You are currently browsing the category archive for the ‘ιστορίες’ category.
῾Η Παναγία τοῦ Τιχβίν
῾Ο ζῆλος τοῦ Χριστιανοῦ πρέπει νὰ τίθεται ὑπὸ τὴν ὑπακοὴ καὶ καθοδήγησι τοῦ πνευματικοῦ του Πατρὸς καὶ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ τὸν ὁδηγῆ σὲ ἀντίθεσι μὲ τὸν ᾿Αρχιερέα.
Kάποτε ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Νόβγοροδ Γουρίας καὶ Τοποτηρητὴς τῆς ᾿Αρχιεπισκοπῆς Καλούγας, στὴν ὁποίαν ὑπαγόταν ἡ ῎Οπτινα, ἔδωσε εὐλογία νὰ γίνη σὲ ἕνα Μοναστήρι ἐπισκευὴ (καθαρισμός, ἐπιδιόρθωσις, ἐπιζωγράφησις) τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ Τιχβίν, ποὺ κατὰ παλαιὰ παράδοσι εἶναι ἔργο τοῦ ῾Αγίου Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ καὶ τὴν σέβεται βαθύτατα ὅλη ἡ Ρωσία.
Το πράσινο σαπούνι η σκάφη το καζάνι για καυτό νερό η ξύστρα που έτριβαν τα ρούχα για να καθαρίσουν και το λουλάκι για να λευκαίνει … τα λευκά.
Η μπουγάδα εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολο πράγμα για τις γυναίκες και φυσικά δεν είχαν καμμία βοήθεια από τους άντρες σύμφωνα με τον κώδικα της εποχής.
Νώντας Σκοπετέας
Είναι γη η ψυχή των παιδιών . Να σπείρεις και κάποτε να συγκομίσεις καρπούς , να τους ανταποδώσεις στον Κύριο που στα εμπιστεύθηκε . Μοιάζει στ αλήθεια με αμπελοχώραφο!
Βλαστοί και κληματίδες, φύλλα και καρπίσματα , περιμένουν κάποτε τον τρύγο και το γραδάρισμά τους, να φανερώσουν την ωρίμανσή τους και εκείνη την γεύση που θα οδηγήσει στην συγκομιδή.
Λεωφορεία έβλεπες τότε….αργά και που κανένα Ι.Χ. κανένα πειρατικό κανένα ταξί.
Τα πειρατικά δουλεύανε τα μεσημέρια από τις αφετηρίες των λεωφορείων όπου γινότανε το έλα να δείς.
«…άλλος για Κυψέλη…» και φόρτωνε όσους μπορούσε….
Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης
Ήταν κάποιο ανδρόγυνο ευλαβές και είχαν εννιά παιδιά. Ο σύζυγος ήταν πάρα πολύ ευλαβής και ολίγον τι ζηλωτής στα πνευματικά.
Κατά γράμμα ήθελε να τα κάνει όλα σαν καλόγερος. Η γυναίκα παραπονιόταν στο Γέροντα ότι κουράζεται και θέλει βοήθεια.
Τα απογεύματα που βγαίναμε για παιχνίδι θα περνούσαμε από το τσαγκάρικο του παππού για στραγάλια και καραμέλες τσάρλεστον.
Τα είχε σε βάζα υποτίθεται για πούλημα αλλά στην ουσία τα μοίραζε στα παιδιά.
Θέλουμε ιστορία…του φωνάζαμε και εκείνος δεν μας χάλαγε χατίρι.
Ό Ληστής αυτός ο Σταμάτης είχε μεγάλη δράση στα περίχωρα της Χαλκιδικής και κατά καιρούς φαίνεται πώς έκανε ληστείες και μέσα στο Άγιο Όρος.
Μια μέρα αποφάσισε, με δυο παλικάρια του, να ληστέψει ένα από τα Κελλιά, πού βρίσκεται σε κάπως μακρινή απόσταση από τις Καρυές και είναι μεμονωμένο από τα άλλα γύρω Κελιά.
Ιερομόναχος Ισαάκ (Αττάλ)
Μια μέρα, περπατώντας κατά μήκος του δρόμου, ο Γέροντας είδε ένα όμορφο μεγάλο μανιτάρι. «Δόξα τω Θεώ», είπε, «κατά την επιστροφή, θα το κόψω και θα το μαγειρέψω για δείπνο».
Επιστρέφοντας πίσω, είδε ότι το μισό μανιτάρια το είχε φάει κάποιο ζώο. Όχι ελάχιστα αναστατωμένος, ευχαρίστησε και πάλι τον Θεό:
Ο παπα-Σάββας
Ένας από τους πιο αγαπημένους φίλους του παπα-Τύχωνα ήταν και ο ευλαβέστατος παπα-Σάββας, ο οποίος είχε την αδιάλειπτη προσευχή και είχε φθάσει μάλιστα σε μεγάλη πνευματική κατάσταση.
Ο παπα-Σάββας είχε έρθει από δέκα τεσσάρων χρονών , μικρό παιδί, αφήνοντας τους γονείς του και την πατρίδα του, την Φιλιππιάδα, και κλείστηκε στο Περιβόλι της Παναγίας, όχι για να παίξει, αλλά για να παλέψει.
Είχε μια αίγλη το γράμμα εκείνα τα χρόνια….η επιστολή για άλλους.
BY AIR MAIL …έγραφε ο φάκελλος με τις μπλέ και άσπρες μπορντούρες.
Αυτόν τον έστελνες στο εξωτερικό….για το εσωτερικό ήταν λευκός σκέτος.
Με τις δασείες…τις περισπωμένες…την καθαρεύουσα …. «Εν Αθήναις τη ….Σεπτεμβρίου 195..
Πρόσφατα σχόλια