You are currently browsing the category archive for the ‘Λαογραφία’ category.
Ο άγιος Ιωάννης ο «Αποκεφαλιστής» (που αποκεφαλίστηκε, δηλαδή, από τον Ηρώδη) θεωρείται θεράπων Άγιος από το ρίγος του πυρετού τής ελονοσίας.
Γι’ αυτό και στην μεν Κρήτη αποκαλείται και Ριγολόγος και αλλού Κρυαδίτης, αλλά και Νηστευτής και Νηστικός για την απόλυτη νηστεία με την οποία τιμάται η μνήμη του.
Ο «τρισινολόγος» που ρίχναμε μέσα τις οικονομίες μας και το σπάζαμε την Πρωτοχρονιά για να αγοράσουμε λαχνούς από τις λοταρίες και άλλα παιχνίδια
Για την πρωτοχρονιά της παλαιάς Ζακύνθου, τι άλλο καλύτερο από το να αφήσουμε έναν από τους παλαιούς να μας τα περιγράψει όπως τα έζησε . Απολαύστε από το βιβλίο του Ντίνου Θεοδόση «Αναμνήσεις από την παλιά Ζάκυνθο»
Νοικοκυρές της Νέας Χηλής Αλεξανδρούπολης στο φούρνο με τα τσουρέκια τους
της Ουρανίας Πανταζίδου
Η χαρά των παιδιών ήταν τα τσουρέκια της Πρωτοχρονιάς γιατί εκείνα μπορούσαμε να τα φάμε ζεστά, την ώρα που έβγαιναν από το φούρνο…
Και σαν έφταναν μεσάνυχτα, τότε που θα μας άφηνε ο παλιός ο χρόνος και θα υποδεχόμασταν τον νέο, η μάνα έφερνε την αγιοβασιλόπιτα στο τραπέζι. Τη σταύρωνε τρεις φορές ο πατέρας και άρχιζε το μοίρασμα.
Άγιος Βασίλης έρχεται Γενά- Γενάρης ξημερώνει
Βασίλη μ’ πούθεν έρχεσαι κι απού- κι απούθε κατεβαίνεις.
Από τη μάνα μ’ έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω
να πα να μάθω γράμματα, να πω την αλφαβήτα.
Εύη Ρούτουλα
Τα Χριστούγεννα ήταν και συνεχίζουν να είναι η πιο σημαντική γιορτή για τους Ζακυνθινούς και παρόλο που τα έθιμα μοιάζουν με αυτά της υπόλοιπης Ελλάδας, έχουν και μερικές διαφορές, είναι αυτές οι μικρές αλλαγές που χαρίζουν στο τοπικό χρώμα του κάθε τόπου.
Όπως καταλάβατε, σήμερα θα λειτουργήσω πάλι τοπικιστικά και θα σας μιλήσω για τα έθιμα του τόπου μου!
Φτάσανε και πάλι Νικολοβάρβαρα! Της Αγια-Βαρβάρας σήμερα, κι αν και παλαιότερα έχω ξαναγράψει περί των λαογραφικών της ημέρας τούτης, επειδή οι παραδόσεις του λαού μας είναι αστείρευτες, θα της αφιερώσω μία ακόμη ανάρτηση…
Η Αγια-Βαρβάρα κι η ευλογιά:
Σύμφωνα με μία από τις επικρατέστερες παραδόσεις, «η αγία Βαρβάρα ήταν από μικρή Χριστιανή, πολύ όμορφη. Ο πατέρας της ζήτησε να την παντρέψει με ειδωλολάτρη βασιλιά. Η αγία παρακάλεσε το Θεό, να βγάλει την «ευλογιά», να την ασχημίσει. Ο Θεός την άκουσε, και μαζί της έδωσε το χάρισμα να θεραπεύει ευλογιά και ιλαρά». [Θεσσαλία-Τύρναβος]
Ρουσάλια. Πίτα και τριαντάφυλλο
δάσκαλος Γιώργος Τ. Αλεξίου
Το Σάββατο της Πεντηκοστής είναι αφιερωμένο από την Αγία Εκκλησία μας στους προσφιλείς νεκρούς όλων των Χριστιανών και γι’ αυτό ονομάζεται Ψυχοσάββατο.
Ένεκα τούτου, κατά το απόγευμα της Παρασκευής, παραμονής του Ψυχοσάββατου, και κατά το πρωινό αυτού (του Ψυχοσάββατου), οι γυναίκες όλων σχεδόν των επαρχιών της Ελλάδος παρασκευάζουν γλυκές πίτες, τις τοποθετούν σε δίσκους, τις επικαλύπτουν με πολλά τριαντάφυλλα (Rosalia) και τις μεταφέρουν στους κατά τόπους ιερούς ναούς για να «διαβαστούν».
Το «Ρόδο της Ιεριχούς» ή αλλιώς «ρόδο της Παναγίας» ή ακόμα και «το φυτό της Νεκρανάστασης» είναι ένα μοναδικό φυτό που έχει την ικανότητα να επιβιώνει στην έρημο ξεραμένο, σαν μια καφέ μπάλα, και να καταφέρνει να ανοίγει και να πρασινίζει με ελάχιστο νερό, για χιλιάδες χρόνια.
Λέγεται ότι συντρόφευε την Παναγία στο μοναχικό της ταξίδι από τα Ιεροσόλυμα στην Αίγυπτο και γι’ αυτό τον λόγο εκείνη το ευλόγησε να είναι αθάνατο και να ανθίζει κάθε χρόνο την παραμονή των Χριστουγέννων.
Ήρθε ο Φεβρουάριος.
Ο Κουτσοφλέβαρος, όπως τον λένε, επειδή έχει πιο λίγες μέρες. Μας φέρνει τις ανεμώνες, πολλές βροχές και κρύο. Όταν όμως περάσει θα’ ρθει η Άνοιξη. «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει Καλοκαίρι θα μυρίσει, μα κι αν τύχει να θυμώσει μες τα χιόνια θα μας χώσει!»
Η ανεμώνα
Μες στη χειμωνιά
ανεμώνα ανθίζει
κάμπους και πλαγιές
όλα τα στολίζει.
«Σύκα ο Αύγουστος, σταφύλια, τρώει γλείφοντας τα χείλια!»,
λέει μια παροιμία, και, μπορεί, τα τσαμπιά της κληματαριάς μου τώρα μόλις να πήραν να ροδίσουν –«αρχίσανε να ντρέπονται», που λέει κι ένας φίλος- αλλά τα σύκα, δόξα τω Θεώ, έχουν ωριμάσει για τα καλά! Κι έτσι αποφάσισα για πρώτη φορά να κάνω σύκα λιαστά!
Θες δεν το πολυσυνηθίζουμε εδώ, θες τα σύκα τά’χα συνδυάσει με άμεση κατανάλωση απ’το δέντρο από τότε που πιτσιρικαρία αναζητούσαμε συκιές στο χωριό, να σκαρφαλώσουμε στα κλεφτά να γευτούμε τον καρπό τους -αλήθεια, τώρα υπάρχει κανένα παιδί να μπαίνει σ’αυτή τη διαδικασία;- τόσα χρόνια δεν τό’χα σκεφτεί να τα λιάσω για το χειμώνα…
Πρόσφατα σχόλια