You are currently browsing the category archive for the ‘Κρήτη’ category.
Πάμε πολλά πολλά χρόνια πίσω…
Πενήντα και βάλε…
Όταν ο θερισμός στον κάμπο της Μεσαράς ήταν σωστό πανηγύρι…
Ξεκινούσε σαν αυτές τις μέρες και όσο πήγαινε…
Έπιανε και Ιούλη!
Οι γυναίκες τιμούν τους νεκρούς στολίζοντας ένα πανέρι με τρία γλυκά κουλούρια κι ένα ανθότυρο η τυρί στη μέση, με καρυδόφυλλα… και τριαντάφυλλα και τα πηγαίνουν στην εκκλησία προσφορά για αυτούς που έχουν φύγει.
Ο πατήρ Ανδρέας Κεφαλογιάννης γράφει στην προσωπική του σελίδα στο Facebook:
Γράφει ο Γιώργος Χουστουλάκης
H κάπαρη είναι ένα πολύ καλό ορεκτικό, φτάνει να ξέρουμε να τη φτιάξουμε, αν και η παρασκευή της είναι πολύ απλή υπόθεση.
Μπορεί κάποιος από μία καπαριά, να συλλέξει σχεδόν τα πάντα! Από α κλειστά της μπουμπουκάκια, τα τρυφερά αγγουράκια, αλλά να κόψει από τα βλαστάρια μπροστά, όλα τα κοτσανάκια, μπορεί να συλλέξει και τα μικρά αγγουράκια αλλά μπορεί ακόμα να κόψει όλα τα τρυφερά βλαστάρια!
Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
Τρία πράματα σκέφτομαι την ώρα απου σκαρφαλώνω στη μουρνιά του γειτόνου για να φάω τα μούρνα ετσά όπως εγώ τα ρέγομαι κατευθείαν απ’ το δεντρό κι ανύπλητα.
Το ένα, να μη φκερέσω χάμαι και κατασκοτωθώ, και σογεμίσω τσ’ αγκώνες και τα γόνατα μου με βαρισμαθιές και γρατζουνιές, γιατί δεν είναι πρέπον ετουτονά για μιά γυναίκα.
Εύα Παρακεντάκη
Υλικά
50-60 λαπαθόφυλλα τρυφερά
400 γρ. ρύζι καρολίνα
1 κρεμμύδι ξερό
1 μελιτζάνα
1 ντομάτα
1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
Κείμενο – φωτογραφία: Γεώργιος Χουστουλάκης
Ίσως να είναι λίγοι σήμερα που να γνωρίζουν τι είναι τα άνθη της φωτογραφίας μας, ακόμα πιο λίγοι που να ξέρουν πως τρώγονται!
Φυσικά ελαχιστότατοι είναι αυτοί που γνωρίζουν, πως οι παλιοί οι γονέοι μας και παππούδες μας, αυτά τα λέγανε «ψαράκια»!
επιμέλεια:Βασιλική Παπουτσάκη
Το έθιμο των στεφανιών είναι διαδεδομένο σε όλη την Κρήτη. Φτιάχνουμε το στεφάνι ,τον κλειστό κύκλο ,που δεν αφήνει «τα κακά» να μπουν μέσα.
Το κρεμούμε στην πόρτα του σπιτιού, από όπου θα μπορούσαν να μπουν τα κακά και αυτό θα τα εμποδίσει. Διαλέγουμε φυτά και άνθη με ιδιαίτερο συμβολισμό.
Φωτογραφίες και κείμενο: Νίκος Ψιλάκης
Κάποτε ήταν από τα πρώτα μελήματα των μοναστικών κοινοτήτων. Το κόκκινο αυγό της Λαμπρής! Σε πολλά μοναστήρια το μοίραζε ο Ηγούμενος (η Ηγουμένη, φυσικά, στα γυναικεία) κι ήταν σα να μοίραζε τη χαρά και την ελπίδα.
Τη χαρά της ανάστασης του Θεανθρώπου και την ελπίδα της ανάστασης του ανθρώπου.
Φωτογραφία- κείμενο Νίκος Ψιλάκης
Μήτε κι εγώ θυμάμαι πόσα χρόνια έχουν περάσει… Αζωκέραμος Σητείας, κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980, εποχή μετάβασης, ο παλιός αγροτικός πολιτισμός βρισκόταν και τότε σε υποχώρηση.
Δεν είχαν εκλείψει, όμως, οι εικόνες εκείνες που αποτύπωναν την κοινωνία της προβιομηχανικής εποχής: αυτοκαταναλωτικές πρακτικές, οικόσιτη κτηνοτροφία, πανάρχαια μέσα μεταφοράς, το καταφρονεμένο γαϊδουράκι και το μουλάρι για τους πιο καλοστεκούμενους…
Πρόσφατα σχόλια