You are currently browsing the category archive for the ‘Ορθόδοξα μηνύματα’ category.
(Μικρό Γεροντικό στ΄, Π.Β. Πάσχου)
Ένας μοναχός ζούσε σ’ ένα κοινόβιο μοναστήρι ως ησυχαστής, αλλά πολύ συχνά τον κυρίευε το πάθος της οργής.
Σκέφτεται, λοιπόν, και λέγει στον εαυτό του:
«Θα φύγω από τούτο το μοναστήρι και θα πάω ν’ ασκητεύσω μόνος μου ως αναχωρητής∙κι εκεί, άμα δεν έχω καμιά σχέση με την κανέναν και ησυχάζω μόνος μου, θα πάψει να μ’ ενοχλεί και το πάθος της οργής».
Έφυγε, λοιπόν, από το μοναστήρι και πήγε και βρήκε μια σπηλιά, όπου προσπάθησε να ζήσει μόνος του.
π. Λίβυος
Δεν είμαστε οι πράξεις μας. Ούτε οι σκέψεις μας.
Είμαστε κάτι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο πέρα από αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Είμαστε εικόνες Θεού. Κάτι πολύ βαθύτερο από αυτό που καταλαβαίνουμε.
Στην ζωή μας ταλαιπωρούμαστε γιατί κάνουμε το λάθος να ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις και τον νου.
(Από το βιβλίο: Στάχυα, Τόμος Α, Κωνσταντίνος Κούρκουλας)
Στο χτύπημα της θύρας του Παραδείσου βαριά αντήχησε η ερώτηση:
– Ποιος είναι; ρώτησε από μέσα ο Χριστός.
– Εγώ, απάντησε ο ασκητής.
Η πόρτα έμεινε κλειστή. Καμιά φωνή από πουθενά. Έφυγε πάλι για την έρημο. Υποβλήθηκε σε νέες πνευματικές ασκήσεις και ξαναγύρισε. Χτύπησε την πόρτα και στο ερώτημα «ποιος είναι» αυτή τη φορά απάντησε «Εσύ». ..
Άνοιξε διάπλατα η θύρα. Γιατί είχε τώρα πια ανακαλύψει ποιό ήταν, εκείνο, που την κρατούσε κλειστή. Ήταν το «εγώ» του εγωιστή ανθρώπου, που έπρεπε να αντικατασταθεί με το «εσύ» του Χριστού.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
«Όταν γνωρίση η ψυχή σου τούτο το φως, τότε, όταν συμβή να στερήται τούτου, θα φλέγηται δι’ αυτό και μιμούμενος τον Άγιον Συμεών τον Νέον Θεολόγον θα ζητής αυτό και θα κράζης προς αυτό:
Ελθέ, το φως το αληθινόν.
Ελθέ, η Ζωή η αιώνιος.
Ελθέ, των πεπτωκότων η έγερσις.
Ελθέ, των κειμένων η ανόρθωσις.
(Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου. Αόρατος πόλεμος. Κεφ. κ΄)
«Να θυμάσαι κάθε μέρα ότι το σήμερα είναι δικό σου, το αύριο είναι στο χέρι του Θεού, και ότι εκείνος που σου έδωσε το πρωί, δεν σου υπόσχεται να σου δώσει και το εσπέρας.
Γι’ αυτό μην ακούσης τον διάβολο, που σου λέει να του δώσεις το σήμερα και το αύριο να το δώσεις στον Θεό.
Όχι, αλλά ξόδευε όλες τις στιγμές των ωρών της ζωής σου όπως αρέσει στον Θεό, και σαν να μη πρόκειται να σου δοθεί άλλος καιρός.
άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη
Είναι γνωστή και πολυδιαφημισμένη η είδηση, πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε, στις 30-6-2017, την ασεβή και αντίχριστη δήλωση, μέσω ηλεκτρονικού δικτύου, σχετικά με το θάνατο μιας γυναίκας, την οποία επαίνεσε, διότι πρωτοστάτησε στη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, δηλαδή στην διά νόμου δολοφονία απροστάτευτων πλασμάτων.
Λίγες μέρες μετά ο ίδιος επισκέφθηκε με περισσό θράσος και πλήρη αφοβία – τι είχε να φοβηθεί άλλωστε – τον Μητροπολίτη Σπάρτης, ο οποίος τον καλοδέχτηκε, «θεωρώντας χρήσιμη την επίσκεψη και του ευχήθηκε δύναμη στο έργο του προς όφελος της πατρίδας».
το έστειλε στο «σπιτάκι» ο κ. Ιωάννης Γ. Παναγιωτόπουλος
Φώτης Κόντογλου
Τὴ Λαμπροδευτέρα τὸ βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα, πρὶν νὰ πλαγιάσω γιὰ νὰ κοιμηθῶ, βγῆκα στὸ μικρὸ περιβολάκι ποὺ ἔχουμε πίσω ἀπὸ τὸ σπίτι μας, καὶ στάθηκα γιὰ λίγο, κοιτάζοντας τὸ σκοτεινὸ οὐρανὸ μὲ τ᾿ ἄστρα.
Σὰν νὰ τὸν ἔβλεπα πρώτη φορά. Μοῦ φάνηκε πολὺ βαθύς, καὶ σὰν νὰ ἐρχότανε ἀπὸ πάνω μία μακρινὴ ψαλμωδία. Τὸ στόμα μου εἶπε σιγανά: «Ὑψοῦτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ». Ἕνας ἁγιασμένος γέροντας μοῦ εἶχε πεῖ μία φορὰ πὼς κατὰ τοῦτες τὶς ὧρες ἀνοίγουνε τὰ οὐράνια. Ὁ ἀγέρας μοσκοβολοῦσε ἀπὸ τὰ λουλούδια κι ἀπὸ τὰ ἁγιοχόρταρα, ποὺ ἔχουμε φυτέψει. «Πλήρης δ᾿ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ Κυρίου».
«Σαν συναντήσεις έναν ιερέα και έναν Άγγελο θα χαιρετήσεις πρώτα τον ιερέα και μετά τον Άγγελο» (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).
Ο κληρικός, ο ιερέας, δεν είναι ο οποιοσδήποτε τον οποίον συναντάμε και με τον οποίον συναλλασόμεθα στην καθημερινή μας ζωή.
Η Ιερωσύνη του, το Λειτούργημά του,το Σχήμα του, η Αποστολή του, η παρουσία του, τον θέτουν και τον θέλουν ή του επιβάλλουν να είναι και Εντός και Εκτός του «κόσμου τούτου».
Η θρησκευτική – Χριστιανική αγωγή, η Ελληνορθόδοξη πατερική παράδοση, ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, η ευγένεια ψυχής δεν επιτρέπουν ν’ απευθύνουμε στον κληρικό τους στερεότυπους κοσμικούς χαιρετισμούς:
Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης
Ὅταν λειτουργᾶς, νὰ ‘χεις ὑπόψη σου ὅτι εἶσαι μεσίτης. Παραλαμβάνεις ἀπὸ τὸν κόσμο πόνο, δάκρυα, ἀσθένειες, παρακλήσεις καὶ τ’ ἀναφέρεις ἐπάνω εἰς τὸ θρόνο τῆς θεότητος.
Καὶ μεταφέρεις κατόπιν στὸν κόσμο παρηγοριά, θεραπεία, ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη ὁ καθένας. Μεγάλο ἀξίωμα σ’ ἔχει ἀξιώσει, παιδί μου, ὁ Θεός. Νὰ τὸ καλλιεργήσεις. Τὸ αὐτὶ τοῦ Θεοῦ εἶναι στὸ στόμα τοῦ ἱερέως.
Μεγάλη δύναμη ἔχει τὸ πετραχήλι. Τὸ πετραχήλι εἶναι ὁ διαλλάκτης τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου μὲ τὸν Πατέρα, μὲ τὸν Δημιουργό του. Γι’ αὐτὸ ὅσο μπορεῖς περισσότερα ὀνόματα νὰ μνημονεύεις. Ὅσο μπορεῖς περισσότερα.
του Θεοδόση Νικολάου
Περπατούσα κάποτε μ’ ένα γνωστό μου. Αυτός δεν ήξερε ούτε να διαβάζει ούτε να γράφει.
Ήξερε μονάχα με την αυγή να οδηγεί το κοπάδι του στη βοσκή και το βράδυ να το μαντρίζει.
Περπατούσαμε λοιπόν μαζί και κάθε τόσο κτυπούσε τη βαριά του ράβδο πάνω στα κρύσταλλα που ο χειμώνας είχε φτιάξει από το νερό στα βαθουλώματα.
Πρόσφατα σχόλια