You are currently browsing the category archive for the ‘περιοδικό ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ’ category.
Παναγία Βρεφοκρατούσα, Ἀσίνου – Βυζαντινό Μουσεῖο ΙΑΜ.
Ἑλένης Ἀναστασίου Ἐκπαιδευτικοῦ
– «Δοξάζω τ’ ὄνομάν της. Ἐκαταφέρναμέ τα τζιαί φέτος. Πάλε ὅμως στήν προσφυγιά. Πάλε ἐκάμαμεν τόν ἑσπερινό σου μακρά πού τήν ἐκκλησιά σου, Παναγία μου!
Πέψε ν’ ἀξιωθοῦν τ’ ἀγγόνια μου τζιαί ἡ δισαγγονούα μου νά σοῦ ἄψουν τά καντήλια στό εἰκονοστάσι τοῦ χωρκοῦ μας, γιατί γιά λλόου μου ἔν ἴξερω ἄν ἰμπορῶ νά ἐλπίζω πιόν…».
Νίκης Τρακοσιῆ Φιλολόγου
Τό βασίλειο τοῦ παπποῦ εἶναι τό περιβόλι μέ τό «ἐξοχικό». Δέν τό ἀλλάζει μέ τίποτε. Εἶναι εὐτυχισμένος νά σκαλίζει, νά ποτίζει, νά παρατηρεῖ τό μεγάλωμα, τήν καρποφορία…
Κι ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα νά κόβει φροῦτα καί λαχανικά καί νά διανέμει στά σπίτια τῶν παιδιῶν του, νιώθει μεγάλη ἱκανοποίηση. Κι ἡ γιαγιά πάντα ἀπολαμβάνει κάθε δουλειά στό περιβόλι κι ἀς εἶναι καί λίγο κοπιαστική πιά γιά τήν ἡλικία της.
Ἐπιμέλεια: Πρωτ. Κωνσταντίνου Π. Κωνσταντίνου Θεολόγου
Ἀποσπάσματα ἀπό τόν Εὐεργετινό
Πῶς πρέπει οἱ διάφοροι ἀδελφοί πού μένουν μαζί, νά διορθώνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ὅταν πέφτουν σέ διάφορα σφάλματα; Πότε καί σέ ποιά σφάλματα πρέπει νά σιωποῦν, καί πότε καί σέ ποιά νά μιλοῦν καί νά μήν τά κρύβουν;
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Τόν ἔψαχνες, λές , σ’ ὅλα τά στρατιωτικά νεκροταφεῖα. Ταξίδεψες ἀπό τό Ζλάτιμπορ ἕως τήν Κέρκυρα, ἕως τήν Θεσσαλονίκη. Ἀνέβηκες στό Καϊμακτσαλάν, στήν Πέτρα τοῦ Γάτου. Κατέβηκες στίς κοιλάδες τῶν νεκρῶν.
Πῆγες ὅπου ἔμαθες ὅτι ὑπάρχει στρατιωτικό νεκροταφεῖο. Ἔτρεξες, παρακάλεσες νά σοῦ διαβάσουν τίς λίστες θαμμένων ἐδῶ καί ἐκεῖ – διάβαζες καί μόνη σου τά ὀνόματα στούς σταυρούς. Δέν ὑπάρχει πουθενά.
Ἑλένης Ἀναστασίου Ἐκπαιδευτικοῦ
– Μαμά, μπαμπά, ξυπνῆστε! Θά ἀργήσουμε.
– Κική, μή φωνάζεις! Θά ξυπνήσεις τήν ἀδερφή σου.
– Ἡ Ἑλένη εἶναι ἤδη ξύπνια καί ἑτοιμάζεται.
– Ἑτοιμάζεται γιά ποῦ;
– Γιά τήν ἐκκλησία.
Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Κάποια βραδιά είχαμε συγκεντρωθεί μια ομάδα μαζί με έναν Αγιορείτη. Νύχτωσε. Ο καιρός ήταν ανταριασμένος και απειλητικός.
Όμως, κοντά στο Γέροντα Πορφύριο και για όσους ακόμη δεν ήταν μαθημένοι στη σκοτεινή νύχτα της φύσης, δεν ταραζότανε η γαλήνη.
Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
Tί εἶναι ἡ σωτηρία;
Εἶναι ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ.
Καί τί εἶναι ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία;
Εἶναι ἡ ζωή ἐν τῷ Θεανθρώπῳ.
Νίκης Τρακοσιῆ Φιλολόγου
Βασισμένο σέ πραγματικά γεγονότα
14 τοῦ Σεπτέμβρη, μέ τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας σκέφτηκε νά πάει κατευθείαν στό γηροκομεῖο νά δεῖ τή γιαγιά Σταυρούλα κι ὕστερα νά πάει σπίτι.
Στήν πραγματικότητα δέν εἶχε καί πολλή ὄρεξη γιά κουβέντες. Βαριά ἔνιωθε τήν ψυχή της αὐτές τίς μέρες, ἀλλά τό ἤξερε ὅτι ἄν πήγαινε πρῶτα σπίτι, μᾶλλον δέ θά ἔμενε περιθώριο καί γιά τή γιαγιά.
Ἀδικημένη τήν εἶχαν πάντα, ἀλλά ἐκείνη ποτέ δέν εἶχε ἀπαίτηση. Χαιρόταν τόσο, ὅταν τούς ἔβλεπε, ἀλλά δέν παραπονιόταν ποτέ ἄν ἀργοῦσαν νά πᾶνε.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια