You are currently browsing the category archive for the ‘Θαύματα’ category.
Ὁ Θεός ἔστειλε τόν Ἰωνᾶ, ἕναν εὐσεβή ἄνδρα, στή Νινευή, τή πρωτεύουσα τῶν εἰδωλολατρῶν Ἀσσυρίων, νά ἐλέγξει τούς κατοίκους της γιά τίς ἁμαρτίες τους γιά νά μετανιώσουν καί νά σωθοῦν.
Ὁ Ἰωνᾶς ὅμως φοβήθηκε νά πάει στή Νινευή γιά νά διδάξει στούς εἰδωλολάτρες καί δέν ὑπάκουσε. Ἀνέβηκε σ᾽ ἕνα πλοῖο πού πήγαινε πρός τήν ἀντίθετη κατεύθυνση, γιά νά ξεφύγει ἀπό τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ.
Κάποτε κάποια σοβαρή ασθένεια προσέβαλε την γλώσσα του.Όχι μόνο δεν μπορούσε να λειτουργήσει αλλά κείτονταν στο κρεβάτι έχοντας τρομερούς πόνους.
Τώρα δεν μπορούσε να προσευχηθεί στην εκκλησία,αλλά προσευχόνταν με την ίδια προσευχή στο κρεββάτι του πόνου.
Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
Οταν ὁ ἅγιος ἤθελε νά κοιμηθεῖ λίγο, ἔστρωνε κοφτερές πέτρες στή γῆ καί πάνω τους ἔριχνε ἕνα σάγισμα.
Ὕστερα ἔψαλλε νεκρώσιμα τροπάρια, σά νά ἑτοίμαζε τόν ἑαυτό του γιά ταφή, κι ἔλεγε τέσσερα ἀποστολικά καί τέσσερα εὐαγγελικά ἀναγνώσματα, ὅλα ἀπ’ ἔξω.
Προ καιρού, το Καλοκαίρι του 2009 , ήλθε ένα πούλμαν με προσκυνητές από το Χαλάνδρι. Μία ευσεβής κυρία, ώριμη κατά την ηλικία, φανερά συγκινημένη μετά την προσκύνηση της ιεράς εικόνος της Θεομήτορος, μας διηγήθηκε το ακόλουθο περιστατικό:
«Πριν μερικά χρόνια, είπε, που είχα το αγοράκι μου οκτώ ετών, εργαζόμουν, γιατί είχα ανάγκη, σ’ έναν γιατρό και περιποιόμουν τον γέροντα και ασθενή πατέρα του.
Νώντας Σκοπετέας
Κοιτάς τα καμένα και κλαίς….
Θωρείς και ακούς τους νεκροζώντανους τούτου του κόσμου, να φανερώνουν πλέον …περήφανα και επηρμένα , του υποσυνειδήτου τους τα κάποτε κρυμμένα κάτω απ την πλουμιστή ευσεβοφάνεια, δηλητηριώδη ένστικτα …
Σε μια πόλη της Πελοποννήσου συναντήθηκα κάποτε με κάποιο χριστιανό περίπου τριανταδύο ετών, που μοσχομύριζε κάτι σαν δεντρολίβανο.
Και η έκπληξίς μου μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, όταν άρχισε να μου μιλάει για την ευχή, για το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», διαπιστώνοντας ότι απ’ το στόμα του εξήρχετο η άρρητος ευωδία του Παναγίου Πνεύματος.
Ήταν 2 Ιουνίου 1979 απόγευμα, στην Παναγούδα. Ο Γέροντας (Παΐσιος) είχε μόλις μεταφέρει τα πράγματά του στο κελλί της Παναγούδας χωρίς να προλάβει να τα τακτοποιήσει.
Ετοιμαζόταν για τον εσπερινό και ρώτησε τον μοναχό που τον βοηθούσε ποιος άγιος εόρταζε την επόμενη αλλά εκείνος δεν θυμόταν. Του είπε ότι αύριο που θα έρθει θα του πει και έφυγε βιαστικός, γιατί σουρούπωνε.
Αγιορείτης Μοναχός Ανδρέας
Στην ίδια ησυχαστική Καλύβα «Κοίμησις της Θεοτόκου» στα Κατουνάκια λίγα χρόνια πρίν να φύγουν απ’ αυτήν, ο Παπα – Ιγνάτιος με την συνοδεία του, στην εορτή της Παναγίας που έκαναν πανηγυρική αγρυπνία, είχαν για μάγειρα τον Μοναχό Παΐσιο, στον οποίο παρέδωσαν τα ψάρια για να τα παρασκευάσει.
Ἡ πόλις Λουένα ἀπέχει 300 χιλιόμετρα μακριά ἀπό τό Κολουέζι.
Ἀπό τότε πού τοποθετήθηκε στήν ἐκεῖ ἐνορία τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου ἱερεύς, ὁ π. Ἰωακείμ, ὑπάρχει μία συνεχής πρόοδος στήν θρησκευτική ζωή τῶν Χριστιανῶν μας.
Συνέβη το Πάσχα του 1935, στο αγιορείτικο μοναστήρι του Αγίου Παύλου. Μετά τον εσπερινό της Αγάπης συνηθίζεται να συνάζονται όλοι οι πατέρες στο αρχονταρίκι και να ανταλλάσσουν ευχές με τον ηγούμενο και μεταξύ τους.
Ο νεόκουρος μοναχός π. Θωμάς μη γνωρίζοντας την τάξη, πήγε με τους γεροντότερους μοναχούς μπροστά μπροστά. Ο ηγούμενος τον είδε και τον παρατήρησε. Ο π.Θωμάς είπε το «ευλόγησον».
Πρόσφατα σχόλια