«Ο Φλεβάρης αν θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει». Καλό μας μήνα!

Μιχαήλ Στασινόπουλος

Χειμώνας

Με το κατάλευκό του σάλι
πάνω στη ράχη τη σκυφτή,
ο γέρος ο χειμώνας πάλι
στους κρύους δρόμους περπατεί.

«Αρχιμηνιά, καλή χρονιά, με σύγκρυα και παγωνιά». Καλό μας μήνα!!

Τέλλος Άγρας

Κάτω απ’ το χιόνι

Σκέψου –τι πράματα γλυκά
κοιμούνται κάτωθε απ’ το χιόνι.
Κοιμάται ο σπόρος, μυστικά,
καθώς το φύτρο του φυτρώνει.

«Δεκέμβρη με τα κρύα σου και πώς θα ξεκρυώσω!» Καλό μας μήνα!!

Κλειώ Κουτουλάκη – Χαρωνίτη

Ο Καστανάς

Στην απέναντι γωνιά
κάθεται στη χειμωνιά
ο καλός ο μπάρμπα – Μηνάς
ο γνωστός μας καστανάς.

O Nοέμβρης με βροχή, σκάβει, σπέρνει όλη τη γη! Καλό μας μήνα!

Ρένα Καρθαίου

Νοέμβριος

Στου Νοέμβρη το χαρτί
βάζει υπογραφή η βροχή .

«Θα ποτίσω όλη την πόλη ,
το χωράφι, το περβόλι .

«Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα ‘χεις!» Καλό μήνα!!

Ποίημα της Ρένας Καρθαίου

Ο Οκτώβριος

Τα χαλκώματα αγοράζει
και τα φύλλα όλα σκεπάζει .

Με το σάκο του στον ώμο
τριγυρίζει μες στο δρόμο .

«Στον Τρυγητή σιτάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε!» Καλό μας μήνα!!

Ο Τρύγος

Τ’ αμπέλια τρυγούνε
εργάτες πολλοί.
Πω!πω!τι σταφύλια…΄
Μ’ αρέσουν πολύ.

«Τοῦ Ποιμενάρχου» Στόν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης

Ἅγιος Χρυσόστομος Σμύρνης – Διά χειρός Φίκου

Τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ

Τοῦ Ποιμενάρχου

Στὸν ἥλιο τῆς Ἀνατολῆς μέσ’ στ’ ἄχραντά της χέρια
πῆρε, μεγάλωσεν Ἐσένα ἡ Πίστη τοῦ Κυρίου,
δέηση καὶ μέρας καὶ νυχτός, ἀπάνου ἀπὸ τ’ ἀστέρια
τὸ ἐπαγγελμένο Σου ὅραμα Σταυρὸς τοῦ μαρτυρίου.

Θεός νά φυλάει τά λιόδεντρα ἀπ’ τό νερό τ’ Αὐγούστου. Καλό μας μῆνα!

Στέφανος Μαρτζώκης «Ποιήματα»

Ἡ ἐξοχή

Προβαίνει ὁ ἥλιος μ’ ὅλη του τὴ χάρι
κι ἀπὸ λάμψι τὸν κόσμο πλημμυρίζει.

Μέσ’ στὸ χωράφι ἀτίμητο ζευγάρι
ἀπὸ βόδια θωρεῖς νὰ τριγυρίζῃ.

«Τόν Ἀλωνάρη δούλευε καλό χειμῶνα νά ἔχεις» Καλό μῆνα!!

Ἄγγελος Βλάχος «Παιδικὴ Ἀνθολογία»

Τὸ ἀηδόνι

Μέσα στὸ δάσος περπατῶ κι ἀκούω τὰ πουλάκια.
Κάθε κλωνὶ καὶ μιὰ φωνή, σὲ κάθε δένδρο μουσική,
χαρὲς καὶ τραγουδάκια..

Μὰ ἐκεῖ, ποὺ ἄλλα τραγουδοῦν κι ἄλλα κρατοῦν τὸ ἴσο,
ἕνα πουλὶ μικρὸ λαλεῖ, σὰ νὰ τοὺς λέῃ: «Σωπᾶστε σεῖς!
ἐγὼ θὰ τρανουδήσω».

Στην Παναγία τη Σαλονικιά

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Άπαντα, τόμ. 5, Δόμος

Το ποίημα γράφτηκε στα τελευταία χρόνια της ζωής του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και αναφέρεται σε μια εκκλησία της Σκιάθου. Βρισκόταν για πολλές δεκαετίες στο αρχείο του φίλου του Κώστα Φαλτάιτς και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από το Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλο το 1983.

Διαπνέεται από θρησκευτική γαλήνη και ηρεμία.