You are currently browsing the category archive for the ‘περιοδικό Ἁγία Ἄννα’ category.
Ἀρχιμανδρίτου Διονυσίου Γκόλια
Ἄραγε γνωρίζουν οἱ χριστιανοί μας τό νόημα τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων; Αὐτό εἶναι ἕνα ἐρώτημα πού βασανίζει πολλές φορές τή σκέψη τῶν ποιμένων καί σίγουρα ἡ ἀπάντηση εἶναι ὄχι, ἤ τουλάχιστον ὄχι καλά.
Ἄν ἀναζητήσουμε τίς αἰτίες, τότε θά πρέπει νά ὁµολογήσουµε πώς ὁ πολύς κόσμος εἶναι ἀκατήχητος.
«… Διά νά μήν ἁμαρτάνης τοῦ λοιποῦ σοῦ δίδω τάς ἑξῆς πατρικάς συμβουλάς.
1) Νά προσεύχεσαι ἀδιαλείπτως νοερῶς, μετά προσοχῆς, ἐπιμελείας καί συναισθήσεως νά λέγης διαφόρους προσευχάς, ὅσας γνωρίζης καί ἰδίως τήν σύντομον προσευχήν. «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, καί τό Δόξα σοί ὁ Θεός, Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς κ.λπ.»
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
Δέν ὑπάρχει θεμέλιο καί πῶς στέκεται ἡ οἰκοδομή;
Δέν ὑπάρχει ὁ ναυπηγός καί πῶς συναρμολογήθηκε τό πλοῖο;
Δέν ὑπάρχει ὁ οἰκοδόμος καί πῶς ἔγινε τό σπίτι;
Δέν ὑπάρχει ὁ μουσικός καί πῶς στόν κόσμο αὐτό πού εἶναι μιά λύρα, φαίνεται ὁ μουσικός ρυθμός;
Μιά πονεμένη χήρα μάνα βρίσκεται σ’ ἕνα νοσοκομεῖο μέ τό δίχρονο παιδάκι της νά χαροπαλεύει ἀπό λευχαιμία.
Ὁ πόνος της εἶναι μεγάλος, διότι ἤδη ἔχει χάσει ἄλλα δυό παιδιά, καί τώρα ἔβλεπε νά τῆς φεύγει καί τό τελευταῖο, τρίτο βλαστάρι της. Ὅσο περνοῦσαν οἱ ὧρες, τόσο καί πιό πολύ μεγάλωνε ἡ ἀπελπισία της.
Ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας ὅτι, «ἂν θέλει ὁ Θεὸς νὰ δείξει τὸ ἔλεός Του σὲ μιὰ ψυχὴ κι αὐτὴ ξεφεύγει ἀπὸ τὴν κανονικὴ πορεία καὶ δὲν δέχεται, ἀλλὰ κάνει τὸ θέλημά της, ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ πάθει ἐκεῖνα ποὺ δὲν θέλει, ὥστε μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ Τὸν ἐπιζητήσει».
Τὸν ἴδιον τὸν ρώτησαν τί εἶναι φιλαργυρία καὶ ἀπάντησε: «Τὸ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι στὸν Θεὸ ὅτι ἔχει τὴ φροντίδα σου, νὰ μὴν ἐλπίζεις ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ θέλεις νὰ φαίνεσαι σπουδαῖος».
«Ὧρες μυστηρίου καί ἀγάπης.
Ὧρες εἰλικρίνειας καί συμφιλιώσεως μέ τόν Θεό.Ὧρες φωτισμοῦ καί κάθαρσης,εἰρήνης καί ἐλευθερίας!…»
Φυλακές ἀνδρῶν… Σάββατο πρωί… Στόν ἱερό Ναό τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου, ἡ θεία Λειτουργία τελείωσε. Πόση θερμή προσευχή ἔγινε καί σήμερα στόν Λυτρωτή, γιά νά ἀνοίξουν τά σίδερα τῶν φυλακῶν, γιά νά σπάσουν τά σίδερα τῶν παθῶν, γιά νά ἔρθει ἡ πολυπόθητη ἐλευθερία στούς κρατουμένους… Μήν ἀργεῖς, Κύριε…
Ἀπό τά μεγάφωνα τοῦ Σωφρονιστηρίου ἀναγγέλλεται: «Ἦρθαν οἱ Ἱεροκήρυκες. Ὅποιος κρατούμενος ἐπιθυμεῖ, ἄς κατέβει γρήγορα στό Ναό…».
