You are currently browsing the category archive for the ‘Θαύματα’ category.
Δύο πολὺ διδακτικὰ Θαύματα
Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου
῞Ενας συγγενής μου μοῦ διηγήθηκε τὸ ἑξῆς περιστατικό:
Ἕνας φίλος του γιατρός, ὅταν ἦταν μικρός, ὅπως ὅλα τὰ παιδάκια, ποὺ γελᾶνε καὶ μετακινοῦνται ἄσκοπα μέσα στὸν Ναό, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, ἔτσι κι αὐτός, μαζὶ μὲ ἕνα ξαδελφάκι του γελοῦσε καὶ πείραζε τὰ ἄλλα παιδάκια, πότε ἔτρεχε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πότε ἔτρεχε ἀπὸ κεῖ.
τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστόπουλου
Σὲ μία κωμόπολι τῆς Βορείου Ἑλλάδος ζοῦσε μία κοπέλα τυφλή, ὀνόματι Ἀσπασία. Ἦταν ὀρφανή, πολὺ φτωχὴ καὶ ἐγκαταλελειμμένη ἀπ᾿ ὅλους, γι᾿ αὐτὸ μεγάλωσε χωρὶς νὰ μπορέση νὰ μάθη γράμματα.
Ἦταν περίπου 18-20 ἐτῶν, ὅταν πέρασε κάποιος Ἱεροκήρυκας τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφέρειας καὶ τὴν εἶδε, τὴν πῆρε μαζί του καὶ τὴν ἔβαλε στὴν Σχολὴ Τυφλῶν στὴν Θεσσαλονίκη καὶ ἔτσι ἔμαθε ἀνάγνωσι διὰ τῆς ἁφῆς κατὰ τὸ σύστημα τῶν τυφλῶν.
Ο Ηγούμενος κάποιου Κοινοβίου, πολύ ευλαβής και ενάρετος άνθρωπος, έκανε κάθε μέρα αυτή την προσευχή:
-Σε παρακαλώ Κύριε, μη με χωρίσεις από τα πνευματικά μου παιδιά στην άλλη ζωή, αλλά αξίωσέ μας να απολαύσομε όλοι μαζί την ουράνια μακαριότητα.
του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου
Πριν μερικά χρόνια είχε έρθει ένα παιδί στο Άγιον Όρος, Έλληνας, ο οποίος μεγάλωσε στο Θιβέτ. Αυτό το παιδί λεγόταν Γιώργος. Αυτός πήγε στο μοναστήρι της Σίμωνος Πέτρας, και εκεί έκανεν το πρώτο του θαύμα. Τι έκαμεν;
Στην τράπεζαν των μοναχών κινούσε τα πιάτα· χόρευαν τα πιάτα και τα μαχαίρια και τα πιρούνια. Ε, βέβαια, πρώτη φορά είδαν και οι μοναχοί τέτοιον πράγμα στο τραπέζιν τους. Τον περιμάζεψαν, αλλά αυτός επέμενε ότι αυτά τα κάνει με την δύναμιν του Θεού.
Προ πολλών ετών είχα ακούσει στη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους για τον ευλαβή μοναχό Αβέρκιο. Ήταν ασκητικώτατος, ελεήμων, εργατικός, απέριττος, πράος.
Στις αγρυπνίες και τις Κυριακές εκκλησιάζετο πάντοτε στο Κυριακό. Συνήθιζε δε να στέκεται στο πίσω μέρος του Ναού, στο Νάρθηκα, με πολλή ευλάβεια.
Ἅγιος Ἐπίσκοπος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)
Ποτέ μή χαλάσης τήν νηστεία τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς. Αὐτή ἡ νηστεία ὁρίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία καί εἶναι καλῶς ἑρμηνευμένη.
Ἄν ποτέ στήν ζωή σου ἔχης χαλάσει τούτη τήν νηστεία, προσευχήσου στόν Θεό νά σέ συγχωρήση καί νά μή ξαναμαρτήσης.
Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό ο περίφημος Ρουμάνος ασκητής Κλεόπας Ιλίε βρισκόταν στο Ιερό ενός μοναστηριακού Ναού και διάβαζε γονατιστός την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως.
Μετά από λίγη ώρα μπήκε στην Εκκλησία για να προσευχηθεί μια γυναίκα που είχε έρθει στο Μοναστήρι από το βράδυ.
(Μαρτυρίες ευλαβών προσκυνητών)
Η Άση Χ. απέστειλε στην Αδελφότητα την παρακάτω επιστολή:
«Αγαπητοί πατέρες, σας γράφω αυτή την επιστολή, θέλοντας να σας εξομολογηθώ τι με έφερε στο Μοναστήρι σας: Ένα όνειρο… σε μια πολύ πιεσμένη για εμένα περίοδο της ζωής μου και πάντα με τη διακριτική «παρουσία» του πατέρα μου (ο οποίος έφυγε από τη ζωή εδώ και δύο χρόνια, αλλά τον νιώθω να με βοηθά).
πηγή φωτογραφίας: agioritikesmnimes
Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου όρους, της οποίας είναι Προστάτης.
Στο μέτωπο του αγίου Νικολάου υπάρχει κάθετα μία σχισμή οκτώ εκατοστών, πάνω στην οποία είχε κολλήσει ένα μεγάλο «όστρακο» κατά το χρονικό εκείνο διάστημα, πού η εικόνα είχε μείνει στο βυθό της θάλασσας πρίν την ψαρέψουν μοναχοί – ψαράδες της Μονής και έτσι η εικόνα αυτή του Αγίου έλαβε την προσωνύμιο: «Αγιος Νικόλαος ο Στρειδάς ή Αστρειδάς».
(Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας»)
Ο Αντώνης Δασκαλούδης, όταν ήταν περίπου έξι ετών, ενώ έβλεπε καλά και δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του, εντελώς ξαφνικά άρχισε να χάνει το φως του. Οι γονείς του ανήσυχοι τον πήγαν στους γιατρούς, αλλά το παιδί δεν γινόταν καλά, Αντιθέτως χειροτέρευε.
Τότε άκουσαν για την αρετή και τα χαρίσματα του καλόγερου της Σίψας και μια που ήταν ευλαβείς και θεοφοβούμενοι, αποφάσισαν να το πάνε στον Γέροντα.
Πρόσφατα σχόλια