You are currently browsing the category archive for the ‘Ορθόδοξα μηνύματα’ category.
Ἡ λιτανεία ἐν τῇ β΄ τοῦ Πάσχα στὸ Γομάτι
τοῦ Ἱερομονάχου Ἀναστασίου
Ἀπέναντι ἀπὸ τὸν Ἄθωνα, στὸ μυχὸ τοῦ κόλπου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στὸ νομὸ Χαλκιδικῆς καὶ σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὴν Ἱερισσό, μεταξὺ τῶν χωριῶν Μεγάλης Παναγίας καὶ Πυργαδίκια βρίσκεται τὸ χωριό μας, τὸ Γομάτι, ποὺ εἶναι χτισμένο «ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ μετοχίου τῆς Ἰβήρων». Εἶναι μικρὸ χωριό, ποὺ ἀνήκει στὸ Δῆμο Παναγίας. […]
Τὸ παλιὸ χωριό, ποὺ λιγοστά του ἐρείπια σώζονται, καταστράφηκε ἀπὸ τὸν μεγάλο σεισμὸ τῆς 14ης Σεπτεμβρίου τοῦ 1932. Τὴν ὕπαρξη τοῦ χωριοῦ τὴ γνωρίζουμε καὶ ἀπὸ τὰ φυλασσόμενα ἔγγραφα στὰ ἀρχεῖα τοῦ Πρωτάτου.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Advertisements
Ο παππούς και η γιαγιά διδάσκουν στον εγγονό τους την πίστη στο Χριστό. Απόσπασμα από το βιβλίο: » Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», διαβάζει ο δάσκαλος Σάββας Ηλιάδης
Λίγο προτού αφήσω το Ιρκούτσκ επήγα να ιδώ τον πνευματικό μου πατέρα, με τον οποίο πολλάκις είχα συζητήσει, για να του πω αυτή τη φορά:
«Πηγαίνω εις την Ιερουσαλήμ, και ήλθα να σε ευχαριστήσω για την χριστιανική σου αγάπη προς εμένα, ένα φτωχό προσκυνητή».
«Ο Θεός να ευλογήσει το ταξίδι σου», απήντησε.
Ο Σταυρός είναι υπόθεση μοναχική. Σαφέστατα και η παρουσία ανθρώπων που σε αγαπάνε είναι σημαντική. Όμως παρά ταύτα παραμένει μοναχική υπόθεση.
Εσύ πρέπει να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου. Εσύ με την ψυχή σου. Εσύ με την ασθένεια.
Εσύ τέλος με την πίστη και απιστία, την ελπίδα και την απόγνωση. Και ίσως εκεί να είναι και η μεγαλύτερη μάχη. Το πως θα αντιμετωπίσεις αυτή την απόγνωση που θέλει να τεμαχίσει τις δυνάμεις σου.
γερόντισσα Σοφία Χοτοκουρίδου
Τὰ ροῦχα της πάμφτωχα. Καμία φορὰ τὸ καταχείμωνο ἔριχνε στὴν πλάτη της μία τρύπια κουβέρτα ἢ κανένα ποντικοφαγωμένο σάλι. Καινούργιο ροῦχο δὲν φόρεσε οὔτε κράτησε ποτὲ δεύτερη ἀλλαξιά.
Στὸ κεφάλι εἶχε πάντα μαύρη μαντήλα. Τὰ μαλλιά της, ἀπὸ τὸν Πόντο ἀκόμα, οὔτε τὰ ἔλουσε οὔτε τὰ χτένισε καὶ εἶχαν γίνει σκληρὰ σὰν τὴν οὐρὰ τοῦ ἀλόγου. Ἀπὸ τὸ κεφάλι της ἔβγαινε εὐωδία.
Τὰ βράδυα, καθισμένη στὸ τζάκι, συνήθως ἔβαζε ὅποιον ἤξερε ἀνάγνωση, νὰ τῆς διαβάζει βίους ἁγίων, ἀπὸ μικρὰ φυλλαδιάκια, ποὺ φύλαγε μὲ προσοχὴ ἀνάμεσα στὰ πράγματά της.
Πήγαν κάποιοι στον αββά Αντώνιο και του είπαν: «Πες μας κάποιο λόγο πώς να σωθούμε».
Και ο Γέροντας τους λέει: «Ακούσατε τι λέει η Γραφή; Σας αρκεί αυτή».
Αλλά αυτοί είπαν: «Θέλουμε και από σένα, πάτερ, να ακούσουμε».
Και ο Γέροντας τους είπε: «Το Ευαγγέλιο λέει: Αν κάποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο».
«Δεν μπορούμε -του λένε- να το κάνουμε αυτό».
Η φιλοξενία του Αβραάμ
τοῦ πατρός Δημητρίου Μπόκου
α. Η φιλοξενία του Αβραάμ
Στα πολύ παλιά χρόνια ζούσε ο Αβραάμ. Ήταν άνθρωπος του Θεού. Έκανε το καλό σε όλους τους ανθρώπους, αλλά είχε και ένα μεγάλο καημό. Αν και ο Θεός τού είχε υποσχεθεί πως θα αποκτήσει απογόνους, ο Αβραάμ γέρασε και παιδί δεν είχε ακόμα. Ανάμεσα στα άλλα του καλά είχε και το μεγάλο χάρισμα της φιλοξενίας. Κάθε μέρα καθόταν μπρος στη σκηνή του και προσκαλούσε όποιον περνούσε στον δρόμο να του δώσει φαγητό και νερό.
Έτσι μια μέρα τον επισκέφτηκαν τρεις παράξενοι άνθρωποι που έμοιαζαν με αγγέλους. Η Εκκλησία μας λέει πως ήταν η ίδια η Αγία Τριάδα. Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Ο Τριαδικός Θεός.
Γέροντας Κλεόπα Ηλιέ
Ήταν μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα.Το προσκύνημα μας στην Ορθόδοξη Ρουμανία βρίσκεται στο μέσον, και η συντροφιά μας βρέθηκε στο περίφημο μοναστήρι Συχαστρία, πνιγμένο στο πράσινο στους πρόποδες των Καρπαθίων.
Σκοπός μας η συνάντησή μας με τον γνωστό Ρουμάνο ησυχαστή π. Κλεόπα. Αφού προσκυνήσαμε ατό Καθολικό της Μονής, ανεβήκαμε στο σπιτάκι, λίγο πιο έξω από το μοναστήρι, όπου ο π. Κλεόπας δέχεται τους επισκέπτες.
Έξω από το σπιτάκι, ανάμεσα στα δέντρα, υπήρχαν αρκετοί πάγκοι. Όπου περίμεναν υπομονετικά μερικοί χριστιανοί. Ο π. Κλεόπας εκείνη την ώρα συζητούσε μέσα με κάποιους μοναχούς.
Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
Τό χειρότερο πράγμα γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι ὁ θάνατος: τό νά γίνω λάσπη, νά μεταβληθῶ σέ σκουλήκια, σέ πηλό!
Ἀξίζει τάχα νά εἶναι κανείς ἄνθρωπος; Γιατί νά σέ ἀγαπήσω, Θεέ μου, ἀφοῦ αὔριο θά μεταβληθῶ σέ σκουλήκια καί πηλό;
Νά, ὅμως, πού ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός σέ σώζει ἀπό τόν θάνατο διά τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἐξασφαλίζει τήν αἰώνιο ζωή γιά τήν ψυχή σου καί τό σῶμα, ὅταν ἐκεῖνο θά ἀναστηθεῖ λαμπερό καί θά ἐνωθεῖ μέ τήν ψυχή.
π.Λίβυος
Πόσες νύχτες ευχήθηκες να γοργοξημερώσει; Πόσες βραδιές κοιτούσες επίμονα τους δείχτες του ρολογιού πότε θα τερματίσουν της νύχτας την πολιορκία.
Δεκάδες φορές σηκώθηκες από το κρεβάτι κοιτώντας το παράθυρο μήπως ξεπρόβαλε το Φως; Και χαμηλώνοντας το βλέμμα γυρνούσες πίσω μονολογώντας, «αργείς»….
Τι θα αλλάξει θα μου πεις. Ο πόνος δεν είναι υπόθεση μονάχα της νύχτας. Και την μέρα υποφέρουμε. Ναι, μα είναι αλλιώς.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀναφερόμενος στὴν πίστη, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς ἀγάπης, ἔγραφε:
“Ξαγρύπνα ἀσταμάτητα, γιὰ νὰ κρατᾶς τὴν πίστη, καὶ ξαγρύπνα ἀσταμάτητα ὥστε ὁ σπόρος τῆς ἀγάπης, τὸν ὁποῖο ἡ πίστη φέρνει μέσα της, νὰ αὐξηθεῖ καὶ νὰ σοῦ φέρει χαρά.
Ἐφόσον μόνη της ἡ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη, θὰ παρέμενε κρύα καὶ ἄχαρη.
Ὅμως καὶ ὅταν μέσα σου κρυώσει ἡ ἀγάπη, καὶ δὲν αὐξηθεῖ καὶ δὲν φέρει καρπὸ χαρᾶς, κράτα τὴν πίστη καὶ περίμενε.
Πρόσφατα σχόλια