You are currently browsing the category archive for the ‘Ποίηση’ category.
Χειμώνας
Έφτασ’ ο Χειμώνας
ήρθε παγωνιά.
Στα βουνά μας πέρα
πλάκωσε χιονιά.
Ἀριστομένης Προβελέγγιος «᾽Εμπρὸς στὸ Ἄπειρο»
Σὲ νιώθω στῆς ζωῆς τὸ κάθε βῆμα,
στὴν ἀνθοστόλιστη τοῦ ᾽Απρίλη γῆ,
μὲς στ’ ἀφρογάλανο τὸ κύμα,
μὲς στὴ ροδολουσμένη αὐγή.
Βίκτωρ Ουγκώ, «Φθινόπωρο»
«Τώρα η αυγή δεν είναι πια σαν πρώτα ξάστερη
τόσο ζεστός δεν είναι πια ο αγέρας
τόσο καθάριος ο ουρανός..
Πέρασαν οι μεγάλες μέρες
τελειώνουν οι χαριτωμένοι μήνες,
αλίμονο, να που τα δέντρα κιόλας κιτρινίζουν!
Γεράσιμος Μαρκορᾶς «Ποιητικὰ Ἔργα»
Τὸ φθινόπωρο
Τόπο! Τόπο! Μ’ ἄλλα δῶρα
τὸ φθινόπωρο προβαίνει.
Ρίχτε σεῖς τὰ φύλλα τώρα,
καθὼς πάντα, στοὺς ἀγρούς.
Φθινόπωρο
Τα φύλλα κιτρινίζουν
και πέφτουν απαλά
τα σύννεφα σκεπάζουν
τον ήλιο για καλά.
Γεώργιος Στρατήγης (Περιοδικόν «Παναθήναια»)
῏Ω θεῖα μελτεμάκια μου,
Ἀπ’ τά νέφη τ’ ἀπαλὰ
Τὰ καράβια σας τὰ αἰθέρια
ἁρμενίστε χαμηλά,
γιὰ νὰ παίξετε τρελὰ
σὰ μυριάδες περιστέρια,
ἀπ’ τὰ νέφη τ’ ἀπαλά.
Νίκος Καρούζος
Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων,
άμωμα χέρια μεταληπτικά,
ρούχα που τ’ άδραξεν η γαλήνη και δε γνωρίζουν άνεμο,
βαθιά το ελέησον απ’ τους άυλους βράχους,
τα μάτια σαν καρποί ευωδάτοι.
O Λάμπρος Πορφύρας παρουσιάζει με παραμυθικό τρόπο το τέλος του πιο συμπαθητικού και πιο γλυκού προσώπου της οικογένειας, της γιαγιάς.
Έτσι, η τόσο συνδυασμένη με τα παραμύθια και τα εγγονάκια γιαγιά συναντά τον Αρχάγγελο και τον ακολουθεί στους ουρανούς μέσα σε ένα πραγματικό παραμύθι-ποίημα, που αυτήν τη φορά δεν το διηγείται η ίδια, αλλά το εγγονάκι της.
Το καλοκαίρι (Ιούνιος – Ιούλιος – Αύγουστος)
Μπήκε ο Ιούνιος. Ήρθε το Καλοκαίρι.
Σε λίγο θ’ αρχίσουν οι μεγάλες ζέστες.
Όλοι θα τρέχομε στη θάλασσα για λίγη δροσιά.
της Ευτυχίας Χατζηνικολάου
Ελλάδα μου
μικρή κουκίδα στο χάρτη
Μεγάλη λαβωματιά στην καρδιά μου
Ανατολή μου αψεγάδιαστη και δύση μου λαμπροστόλιστη
Κόρη σεμνή στεμμένη με δάφνες τιμής
Αιδώ ανδρείας φεγγοβολάς
Μυριόπνοες ιαχές πολέμου κορδέλες στα μαλλιά σου πλεγμένες
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια