Τα Ζυμένια Ανθρωπάκια Του Αγίου Αντωνίου

Του Νίκου Ψιλάκη

Εθιμο μοναδικό, όσο μοναδικός είναι και ο τόπος, όσο μοναδική είναι και η ιδιότυπη κοινωνία, αρμονική συνύπαρξη ποιμένων και ναυτικών. Τα «ζυμαρένια ανθρωπάκια του Αγίου Αντωνίου». Ή αλλιώς, τα ανθρωπόσχημα τάματα που σημάδεψαν γενιές και γενιές Σφακιανών.

Τόπος άγονος, γη ξερή, μα από τα σπλάχνα της προβάλλουν πότε κάποιες αρχαίες κολόνες, πότε όστρακα από σπασμένα κεραμικά, πότε απομεινάρια και μνήμες από μεγάλα πολεμικά γεγονότα.

Τα ψωμιά του Αγίου Σπυρίδωνα!

Μια όμορφη παράδοση που ακουγόταν για πολλές δεκαετίες στο Ηράκλειο.

Κάπου στη γειτονιά του Αγίου Τίτου στο Μεγάλο Κάστρο υπήρχε κάποτε ένας φούρνος. Γύρω στα 1870 φούρναρης ήταν ο Κ. Φουντουλάκης που έψηνε τα ψωμιά Χριστιανών και Τούρκων.

Το παλιό εικονοστάσι…

Γράφει η Έφη Μιχελάκη*

Βαθιά ριζωμένο στι καρδιές των Κρητών, “ξεφυτρώνει ” εκειά που δεν το περιμένεις στι στράτες, άλλοτε ματωμένο άλλοτε ικετευτικό, μα τσι πχια πολλές φορές δείγμα ευγνωμοσύνης στον Άγιο…

Δε το προσπερνάς ποτέ ασυλλόγιστος.
Προκαλεί απλό φόβο μα και δέος και θλίψη και περισυλλογή κι ανατριχίλα.

Πασχαλιάτικο διήγημα: “Η Μαχαιρίδα και το Μαχαιρίδι”

Από τα “πασχαλιάτικα” διηγήματα

Γράφει η Ζωή Παπαδάκη

Από εκείνα τα “Πάσχα” που δεν ξεχνά εύκολα κανείς είναι εκείνα στο χωριό. Ειδικά όταν βρίσκεσαι στην Κρήτη, αυτό είναι μια εμπειρία που σε σημαδεύει ανεξίτηλα.

Πριν αρκετά χρόνια λοιπόν, ως παιδί της πόλης, μα με ρίζες σ’ ένα χωριό της Νότιας Κρήτης, πήγα στη γιαγιά και τον παππού διακοπές πασχαλινές, με το κλείσιμο των σχολείων.

Η μυζηθρόπιτα τη βραδιά της Τσικνοπέμπτης

Σαν την βγάλεις από το τηγάνι, έτσι ζεστή που είναι, αν στάξεις πάνω της λίγο μέλι, έχεις μπροστά στο πιάτο σου αυτό, που λέμε «θεϊκή γεύση».

Μπορεί την Τσικνοπέμπτη να κυριαρχούν πάνω στην ψησταριά τα διάφορα κρεατικά, μπριτζόλες, παϊδάκια, λουκάνικα και τα συναφή, αλλά Τσικνοπέμπτη, τα παλιότερα χρόνια στην Κρήτη, δεν γινόταν χωρίς μυζηθρόπιτες.

Ντολμαδάκια γεμιστά από την Κρήτη

Από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σγουροκεφαλίου

Υλικά (για 1 κιλό μοσχαρίσιο κρέας)
– 1 κιλό μοσχαρίσιο κρέας
– 1 κιλό αμπελόφυλλα της άλμης
– 1 μεγάλο κρεμμύδι
– 2 τομάτες
– 1 φλιτζανάκι (μικρό του ελληνικού καφέ) ρύζι
– 1 ποτήρι λάδι, 1 ποτήρι νερό
– αλάτι, πιπέρι
– ζωμό μοσχαρίσιου κρέατος & νερό για το βράσιμο
– ντομάτες πιπεριές, κολοκύθια, μελιτζάνες, πατάτες, ανθούς

Το κρητικό γάστριν

Aπό τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αυλής

Υλικά για το φύλλο

– 1/2 κιλό αλεύρι
– 1 κουταλάκι γλυκού αλάτι
– 4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
– Χυμό από 1 λεμόνι
– 1 ποτήρι νερό
– 100gr σουσάμι καβουρδισμένο & κοπανισμένο

Το Ολοκαύτωμα της Κανδάνου «Το χωριό που εκθεμελίωσε η Βέρμαχτ» (3 Ἰουνίου 1941)

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Η Ιστορία είναι η μνήμη των λαών. Λαοί που έχουν χάσει την μνήμη τους, ή έχουν εξαφανιστεί, ή έχουν αλλοτριωθεί.Κάθε χαράκωμα, κάθε ξύλινος σταυρός και κάθε τάφος στην αιματοβαμμένη γη της πατρίδας μας είναι σύμβολα που θα μαρτυρούν και θα διδάσκουν στις επερχόμενες γενιές τον αγώνα της ελευθερίας ενάντια στην ωμή βία.

Όσο μια κοινωνία τροφοδοτείται με μνήμες από το παρελθόν ενισχύει τον αυτοσεβασμό της, αυξάνει τον βαθμό συνοχής της και βρίσκεται πάντοτε έτοιμη να αντιμετωπίσει τις όποιες προκλήσεις κληθεί να διαχειρισθεί.

Παραδοσιακές Κρητικές Σαρικόπιτες

Aπό τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μεσοχωρίου

Υλικά
1 κιλό αλεύρι
1 κρασοπότηρο λάδι
2 ρακοπότηρα ρακή
Αλάτι

Υλικά για τη γέμιση
Μυζήθρα ξινή

«Δεν έμεινε σπίτι γερό…» στο ολοκαύτωμα της Λοχριάς (4 Μαΐου 1944)

Μοιρολόι στον τάφο του Στέλιου Κρυοβρυσανάκη από γυναίκα της οικογένειας

Οι Γερμανοί σκόρπισαν το μαύρο του θανάτου και της καταστροφής πριν 75 χρόνια

Μνήμες ολοκαυτώματος και θανάτου ξεπετάγονται αυτές τις μέρες στο Λοχριά. Ήδη συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από το μαύρο που σκόρπισαν στο χωριό οι δυνάμεις των ναζί στις 4 Μαΐου του ‘44 και οι παλαιότεροι, όσοι είναι ακόμα στη ζωή, φέρνουν στη θύμησή τους την καταστροφή και τους διαλεκτούς χωριανούς που χάθηκαν εκείνη τη μέρα.