Οι επτά μοναχοί που σταμάτησαν την επιδημία

 Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Στο χάρτη είχε δει ένα Πομακοχώρι που ονομάζεται «Μοναχοί» και ζήτησε από τους συνοδούς τους να το επισκεφτούν. Όταν έφτασαν εκεί, ο κόσμος τους πλησίασε φιλικά και έπιασαν συζήτηση.

Ο άγιος Παΐσιος τους ρώτησε για ποιον λόγο ονομαζόταν έτσι το χωριό τους και ένας ηλικιωμένος Πομάκος είπε: «Παλιά είχε πέσει επιδημία στο χωριό και πέθαιναν πολλοί.

Μια μέρα ήρθαν επτά μοναχοί με μια εικόνα και αμέσως σταμάτησε το κακό. Από τότε το χωριό ονομάστηκε «Μοναχοί».

Ὁ σκοπός τοῦ διαβόλου εἶναι νά ἐξωεκκλησιάσει τόν ἄνθρωπο

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Μελέτες στήν Φιλοκαλία

Ἡ πτώση τῶν Πρωτοπλάστων ἔγινε μέ τήν συμβουλή του διαβόλου, ὁ ὁποῖος ζήλεψε τήν μακαριότητά τους καί θέλησε νά ἐμποδίσει τήν θέωσή τους. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἀναφερόμενος στόν φθόνο τοῦ διαβόλου κατά τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου ἀναφωνεῖ: «Ὤ τῆς πονηρῆς ραδιουργίας τοῦ φθόνου!».

Καί συνεχίζει: «Δέν ὑπέφερε ὁ ἐξ ἀρχῆς εἰσηγητὴς τῆς κακίας (διάβολος) νά προχωρήσουν αὐτά στήν πραγματοποίησή [τους], ἀλλά, ἀφοῦ συνέλαβε τόν φθόνο ἐναντίον καί τοῦ Πλάστου καί τοῦ πλάσματος, ὅπως λέγει ὁ ἱερὸς Μάξιμος· ἐναντίον μέν [τοῦ Πλάστου], γιὰ νὰ μὴ γίνῃ ὁλοφάνερη ἡ πανύμνητη τῆς Ἀγαθότητος δύναμι, ὅτι μέ [θεία] ἐνέργεια ἔκανε τόν ἄνθρωπο θεό· ἐναντίον δέ [τοῦ πλάσματος], γιά νά μήν κατασταθῇ μέτοχος τῆς τόσο φοβερῆς, ἕνεκα τῆς θεώσεως ὑπερφυσικῆς δόξης»[1].

Δεν υπάρχει ΑΛΗΘΙΝΗ ζωή χωρίς τον θάνατο

Ανδρεαδάκης Νικόλαος

25η Μαρτίου το σωτήριον έτος 2020.
Με την «πανδημία» του κορωναιου έχει πάρει έκτακτα μέτρα η κυβέρνηση στην Ελλάδα. Μερική απαγόρευση κυκλοφορίας, άδειοι οι δρόμοι που κάποτε γιορτάζαμε την Ανάστασή του έθνους των Ελλήνων, οι άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους, έκλεισαν και τις καρδιές τους…. Άλλαξε ακόμα και ο τρόπος που κοιταζουνε τα μάτια, τον μέχρι τώρα φίλο τους, τον αδερφό τους. Τον βλέπουν σαν υποψήφιο θύτη τους… Μήπως έχει την αρρώστια και μας κολλήσει…

Θεέ μου, δεν ξέρω να προσεύχομαι…

Θεέ μου, δεν ξέρω να προσεύχομαι. Κι όμως αισθάνομαι τόσο βαθειά την ανάγκη της προσευχής. Θέλω να προσευχηθώ.

Ώρες ώρες με συνεπαίρνει η λαχτάρα να μιλήσω μαζί Σου. Να έλθω σε επαφή με Σένα, τον Άρρητο κι Ανεξιχνίαστο. Μα χάνω τις λέξεις. Δεν μπορώ να συναρμολογήσω τα νοήματα.

Οι σκέψεις μου μπερδεύονται. Καλά καλά δεν ξέρω τι να πω μερικές φορές, ενώ καταλαβαίνω, ότι έχω να πω τόσα και τόσα….

Ἡ πίστη εἶναι ὑπόθεση τῆς καρδιᾶς

Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Νικόλαος

Πρὶν ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια μὲ πλησίασε κάποιος νεαρὸς φοιτητής. Μὲ πολλὴ διστακτικότητα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἔνταση τοῦ ἀπαιτητικοῦ ἀναζητητῆ, μοῦ δήλωσε ὅτι εἶναι ἄθεος, ποὺ ὅμως θὰ ἤθελε πολὺ νὰ πιστέψει, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε. Χρόνια προσπαθοῦσε καὶ ἀναζητοῦσε, χωρὶς ὅμως ἀποτέλεσμα.

Συνομίλησε μὲ καθηγητὲς καὶ μορφωμένους, ἀλλὰ δὲν ἱκανοποιήθηκε ἡ δίψα του γιὰ κάτι σοβαρό. Ἄκουσε γιὰ μένα καὶ ἀποφάσισε νὰ μοιρασθεῖ μαζὶ μου τὴν ὑπαρξιακὴ ἀνάγκη του. Μοῦ ζήτησε μιὰ ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξη περὶ ὑπάρξεως Θεοῦ.

Τι μας θυμίζει ο Σταυρός…

π. Λίβυος

Ημέρα Σταυροπροσκυνήσεως. Δυστυχώς αντί στην εκκλησία, στο σπίτι. Εύχομαι να προσευχηθήκαμε τουλάχιστον. Ν’ ανάψαμε το καντήλι μας, να θυμιάσαμε και να είπαμε μερικά λεπτά την «Ευχή του Ιησού».

Δοκιμασία μεγάλη αλλά όχι η μόνη στην ζωή μας. Το ξέρω, το ξέρεις ότι η ζωή έχει βάσανα και δυσκολίες που όμως κατά ένα παράξενο τρόπο την κάνουν όμορφη και μυστηριακά γοητευτική.

Πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας;

π.Λίβυος

Πάντως καλό θα ήταν αυτές τις μέρες που οι ναοί θα μείνουν κλειστοί, αντί να μαλώνουμε, να γκρινιάζουμε και να βριζόμαστε μεταξύ μας, να φανερώσουμε το πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας.

Το πόσο οι Θείες Λειτουργίες στις οποίες τόσα χρόνια συμμετείχαμε έχουν μεταμορφώσει, το νου, τις σκέψεις, την ψυχή και ολάκερη την ζωή μας.

Γιατί ξέρετε κάτι μεταξύ μας; Βαρέθηκα τις μεγάλες δηλώσεις περί Ορθοδοξίας, κουράστηκα από τους μάρτυρες του καναπέ, και τους ομολογητές του πληκτρολογίου.

Νήστευε, όμως τον έτρεφαν οι έπαινοι των ανθρώπων.

Σὲ μιὰ κωμόπολη ζοῦσε κάποιος ποὺ τόσο πολὺ νήστευε, ὥστε ὅλοι νὰ τὸν διαφημίζουν σὰν μεγάλο νηστευτή. Ἡ φήμη του ἔφθασε καὶ στὸν ἀββὰ Ζήνωνα.

Τότε ὁ ἀββὰς τὸν κάλεσε κοντά του. Ἐκεῖνος ἦρθε. Χαιρετήθηκαν καὶ κάθισαν. Ὁ ἀββὰς ἄρχισε τὸ ἐργόχειρό του καὶ ἡ ὥρα περνοῦσε σὲ ἀπόλυτη σιωπή.

Ὁ νηστευτής, μὴ μπορώντας νὰ μιλήσει, ἄρχισε νὰ στενοχωρεῖται καὶ ν’ ἀδημονεῖ. Στὸ τέλος δὲν ἄντεξε καὶ εἶπε:

Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός.

Γέροντας Ιουστίνος Πίρβου

«Σε καιρούς διωγμών οι χριστιανοί πρεπει να συνάζονται γύρω από τους ιερείς…Η Θεία Λειτουργία και τα Τίμια Δώρα θα δίνουν στους χριστιανούς την δύναμη για να υπομείνουν στην πείνα και θα τους διαφυλάσσουν από κάθε κακό,κάτω από την σκέπη και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Επίσης, είναι ανάγκη να λένε την Ευχή στον Ιησού και να προσεύχονται στην Παναγία,λέγοντας: Υπεραγία Θεοτόκε,σώσον ημάς! ή Τη Υπερμάχω Στρατηγώ….

Εάν θες να φύγει το σκοτάδι γίνε φως…

π.Λίβυος

Αυτές τις ημέρες έχουμε όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη της προσευχής.
Να ενωθούμε με τον Χριστό, να γευθούμε την χαρά και την χάρη της Παρουσίας Του.

Να γλυκαθεί η πίκρα των φόβων μας.
Να ηρεμήσει ο ταραγμένος νους μας από τις τόσες αρνητικές γεμάτες πανικό πληροφορίες.

Γι αυτό εάν δεν έχουμε ακόμη διαμορφώσει ένα γαλήνιο καταφύγιο μέσα στο σπίτι μας, ας το πράξουμε τώρα. Αυτό χρειαζόμαστε.