You are currently browsing the category archive for the ‘Ιστορικές αναφορές’ category.
Σχετικά μέ τό θέμα τῆς πατρότητας τῆς τέχνης τοῦ Θεάτρου Σκιῶν, εἶναι ἀλήθεια πώς ἡ βιβλιογραφία δέχεται (σέ σχετικά μεγάλο ποσοστό) ὅτι ἡ Κίνα ἀποτελεῖ τή γενέτειρα τοῦ Θεάτρου Σκιῶν, ἀκριβῶς ἐπειδή οἱ Κινέζοι κατέχουν τήν ἀρχαιότερη γραπτή μαρτυρία γιά τήν πρώτη ἐμφάνιση τῆς τέχνης αὐτῆς κατά τόν 11ο αἰώνα μ.Χ..
Ἡ παραπάνω παραδοχή ὁδήγησε τούς μελετητές στήν ἄποψη ὅτι τό Θέατρο Σκιῶν ἔφτασε στήν ἀνατολική Μεσόγειο ἀπό τήν Κίνα μέσω Τούρκων νομάδων.
Τά τελευταῖα χρόνια ὅμως πληθαίνουν οἱ φωνές γιά τή στενή σχέση τοῦ Θεάτρου Σκιῶν μέ τή βυζαντινή παράδοση καί κατ’ ἐπέκταση μέ τόν ἀρχαιοελληνικό πολιτισμό.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Advertisements
«1500 εχθροί υπό τήν οδηγίαν τού Ασλάμπεη Μουχουρδάρη, ευρόντες τήν δίοδόν τών Θερμοπυλών ελευθέραν, φυγόντων τών φυλασσόντων αυτήν Ελλήνων, εισέβαλαν δι’ αυτής, καί διελθόντες τήν Λεβαδείαν, καί αφήσαντες εκεί καί αλλού φρουράς, μετέβησαν εις Αθήνας ατουφέκιστοι καθ’ όλην τήν πορείαν.
Ο ρωσσικός πόλεμος ηνάγκασε τήν Πύλην βλέπουσαν τόν δεινόν εχθρόν όχι μακράν τής Αδριανουπόλεως ν’ ανακαλέση εν τάχει πανταχόθεν τά στρατεύματά της εις ιδίαν υπεράσπισιν· τούτου χάριν, απεστάλησαν οι περί τόν Ασλάμπεην ίνα συνοδεύσωσιν εις Λάρισσαν τούς εν Θήβαις καί Αττική εκτός τών φρουρούντων τήν ακρόπολιν τών Αθηνών.
Κων. Α. Οικονόμου, δάσκαλος
Ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος υπήρξε μητροπολίτης Λαρίσης την περίοδο των πρώτων σκοτεινών χρόνων της οθωμανικής κυριαρχίας στην πατρίδα μας και ο μεγάλος οργανωτής της πρώτης επαναστατικής διεργασίας του υπόδουλου γένους μας.
Στη γλώσσα του λαού το όνομά του μετατράπηκε κοροϊδευτικά σε Σκυλόσοφος, εξαιτίας των δεινών που συσσωρεύτηκαν στο λαό της Θεσσαλίας και της Ηπείρου μετά την αποτυχία της επανάστασής του.
(Μάλιστα με αυτό το όνομα αποδόθηκε από προηγούμενους δημοτικούς άρχοντες της πόλης μας, ένας από τους δρόμους του κέντρου της Λάρισας. Αλήθεια μήπως πρέπει να αποκατασταθούν οι πινακίδες με το όνομα που γελοιοποιεί τον ήρωα;).
Θεοφάνους Νίκος
Γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου, στις 6 Δεκεμβρίου 1936.
Σκοτώθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1956 στο δρόμο Λευκωσίας – Κερύνειας, κοντά στην Αγίρδα, από Άγγλους στρατιώτες.
Γονείς : Δημήτρης και Αναστασία Θεοφάνους (από το χωριό Κρίτου Τέρα της επαρχίας Πάφου).
Αδέλφια : Ηρακλής, Δέσποινα, Ειρήνη, Ελισάβετ
Ο Νίκος Θεοφάνους έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο Κάιρο, όπου ήταν εγκατεστημένοι οι γονείς του προτού γυρίσουν στην Κύπρο.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1943 οι Γερμανοί με συνεχείς βολές πυροβολικού καταστρέφουν το χωριό και στη συνέχεια μεταβαίνουν επί τόπου και το καίνε.
Οι κάτοικοι το είχαν ήδη εγκαταλείψει μετά τις πρώτες βολές του πυροβολικού. Οι λίγοι γέροντες που έμειναν στο χωριό εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς ή κάηκαν.
Τα ιστορικά γεγονότα έχουν ως εξής:
Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών, εγκαθίστανται οι Γερμανοί σε καίριες θέσεις που πριν κατείχαν οι Ιταλοί.
Τάσος Κοντογιαννίδης
Από τον Πόντο στην Ήπειρο, από τη μια πλευρά του ελληνισμού στην άλλη θα βρεθεί ο Πόντιος ιεράρχης Φώτιος Καλπίδης. Ως μητροπολίτης Κορυτσάς θα κρατήσει ψηλά τη φλόγα της πίστης αλλά και το λάβαρο του εθνικού αγώνα.
Συμπαραστάτης του καταπιεζόμενου ποιμνίου του από Αλβανούς, Βουλγάρους και Ρουμάνους κομιτατζήδες, ο Φώτιος έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος από τις σφαίρες των δολοφόνων, για να ξεσηκώσει τότε ο θάνατός του τον ελληνισμό.
Το ποιος ήταν ο Φώτιος Καλπίδης, θα σας εξιστορήσουμε ευθύς αμέσως.
Πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια (τὸ ἔτος 1967) κυκλοφόρησε σὲ πρώτη ἔκδοση τὸ βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου θεολόγου τῆς Ἀδελφότητός μας Νικολάου Βασιλειάδη μὲ τὸν χαρακτηριστικὸ τίτλο «Τὸ λυκόφως τοῦ Μαρξισμοῦ». Τὸ βιβλίο μὲ πληθώρα στοιχείων προέβλεπε τὸ «λυκόφως», τὴ δύση τῆς μαρξιστικῆς ἰδεολογίας.
Ἦταν ἕνα βιβλίο οὐτοπικό – ἔτσι φαινόταν. Τότε τὸ κομμουνιστικὸ σύστημα πατοῦσε μὲ σιδερένιο πέλμα τὸν μισὸ σχεδὸν πλανήτη καὶ προξενοῦσε τρόμο. Πολλοὶ περιέπαιζαν τὸν συγγραφέα. Λυκόφως! Ποιὸ λυκόφως;
Ὅλα ἔδειχναν ὅτι ἡ σιδερόφραχτη αὐτοκρατορία θὰ ἐξακολουθοῦσε νὰ κυριαρχεῖ ἐπὶ αἰῶνες πάνω στὴ γῆ.
Τοῦ Ἠλία Βενέζη
Σεπτεμβρίου 6 τοῦ 1922. Τὰ πρῶτα τμήματα τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ, ποὺ ἔρχονταν ἀπ’ τὸ δρόμο τῆς Σμύρνης γιὰ νὰ καταλάβουν τὸ Ἀϊβαλί, φάνηκαν στοὺς λόφους.
Στὴν εἴσοδο τῆς πόλης τοὺς περίμενε ἡ ἐκπληκτικὴ πομπή: ὁ δεσπότης, ὁ δήμαρχος, οἱ προεστοί, οἱ ἱερεῖς, οἱ συντεχνίες μὲ τὰ λάβαρα ποὺ ἀνεμίζονταν στὸν ἀέρα. Εἶχαν βγῆ νὰ τοὺς ὑποδεχθοῦν!
Οἱ Τοῦρκοι στρατιῶτες, κατασκονισμένοι, κατάκοποι, καταματωμένοι, μὲ ἄγρια μάτια, φοβεροί, κοίταζαν κατάπληκτοι τὰ συμβαίνοντα.
Οἱ γυναῖκες τῶν χριστιανῶν εἶχαν κρυφτῆ πίσω ἀπ’ τὰ παντζούρια καὶ ἀπ’ τὶς μισόκλειστες πόρτες τῶν σπιτιῶν τους, τὰ παιδιὰ παίζανε στὰ καλντερίμια νομίζοντας πὼς εἶναι πανηγύρι. Οἱ καρδιὲς τῶν μεγάλων χτυποῦσαν δυνατά.
Πρόσφυγες απο το Αϊβαλί. Μυτιλήνη, 1922.
Ἀποσπάσματα ἀπό τά βιβλία «ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ» καί «ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ» μαζί μέ λίγες σημειώσεις γιά τήν θλιβερή ἐπέτειο τοῦ διωγμοῦ τῶν παππούδων μας ἀπό τήν εὐλογημένη γῆ, τῆς τεσσάρων χιλιάδων ἐτῶν Ἑλληνικῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Η γιαγιά μου, λοιπόν, καί οἱ ἄλλοι συγγενεῖς, κατάφεραν καί μπῆκαν σέ ἕνα καράβι, ἀπό αὐτά πού ζύγωναν… ἔπαιρναν … καί ἔφευγαν γρήγορα, ἀφήνοντας πίσω τους ἕνα μαῦρο χαλί πού κάθε του κόμπος ἦταν καί ἕνας ἀπελπισμένος ἄνθρωπος, μιά τραγική φιγούρα πού αἰσθανόταν τό θάνατο δίπλα του.
Ἡ θέα τοῦ αἵματος καί τοῦ θανάτου ἀπό τά φρικτά βασανιστήρια τούς εἶχαν θολώσει τό μυαλό. Ἦταν σάν παλαβωμένοι.
Χρήστος Μαγγούτας Chris@Mangoutas.com
Τορόντο Καναδά
«Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους.
Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα.
Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία.» (Από τη συλλογή διηγημάτων του με το γενικό τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης»).
Με τα παραπάνω λόγια κάποιος ήρωας του Χεμινγουέι, αξιωματούχος πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ αγκυροβολημένου στη Σμύρνη, περιγράφει τη μεγάλη καταστροφή.
Πρόσφατα σχόλια