έναν Πόντιο

του Γιάννη Πιλαλίδη

Η μνήμη με σκοτώνει όπου και να κοιτάξω, ακόμη και στις πιο σκοτεινές γωνιές της ψυχής μου. Τα δάκρυα στέρεψαν, ριγμένα στα χώματα της θύμησης της πατρίδας

Όσα χρόνια και αν περάσουν, η 19η Μάιου θα είναι η μέρα των αναμνήσεων, η ημέρα που ο πόνος θα επιστρέφει στο νου, για όλους εκείνους που χάθηκαν στα χώματα του Πόντου το 1922.

Την Άνοιξη στον Πόντο

Και στον Πόντο η εποχή αυτή του χρόνου λεγόταν «Άνοιξη», από το αρχαίο «Άνοιξις». Οι Πόντιοι ήταν πολύ επιφυλακτικοί για τον ερχομό της εποχής αυτής, από άποψη καιρικών συνθηκών, μιας και ο καιρός ήταν άστατος.

Ορισμένες φορές έκανε τόσο πολύ κρύο, ώστε ο καιρός θύμιζε χειμώνα

Προσκύνημα στους Αγίους Τόπους

Στάθης Αθανασιάδης (Γεροστάθης)

Το μεγαλύτερο ευτύχημα για κάθε Πόντιο ή Πόντια ήταν το προσκύνη­μα στους  Αγίους Τόπους, να πάνε σον «Αεν Τάφον, σό χατζιλούχ.  

Η επί­σκεψη αυτή εκτός από την ψυχική ικανοποίηση, προσπόριζε και τον τιμητικό τίτλο του Χατζή, γι’ αυτό συνηθισμένη ήταν η ευχή: Χατζής ή Χατζάβα νά ‘ίνεσαι.

Χώμα από τον Πόντο

Απόγονοι ξεριζωμένων, κουβαλούν άμμο, χώμα, πέτρες, ακόμα και φρούτα, από τον Πόντο – τη γενέθλια γη των προγόνων τους. Για να τα βάλουν στους τάφους των προγόνων τους, εκπληρώνοντας ένα ηθικό χρέος απέναντι τους.

Όταν μιλούν για τον Πόντο βουρκώνουν και η νοσταλγία «σκεπάζει» το βλέμμα τους!

Τα Αμάραντα του Πόντου

Τα Αμάραντα ταυτίζονται με τον Ποντιακό Ελληνισμό. Ο οποίος, παρότι υπέστη τη Γενοκτονία και αποκόπηκε από τα πάτρια εδάφη του, κατόρθωσε να επιβιώσει διατηρώντας την ιστορική του μνήμη και τον πολιτισμό του.

Τα Αμάραντα συμβολίζουν την επιβίωση και την αναγέννηση των Ποντίων

Ήταν κάποτε ένα λουλούδι με μεθυστικό άρωμα. Το λουλούδι αυτό φύτρωνε επάνω σε απόκρημνα βράχια, επάνω σε οροπέδια, δίπλα στο γιαλό, αλλά και μέσα στο δάσος.

Ο Δεξάμενος (Νονός) Στον Πόντο

Ανδρέας

Δεξάμενος είναι ο ανάδοχος, νονός του βρέφους που βαπτίζεται. Λεγόταν και σύντεκνος όπως και στην Κρήτη.

Στον Πόντο ο κουμπάρος που στεφάνωνε τους γονείς βάφτιζε και το παιδί. Έθιμο που μέχρι σήμερα τηρούν οι Πόντιοι.

Καρτόβε Κοφτέδες (Κεφτέδες Με Κιμά Και Πατάτες)

Ασλανίδης Ανδρέας

Συστατικά

1 κιλό πατάτες βραστές
1/4 κιλό κιμά
½ κρεμμύδι τριμμένο
1 αυγό, 1/8 κασέρι τριμμένο
½ ποτήρι σουσάμι
αλάτι, πιπέρι λάδι για το τηγάνι.