You are currently browsing the category archive for the ‘προσευχή’ category.
Κάθε παιδί, όπως έχει ανάγκη να γνωρίσει τους βιολογικούς του γονείς και να μάθει να επικοινωνεί μαζί τους, έτσι έχει ανάγκη να γνωρίσει και να επικοινωνήσει με τον Πατέρα του.
Γιατί όσο μικρό κι αν είναι ένα παιδί έχει τη δυνατότητα να προσεύχεται, καθώς, αφού μπορεί να ζητά από τους γονείς αυτό που θέλει, μπορεί να το ζητήσει με τον ίδιο τρόπο από τον Ουράνιο Πατέρα.
Βέβαια για να συμβεί αυτό, μεγάλη ευθύνη έχουν οι γονείς του, οι οποίοι αποτελούν τους βασικούς παιδαγωγούς του, και το διαπαιδαγωγούν κυρίως με το παράδειγμά τους.
– Πώς θα νιώσουμε, Γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;
– Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στον στρατό, εν καιρώ πολέμου, όταν ήμασταν σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με το Κέντρο, είχαμε περισσότερη σιγουριά.
Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δύο ώρες, νιώθαμε μία ανασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δύο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι.
Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει. Είναι ασφάλεια η προσευχή.
Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής
Μήν προσεύχεσαι νά γίνουν τά θελήματά σου, γιατί ὁπωσδήποτε δέν συμφωνοῦν μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά μᾶλλον, καθώς διδάχθηκες, λέγε στήν προσευχή σου: «Γενηθήτω τό θέλημά σου» (Ματθ. στ΄, 10).
Καί γιά κάθε πρᾶγμα αὐτό νά ζητᾶς ἀπό τόν Θεό, νά γίνει τό θέλημά Του, γιατί Αὐτός θέλει τό καλό καί τό συμφέρον τῆς ψυχῆς σου, ἐνῶ ἐσύ, ὁπωσδήποτε δέν ζητᾶς πάντοτε τό συμφέρον σου.
π. Κων. Παπαγιάννης
Tί νὰ ζητοῦμε στὴν προσευχή μας γιὰ τοὺς ἄρχοντες;
Πρῶτον μὲν νὰ ἀναδεικνύῃ ὁ Θεὸς ἄρχοντες ὄχι μόνο συνετοὺς καὶ ἱκανούς, ἀλλὰ πρὸ παντὸς πιστοὺς καὶ ἐναρέτους, καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπῃ έξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας νὰ πέφτουμε στὴν ἐξουσία ἀρχόντων ἀσεβῶν καὶ ἀνικάνων, ὅπως ἀπειλεῖ τοὺς Ἰουδαίους μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἡσαΐου:
«Ἐπιστήσω νεανίσκους ἄρχοντας αὐτῶν, καὶ ἐμπαῖκται κυριεύσουσιν αὐτῶν» (Ἡσ. γ΄ 4)·
Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης:
Δέν ὑπάρχει τίποτα καλύτερο στόν κόσμο ἀπό τό νά ἀγαπᾶς τόν Θεό καί τόν πλησίον σου.
Σ’αὐτό ἡ ψυχή βρίσκει τήν εἰρήνη καί τή χαρά. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ γλυκύτητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ κάνουν νά ξεχνᾶς ὁλοκληρωτικά τή γῆ.
Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι ἀφοσιωμένος στόν Θεό, ξεχνᾶ τόν κόσμο. Αὐτός πού γνώρισε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀγαπᾶ ὅλο τόν κόσμο.
Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε,
ἐσύ εἶσαι ἡ ἐλπίδα μου, ἡ προστασία μου,
τό καταφύγιο μου, ἡ παρηγοριά μου, ἡ χαρά μου.
Σ’ εὐχαριστῶ πού ὲξίωσες ἐμένα
τόν τιποτένιο καί ὲσήμαντο
νά κοινωνήσω τό ἄχραντο Σῶμα
καί τό τίμιο Αἷμα τοῦ Υἱοῦ Σου.
Ἐσύ πού γέννησες τό φῶς τό ὲληθινό,
φώτισε τά μάτια τῆς ψυχῆς μου.
Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος
Σᾶς ἐλέγχει ἡ συνείδηση, ἐπειδή κάνετε πολύ βιαστικά τήν προσευχή σας.
Καί εἶναι εὔλογο. Γιατί ὑπακοῦτε στόν ἐχθρό; Ἐκεῖνος εἶναι πού σᾶς παρακινεῖ:
«Γρήγορα… πιό γρήγορα…». Ἡ βιαστική προσευχή δέν ἔχει πνευματικό καρπό. Βάλτε, λοιπόν, κανόνα στόν ἑαυτό σας νά μή βιάζεστε.
Νά προσεύχεστε ἔτσι, ὥστε οὔτε μιά λέξη νά μήν προφέρουν τά χείλη σας, πού νά μήν τήν κατανοεῖ ὁ νοῦς σας καί νά μήν τή βιώνει ἡ καρδιά σας.
Ρώτησα κάποτε ένα νέο 16 ετών:
-Αγαπάς, παιδί μου, το Θεό;
-Τον αγαπώ πολύ, πάτερ μου, μου απάντησε αυθόρμητα.
-Προσεύχεσαι σ’ Αυτόν τακτικά;
-Όχι! μου είπε με ειλικρίνεια.
Ο νέος αυτός δεν μπορούσε να συλλάβει την αντίθεση που υπήρχε μεταξύ των δύο απαντήσεών του. Γιατί είναι αδύνατον να αγαπά κανείς πραγματικά το Θεό και να μην προσεύχεται.
Γέροντας Τύχων
Ο Γέροντας παπα-Τύχων την λέξη «ευλόγησον» την χρησιμοποιούσε πάντα και με τις πολλές καλογερικές έννοιες, όπως το «ευλογείτε» ή «ευλόγησον», όταν ζητούσε ταπεινά την ευλογία του άλλου, και μετά θα έδινε και αυτός την ευλογία του με την ευχή «Ο Κύριος να σε ευλόγηση».
Μετά από τον συνηθισμένο χαιρετισμό οδηγούσε τους επισκέπτες στο Ναό και έψαλλαν μαζί το Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου και το Άξιον εστίν και, εάν ήταν καλός καιρός, έβγαιναν έξω, κάτω από την ελιά, και καθόταν μαζί τους πέντε λεπτά, μετά σηκωνόταν με χαρά και έλεγε:
Πρόσφατα σχόλια