You are currently browsing the category archive for the ‘Ολοκαύτωμα’ category.
Ὅτι ἀπέμεινε
Ἀρχιμ. Ἡρωδίων Ρίζος,
Ἱεροκήρυκας Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος
Ξημέρωνε Σάββατο τῆς 17ης Ἰουνίου τοῦ 1944, πρίν ἀπό ἀκριβῶς 78 χρόνια, ὅταν στήν ἱστορική καί ἀποπνέουσα πνεῦμα ἐλευθερίας πόλη τῆς Ὑπάτης, ὅπως κάθε ἄλλη μέρα οἱ κάτοικοι ξύπνησαν, γιά νά συνεχίσουν τή ζωή τους, νά κινηθοῦν μέσα στόν τόπο τους, νά κάμουν τίς δουλειές τους, ὅταν ξαφνικά ὁ ἀδίστακτος καί σιδηρόφρακτος Γερμανός κατακτητής εἰσέβαλε μέ βαρβαρότητα στήν πόλη, καί ἐκείνη τήν ἡμέρα ἡ πόλη καί οἱ ἄνθρωποι τῆς Ὑπάτης ἔμελλαν νά γράψουν μέ τό ἄλικο αἷμα τους στίς σελίδες τῆς ἱστορίας τή δική τους μαρτυρία.
Η Μαρία Παντίσκα – Μίχα, η φωτογραφία της έκανε το γύρο του κόσμου
«Στις 10 Ιουνίου 1944 ο τόπος μας γνώρισε μία από τις αγριότερες σφαγές που έγιναν ποτέ στον κόσμο. Διακόσιοι δεκαοκτώ συμπολίτες μας θανατώθηκαν από τους Ναζί του Χίτλερ χωρίς να μάθουν ποτέ το γιατί».
Ανάμεσα σ’αυτούς ανήμποροι γέροι, έγκυες γυναίκες, αβάπτιστα μωρά πρόσφεραν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας, την ειρήνη, τον πολιτισμό.
17 Ὀκτωβρίου 1941, 8.30 π.μ.
Δύο λόχοι πάνοπλων Γερμανῶν στρατιωτῶν περικύκλωσαν τίς δύο κοινότητες Ἄνω καί Κάτω Κερδυλίων. Ὧρες μαρτυρικές, ἀξέχαστες θά ζήσουν οἱ χωρικοί.
Ἀκολουθεῖ συγκέντρωση ὅλων τῶν κατοίκων στίς θέσεις Ἀλώνια-Κοῦτρες, στό ξέφωτο. Οἱ Γερμανοί διοικητές τῶν λόχων ὀργισμένοι, διατάσσουν μέ σπασμένα ἑλληνικά, βρίζουν, κλωτσοῦν, χωρίς διάκρισι, ἀρρώστους, γέροντες, παιδιά, ἔγκυες γυναῖκες.
Καταγραφή αφήγησης από το Στάθη Σταθά
Ο Παναγιώτης Αν. Σεχρεμέλης, 11 χρονών τότε αφηγείται :
«Κατά τη σφαγή του Διστόμου βρισκόμουν μέσα στο χωριό, στο πατρικό μου σπίτι, μαζί με τον αδερφό μου Γιάννη, 14 χρονών, τον Λουκά Αν. Ανέστη, 11 χρονών, τη γιαγιά μου, την Ασήμω Σωτηρίου από το Στείρι.
Οι γονείς μου έλειπαν στην Αθήνα όπου ο πατέρας μου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση στομάχου.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1944 ξημερώνει για τον Χορτιάτη ένα συνηθισμένο Σάββατο. Οι κάτοικοί του ξυπνούν ξεκινώντας τις δουλειές της καθημερινότητάς τους. Πολλοί φεύγουν έξω από το χωριό για τις συνηθισμένες αγροτικές εργασίες.
Τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφή που έμελλε να ακολουθήσει, αν και οι γερμανικές δυνάμεις είχαν τελευταία σκληρύνει τη στάση τους μπροστά και στη διαφαινόμενη κατάρρευσή τους.
Ανδρέας Μουντζουρούλιας
Η Ιστορία είναι η μνήμη των λαών. Λαοί που έχουν χάσει την μνήμη τους, ή έχουν εξαφανιστεί, ή έχουν αλλοτριωθεί.Κάθε χαράκωμα, κάθε ξύλινος σταυρός και κάθε τάφος στην αιματοβαμμένη γη της πατρίδας μας είναι σύμβολα που θα μαρτυρούν και θα διδάσκουν στις επερχόμενες γενιές τον αγώνα της ελευθερίας ενάντια στην ωμή βία.
Όσο μια κοινωνία τροφοδοτείται με μνήμες από το παρελθόν ενισχύει τον αυτοσεβασμό της, αυξάνει τον βαθμό συνοχής της και βρίσκεται πάντοτε έτοιμη να αντιμετωπίσει τις όποιες προκλήσεις κληθεί να διαχειρισθεί.
Του Ντίνου Αυγουστή
Μέρα μνήμης η 19η Μαΐου. Μια ακόμη μαύρη επέτειος κατά την οποία μνημονεύεται από τους απανταχού της γης Έλληνες η γενοκτονία των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου.
Οι Έλληνες Πόντιοι, αναπόσπαστο συνεκτικό κομμάτι της Ελληνικής Φυλής, με τρισένδοξη Ιστορία, μεγαλούργησαν στο διάβα των αιώνων διατηρώντας παρά τις κακουχίες και τις αφόρητες απειλές αναλλοίωτη την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, την Ελληνική Γλώσσα, στην μορφή της ποντιακής διαλέκτου που μαζί με την Κυπριακή διατηρούν αναρίθμητα στοιχεία της Αρχαίας Ελληνικής (Ιωνικής) προφοράς.
Μοιρολόι στον τάφο του Στέλιου Κρυοβρυσανάκη από γυναίκα της οικογένειας
Οι Γερμανοί σκόρπισαν το μαύρο του θανάτου και της καταστροφής πριν 75 χρόνια
Μνήμες ολοκαυτώματος και θανάτου ξεπετάγονται αυτές τις μέρες στο Λοχριά. Ήδη συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από το μαύρο που σκόρπισαν στο χωριό οι δυνάμεις των ναζί στις 4 Μαΐου του ‘44 και οι παλαιότεροι, όσοι είναι ακόμα στη ζωή, φέρνουν στη θύμησή τους την καταστροφή και τους διαλεκτούς χωριανούς που χάθηκαν εκείνη τη μέρα.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1944 ξημερώνει για τον Χορτιάτη ένα συνηθισμένο Σάββατο. Οι κάτοικοί του ξυπνούν ξεκινώντας τις δουλειές της καθημερινότητάς τους. Πολλοί φεύγουν έξω από το χωριό για τις συνηθισμένες αγροτικές εργασίες.
Τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφή που έμελλε να ακολουθήσει, αν και οι γερμανικές δυνάμεις είχαν τελευταία σκληρύνει τη στάση τους μπροστά και στη διαφαινόμενη κατάρρευσή τους.
Όπως κάθε Σάββατο, ένα φορτηγάκι της υπηρεσίας ύδρευσης Θεσσαλονίκης με δύο υπαλλήλους, συνοδευόμενο, ως συνήθως, από ένα στρατιωτικό όχημα της γερμανικής φρουράς, στο οποίο επέβαιναν ένας γιατρός, ένας αξιωματικός και ένας υπαξιωματικός, ξεκινάει από την πόλη με προορισμό τις πηγές της Αγίας Παρασκευής στο Χορτιάτη για την απολύμανση με χλώριο του νερού, από το οποίο υδροδοτούταν μεγάλο μέρος της Θεσσαλονίκης.
Η σφαγή της Σαμοθράκης έργο του Auguste Vinchon (Μουσείο του Λούβρου)
Η 1η Σεπτεμβρίου είναι για την Σαμοθράκη ιερή ιστορική ημέρα. Τιμάται το Ολοκαύτωμα της νήσου, το οποίο συνέβη την 1η Σεπτεμβρίου 1821, όταν οι Τούρκοι έσφαξαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Σαμοθράκης.
Η σημερινή ημέρα είναι μια μέρα πένθους για την Σαμοθράκη. Η 1η Σεπτεμβρίου είναι για το νησί των Θρακικών Σποράδων ιερή ιστορική ημέρα. Τιμάται το Ολοκαύτωμα της νήσου, το οποίο συνέβη την 1η Σεπτεμβρίου 1821, όταν οι Τούρκοι έσφαξαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Σαμοθράκης, στην τοποθεσία Εφκάς (ή Φκας).
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια