Τι έγιναν τα χαμένα παιδιά στη Γενοκτονία των Ποντίων (19 Μαΐου 1919)

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr

Η δραματική περίπτωση  της Ποντιοπούλας Παρθένας, που χάθηκε στους διωγμούς το 1920 και βρέθηκε ως  Αϊσέ, μετά από 60 χρόνια!

Η σημερινή μέρα, για τους Τούρκους είναι μεγάλη γιορτή και για τους Έλληνες του Πόντου η αρχή της μεγάλης τραγωδίας, με νέους πιο σκληρούς διωγμούς και μαρτυρίων κατά των Ελληνοποντίων, με εξορίες, βιασμούς παρθένων, σφαγές και εκτελέσεις. Γενοκτονία!

Το θαύμα

Νικόλαος Ανδρεαδάκης

Σήμερα το πρωί νωρίς, πρίν χαράξει, σε είδα που βγήκες επάνω στον βράχο της Ακρόπολης.

Έριξες την διαπεραστική ματιά σου ολόγυρα, ψάχνοντας να βρεις τα παιδιά σου ενα προς ένα…

Ἡ 25η Μαρτίου «Μέρα γλυκιά, μέρα λαμπρή, μέρα χαριτωμένη!»

Γεώργιος Μαρτιννέλης «Ἐθνικαὶ Εἰκόνες»

Τέτοιαν ἡμέρα διάλεξεν ἡ σπλαχνικὴ Μαρία

νὰ εἰπῆ στὸν Κύριο τοῦ Παντός, ποὺ τ’ ἄψυχα ἐμψυχώνει:

«Κοίτα στὴ γῆ τοὺς Χριστιανούς, ποὺ μ’ ἄπειρη λατρεία

ἐμὲ γιορτάζουν σήμερα, πόση σκλαβιὰ πλακώνει!».

Ο Μητροπολίτης Καστοριάς Νικηφόρος Παπασιδέρης (+1958) κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 – 41. «Η μεγάλη προσφορά του στο αγωνιζόμενο Έθνος μας»

Ο Μητροπολίτης Νικηφόρος

Κείμενο Ιωάννου Μπακάλη

Λόγω της θέσεως της Καστορίας κατά τον Ελληνοϊταλικόν πόλεμον, όλα τα στρατεύματα εξ απανταχού της Ελλάδος μεταβαίνοντα εις το Αλβανικόν μέτωπον διήρχοντο διά Δισπηλιού και Καστορίας.

Ούτω, εδόθη η ευκαιρία εις τον Καστοριανόν λαόν, με επί κεφαλής τον Μητροπολίτην του κ. Νικηφόρον, να υποδέχεται και προπέμπει ενθουσιωδώς εις το μέτωπον τα νικηφόρα στρατεύματά μας, ψυχαγωγών συνάμα αυτά διά διαφόρων αναψυκτικών, σιγαρέττων, γλυκισμάτων, κονιάκ κλπ.

Μεθ’ ημών ο Θεός, γνώτε έθνη και ηττάσθε «Η Σάμος άντεξε» δήλωσε ο πρωθυπουργός…. Όχι κ. Μητσοτάκη! «Ο Θεός έσωσε την Σάμο από τα χειρότερα» είναι η σωστή δήλωση! Και με την δική Του δύναμη το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός θα γεμίσει άνθη.

Έλενα

Παιδιά σε ποιόν ακριβώς Θεό κάνουμε τον σταυρό μας, όταν τιναζόμαστε τρομαγμένοι από τον σεισμό;

Ποιόν Θεό παρακαλούμε, σε ποια Παναγία κραυγάζουμε «Παναγιά μου», την ώρα του πανικού;

Ποιούς Αγίους επικαλούμαστε;

Ας μιλήσουμε για ήρωες

Της Στέλλας Αναγνώστου Δάλλα

Ένας στρατιώτης που πολεμούσε στο Μέτωπο το ’40, έγραφε στην γυναίκα του: « κάναμε έφοδο τις προάλλες, υπερθέαμα! Όλα τα είχε! Και ήχο, και βόμβες, και αγωνία, και δράση!

Το καλύτερο θέαμα βλέπουμε εδώ πάνω! Κάποια στιγμή, ένοιωσα έναν έντονο πόνο, κι είδα το αίμα μου να βάφει κόκκινο το χιόνι… Σκέφτηκα πως έχασα το πόδι μου. Μην ανησυχείς.

Ὁ Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας (11 Φεβρουαρίου 1776 -27 Σεπτεμβρίου 1831)

τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου

Ἂς στρέψουμε τὸν νοῦ μας στὸν ἄνθρωπο ποὺ ὁραματίστηκε μίαν Ἑλλάδα πυρσὸ πνεύματος κι ἐλευθερίας, μέλος μιᾶς Εὐρώπης ἑνωμένης στὴν ὑπηρεσία τοῦ δικαίου.

Τί θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, τί θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουμε μπροστὰ σὲ ἕναν τέτοιον πρίγκηπα τοῦ ὀνείρου; Τὸ ἐρώτημα ἔχει ἤδη τεθεῖ, δυστυχῶς ὄχι ἀπὸ Ἕλληνες, καὶ ἔλαβε τὴν ἀπάντησή του:

«Οι κουρτίνες του Ερντογάν»

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος

Τι έκρυψε ο Ερντογάν πίσω τις κουρτίνες που έβαλε στην Αγιά Σοφιά; Την ενοχή του κατακτητή και το μίσος του Ισλάμ στην αξία του ανθρώπου. Αλλά ας τα δούμε ένα ένα.

Οι κουρτίνες του Ερντογάν κάλυψαν με το θράσος και την ασέβεια του κατακτητή το πρόσωπο της Παναγίας. Της Μητέρας του Χριστού. Δηλαδή εκείνης που έδωσε ύλη στον άυλο, εκείνης που έδωσε σάρκα στον άσαρκο Δημιουργό.

Γιατί η Κυρά είναι με τους πονεμένους και η Αγιά Σοφιά είναι Ρωμιά

Έλενα

Ό,τι και να κάνετε πάντα θα σας κοιτάζει ένας άγγελος, αυτός που θα πει στον Κύριό μας τα αίσχη σας και είθε ο καλός Θεός να σας συγχωρήσει.

Μια μικρή Παναγιά, κρυμμένη στις χρυσές ψηφίδες, έχει σκεπάσει με το μαφόρι Της τους Έλληνες, τις ψυχές που ανέβηκαν από τα υπόγεια του ναού αναστατωμένοι για να δουν τί συμβαίνει, ποιά νέα άλωση, ποιά σφαή, γιατί τόση χλαπαταγή.

Κώστας Γανωτής «Η Αγιά Σοφιά ότι κι αν κάνουν θα είναι ναός του Χριστού μας!»

Κώστας Γανωτής

Θρηνούν για τη μετατροπή της αγια-Σοφιάς σε μουσουλμανικό ναό σε τέμενος δηλαδή σε τζαμί. Και νομίζουν ότι αυτό είναι μία ήττα και μια συμφορά ακόμη του Ελληνισμού. Εγώ δεν συμφωνώ μ’ αυτά

Κρατάω πάντα στη μνήμη μου τους τελευταίους στίχους από το μοιρολόι των Ποντίων, για την Αγιά Σοφιά, για την Κωνσταντινούπολη όταν έπεσε στα χέρια των τούρκων που είναι οι εξής στίχοι, φαντάζεστε τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο να κλαίει και να χτυπιέται για την άλωση της Πόλης;