*Ἕντεκα χρόνια συμπληρώνονται τήν 1η Ἰουλίου ἀπό τήν ἐκδημία – μετάβαση «ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω» τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Ἰωσήφ τοῦ Βατοπαιδινοῦ.
Σέ πολλά συναξάρια διαβάζουμε καί αὐτό· «ἐάν θέλετε νά μέ καλεῖτε πατέρα, μιμηθεῖτε τό βῖο καί τίς πράξεις μου».
Ἐάν ὅμως δέν μποροῦμε νά τον μιμηθοῦμε, τουλάχιστον ἄς θυμηθοῦμε τούς λόγους παρακλήσεως καί ἀγάπης, τίς συμβουλές, τούς κόπους, τίς προσπάθειες, τήν ἀνοχή καί ἀπέραντη ὑπομονή του καί κυρίως «τά σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν» καί τήν φιλανθρωπία του, τό σεβασμό τῆς ἐλευθερίας καί τῆς προσωπικότητας τοῦ καθενός μας στό δρόμο πρός τήν θέωση καί τή μεταμόρφωσή μας.
Τῆς Γκάϊλα Νόμπλ (Gaila Noble)
Μετάφραση ἀπό κάποιο φόρουμ πρώην Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ)
Φίλοι μου γειά σας,
Ἐσεῖς μπορεῖ νά μή μέ θυμάστε, ἀλλά ἐγώ σᾶς γνωρίζω πολύ καλά.
Σᾶς συνάντησα πολύ καιρό πρίν ὅταν ἤρθατε στό σπίτι μου μέ τά χαμογελαστά σας πρόσωπα, τά εὔτακτα ροῦχα σας, τήν ἤρεμη φωνή καί τήν περιποιημένη Ἁγία Γραφή κάτω ἀπό τό μπράτσο σας.
Μοῦ ἀφηγηθήκατε πολλές ὄμορφες ἱστορίες γιά ἕνα «ἐπίγειο παράδεισο» καί ἕνα «δίκαιο σύστημα» πού θά ἐγκαθιδρυόταν σύντομα. Μέ σαγηνεύσατε. Σᾶς ἄκουσα καί σᾶς ἄφησα νά μοῦ διδάξετε τό δικό σας εἶδος Χριστιανικῆς ἀξιοπρέπειας.
Τὸν Σεπτέµβριο κάποιου ἔτους στὸ ὀγκολογικὸ τµῆµα τοῦ Πανεπιστηµιακοῦ Νοσοκοµείου τοῦ Ρίου ἐπικρατεῖ µεγάλη ἀναστάτωση. Ὁ µικρὸς ∆ηµητράκης ζητοῦσε ἐπειγόντως τὸν ἱερέα τοῦ Νοσοκοµείου. Ἤθελε ὁπωσδήποτε νὰ κοινωνήσει.
Ἦταν 13 ἐτῶν. Ἐνάµιση περίπου χρόνο βρισκόταν στὴν συγκεκριµένη κλινική. Ἕνας µικρὸς πονοκέφαλος τὸν ὁδήγησε ἐκεῖ. Οἱ γιατροὶ διέγνωσαν καρκίνο τοῦ ἐγκεφάλου. Ἡ καταγωγή του ἦταν ἀπὸ τὸ Φίερι τῆς Ἀλβανίας. Οἱ γονεῖς του ἀβάπτιστοι.
Ἀθανάσιος Ζάχος, Θεολόγος
Ὁ ἔνδοξος καί πανεύφημος ἀπόστολος Ἀνδρέας καταγόταν ἀπό τήν πόλη Βηθσαϊδά τῆς Γαλιλαίας.
Ἦταν γιός κάποιου Ἑβραίου πού ὀνομαζόταν Ἰωνάς καί ἀδελφός τοῦ κορυφαίου τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ἀποστόλου Πέτρου.
Ἦταν πρίν μαθητής τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστῆ Ἰωάννη.
Μόλις ἄκουσε ἀπό τό διδάσκαλό του τό «ἴδε ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. Α΄ 29) τόν ὁποῖο καί ἔδειχνε μέ τό δάκτυλό του, τόν ἐγκατέλειψε καί ἀκολούθησε τό Χριστό.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια