Σαρμανίτσα ή μπεσίκι , η κούνια του μωρού , έτσι την έλεγαν στα χωριά της Θεσσαλίας και της Ηπείρου.

Σαρμανίτσα ή μπεσίκι . Είδος κούνιας που χρησιμοποιείτο στα χωριά της Θεσσαλίας και της Ηπείρου.

Είναι μικρό ξύλινο φορητό κρεβατάκι, καμωμένο από τρεις κοντόπλατες σανίδες καρφωμένες σε σχήμα σκαφιδιού και στερεωμένες σε δύο τέτοιες κάθετες με στρογγυλή βάση, πλατύτερη και πιο ψηλή προς το κεφάλι και χαμηλότερη των ποδαριών η άλλη.

Τσαρκαμάς – Ανοιξιάτικη πίτα από τα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας

Της Μαίρης Ηλιοπούλου

Η συνταγή είναι της γιαγιάς μου Μαρίας από τα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας.  Aυτή την κρεμμυδόπιτα, τον τσαρκαμά όπως λέγεται, μαγείρευαν οι Αλατσατιανές νοικοκυρές  την Άνοιξη. 

Βασικό υλικό οι  τρυφεροί  βλαστοί  των φρέσκων κρεμμυδιών,  που καλλιεργούσαν στους κήπους τους  και τους ονόμαζαν «ακαρόνους».

Κυρά Σαρακοστή: «Ένα έθιμο που αγαπούν μικροί και μεγάλοι!»

Αν ανυπομονούσα πραγματικά για κάτι την περίοδο της Σαρακοστής, ήταν το απόγευμα της Καθαρά Δευτέρας. Μετά το οικογενειακό τραπέζι, πήγαινα στο σπίτι της γιαγιάς μου και παρέα… ζυμώναμε και δημιουργούσαμε την κυρά Σαρακοστή!

Η κυρά Σαρακοστή, το πατροπαράδοτο ψωμί σε σχήμα καλόγριας, είναι ένα από τα πιο παλιά και αγαπημένα έθιμα που σχετίζονται με τη Σαρακοστή και δυστυχώς, τείνει να εκλείψει στις μέρες μας.

Ξεχασμένες συνταγές

Η μπαζίνα, ήταν το φαγητό που ανάθρεψε γενιές ολόκληρες,ένα φαγητό,που κράτησε ζωντανούς τους Ξηρομερίτες τα δύσκολα χρόνια,τα χρόνια της κατοχής.

Όπως η μπομπότα και η κουλούρα .Όλα αυτά,γινόταν με καλαμποκίσιο αλεύρι,γιατί το καθάριο,δηλ.το σταρένιο,ήταν είδος πολυτελείας.

Οι Ξηρομερίτισσες μανάδες,προκειμένου να ταΐσουν τα παιδιά τους,γινόταν οι πιο δημιουργικοί σεφ,συνδυάζοντας απλά και υπάρχοντα υλικά .

Η μυζηθρόπιτα τη βραδιά της Τσικνοπέμπτης

Σαν την βγάλεις από το τηγάνι, έτσι ζεστή που είναι, αν στάξεις πάνω της λίγο μέλι, έχεις μπροστά στο πιάτο σου αυτό, που λέμε «θεϊκή γεύση».

Μπορεί την Τσικνοπέμπτη να κυριαρχούν πάνω στην ψησταριά τα διάφορα κρεατικά, μπριτζόλες, παϊδάκια, λουκάνικα και τα συναφή, αλλά Τσικνοπέμπτη, τα παλιότερα χρόνια στην Κρήτη, δεν γινόταν χωρίς μυζηθρόπιτες.

Παραδοσιακός χαλβάς Ξηρομέρου!

Υλικά:

1 ποτήρι του νερού λάδι
2 ποτήρια του νερού σιμιγδάλι ψιλό
1 ποτήρι του νερού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3 ποτήρια ζάχαρη
4 ποτήρια νερό

Τσαμαντιώτικη Ζεματόπιτα (Ζυμαρόπιτα)

για 4-5 άτομα

Υλικά:
4 φλιτζάνια τσαγιού αλεύρι
3 φλιτζάνια τσαγιού χλιαρό νερό
250 γρ. τυρί φέτα
2 αυγά
λάδι
(ταψί το κλασσικό ηπειρώτικο σινί ή το μέγεθος του φούρνου της ηλεκτρικής κουζίνας)

έχω τραχανά απλωμένο..

Φέτος καλοκαιράκι δύσκολο, από πολλές απόψεις και για πολλούς, αλλά κι από πλευράς ελεύθερου χρόνου για μένα, μιας και δούλευα από το πρωί μέχρι τα ξημερώματα..

Έτσι ο Αυγουστιάτικος τραχανάς, όλο κι αναβαλλόταν, μέχρι να βρεθεί μια μέρα ελεύθερη, μιας κι η όλη διαδικασία είναι ιδιαιτέρως χρονοβόρα και χρειάζεται νά’χεις το νου σου από πάνω (δε λέει άδικα ο λαός μας, «έχει τραχανά απλωμένο!» για κάποιον που αδιαφορεί τελείως για τα υπόλοιπα γύρω του!!)..

Ντολμαδάκια γεμιστά από την Κρήτη

Από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σγουροκεφαλίου

Υλικά (για 1 κιλό μοσχαρίσιο κρέας)
– 1 κιλό μοσχαρίσιο κρέας
– 1 κιλό αμπελόφυλλα της άλμης
– 1 μεγάλο κρεμμύδι
– 2 τομάτες
– 1 φλιτζανάκι (μικρό του ελληνικού καφέ) ρύζι
– 1 ποτήρι λάδι, 1 ποτήρι νερό
– αλάτι, πιπέρι
– ζωμό μοσχαρίσιου κρέατος & νερό για το βράσιμο
– ντομάτες πιπεριές, κολοκύθια, μελιτζάνες, πατάτες, ανθούς

Καρπουζένια ή καρπουζόπιτα: Η πίτα του κατακαλόκαιρου

της Εύας Παρακεντάκη

Θα έλεγα ότι μου θυμίζει μουσταλευριά… αλλά και πάλι έχει κάτι άλλο, κάτι μοναδικά καλοκαιρινό που οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν.

Θα δοκιμάσω να πω ότι είναι σαν να δαγκώνεις τον Ιούλιο! Και τον Αύγουστο… Είναι το γλυκό με την πιο καλοκαιρινή γεύση που μπορεί κανείς να φανταστεί.

Η καρπουζένια ή καρπουζόπιτα είναι μια πίτα γλυκιά κυκλαδίτικη, στη Φολέγανδρο μάλιστα τη λένε διαγγουρένια. Εγώ τη δοκίμασα στη Μήλο και από εκείνη τη στιγμή, μου πήρε τα μυαλά. Το πιθανότερο είναι ότι το ίδιο θα συμβεί και σε σας μόλις τη γευτείτε.