You are currently browsing the category archive for the ‘Θρύλοι και Παραδόσεις’ category.
H γιορτή του Προφήτη Ηλία θεωρείται ορόσημο από τους ελαιοκαλλιεργητές. Την ημέρα εκείνη πιστεύουν ότι «λαδώνουν» οι ελιές. Φράσεις όπως
«Το σπερνό τ΄Αι λιά
μπαίνει το λάδι στην ελιά»
και……
«τ΄ Αιλιά το βράδυ
μπαίνει στην ελιά το λάδι»
Οι ρίζες του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής ή Καταπολιανής χάνονται στο χρόνο.
Πρόκειται για έναν από τους παλαιότερους τόπους λατρείας της νέας θρησκείας, που η παράδοση θέλει να χτίστηκε, κατά τη διάρκεια του 4ου αι. από την Αγία Ελένη ή, κατά άλλους, από το Μεγάλο Κωνσταντίνο, ο οποίος εκπλήρωσε το τάμα της μητέρας του.
Χωρίς ἀμφιβολία, τό θλιβερώτερο γεγονός τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ ἅλωσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Τούρκους.
Ἡ ἀποφράς ἡμέρα τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453 δέν σήμανε ἁπλῶς τήν πτῶσι μιᾶς πόλεως, ἀλλά τήν κατάλυσι τῆς δοξασμένης χιλιόχρονης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Μια φορά και έναν καιρό, μέσα στο μεγάλο δάσος, ζούσε ένα πελώριο δέντρο που το έλεγαν χαμομήλι. Φάνταζε ανάμεσα στα άλλα δέντρα, για το χοντρό του κορμό και τα μεγάλα του κλαδιά!
Περήφανα κάθε πρωί, άνοιγε τα πράσινα φύλλα του, τα τέντωνε καμαρωτά, και από την πολλή του περηφάνια δεν έκανε παρέα με κανένα από τα υπόλοιπα δέντρα.
Κείμενο της Καστοριανής λογοτέχνιδας Ιφιγένειας Διδασκάλου
Μάταια περιμέναμε μέσα στον φετινό Ιανουάριο να καλοσυνέψει ο καιρός και ν’ απολαύσουμε λίγες γλυκές χειμωνιάτικες μέρες, τις γνωστές μας Αλκυονίδες, που, σύμφωνα με τον πανάρχαιο μύθο μας, πήραν το όνομα αυτό από την Αλκυόνα, το όμορφο ψαροπούλι.
Η Αλκυόνη ζει κοντά στη θάλασσα και γεννάει τ’ αυγά της στις σχισμές των βράχων, μέσα στην εποχή του Χειμώνα.
Λαϊκός θρύλος
Κάποτε, λένε, έσκυψε ο Χριστός στα νερά μιας λίμνης και του έπεσε ο σταυρός και χάθηκε. Τότε μαζεύτηκαν γύρω του τα πουλάκια και θέλησαν να βοηθήσουν.
Πρώτα πάει το περιστέρι, σκύβει στη λίμνη και βρέχει μόνο τα νύχια του. Ο Χριστός για να το θυμάται του βάζει κόκκινο χρώμα στα ποδαράκια του.
Ένας λαϊκός μύθος διηγείται πως τα χελιδόνια παλαιότερα δεν ήξεραν να αποδημούν στα πιο ζεστά μέρη πριν το χειμώνα.Και όταν έπεφτε το χιόνι και έσφυζε η παγωνιά αυτά υπέφεραν σκληρά και πέθαιναν.
Βλέποντας αυτό ένας ελεήμων άνθρωπος τα λυπήθηκε κι άρχισε να κατευθύνει τα χελιδόνια στο νότο,σε πιο ζεστά μέρη.
Μια όμορφη παράδοση που ακουγόταν για πολλές δεκαετίες στο Ηράκλειο.
Κάπου στη γειτονιά του Αγίου Τίτου στο Μεγάλο Κάστρο υπήρχε κάποτε ένας φούρνος. Γύρω στα 1870 φούρναρης ήταν ο Κ. Φουντουλάκης που έψηνε τα ψωμιά Χριστιανών και Τούρκων.
Γεώργιος Ν. Καλαματιανὸς
Ὁ Διγενὴς ψυχομαχεῖ κι ἡ γῆ τόν ἐτρομάσσει.
Βροντᾷ κι ἀστράφτει ὁ οὐρανὸς καὶ σειέται ὁ ἀπάνω κόσμος
κι ὁ κάτω κόσμος ἄνοιξε καὶ τρίζουν τὰ θεμέλια,
κι ἡ πλάκα τὸν ἀνατριχιᾷ, πῶς θὰ τόνε σκεπάσῃ,
πῶς θὰ σκεπάσῃ τὸν ἀϊτὸ τῆς γῆς τὸν ἀντρειωμένο.
῾Η ἀνδρικὴ φωνὴ μὲ τὴν κρητικὴν προφορὰν ἠκούετο εἰς τὸ ραδιόφωνον. Ὅλος ὁ θαυμασμὸς τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ διὰ τὸν μεσαιωνικόν μας ἥρωα ἔχει συγκεντρωθῆ εἰς τοὺς στίχους καὶ τὴν μουσικὴν αὐτοῦ τοῦ δημοτικοῦ ᾄσματος.
Κατακόκκινα άνθη Λιάντρας (: Πικροδάφνης)
(Καταγραφή του Γιώργου Τ. Αλεξίου)
Οι γυναίκες του Γέρμα Καστοριάς είναι ιδιαίτερα φιλανθείς και γι’ αυτό φυτεύουν κι έχουν στις αυλές των σπιτιών τους μεγάλη ποικιλία όμορφων λουλουδιών και ανθοφόρων θάμνων.
Στους θάμνους αυτούς όμως δεν περιλαμβάνεται η Λιάντρα (σ.σ. έτσι ονομάζεται η πικροδάφνη στον Γέρμα), διότι θεωρείται καταραμένη, όπως ομολογείται και στον χριστιανικό θρύλο που παρατίθεται ακολούθως:
Την εποχή που σταυρώθηκε ο Χριστός ζούσε στην Ιερουσαλήμ μια κακόψυχη κι επιπόλαια γυναίκα που λεγόταν Λιάντρα. Η γυναίκα αυτή είχε το σπίτι της στο «Δρόμο του Μαρτυρίου», κοντά στον Πανάγιο Τάφο.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια