You are currently browsing the category archive for the ‘Θαύματα’ category.
τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου
Οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι μᾶς προστατεύουν, μᾶς ἐνδυναμώνουν, μᾶς φωτίζουν
Κάποιος ἐξομολογούμενος μὲ πολλὴ ἁπλότητα μοῦ ἔλεγε: Ντρέπομαι τὸν Ἄγγελό μου καὶ τοῦ λέω:
Ἄγγελέ μου, γύρισε ἀπὸ ᾿κεῖ καὶ μὴ μὲ βλέπης…
Ἔτσι, καὶ τὴν ὥρα ποὺ θὰ ντυθῶ, θὰ πλυθῶ, θὰ λουστῶ…, τὰ κάνω ὅλα μὲ συστολὴ λέγοντας τὴν εὐχή, γιὰ νὰ μὴν φύγη ὁ Ἄγγελός μου.
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
Η μακαριστή γερόντισα Μακρίνα αδελφοί μου, της Παναγίας Οδηγήτριας της Πορταριάς Βόλου, ένα δύο χρόνια πριν γίνει μοναχή, δηλαδή πριν απ’ το χίλια 1960, ένα απόγευμα μαζί με άλλες τρεις κοπέλες που αργότερα όλες μαζί συγκρότησαν την πρώτη μοναχική αδελφότητα, μετέβαιναν σε ένα εξωκκλήσι της Παναγίας σε μια πλαγιά του Πηλίου, για ν’ ανάψουν τα καντήλια και να ψάλλουν την Παράκλησή Της.
Χρόνια περίμενε ένα αδερφάκι.
Μόνη της στα παιχνίδια, χωρίς παρέα στις κούνιες και στο μονόζυγο του πάρκου της γειτονιάς… Μόνο όταν αντάμωναν με τα ξαδέλφια της, που έμεναν μακριά σε άλλη πόλη, χαιρόταν πολύ και λαχταρούσε κι εκείνη… ένα αδερφάκι!
–Μαμά, γιατί να μην έχω κι εγώ ένα αδερφάκι; είπε κάποια φορά το παράπονό της.
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Τίχβιν
Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης
Τὸ ἔλεος τῆς Παναγίας.
Στὶς 24 Φεβρουαρίου ἤμουν στὴ Ραμπόβ. Συμμετεῖχα στὴν κηδεία τῆς συζύγου τοῦ ἱερέα Σοκολόβ. Ὅταν μπῆκα μέσα σὲ μὶα ἐκκλησία ἀπ’ αὐτὲς ποὺ βρίσκονται στὸ νεκροταφεῖο, εἶχα στὴν καρδιά μου θλίψη, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ ὀλιγοπιστία καὶ τὴν ὁποία προκαλεῖ τὸ πνεῦμα τῆς κακίας.
Τῆς Μοναχῆς Ἰσιδώρας, Ἡγουμένης Ἱ. Μ. Θεοτόκου Κυπαρισσιωτίσσης & Ἁγ. Ἱεροθέου
Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσιν, τὸν 16ον αἰῶνα, πειραταὶ ἠπείλησαν τὸ Μοναστήρι.
Τότε, ὡς γνωστόν, οἱ πειρατεῖες ἦταν πολὺ συχνές, δι’ αὐτὸ καὶ οἱ Πατέρες ἐπεδίωκον νὰ κτίζουν τὰ Μοναστήρια εἰς σημεῖα, ὥστε νὰ μὴν φαίνωνται ἀπὸ τὴν ἀκτὴν τῆς θαλάσσης, διὰ νὰ μὴ γίνωνται στόχος τῶν πειρατῶν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Στην πόλη της Βηρυτού ζούσε κάποτε ένας Xριστιανός σ’ ένα σπίτι το οποίο νοίκιαζε.. Όταν έφυγε απ’ αυτό το σπίτι οριστικά, ξέχασε εκεί μια Εικόνα του Σωτήρα…
Ύστερα μετακόμισε στο ίδιο σπίτι ένας Εβραίος.. Στη Βηρυτό υπήρχαν πολλοί Εβραίοι που έτρεφαν ιδιαίτερα πικρά αισθήματα για τη Χριστιανική Πίστη…
του Δημ. Λουκόπουλου
Οι ταξιδεύοντες από Λευκάδα προς Κανάλια-Γαρδίκι αντικρίζουν μπροστά τους, νοτιοδυτικά, προς τις πανέμορφες πλαγιές του βουνού, που συνδέουν τους μεγάλους ορεινούς όγκους των Βαρδουσίων και του Τυμφρηστού, ένα από τα ωραιότερα χωριά της Δυτικής Φθιώτιδας, τα Πουγκάκια.
Το κεφαλάρι του σχηματίζει ένα πυκνός ανοιχτοπράσινος καστανόλογγος, που βυθίζεται προς τα επάνω στους σκοτεινούς κατάμαυρους ελατιάδες.
Στα τέλη της δεκαετίας του 90 συνέβη το εξής: Κάποιος χριστιανός στην Αθήνα ονόματι Σωτήρης, οδηγός αστικού λεωφορείου, ένοιωθε συχνά έναν οξύ πόνο στη δεξιά πλάτη του.
Παλιότερα είχε χτυπήσει εκεί παίζοντας ως παιδί και αργότερα που δούλευε σε μια εταιρία καταπονούσε πολύ εκείνο το σημείο.
Ἄναψε μόνο του ἕνα φῶς
Ὁ ἱερεύς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τοῦ χωριοῦ Φουγκουροῦμε, παπᾶ Φώτιος, μοῦ διηγήθηκε τό ἑξῆς θαυμαστό περιστατικό:
«Ἦτο Σάββατο βράδυ καί, ὡς συνήθως, διαβάζω τίς αὐριανές περικοπές γιά νά ἑτοιμασθῶ νά εἰπῶ καί λίγα λόγια στούς Χριστιανούς μας. Ἔψαξα νά βρῶ πετρέλαιο (ἀκάθαρτο-μαῦρο) δέν βρῆκα.
«῾Η συγκλονιστικὴ ἱστορία ἑνὸς μαύρου ληστοῦ, ὁ ὁποῖος μετανόησε καὶ μυρόβλυσε»
Σέ παλαιότερα χρόνια ζοῦσε ἕνας μαῦρος ληστής. ῏Ηταν πανύψηλος ἄνδρας μὲ φοβερὸ παρουσιαστικό. Λήστευε στὰ μέρη τῆς Παννέφου (τῆς Αἰγύπτου) κι ἦταν τόσο τρομερός, ὥστε ὅταν μούγγριζε, πέθαινες ἀπὸ τὸν φόβο σου.
Μιὰ νύκτα ὅμως εἶδε ἕνα τρομακτικὸ ὄνειρο…
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια