You are currently browsing the category archive for the ‘προσευχή’ category.
Η δύναμη της προσευχής του Ιησού – Απόσπασμα από το βιβλίο: «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», διαβάζει ο δάσκαλος Σάββας Ηλιάδης
Περιπλανήθηκα έπειτα για κάμποσο και περπάτησα τρεις ολόκληρες ημέρες, χωρίς να συναντήσω ούτε ένα χωριό, ενώ τα παξιμάδια μου άρχισαν να τελειώνουν, και με κατέλαβε ο φόβος μήπως εξακολουθήσει έτσι η κατάστασις, και πεθάνω από την πείνα μέσα στην ερημιά. Άρχισα να προσεύχομαι περισσότερο από τα τρίσβαθα της καρδιάς μου, κι όλοι οι φόβοι μου διαλυθήκανε, γιατί έθεσα εις τον Θεό όλη μου την ελπίδα. Η ειρήνη του μυαλού μου επανήλθε και πάλι, καθώς επίσης και η ευδιαθεσία μου.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Advertisements
Αἰμιλιανός ὁ Σιμωνοπετρίτης
Τήν προσευχήν τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποιός δέν τήν γνωρίζει; Ἀποτελεῖται ἀπό μίαν φράσιν μικρᾶν, ἀπό μετρημένας τάς λέξεις. «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».
Μέ τήν βοερᾶν κραυγήν «Κύριε», δοξολογοῦμεν τόν Θεόν, τήν ἔνδοξον μεγαλειότητά του, τόν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, τόν δημιουργόν τῆς ὁρατῆς καί ἀοράτου κτίσεως, ὅν φρίττουσι τά σεραφίμ καί τά χερουβίμ.
Μέ τήν γλυκυτάτην ἐπίκλησιν καί πρόσκλησιν «Ἰησοῦ», μαρτυροῦμεν ὅτι εἶναι παρών ὁ Χριστός, ὁ σωτήρ ἡμῶν, καί εὐγνωμόνως τόν εὐχαριστοῦμεν, διότι μᾶς ἡτοίμασε ζωήν αἰώνιον.
Γούδας Γεώργιος
Ἰβηρίτης
Ὦ, Παναγία Παντάνασσα
Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας
Φεύγεις καί πᾶς στούς οὐρανούς
Ἐμψύχωσε τόν νοῦ μας.
Στήν Παναγία, Χριστιανοί,
θερμές οἱ προσευχές μας
στήν Κοίμησή Της νοερῶς
ἄς φτάσουν οἱ ψυχές μας.
Κάθε παιδί, όπως έχει ανάγκη να γνωρίσει τους βιολογικούς του γονείς και να μάθει να επικοινωνεί μαζί τους, έτσι έχει ανάγκη να γνωρίσει και να επικοινωνήσει με τον Πατέρα του.
Γιατί όσο μικρό κι αν είναι ένα παιδί έχει τη δυνατότητα να προσεύχεται, καθώς, αφού μπορεί να ζητά από τους γονείς αυτό που θέλει, μπορεί να το ζητήσει με τον ίδιο τρόπο από τον Ουράνιο Πατέρα.
Βέβαια για να συμβεί αυτό, μεγάλη ευθύνη έχουν οι γονείς του, οι οποίοι αποτελούν τους βασικούς παιδαγωγούς του, και το διαπαιδαγωγούν κυρίως με το παράδειγμά τους.
– Πώς θα νιώσουμε, Γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;
– Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στον στρατό, εν καιρώ πολέμου, όταν ήμασταν σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με το Κέντρο, είχαμε περισσότερη σιγουριά.
Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δύο ώρες, νιώθαμε μία ανασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δύο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι.
Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει. Είναι ασφάλεια η προσευχή.
Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής
Μήν προσεύχεσαι νά γίνουν τά θελήματά σου, γιατί ὁπωσδήποτε δέν συμφωνοῦν μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά μᾶλλον, καθώς διδάχθηκες, λέγε στήν προσευχή σου: «Γενηθήτω τό θέλημά σου» (Ματθ. στ΄, 10).
Καί γιά κάθε πρᾶγμα αὐτό νά ζητᾶς ἀπό τόν Θεό, νά γίνει τό θέλημά Του, γιατί Αὐτός θέλει τό καλό καί τό συμφέρον τῆς ψυχῆς σου, ἐνῶ ἐσύ, ὁπωσδήποτε δέν ζητᾶς πάντοτε τό συμφέρον σου.
π. Κων. Παπαγιάννης
Tί νὰ ζητοῦμε στὴν προσευχή μας γιὰ τοὺς ἄρχοντες;
Πρῶτον μὲν νὰ ἀναδεικνύῃ ὁ Θεὸς ἄρχοντες ὄχι μόνο συνετοὺς καὶ ἱκανούς, ἀλλὰ πρὸ παντὸς πιστοὺς καὶ ἐναρέτους, καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπῃ έξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας νὰ πέφτουμε στὴν ἐξουσία ἀρχόντων ἀσεβῶν καὶ ἀνικάνων, ὅπως ἀπειλεῖ τοὺς Ἰουδαίους μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἡσαΐου:
«Ἐπιστήσω νεανίσκους ἄρχοντας αὐτῶν, καὶ ἐμπαῖκται κυριεύσουσιν αὐτῶν» (Ἡσ. γ΄ 4)·
Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης:
Δέν ὑπάρχει τίποτα καλύτερο στόν κόσμο ἀπό τό νά ἀγαπᾶς τόν Θεό καί τόν πλησίον σου.
Σ’αὐτό ἡ ψυχή βρίσκει τήν εἰρήνη καί τή χαρά. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ γλυκύτητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ κάνουν νά ξεχνᾶς ὁλοκληρωτικά τή γῆ.
Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι ἀφοσιωμένος στόν Θεό, ξεχνᾶ τόν κόσμο. Αὐτός πού γνώρισε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀγαπᾶ ὅλο τόν κόσμο.
Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε,
ἐσύ εἶσαι ἡ ἐλπίδα μου, ἡ προστασία μου,
τό καταφύγιο μου, ἡ παρηγοριά μου, ἡ χαρά μου.
Σ’ εὐχαριστῶ πού ὲξίωσες ἐμένα
τόν τιποτένιο καί ὲσήμαντο
νά κοινωνήσω τό ἄχραντο Σῶμα
καί τό τίμιο Αἷμα τοῦ Υἱοῦ Σου.
Ἐσύ πού γέννησες τό φῶς τό ὲληθινό,
φώτισε τά μάτια τῆς ψυχῆς μου.
Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος
Σᾶς ἐλέγχει ἡ συνείδηση, ἐπειδή κάνετε πολύ βιαστικά τήν προσευχή σας.
Καί εἶναι εὔλογο. Γιατί ὑπακοῦτε στόν ἐχθρό; Ἐκεῖνος εἶναι πού σᾶς παρακινεῖ:
«Γρήγορα… πιό γρήγορα…». Ἡ βιαστική προσευχή δέν ἔχει πνευματικό καρπό. Βάλτε, λοιπόν, κανόνα στόν ἑαυτό σας νά μή βιάζεστε.
Νά προσεύχεστε ἔτσι, ὥστε οὔτε μιά λέξη νά μήν προφέρουν τά χείλη σας, πού νά μήν τήν κατανοεῖ ὁ νοῦς σας καί νά μήν τή βιώνει ἡ καρδιά σας.
Πρόσφατα σχόλια