Χριστός Ανέστη κοκκαλάκια μου!«Αληθώς ανέστη, αδελφέ!»

Συνέβη το Πάσχα του 1935, στο αγιορείτικο μοναστήρι του Αγίου Παύλου. Μετά τον εσπερινό της Αγάπης συνηθίζεται να συνάζονται όλοι οι πατέρες στο αρχονταρίκι και να ανταλλάσσουν ευχές με τον ηγούμενο και μεταξύ τους.

Ο νεόκουρος μοναχός π. Θωμάς μη γνωρίζοντας την τάξη, πήγε με τους γεροντότερους μοναχούς μπροστά μπροστά. Ο ηγούμενος τον είδε και τον παρατήρησε. Ο π.Θωμάς είπε το «ευλόγησον».

Ο απατημένος σύζυγος που αγάπησε πολύ

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

Ελληνοαμερικανός οικογενειάρχης είδε το Άκτιστο Φως

[*] «ακτιστο φώς»: Λέγεται άκτιστο, δηλαδή αδημιούργητο, χωρίς αρχή, δηλαδή θεϊκή ενέργεια, Θεός. Υψηλότατοι πνευματικοί ασκητές το ζουν. Ποθητός στόχος της ασκητικής ζωής. Θεωρείται εμπειρία θέωσης. Μετέχει η ανθρώπινη στη Θεία ενέργεια, «…θείας φύσεως κοινωνοί…».

Όταν ο Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης είδε το ΦΩΣ

Μια συγκλονιστική ιστορία αφηγείται ο Γέρων Ελισσαίος ο Σιμωνοπετρίτης, την στιγμή που ο Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης είδε το ΦΩΣ!!

Αχ, ο Γέροντας Αιμιλιανός… Το χαμόγελο του, η αγγελική φυσιογνωμία του, η γλυκύτητα της πρακτικής θεολογίας του.

Ἡ Θεοτόκος καὶ οἱ Ἄγγελοι διδάσκουν τὴν εὐλάβεια στὸν Ναὸ*

Δύο πολὺ διδακτικὰ Θαύματα

Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου

῞Ενας συγγενής μου μοῦ διηγήθηκε τὸ ἑξῆς περιστατικό:

Ἕνας φίλος του γιατρός, ὅταν ἦταν μικρός, ὅπως ὅλα τὰ παιδάκια, ποὺ γελᾶνε καὶ μετακινοῦνται ἄσκοπα μέσα στὸν Ναό, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, ἔτσι κι αὐτός, μαζὶ μὲ ἕνα ξαδελφάκι του γελοῦσε καὶ πείραζε τὰ ἄλλα παιδάκια, πότε ἔτρεχε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πότε ἔτρεχε ἀπὸ κεῖ.

Ἡ τυφλὴ Ἀσπασία «Ἡ συγκλονιστικὴ ἱστορία μιᾶς σύγχρονης ἀφανοῦς ἁγίας»

τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστόπουλου

Σὲ μία κωμόπολι τῆς Βορείου Ἑλλάδος ζοῦσε μία κοπέλα τυφλή, ὀνόματι Ἀσπασία. Ἦταν ὀρφανή, πολὺ φτωχὴ καὶ ἐγκαταλελειμμένη ἀπ᾿ ὅλους, γι᾿ αὐτὸ μεγάλωσε χωρὶς νὰ μπορέση νὰ μάθη γράμματα.

Ἦταν περίπου 18-20 ἐτῶν, ὅταν πέρασε κάποιος Ἱεροκήρυκας τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφέρειας καὶ τὴν εἶδε, τὴν πῆρε μαζί του καὶ τὴν ἔβαλε στὴν Σχολὴ Τυφλῶν στὴν Θεσσαλονίκη καὶ ἔτσι ἔμαθε ἀνάγνωσι διὰ τῆς ἁφῆς κατὰ τὸ σύστημα τῶν τυφλῶν.

Η εμφάνιση του Αγγέλου

Ο Ηγούμενος κάποιου Κοινοβίου, πολύ ευλαβής και ενάρετος άνθρωπος, έκανε κάθε μέρα αυτή την προσευχή:

-Σε παρακαλώ Κύριε, μη με χωρίσεις από τα πνευματικά μου παιδιά στην άλλη ζωή, αλλά αξίωσέ μας να απολαύσομε όλοι μαζί την ουράνια μακαριότητα.

Η δύναμη του Θεού είναι ακαταμάχητος

του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου

Πριν μερικά χρόνια είχε έρθει ένα παιδί στο Άγιον Όρος, Έλληνας, ο οποίος μεγάλωσε στο Θιβέτ. Αυτό το παιδί λεγόταν Γιώργος. Αυτός πήγε στο μοναστήρι της Σίμωνος Πέτρας, και εκεί έκανεν το πρώτο του θαύμα. Τι έκαμεν;

Στην τράπεζαν των μοναχών κινούσε τα πιάτα· χόρευαν τα πιάτα και τα μαχαίρια και τα πιρούνια. Ε, βέβαια, πρώτη φορά είδαν και οι μοναχοί τέτοιον πράγμα στο τραπέζιν τους. Τον περιμάζεψαν, αλλά αυτός επέμενε ότι αυτά τα κάνει με την δύναμιν του Θεού.

Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία

Προ πολλών ετών είχα ακούσει στη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους για τον ευλαβή μοναχό Αβέρκιο. Ήταν ασκητικώτατος, ελεήμων, εργατικός, απέριττος, πράος.

Στις αγρυπνίες και τις Κυριακές εκκλησιάζετο πάντοτε στο Κυριακό. Συνήθιζε δε να στέκεται στο πίσω μέρος του Ναού, στο Νάρθηκα, με πολλή ευλάβεια.

Η νηστεία τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς

Ἅγιος Ἐπίσκοπος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)

Ποτέ μή χαλάσης τήν νηστεία τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς. Αὐτή ἡ νηστεία ὁρίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία καί εἶναι καλῶς ἑρμηνευμένη.

Ἄν ποτέ στήν ζωή σου ἔχης χαλάσει τούτη τήν νηστεία, προσευχήσου στόν Θεό νά σέ συγχωρήση καί νά μή ξαναμαρτήσης.

Ήταν μια απλή γυναίκα…

Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό ο περίφημος Ρουμάνος ασκητής Κλεόπας Ιλίε βρισκόταν στο Ιερό ενός μοναστηριακού Ναού και διάβαζε γονατιστός την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως.

Μετά από λίγη ώρα μπήκε στην Εκκλησία για να προσευχηθεί μια γυναίκα που είχε έρθει στο Μοναστήρι από το βράδυ.