You are currently browsing the category archive for the ‘περιοδικό ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ’ category.
Ἅγιος Χρυσόστομος Σμύρνης – Διά χειρός Φίκου
Τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ
Τοῦ Ποιμενάρχου
Στὸν ἥλιο τῆς Ἀνατολῆς μέσ’ στ’ ἄχραντά της χέρια
πῆρε, μεγάλωσεν Ἐσένα ἡ Πίστη τοῦ Κυρίου,
δέηση καὶ μέρας καὶ νυχτός, ἀπάνου ἀπὸ τ’ ἀστέρια
τὸ ἐπαγγελμένο Σου ὅραμα Σταυρὸς τοῦ μαρτυρίου.
Ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἀγριλιώτισσας μέ τό ἀργυρό πουκάμισο
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεώργιου Ἀντζουλάτου
Ἡ εὕρεση στὴ ρίζα τῆς ἀγριελιᾶς
Τρεῖς βοσκοὶ ἐνῷ βρισκόντουσαν μὲ τὰ κοπάδια τους στὴν ἐξοχή, ἔβλεπαν γιὰ ἀρκετὰ βράδια σὲ κάποιο συγκεκριμένο σημεῖο ἕνα φῶς παράξενο, ποὺ τοὺς προξένησε ἀπορία.
Τῆς Μοναχῆς Ἰσιδώρας, Ἡγουμένης Ἱ. Μ. Θεοτόκου Κυπαρισσιωτίσσης & Ἁγ. Ἱεροθέου
Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσιν, τὸν 16ον αἰῶνα, πειραταὶ ἠπείλησαν τὸ Μοναστήρι.
Τότε, ὡς γνωστόν, οἱ πειρατεῖες ἦταν πολὺ συχνές, δι’ αὐτὸ καὶ οἱ Πατέρες ἐπεδίωκον νὰ κτίζουν τὰ Μοναστήρια εἰς σημεῖα, ὥστε νὰ μὴν φαίνωνται ἀπὸ τὴν ἀκτὴν τῆς θαλάσσης, διὰ νὰ μὴ γίνωνται στόχος τῶν πειρατῶν.
Ἡ Παναγία ἐν Ἁγίῳ Ὄρει
Γέρων διηγήθηκε: «Ἦρθα στὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ 1943 σὲ ἡλικία 19 ἐτῶν. Μία μέρα, πήγαμε νὰ λειτουργηθοῦμε στὸ Κυριακὸ ἐμεῖς οἱ πατέρες τῆς συνοδείας μας, ἐνῷ ὁ Γέροντας ἔμενε μόνος του στὸ Καλύβι, γιατὶ ἦταν ἄρρωστος.
Ἐγὼ μετὰ τὴν θεία Λειτουργία ἐπέστρεψα πρῶτος στὸ Καλύβι, γιὰ νὰ μαγειρέψω. Ἀνοίγοντας ὅμως τὴν πόρτα ἄκουσα κουβέντες-συζήτηση στὴν Ἐκκλησία.
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἔργο τοῦ Πανσέληνου, Πρωτάτο, Ἅγιον Ὄρος
Εὐσεβίου Καισαρείας
Ἀπὸ ὁμολογητικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου πρὸς τὸ βασιλιὰ τῶν Περσῶν Σαπώρην, στὴν ὁποία κάνει λόγο περὶ τῶν διωκτῶν τῶν χριστιανῶν καὶ τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Βαλεριανοῦ:
«Δὲ νομίζω ὅτι βρίσκομαι σὲ πλάνη, ἀδελφέ μου, ὁμολογώντας τοῦτον τὸν ἕνα Θεό, ἀρχηγὸ τῶν πάντων καὶ πατέρα, τὸν ὁποῖον πολλοὶ τῶν ἐδῶ βασιλευσάντων, ἀφοῦ ὑπήχθησαν σὲ μανιώδεις πλάνες, ἐπεχείρησαν ν’ ἀρνηθοῦν.
Ἱστορικὲς μαρτυρίες
«Κόσμος πέθανε τότε καὶ τοὺς ἔριξαν στὴ θάλασσα»
Ἡ Σινώπη ἄρχισε ν’ ἀδειάζει στὰ 1922. Ὅταν ἔπεσε ἡ Σμύρνη, αὐτὸ τὸ μήνα ἄρχισε νὰ ἀδειάζει. Οἱ ἄντρες ὅλοι ἤμαστε ἐξορία. Ὅσοι εἴχαμε βρεθεῖ στὴν Κασταμονὴ μᾶς κρατοῦσαν στὴν Κασταμονὴ καὶ μᾶς ἔλεγαν νὰ κατέβουμε στὴν Ἰνέπολη νὰ φύγουμε ἀπὸ ἐκεῖ.
Ἐμεῖς, ὅμως, κάναμε μία ἐπιτροπὴ καὶ τὴ στείλαμε στὸν Κεμάλ, νὰ μᾶς ἐπιτρέψει νὰ γυρίσουμε στὴ Σινώπη γιὰ νὰ πάρομε καὶ τὶς οἰκογένειές μας. Καὶ ὁ Κεμὰλ τὸ δέχτηκε καὶ μᾶς ἄφησαν.
Ἀλβανικὸ μέτωπο, 1941: Ὁ ἀγώνας συνεχίζεται. Φωτογραφία τοῦ Δημήτρη Χαρισιάδη.
Τοῦ Στρατῆ Μυριβήλη
Σὲ μίαν ὥρα ποὺ κανεὶς δὲν ξέρει, σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ μόνο ὁ Θεὸς ὁρίζει, μέσα στὸ ναὸ τῆς Ἱστορίας σημαίνει ξαφνικὰ ἡ βαθειὰ καμπάνα τῆς Μοίρας πάνω στὰ ριζικὰ τῶν λαῶν.
Τότε τὰ ἄτομα ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἐθνικὴν ὁλότητα, πετοῦν θεληματικὰ ἕνα μεγάλο μέρος ἀπὸ τὰ πιὸ ἀκριβὰ προνόμιά τους, αὐτὰ ἴσα-ἴσα ποὺ κατοχυρώνουν τὴ μονάδα μέσα στὸ κοινωνικὸ σύνολο.
(1851 Πύργος Τήνου – 15 Σεπτεμβρίου 1938 Ἀθήνα)
Τοῦ Γιώργου Ἰωάννου
Ὅταν συναντοῦμε τὸν Γιαννούλη Χαλεπᾶ στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, αἰσθανόμαστε ἕνα κατανυκτικὸ δέος.
Ἡ μεγάλη γλυπτικὴ παρουσία τοῦ τόπου μας εἶναι μιὰ μορφὴ ἀσκητική, χωμένη μέσα στὰ πυκνὰ πάλλευκα γένια, ποὺ προσπαθεῖ νὰ κρατηθῇ ἀθέατη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ αὐτὸ ἴσως νὰ ἀποτελῇ πρᾶξι ἠθελημένη, γιατὶ πολὺ πίκρα εἶχε δεχθῇ τὸ γεροντάκι αὐτὸ τῶν ὀγδόντα ἑπτὰ χρόνων.
Τῆς Μαρίας Ἀργυράκη
Ἡ ὑγρὴ ζέστη καὶ ἡ ἄπνοια τῆς Πόλης μὲ βρῆκε, τὸν Ἰούλιο τοῦ 2002, ἀνάμεσα σὲ στοῖβες παλιῶν βιβλίων, νὰ συνταιριάζω ψήγματα τῆς ἱστορίας τῶν Θεραπειῶν, τοῦ «θερινοῦ Φαναρίου».
Στὶς 26 τοῦ μήνα, ἀνήμερα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, ἕνα δροσερὸ ἀεράκι διέσχισε τὸ Βόσπορο, οἱ δαντελωτὲς φυλλωσιὲς τῶν πλατάνων παιχνίδισαν στὸ φῶς καὶ ἡ κουρούνα, στὴν κορυφὴ τοῦ κυπαρισσιοῦ, ἔστρεψε τὸ στῆθος της στὸν ἄνεμο, ὕψωσε τὸ ράμφος καὶ ἀναπετάρισε.
Τοῦ Γιώργου Σεφέρη
«Χριστέ, βοήθει», διαβάζεις τὸ μονόγραμμα τοῦ Σταυροῦ, καθὼς περνᾶς τὴν πόρτα τῆς Ἁγιᾶς Σοφιᾶς κι ἀκοῦς τὰ περιστέρια νὰ χτυποῦν τὰ φτερά τους κάτω ἀπὸ τοὺς μεγάλους θόλους.
«Κύριε, βοήθει τὸν δοῦλον σου… Κύριε, βοήθει…», ἔλεγαν τὰ μονόπετρα μοναστήρια μέσα στὶς ἔρημες λαγκαδιές.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια