You are currently browsing the category archive for the ‘Κοσμάς ο Αιτωλός’ category.
Στης Ζελενίτσας το κυπαρίσσι, τα χρόνια δίνουν λεβεντιά, οι αστραπές κουράγιο, οι βροχές, τα χιόνια κι οι αέρηδες του δίνουν νιάτα και περηφάνια…
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, άμα τελείωσε το κήρυγμά του απάνω στο πλάτωμα, μπροστά απ’ το μοναστήρι του Αϊ –Λια, κίνησε να πάει στο χωριό.
Βλέπετε, ήθελε και το δικό του το ντελικάτο το κορμί λίγο ξαπόστιο, λιγάκι νερό και μια μπουκιά φαΐ. Μαζί του κίνησε και το πλήθος, που, κατά πως λένε, ξεπέρναγε τις δυο χιλιάδες (2.000) κόσμο…!
Τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
Ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἀπὸ ἀρραβωνιασμένην, διὰ νὰ εὐλογήσῃ τὸν γάμον, ἐπειδὴ καὶ ὁ ἀρραβὼν εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ γάμου, διὰ νὰ δείξῃ καὶ ἐσένα παράδειγμα, πὼς τὸ δακτυλίδι ὁποὺ πρῶτον δίδει ὁ ἄνδρας εἰς τὴν γυναῖκα πρέπει νὰ εἶναι μαλαματένιο καὶ νὰ τὸ βάλῃ εἰς τὸ δάκτυλό της ἡ γυναῖκα καθαρὴ ὡσὰν ἐτοῦτο τὸ μάλαμα.
Ἔ, τότε νὰ τὸ δεχτῇς καὶ νὰ τὸ βάλῃς εἰς τὸ δάκτυλό σου, καὶ νὰ προτιμήσῃς νὰ χάσῃς τὴν ζωήν σου καὶ τὸ κεφάλι σου παρὰ νὰ καταπατήσῃς τὴν τιμὴν τοῦ ἀνδρός σου.
Ὁμοίως στέλνεις καὶ ἐσὺ ἡ γυναῖκα εἰς τὸν ἄνδρα ἕνα δακτυλίδι ἀσημένιο, νὰ τὸν διδάξῃς καὶ αὐτόν.
Αντώνης Τάσιος
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός γύριζε τα χωριά της σκλαβωμένης Ελλάδας και ίδρυε σχολεία.Ο φωτισμένος αυτός άνθρωπος κάποτε βρέθηκε σε ένα χωριό στη Β. Ήπειρο.
Είχαν πολλές εκκλησίες, μα το σχολείο τους ήταν ξέσκεπο. Το ρώτησε γιατί και του ΄παν πως δεν έχουν κεραμίδια. Σώπασε ο άγιος.
Την άλλη μέρα σύναξε τον κόσμο στην αυλή της εκκλησίας και τους μίλησε:
«Ο πανάγαθος Θεός τον Σταυρόν μας εχάρισε. με τον Σταυρόν να ευλογούμε και τα άχραντα Μυστήρια, με τον Σταυρόν να ανοίγωμεν τον Παράδεισον, με τον Σταυρόν να κατακαίωμεν και τους δαίμονας.
Μα πρώτα και εμείς να έχωμεν το χέρι μας καθαρό από αμαρτίες και αμόλυντο και τότε, ωσάν κάνομεν τον Σταυρόν, κατακαίεται ο Διάβολος και φεύγει.
Ει δε και είμεσθεν μεμολυσμένοι με αμαρτίες, δεν πιάνεται ο Σταυρός που κάνομεν.
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
“Ακούσατε, χριστιανοί μου, πώς πρέπει να γίνεται ο σταυρός και τι σημαίνει. Μας λέγει το Άγιον Ευαγγέλιον πώς ή αγία Τριάς, ο Θεός, δοξάζεται εις τον ουρανόν περισσότερο από τους αγγέλους. Τι πρέπει να κάμεις και εσύ;
Σμίγεις τα τρία σου δάκτυλα με το δεξιόν το χέρι σου και μην ημπορώντας να ανεβείς εις τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις το χέρι σου εις το κεφάλι σου, διατί το κεφάλι σου είναι στρογγυλό και φανερώνει τον ουρανόν και λέγεις με το στόμα:
Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Απόσπασμα εκ της Γ’Διδαχής
Να έχετε ευλάβειαν εις όλους τούς Αγίους της Εκκλησίας, και περισσότερον εις την Δέσποιναν Μαρίαν, διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού,η δε Θεοτόκος είναι Βασίλισσα του ουρανού και της γης, ήτις παρακαλεί τον εύσπλαχνον Χριστόν δια τας αμαρτίας μας.
Δια τούτο πρέπει και ημείς να τιμώμεν την Δέσποιναν μας, με νηστείας και ελεημοσύνας.
Ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Ιωάννης ενικήθη και έγινε κλέπτης, έγινε και καπετάνιος εις 100 κλέπτας· αλλά είχε πολλήν ευλάβειαν εις την Θεοτόκον και κάθε πρωϊ και εσπέρας έλεγε τούς Χαιρετισμούς της Παναγίας.
“Να προσέχετε. Αδελφοί μου, οι κοσμικοί να μη κατηγορήτε τους παπάδες σας, να μη τους υβρίζετε και να μη τους παραμελήτε, διότι βάνετε φωτιά και καίεσθε.
Διότι οι παπάδες είναι ανώτεροι από τους Αγγέλους και από τους Βασιλείς.
Εγώ, αδελφοί μου, η γνώμη μου έτσι με λέγει να κάμω.
Εάν απαντώ ένα παπά και ένα βασιλέα, με φαίνεται εύλογον τον παπά να βάλω να καθήσει υψηλότερα από τον βασιλέα.
του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (Απόσπασμα από τη Διδαχή Γ’)
Ακούσατε, αδελφοί μου, πώς πρέπει να γίνεται ο Σταυρός και τι σημαίνει.
Πρώτον · όπως η Αγία Τριάς δοξάζεται εις τον ουρανόν από τους Αγγέλους, ούτω και συ να σμίγης τα τρία σου δάκτυλα της δεξιάς χειρός · και μη δυνάμενος να αναβής εις τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις την χείραν σου εις την κεφαλήν σου (διότι η κεφαλή σημαίνει τον ουρανόν) και λέγεις:
Καθώς οι Άγγελοι δοξάζουσι την Αγίαν Τριάδα εις τον ουρανόν, έτσι και εγώ ως δούλος δοξάζω και προσκυνώ την Αγίαν Τριάδα ·και καθώς τα δάκτυλα είναι τρία, είναι ξεχωριστά, είναι και μαζί, έτσι και η Αγία Τριάς είναι τρία πρόσωπα, αλλ’ εις Θεός.
Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς
Εδῶ ὁποῦ ἦλθα, χριστιανοί μου, ἔλαβα μίαν χαράν μεγάλην, μά ἔλαβα καί μίαν λύπην μεγάλην.
Χαράν μεγάλην ἔλαβα βλέποντας τήν καλήν σας γνώμην, τήν καλήν σας μετάνοιαν, λύπην ἔλαβα στοχαζόμενος τήν ἀναξιότητά μου, πώς δέν ἔχω καιρόν νά σᾶς ἐξομολογήσω ὅλους ἕνα πρός ἕνα, νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονό του ὁ καθένας, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός.
Θέλω καί ἀγαπῶ, ἀμά δέν ἠμπορῶ, παιδιά μου. Καθώς ἕνας πατέρας εἶναι ἄρρωστος, πηγαίνει τό παιδί του νά τό παρηγορήση, ἐκεῖνος μήν μπορώντας τό διώχνει, μά πῶς τό διώχνει;
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε:
«Αδελφοί μου, όταν ήμουν νέος έκαμα μια σκέψη λάθος. Μου φάνηκε στην αρχή, καλή και σωστή.
Αργότερα όμως μετάνοιωσα πικρά!!
Μου έλεγε ο λογισμός μου :
-Νέος είμαι! Ας κάνω τώρα και καμία αμαρτία. Ας χαρώ τούτο ή κι εκείνο το απαγορευμένο. Δεν χάλασε ο κόσμος.
Όταν θα γεράσω, κάνω και τα ενάρετα και τα καλά! Αυτή τη σκέψη έκανα!
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια