You are currently browsing the category archive for the ‘ιστορίες’ category.
Πως μπορείς να περιγράψεις στην σημερινή γενιά εκείνα τα αλησμόνητα ΦΤΩΧΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ,..
Δεν ξέραμε τι θα πει ζαχαροπλαστείο…το πιο θεϊκό γλυκό που είχαμε δοκιμάσει ήταν η ραβανί σε γιορτή που έφτιαχναν οι νοικοκυρές στο γιορτάσια …αλλά και η καθημερινή μας σχεδόν απόλαυση όταν δεν είχαμε άλλη επιλογή..
Μια βολά[1] κι έναν καιρό στης Κρήτης ένα μιτσό[2] χωριό, την ώρα που έπιανε να φανερίζει[3] εφανήκαν να ’ρχονται απ’ το γυαλό φεργάδες[4] πειρατικές.
Ηλωλαθήκανε[5] ούλοι σαν τις είδανε.
Κι ετρέξανε να σωθούνε πριχού[6] οι πειρατές πατήσουνε το ποδάρι τους στη στεριά.
Δύο πολὺ διδακτικὰ Θαύματα
Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου
῞Ενας συγγενής μου μοῦ διηγήθηκε τὸ ἑξῆς περιστατικό:
Ἕνας φίλος του γιατρός, ὅταν ἦταν μικρός, ὅπως ὅλα τὰ παιδάκια, ποὺ γελᾶνε καὶ μετακινοῦνται ἄσκοπα μέσα στὸν Ναό, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, ἔτσι κι αὐτός, μαζὶ μὲ ἕνα ξαδελφάκι του γελοῦσε καὶ πείραζε τὰ ἄλλα παιδάκια, πότε ἔτρεχε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πότε ἔτρεχε ἀπὸ κεῖ.
Κείμενο: Βασιλική Παπουτσάκη
Μπάνιο στη σκάφη! Το προλάβατε; Ναι το έζησα…Το πρόλαβα…
Όταν τυχαία είδα αυτή τη φωτογραφία , μου ήρθαν μνήμες στο νου.
Σάββατο, οπωσδήποτε Σάββατο , ζέσταινε ή μάνα μου νερό στο μπουγαδοτσίκαλο.
Ύστερα, το έβαζε στον κουβά, έριχνε και κρύο να μη μας ε-κάψει (μέχρι να ξεκινήσει βέβαια αυτό είχε παγώσει). Στην καλύτερη περίπτωση το χειμώνα άναβε η ξυλόσομπα.
Ἡ προσευχὴ γιὰ τοὺς κεκοιμημένους
῏Ηταν στὸ ῞Αγιον Ὄρος, στὴν Μονὴ τοῦ ῾Αγίου Παύλου, ἕνα Γεροντάκι ὀνόματι Κωνστάντιος ἀπὸ τὴν Κεφαλλονιά.
Ἐπίσης, ἦταν κι ἕνα ἄλλο Γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αὐτός, ἀπὸ τὸ Πυργί, ποὺ λεγόταν Δημήτριος καὶ ἡ μητέρα του Μαρία.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Μια ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία στην Τήνο κάθε χρόνο. Πολλοί την έβλεπαν να κλαίει μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, αλλά πάντα έφευγε χαρούμενη. Κάποιοι την ρώτησαν:
– Γιαγιά σε βλέπουμε τόσα χρόνια να είσαι ασθενής και να έρχεσαι εδώ στην Παναγία. Δεν κουράστηκες να έρχεσαι συνεχώς στην Παναγία και να της ζητάς να γίνεις καλά και να μην σε κάνει;
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
Στην Αντιόχεια, πρωτεύουσα τότε της Ανατολής, στα πρώτα χριστιανικά χρόνια ζούσαν δυο φίλοι: ο πρεσβύτερος Σαπρίκιος και ο απλός λαϊκός Νικηφόρος.
Πολύ καιρό διάρκεσε η στενή φιλία τους. Όμως ο σπορέας του κακού, ο διάβολος, έσπειρε κάποια στιγμή στις ψυχές τους κάποια εχθρότητα, που μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε σκληρό και αδιάλλακτο μίσος.
Παλιά φωτογραφία του ΄50 στην Πλατεία Κοτζιά έξω από την Εθνική Τράπεζα…. μπογιατζήδες…. μικροπωλητές με το εμπόρευμα αναμάσχαλα προσπαθούν για το μεροκάματο.
Δεν υπήρχαν μαϊμούδες τότε ούτε Κινέζικα για να πουλήσουν…
Χειροποίητα τα περισσότερα φιαγμένα από ας τις πούμε βιοτεχνίες που υπήρχαν μέσα στα σπίτια στις γειτονιές της Αθήνας.
Δημήτριος Παναγόπουλος (ιεροκήρυκας)
Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος και έλεγε στο ακροατήριό του:
– Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με «εκτελέσει».
Πέρασαν 3 λεπτά και ο Θεός δεν τον έκανε τίποτα. Είχε στη συνέχεια το θράσος να πει:
Επιμέλεια: Μαρτία Κισιώτη
Ο αββάς Δανιήλ ο Φαρανίτης διηγήθηκε ότι ο αββάς Αρσένιος είπε για κάποιον μοναχό της Σκήτης τα εξής :
Ο μοναχός αυτός ήταν σπουδαίος στην πρακτική άσκηση (νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ψαλμωδία, υπακοή, τήρηση των εντολών, σωματικό κόπο κλπ) αλλά απλοϊκός στην πίστη και από αμάθεια έσφαλλε λέγοντας: « Ο άρτος που παίρνουμε στη θεία κοινωνία δεν είναι αληθινά σώμα Χριστού αλλά σύμβολό του».
Πρόσφατα σχόλια