You are currently browsing the category archive for the ‘Ιστορικές αναφορές’ category.
επιμέλεια:πρωτ.π. Δημήτριος Αθανασίου
Το θρηνητικό αυτό ποίημα αποτελείται από 118 δεκαπεντασύλλαβους στίχους και γράφτηκε, πιθανότατα, σύγχρονα, με το γεγονός που ιστορεί, από άγνωστο ποιητή. Ο ποιητής του, σύμφωνα με νεότερη άποψη του Κριαρά, είναι Κύπριος.
Περιγράφει με απλό και συγκινητικό τρόπο την άλωση και καταστροφή της Πόλης από τους Τούρκους το 1453, τις ταλαιπωρίες των Ελλήνων και τις τελευταίες στιγμές του αυτοκράτορα (Απόσπασμα)
Θρήνος, κλαυμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη, θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις.
Γεωργίου Στ. Μπακιρτζή
Η περίφημη «Μονωδία διά τήν ἅλωση τῆς πόλης» εἶναι ἔργο τοῦ Ἰωάννη Εὐγενικοῦ, ἀδελφοῦ τοῦ πολύ γνωστοῦ ἐπισκόπου τῆς Ἐφέσου τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἔζησε στό πρῶτο μισό τοῦ 15ου αἰώνα ἔγινε διάκονος, ἀλλά καί τοποτητηρής τῆς Μητροπόλεως Λακεδαίμονας, ὅταν καθαιρέθηκε ὁ Μητροπολίτης της.
Τά κείμενά του, θεολογικές μελέτες, ὁμιλίες καί ποιήματα τόν «καθιστοῦν δόκιμον συγγραφέα συνδυάζοντα πηγαῖον τάλαντον καί παιδείαν» πράγμα πού διαπιστώνουμε καί ἀπό τό ἔργο, πού ἐπιχειροῦμε νά ἀποδώσουμε σέ νεοελληνικό λόγο γιά νά τόν ἀπολαύσουμε καλύτερα:
Για τη δεκαετία αυτή θα σταθούμε σε δύο από τα πιο σημαντικά ιστορικά πεδία που συσχετίζονται είτε άμμεσα είτε έμμεσα με τη Σαντορίνη.
Με τον όρο Εικονομαχία εννοείται μεγάλη μεταρρυθμιστική κίνηση που ξέσπασε στο Βυζαντινό Κράτος τον 8ο και 9ο αι. που από θρησκευτική εξελίχθηκε και σε πολιτική διαμάχη για τη λατρεία των εικόνων.
Η Εικονομαχία τελικά δίχασε τους Βυζαντινούς σε «Εικονομάχους»και «Εικονολάτρες»
Χ. Δαούκου
Κάπου διάβασα: Σὲ ἕνα χωριὸ τῆς Γαλλίας, σὲ ἕνα βομβαρδισμὸ κατὰ τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οἱ βόμβες κατέστρεψαν ἕνα ἄγαλμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ὑπῆρχε στὴν πλατεῖα.
Στὸ τέλος τοῦ πολέμου, οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ, ποὺ εἶχαν περιμαζέψει τὰ κομμάτια τοῦ ἀγάλματος, προσπάθησαν νὰ τὰ συναρμολογήσουν, νὰ τὰ κολλήσουν καὶ νὰ ξαναστήσουν τὸ ἄγαλμα στὴν πλατεῖά τους.
Εἶδαν ὅμως μὲ λύπη τους ὅτι ἔλειπαν τὰ χέρια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἦταν ἁπλωμένα, σὰν νὰ ἀγκάλιαζαν ὅλο τὸ χωριό.
Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο στάθηκε ένα περιστατικό έντονης λογοκρισίας από τη γαλλική κυβέρνηση, που συνέβη πέρυσι.
Αυτό που λογοκρίθηκε ήταν μια διαφήμιση που έδειχνε ένα χαμογελαστό και χαρούμενο παιδί με σύνδρομο Down. Η διαφήμιση, με τίτλο “Αγαπητή μελλοντική μου μαμά”, μιλούσε σε δυνητικές μητέρες για τη χαρά και την αγάπη που αυτά τα παιδιά μπορούν και θα φέρουν στη ζωή τους.
Γιατί, λοιπόν, απαγορεύτηκε; Επειδή η γαλλική κυβέρνηση πιστεύει ότι η διαφήμιση “είναι πιθανό να διαταράξει τη συνείδηση των γυναικών” που είχαν κάνει έκτρωση αφού έμαθαν ότι το παιδί τους είχε σύνδρομο Down.
του Κώστα Φωτιάδη
Στις μέρες μας, όταν ακούμε τη λέξη γενοκτονία, η σκέψη μας αυτόματα πηγαίνει στα δύο τραγικά γεγονότα του 20ού αιώνα, τη γενοκτονία των Aρμενίων το 1915 από τους Nεότουρκους και τη γενοκτονία των Eβραίων και των σλαβικών λαών στα 1940-44 από τους Γερμανούς.
Στον αιώνα μας διαπράχθηκαν εγκλήματα γενοκτονίας και σε άλλους λαούς τα οποία, είτε επισκιάστηκαν από τον όγκο των δύο ανωτέρω τραγικών περιπτώσεων, είτε αποσιωπήθηκαν από κυβερνητικές και πολιτικές επιταγές στο όνομα κάποιων διακρατικών συμφωνιών και συμφερόντων.
(1898- 13 Μαΐου 1982)
Εύη Ρούτουλα
Καθημερινά πλέον γίνονται ατελείωτες συζητήσεις για την σκληρή πραγματικότητα που ζει η Ελλάδα: οι περισσότεροι νέοι -και όχι μόνο-Έλληνες ξενιτεύονται για να βρουν εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Οι ηλικιωμένοι βλέπουν τη σύνταξή τους να μειώνεται επικίνδυνα, οι εργαζόμενοι αδυνατούν να καταβάλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές και να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Και το χειρότερο από όλα, είναι η άσχημη ψυχολογία, το άγχος, η έλλειψη ελπίδας.
Εικόνα του βούλγαρου αγιογράφου Zahari Zograf (1810 – 1853 μ.Χ.) που βρίσκετε στο μοναστήρι Troyan (1848 μ.Χ.)
Τοῦ Μιχαήλ Γ. Τρίτου Καθηγητοῦ Α.Π.Θ. Κοσμήτορος Θεολογικῆς Σχολῆς
Οἱ φωτιστές τῶν Σλάβων, Θεσσαλονικεῖς ἱεραπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, τῶν ὁποίων τή μνήμη γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τήν 11ην Μαΐου, εἶναι οἱ κατεξοχήν ἐκφραστές τοῦ ὑπερεθνικοῦ, ὑπερφυλετικοῦ καί οἰκουμενικοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδοξίας.
Σαν πήγα στο γραφείο ξαφνιάστηκα. Τόσο πρωΐ και τόσος κόσμος, γιατί; Ήτανε εκεί και ο νομικός σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου, ο Γιάννης Γεωργάκης.
-«Τι συμβαίνει;» ρώτησα.
-«Καλά κάνατε και ήρθατε έτσι νωρίς», μου είπε ο Σαράμπελας. «Σας θέλει ο Μακαριώτατος».
Παρουσιάστηκα στο Γραφείο του Δεσπότη. Ήτανε πελιδνός.
-«Άκουσε», μου είπε, «σήμερα τα ξημερώματα εκτελέσανε διακόσιους ομήρους στην Καισαριανή.
Τα ελληνικά πλοία πριν την επανάσταση έπλεαν κυρίως με την οθωμανική σημαία. Οι Σπέτσες πρώτες ύψωσαν τη σημαία της Επανάστασης στις 26 Μαρτίου 1821.
Η σημαία τους ήταν λευκή με κόκκινο πλαίσιο. Στο μέσο είχε ανεστραμμένη ημισέληνο και σταυρό από πάνω της Στο δεξιό του σταυρού υπήρχε όρθια άγκυρα στην οποία ήταν τυλιγμένο ένα φίδι .
Στην αριστερή πλευρά υπήρχε μια λόγχη και οι λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος».
Πρόσφατα σχόλια