You are currently browsing the category archive for the ‘ιστορίες’ category.
Ζητήθηκε από έναν άνδρα να βάψει μια βάρκα. Έφερε το χρώμα και τα πινέλα του και άρχισε να βάφει το σκάφος με έντονο κόκκινο, όπως του ζήτησε ο ιδιοκτήτης.
Καθώς έβαφε, παρατήρησε μια μικρή τρύπα στο σκάφος και την επισκεύασε αθόρυβα.
Όταν τελείωσε το βάψιμο, πήρε τα λεφτά του και έφυγε.
Γράφει ο Γιώργος Ζωγραφάκης*
Να αρχίσω από τις αγκινάρες: ένα αγαπητό “λαχανικό” στην Κρήτη και σχεδόν άγνωστο και αγνοημένο στη Μακεδονία.
Μας δίνει από τον Οκτώβρη ως τον Μάη ένα εξαίρετο λαχανικό για σαλάτες και μαγείρεμα τον χειμώνα με τα φύλλα της και από τον Μάη, για πάνω από έναν μήνα, το μεγάλης αξίας “κεφάλι” της, γνωστό και περιζήτητο παντού.
Ο Παπαγιάννης Μπουσδρούκης
Του Στέφανου Πελεκούδα
Επισκεφθείς και φέτος το χωριό μου Ηλιοχώρι, πήγα την πρώτη Κυριακή, ταπεινός προσκυνητής, στον Αϊ-Νικόλα και με κατέκλεισαν ξανά τόσες και τόσες αναμνήσεις.
Τί να πρωτοαντικρίσω στην εκκλησία του χωρίου μου και να μη με φούντωσει με νοσταλγίες μιας μακρινής εποχής, ανεπίστρεπτης πια!!
Πασχαλινές Ιστορίες, αρ. 22
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Πράξη πρώτη
«Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι,
και ελογίσθηκάκωσις η έξοδος αυτών και η αφ’ ημών πορεία σύντριμμα»
(Σοφ. Σολ. 3, 2-3)
Ασφυκτιούσαν οι διάδρομοι του μικρού επαρχιακού νοσοκομείου. Απλωμένα σε κάθε γωνιά, οπουδήποτε μπορούσε να βρεθεί διαθέσιμος χώρος, τα στρατιωτικά ράντζα γέμιζαν με τραυματίες και αρρώστους από το μέτωπο. Οι περήφανοι νικητές, αλύγιστοι μαχητές στα πεδία των μαχών, κείτονταν εδώ νικημένοι από συντριπτικά τραύματα, φριχτά κρυοπαγήματα, βαριές πνευμονίες.
Γιάννης Πεγειώτης
Οσπρια στο τραπέζι και η εντολή η οδηγία ητο καθαρή. Πεταχτου στον μπακκαλην να φερείς μιαν η δύο ρεγγες. Αναλογως μέγεθους.
Αμα τη αφιξει σου στο συνεργατικον. Εμετεβεννες εις το πίσω μέρος όπου εζυγιζοντο ποικιλα κατά παραγγελία.
Περπατούσε στους δρόμους μιας μεγαλούπολης. Είδε στο βάθος έναν ηλικιωμένο να κινείται με δυσκολία και να ξαποσταίνει σε ένα παγκάκι. Τον πλησίασε.
– Δεν με θυμάστε; Ήμουν μαθητής σας.
– Ναι, σε θυμάμαι σε είχα μαθητή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Και τι κάνεις τώρα;
Η γιαγιά Σοφία ήταν γειτόνισσα, από την Σαμψούντα του Πόντου και το σπίτι της ήταν παραδίπλα από το δικό μας.
Ήταν όμως όλη την ημέρα σε μας και αυτός είναι ο λόγος που την έλεγα (και την θεωρούσα γιαγιά μου). Μάλιστα το σπίτι της ήταν το καταφύγιο μου όταν με «έδερνε» η μητέρα μου,
Η οδός Ερμού 1960….η Καπνικαρέα….σπίτια τότε δεν ήταν τα πάντα όλα μαγαζιά. Υπήρχε μαγαζί κάτω και πάνω το σπίτι του ιδιοκτήτη… Μια διαφορετική Αθήνα…
Σε ένα στενό κοντά στην Ερμού είχε χρυσοχοείο και πάνω το σπίτι του… Αργυροχρυσοχόος έγραφε η ταμπέλα….
Μικρή βιτρίνα με διάφορα χρυσά από τα χέρια του φιαγμένα…
Γιάννης Στ. Βέργος
23.11 2013
Στη Γορτυνία γύρισε ο ξενιτεμένος, που είχε χρόνια πολλά στην ξενιτιά και επιθύμησε να πάει να δει τον τόπο του, στο χωριό του, το πατρικό του σπίτι.
Έφτασε στο τόπο του, από μακριά αντίκρισε το χωριό του!… που στην ξενιτιά μακριά, επιθυμούσε και λαχτάραγε να βρεθεί κοντά του, ανάμεσα σε αδέλφια, ξαδέλφια, συγγενείς, φίλους και κουμπάρους…
Πασχαλινὲς Ἱστορίες, ἀρ. 4
τοῦ πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ἀναπήδησε, καθὼς τὸ βλέμμα της ἔπεσε στὸ ρολόι τοῦ τοίχου. Ἦταν ἡ ὥρα ποὺ θὰ ’ρχόταν ὁ ἄντρας της καὶ τὸ φαγητό, γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά, δὲ θά ’ταν στὴν ὥρα του.
Ἄρχισε νὰ καθαρίζει βιαστικὰ τὶς πατάτες. Στὴν κατσαρόλα τσιτσίριζε δυνατὰ τὸ κομματιασμένο κοτόπουλο. Ἔριξε μέσα μισὸ ποτηράκι κόκκινο κρασί, τὴν ἀνακίνησε δυνατὰ καὶ χαμήλωσε λίγο τὴ φωτιά, καθὼς πῆρε νὰ ροδίζει τὸ κρέας. Ἡ εὐχάριστη μυρωδιὰ πλημμύρισε τὴν κουζίνα.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια