You are currently browsing the category archive for the ‘ιστορίες’ category.
Ο παππούς από την μεριά της μάνας αντάμωσε τον αδερφό του στα εβδομήντα του στην Αμερική…
Πήρε την σύνταξη άφησε την Αθήνα και πήγε να μείνει στα παιδιά του τα ξενιτεμένα…
Εκεί έμαθε για τον αδερφό του ότι ζεί….δεν τον γνώριζε ούτε από φωτογραφία….
Ο ηγούμενος κάποιου κοινοβίου, πολύ ευλαβής και ενάρετος, έκανε κάθε μέρα την προσευχή:
– Σε παρακαλώ, Κύριε, μή με χωρίσεις από τα πνευματικά μου παιδιά στην άλλη ζωή, αλλά αξίωσέ με να απολάυσουμε όλοι μαζί την ουράνια μακαριότητα.
Κάποτε όμως τον πληροφόρησε ο Θεός, με τον ακόλουθο τρόπο, ότι ο καθένας ετοιμάζει μόνος, με τα έργα του, τη μελλοντική του αποκατάσταση.
Είχαν νοικιάσει ένα ημιϋπόγειο εκείνα τα χρόνια λίγο παρακάτω στον άλλο δρόμο δηλαδή χωματόδρομος κι αυτός.
Έμπαιναν από την αυλή και κατέβαιναν μερικά σκαλιά για να μπούν στο σπίτι τους.
Ένα καθιστικό…κι ένα ακόμα μικρό δωμάτιο….οι γονείς ένα αγόρι ένα κορίτσι…
Στην εποχή του ιερού Χρυσοστόμου (4ος αι.) ζούσε κάποιος πλούσιος, πού ανήκε μαζί με τη γυναίκα του, στην αίρεση του Μακεδονίου.
Κάποτε, ακούγοντας τη διδαχή του άγίου, μετανόησε και επέστρεψε στην αλήθεια της μιας, άγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας.
Ή γυναίκα του όμως, ενώ με το στόμα ομολογούσε την πίστη της στο ορθόδοξο δόγμα, με την καρδιά της ακολουθούσε την αίρεση.
Θαύματα και Παρουσίες του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Ήταν κάποτε μια κοπέλα που ταλαιπωρούνταν μέρα νύχτα από ένα δαιμόνιο. Οι δικοί της την είχαν πάει σε πληθώρα γιατρών χωρίς να μπορέσουν να την βοηθήσουν ουσιαστικά.
Ακόμα και ιερείς είχαν σηκώσει ψηλά τα χέρια. Το δε δαιμόνιο, συχνά πυκνά, μιλώντας μέσω της κοπέλας διαβεβαίωνε τους πάντες ότι όλοι τους οι κόποι είναι μάταιοι και ότι μόνο ο «Νυχάς» θα μπορούσε να το διώξει από το σώμα του κοριτσιού.
Ἐπιμέλεια πρωτ. Π. Κρούσκου
Στό Ἀργοστόλι, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Παπᾶ-Μπασιᾶ, ζοῦσε μία οἰκογένεια ἀρχοντική καί πολύ πλούσια, ἡ ὁποία ἀποτελεῖτο ἀπό τέσσερα ἄτομα, τόν σύζυγο, τήν σύζυγο καί δύο ἄρρενα τέκνα.
Οἰκογένεια λίαν εὐσεβής καί ἐνάρετος, ἀκόμη περισσότερο ἡ κυρία, τῆς ὁποίας ἡ ζωή ἦτο πλήρης ἀγαθοεργῶν πράξεων. Μετά πάροδο ἐτῶν πέθανε ὁ σύζυγος καί ἔμεινε ἡ χήρα μέ τά δύο τέκνα της.
Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης
Όταν σου έλθη λογισμός πως δεν σε αγαπούν και δεν σου συμπαραστέκονται, τότε να θυμάσαι πως, όταν όλοι σ’ εγκαταλείψουν, όμως έχεις τον Θεό για βοηθό.
«Ο πατήρ μου», λέγει ο Δαβίδ, «και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με» (Ψαλμ. 26, 10).
῞Ενα παιδαγωγικὸ θαυμαστὸ γεγονὸς συνέβη κάποτε στοὺς Πατέρες τῆς Μονῆς, ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ στοὺς περιοίκους, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸ διηγοῦνται.
Οἱ Μοναχοὶ πήγαιναν κι ἔσπερναν στὰ πεδινὰ Μετόχια τῆς Μονῆς σιτάρι, γιὰ νὰ ἐξοικονομοῦν τὸ ψωμὶ τῆς χρονιᾶς καὶ γιὰ νὰ ἔχουν νὰ φιλοξενοῦν καὶ νὰ βοηθοῦν τοὺς φτωχούς.
Κάποτε ἐπῆγαν κι ἔσπειραν σιτάρι στὸν «Ἅη-Θανάση», ἕνα Μετόχι τῆς Μονῆς. Ἦρθε τὸ Σάββατο τὸ ἀπόγευμα καὶ τοὺς ἔμεινε ἄσπαρτη μιὰ λωρίδα ἀπὸ τὸ κτῆμα.
Ήταν ένας νεαρός στρατιώτης, ο οποίος ζούσε άτακτα. Αλλά, αγαπούσε την Υπεραγία Θεοτόκο και την παρακαλούσε συχνά να τον βοηθήσει.
Μια μέρα, που κατάκοπος και πεινασμένος από δύσκολες στρατιωτικές υποχρεώσεις, βρισκόταν μόνος σ’ ένα άγριο μέρος, παρουσιάστηκε μπροστά του η Παναγία. Κρατούσε στα χέρια της ένα πιάτο καλό φαί και ένα κανάτι με νερό.
Κάποιος ιερομόναχος αυτοαποκαλούμενος “απελπισμένος” , στο βιβλίο “Νηπτική θεωρία” , διηγείται δήθεν για κάποιον άλλο, στην πραγματικότητα όμως για τον εαυτό του , ότι ήρθε, την ώρα που προσηύχετο με την Ευχούλα, με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», σε έκστασι… και είδε ένα άπειρο πλήθος δαιμόνων-σαν την άμμο της θαλάσσης, – τόσοι πολλοί ήσαν- να του επιτίθενται γεμάτοι λύσσα.
Οι διαθέσεις τους ήσαν φονικές. Απ’ όλα τα μέρη , αγριεμένοι φοβερά, ωρμούσαν εναντίον του για να τον κατασπαράξουν…
Πρόσφατα σχόλια