Μελτεμάκια εὐλογημένα, τοῦ βοριᾶ τρελλά παιδιά! Καλό μας μῆνα!

Γεώργιος Στρατήγης (Περιοδικόν «Παναθήναια»)

῏Ω θεῖα μελτεμάκια μου,

Ἀπ’ τά νέφη τ’ ἀπαλὰ
Τὰ καράβια σας τὰ αἰθέρια
ἁρμενίστε χαμηλά,
γιὰ νὰ παίξετε τρελὰ
σὰ μυριάδες περιστέρια,
ἀπ’ τὰ νέφη τ’ ἀπαλά.

Η Ορθοδοξία «ώ χαρά πρώτη – με το Ευαγγέλιο και με τις λαμπάδες κ’ ύστερα η μεγάλη χαρά να συντροφεύουν τ’ Άγια…»

Νίκος Καρούζος

Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων,
άμωμα χέρια μεταληπτικά,
ρούχα που τ’ άδραξεν η γαλήνη και δε γνωρίζουν άνεμο,
βαθιά το ελέησον απ’ τους άυλους βράχους,
τα μάτια σαν καρποί ευωδάτοι.

Το στερνό παραμύθι

O Λάμπρος Πορφύρας παρουσιάζει με παραμυθικό τρόπο το τέλος του πιο συμπαθητικού και πιο γλυκού προσώπου της οικογένειας, της γιαγιάς.

Έτσι, η τόσο συνδυασμένη με τα παραμύθια και τα εγγονάκια γιαγιά συναντά τον Αρχάγγελο και τον ακολουθεί στους ουρανούς μέσα σε ένα πραγματικό παραμύθι-ποίημα, που αυτήν τη φορά δεν το διηγείται η ίδια, αλλά το εγγονάκι της.

Καλώς μας ήρθες ξανθό καλοκαιράκι! Καλό μας μήνα!!

Το καλοκαίρι (Ιούνιος – Ιούλιος – Αύγουστος)

Μπήκε ο Ιούνιος. Ήρθε το Καλοκαίρι.

Σε λίγο θ’ αρχίσουν οι μεγάλες ζέστες.

Όλοι θα τρέχομε στη θάλασσα για λίγη δροσιά.

Ελλάδα μου!

της Ευτυχίας Χατζηνικολάου

Ελλάδα μου
μικρή κουκίδα στο χάρτη
Μεγάλη λαβωματιά στην καρδιά μου
Ανατολή μου αψεγάδιαστη και δύση μου λαμπροστόλιστη
Κόρη σεμνή στεμμένη με δάφνες τιμής
Αιδώ ανδρείας φεγγοβολάς
Μυριόπνοες ιαχές πολέμου κορδέλες στα μαλλιά σου πλεγμένες

… και η ψυχή να ταξιδεύει στα χρόνια της ζωής μου…

της Ευτυχίας Χατζηνικολάου

Στάθηκα στο κατώφλι της ζωής μου
περαστική
Ό,τι αναζήτησα διαπέρασε τα σωθικά μου ολούθε
Με ό,τι πάλεψα αναμετρήθηκα
Η παγωνιά της ματαίωσης, ο φόβος της αποτυχίας
στην ανατολή της ελπίδας έσβησαν
Αναρρίγησα

Υπαπαντή του Κυρίου, «η ορθόδοξη Γιορτή της Μητέρας»

Γεώργιος Μαρτινέλλης

Η μάνα

Είπαν του ήλιου «γιορτάζει η μάνα»
κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.

Είπαν της θάλασσας «γιορτάζει η μάνα»
κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη.

Μια αγκαλιά

της Ευτυχίας Χατζηνικολάου

Μια αγκαλιά

Σιωπηλή παρηγοριά στις πίκρες μου
Αόρατο χέρι που σκουπίζει τα δάκρυα μου
Θησαυρός ατίμητος, ούσα αληθινή, ακτινοβολούσα όμορφα αισθήματα
Υπερπολύτιμη χαρά της ζωής
Σφιχτή υπόσχεση πως δεν είμαι μόνη
Φωτίζει τις πίκρες, διαλύει τις ανησυχίες, πληροφορεί μυστικά την καρδιά, την πλημμυρίζει απαντοχή

«Γεναριάτικο φεγγάρι με τ’ Άη Γιαννιού τη χάρη» Καλό μήνα και καλή χρονιά!

Ο χιονάνθρωπος

Πιπεριά για μύτη κάρβουνα για μάτια
για τα δυο του χέρια ξύλα δυο κομμάτια.

Να, και για καπέλο μια παλιοκανάτα,
κοντοστρουμπουλάτος σαν χοντροπατάτα.

«Δεκέμβρη μου, με πάγωσες και πώς να ξεπαγώσω» Καλό μας μήνα!!

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Τὰ καημένα τὰ πουλάκια

Κρύο βαρύ, χειμώνας ὄξω,
τρέμουν οἱ φωτιὲς στὰ τζάκια,
τώρα ποιὸς τὰ συλλογιέται
τὰ καημένα τὰ πουλάκια!