Ψήνοντας ψωμί στη Μεσαρά…

Το ζύμωμα και το ψήσιμο του ψωμιού ήταν μια ιεροτελεστία…

Νύχτα σηκωνόταν η μάνα και έμπαινε στη σκάφη, ενώ αποβραδίς είχε ετοιμάσει τα υλικά…

Ξυπνούσαμε από το θόρυβο που έκαναν τα χέρια της στη σκάφη…

Στο ξημέρωμα το ζύμωμα είχε τελειώσει…

Οι πιταρίδες και τα σύκα (συκομαΐδες) της Βιάννου

Αμά τανε ο καιρός τους επηγαίναμε στη Λυγιά κι οπού χαμε κι εμαζέυγαμε τα σύκα τα μαυρόσυκα κι τα κουβαλούσαμε στο χωριό με τα καλάθια κι τσοι κόφες.

Τη ταχινή τα βγάναμε στο δώμα κι τα σκίζαμε με τα δυο μας χέρια τ’ ανοίγαμε και τ΄ απλώναμε σε καλαμωτές ή σε λινάτσες κι ότι χε η κάθε μια νοικοκαιρά κι τα απλώναμε στον ήλιο,

Ετσέ καιρό τον Αύγουστο….

του Αντώνη Κουκλινού

Έτσε καιρό μετά τση Παναγίας, στο χωργιό μου ετοιμάζανε οι εργάτες τα μπογαλάκια ντος για το Μαλεβίζι.

Ο Λενακοζαχάρης ήτονε στη γειτονιά μας ο υπεύθυνος του αφεντικού, απου είχενε τ’ αμπέλια στσι Βούτες, όξω από τη Χώρα.

Τότε που στη Μεσαρά έκαναν λιτανείες για να βρέξει! Μια λιτανεία στην Πόμπια…

Γράφει ο Μιχάλης Χανιωτάκης*

Από παλιά είχαμε προβλήματα με τις λίγες βροχές στην Πόμπια και γενικά στην Μεσαρά …
Μια χρονιά δεν είχαμε νερό ούτε για να πιούμε!
Ας είναι καλά η Παλιά Βρύση που δεν στέρεψε ποτέ!

Και τα πηγάδια του χωριού…  Πόσα; Αμέτρητα!
Εγώ ήμουν ο νερουλάς του σπιτιού και του καφενείου…  Έφερνα νερό από το πηγάδι του Μαγληνού.

Η γαλήνη του Δεκαπενταύγουστου

Φωτογραφία & Κείμενο: Νίκος Ψιλάκης

Αχ αυτά τα μικρά ελληνικά εκκλησάκια! Με τα τρεμάμενα καντήλια, τις ανοικτές πόρτες και τις επιγραφές που χάρασσαν οι παλιοί στα ανώφλια.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, πρώτο μισό του Αυγούστου, ξαναπαίρνουν την αρχέγονη γαλήνη τους, σμίγουν τα θυμιάματα με τις μυρωδιές του γιασεμιού, του βασιλικού και του νυχτολούλουδου, αντηχούν οι ψαλμωδίες στους δρόμους.

Αμυγδαλόρακη

Ένα εύγευστο ποτό με βάση την κρητική τσικουδιά

Η πρώτη ύλη για ένα εύγευστο ποτό, είναι η κρητική τσικουδιά και αυτή χρησιμοποιεί ο Γιώργος Πολιουδάκης στο Αστέρι του δήμου Ρεθύμνου, για να παρασκευάσει και να προσφέρει μια ξεχωριστή υγρή γεύση.

Οἱ Κρητικοποῦλες «Μαννούλα, τὴν εὐχή σου!»

Γεώργιος Ν. Καλαματιανὸς

Δύο λυγερόκορμες Κρητικοποῦλες ἐστέκοντο ἴσιες σὰν λαμπάδες μπροστὰ στὸ Γερμανὸ διοικητὴ τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν.

῏Ησαν κι οἱ δύο ψηλές, λιγνές, ἀλλὰ γεροδεμένες, μελαχροινές, μὲ ἔντονα χαρακτηριστικά, εἴκοσι δύο ἕως εἴκοσι πέντε χρόνων. Κι ἐφοροῦσαν ἀνδρικὲς κρητικὲς βράκες καὶ ψηλὰ ὑποδήματα.

Πασχαλινά ψωμιά γαλατερά (τσουρέκια)

Aπό τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας»

Υλικά για 2-3 γαλατερά
1 κιλό αλεύρι
200 γρ. βούτυρο
4 αυγά
170 γρ. γάλα χλιαρό
400 γρ. ζάχαρη
75 γρ. νωπή μαγιά ή 3 φακελάκια ξερή
1 κ. γ. μαχλέπι
1 κ. γ. ξύσμα πορτοκαλιού
1 κ. γ. μαστίχα κοπανισμένη

Όταν αφηγούνται οι τόποι…

Φωτογραφίες και κείμενο του Νίκου Ψιλάκη

Τα έργα του Θεού και τα έργα των ανθρώπων. Κομμένη λες με κάποια τεράστια σπάθα η πλαγιά του βουνού στο (σχεδόν εξωτικό) Αγιοφάραγγο.

Κάθετη η πλαγιά, χωρίς βλάστηση. Και δίπλα της ακριβώς η ανθρώπινη παρέμβαση. Ένας τρούλος που τον φωτίζουν οι αχνές ανοιξιάτικες ηλιαχτίδες.

Κι αν σε δουν με τα μάτια μου;

Μια βολά[1] κι έναν καιρό στης Κρήτης ένα μιτσό[2] χωριό, την ώρα που έπιανε να φανερίζει[3] εφανήκαν να ’ρχονται απ’ το γυαλό φεργάδες[4] πειρατικές.

Ηλωλαθήκανε[5] ούλοι σαν τις είδανε.

Κι ετρέξανε να σωθούνε πριχού[6] οι πειρατές πατήσουνε το ποδάρι τους στη στεριά.