You are currently browsing the category archive for the ‘περιοδικό ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ’ category.
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Μὲ περισσὴ κατάνυξη φορτίζει τὴ ζωή μας ὁ πανίερος Δεκαπενταύγουστος, ἀφοῦ ὀξυγονώνει τὴν ψυχή μας καὶ μὲ τὴν τρυφερὴ παρουσία τῆς Παναγίας Μητέρας φωτίζει καὶ συγυρίζει τὶς ἀραχνιασμένες της γωνιές.
Γιατὶ κάθε χρόνο, ὅταν εἰσοδεύσουν αὐτὲς οἱ φωτεινὲς καὶ πανευλόγητες ἡμέρες τοῦ ἱεροῦ Δεκαπενταυγούστου, γιὰ νὰ στολίσουν τὰ θερινὰ τ᾿ ἀπόβραδα, τὸ εἶναι ὁλόκληρο ἀναβαπτίζεται σὲ νάματα αἰσιοδοξίας καὶ γνησιότητας, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ νόημα καὶ τὴν εὐλογία μᾶς κληροδοτεῖ ἡ Παναγία Μητέρα μας.
Βασίλης Μακρῆς Μεταλλειολόγος
Eχει παρατηρηθεῖ ὅτι πάρα πολλοί πολέμιοι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, βάλλουν κατ’ αὐτῆς μέ ἀθεμελίωτες κατηγορίες. Δηλαδή κατηγορίες καί μομφές ἀναπόδεικτες, πού ἐκστομίζονται καί κατασκευάζονται μόνο καί μόνο γιά νά σπιλωθεῖ τό ἠθικό ἀνάστημα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἤδη ἀπό τήν σχολική, τήν μαθητική ἀλλά κυρίως τήν φοιτητική περίοδο, ἰδιαίτερα κατά τά τέλη τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος, πολλά τέτοια «ζητήματα» πού ἀπασχολοῦσαν τούς ἀνθρώπους, εὔκολα γίνονταν ἀντικείμενο κακεντρεχοῦς προπαγάνδας μέ εὐτελεῖς στόχους.
Πρόσφυγες απο το Αϊβαλί. Μυτιλήνη, 1922.
Ἀποσπάσματα ἀπό τά βιβλία «ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ» καί «ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ» μαζί μέ λίγες σημειώσεις γιά τήν θλιβερή ἐπέτειο τοῦ διωγμοῦ τῶν παππούδων μας ἀπό τήν εὐλογημένη γῆ, τῆς τεσσάρων χιλιάδων ἐτῶν Ἑλληνικῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Η γιαγιά μου, λοιπόν, καί οἱ ἄλλοι συγγενεῖς, κατάφεραν καί μπῆκαν σέ ἕνα καράβι, ἀπό αὐτά πού ζύγωναν… ἔπαιρναν … καί ἔφευγαν γρήγορα, ἀφήνοντας πίσω τους ἕνα μαῦρο χαλί πού κάθε του κόμπος ἦταν καί ἕνας ἀπελπισμένος ἄνθρωπος, μιά τραγική φιγούρα πού αἰσθανόταν τό θάνατο δίπλα του.
Ἡ θέα τοῦ αἵματος καί τοῦ θανάτου ἀπό τά φρικτά βασανιστήρια τούς εἶχαν θολώσει τό μυαλό. Ἦταν σάν παλαβωμένοι.
Δεκαπενταύγουστο, Σκόπελος π. Κωνσταντῖνος Ν. Καλλιανός
“Ω τοῦ παραδόξου θαύματος! Ἡ πηγή τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται καί κλῖμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται….”
Σέ ὥρα ἀπόβραδη, μέ τό μελτέμι νά σαλεύει ἁπαλά τίς κορυφές τῶν κυπαρισσιῶν καί νά κατεβαίνει μέ τίς στερνές τίς ἡλιαχτίδες πάνω στά μνήματα.
Στά λιτά καί ἀπέριττα μνήματα, πού δέν ἔχουν τή σημερινή τήν ἐπιτήδευση μέ τά βαρειά τά μάρμαρα καί τά πλαστικά τά ἄνθη.
Γιατί ἐκεῖνα τά μνήματα ἦταν φροντισμένα ἀλλιῶς, μέ Ἁπλότητα, Καλωσύνη καί ὅση Φιλοκαλία περίσσευε στίς καρδιές ἐκείνων τῶν παλιῶν νησιωτῶν.
π. Κωνσταντῖνος Ν. Καλλιανός – Σκόπελος
Στὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο, ὀφειλή.
Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸν Παπαδιαμάντη:
«Δύο χωρικοὶ ὄρθιοι, πέντε βήματα μακρὰν τοῦ ψητοῦ, τῆς φλάσκας καὶ τοῦ σχοίνου, ἵσταντο καὶ συνωμίλουν ζωηρῶς.
Εἶχαν εὕρει τὴν ὥραν καὶ τὸν τόπον νὰ λογομαχήσωσι δι᾽ ἓν χωράφιον τεσσάρων στρεμμάτων, περὶ τοῦ ὁποίου ἐμάχοντο ἀπὸ ἐτῶν.
Πρόσφατα σχόλια