«Οι εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελλατωθήσσονται παντός αγαθού»

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Η μακαριστή γερόντισα Μακρίνα αδελφοί μου, της Παναγίας Οδηγήτριας της Πορταριάς Βόλου, ένα δύο χρόνια πριν γίνει μοναχή, δηλαδή πριν απ’ το χίλια 1960, ένα απόγευμα μαζί με άλλες τρεις κοπέλες που αργότερα όλες μαζί συγκρότησαν την πρώτη μοναχική αδελφότητα, μετέβαιναν σε ένα εξωκκλήσι της Παναγίας σε μια πλαγιά του Πηλίου, για ν’ ανάψουν τα καντήλια και να ψάλλουν την Παράκλησή Της.

Περὶ τοῦ θαύματος εἰς τὸ Κυπαρίσσι (ἐξ οὗ ἡ ὀνομασία Κυπαρισσιώτισσα)

Τῆς Μοναχῆς Ἰσιδώρας, Ἡγουμένης Ἱ. Μ. Θεοτόκου Κυπαρισσιωτίσσης & Ἁγ. Ἱεροθέου

Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσιν, τὸν 16ον αἰῶνα, πειραταὶ ἠπείλησαν τὸ Μοναστήρι.

Τότε, ὡς γνωστόν, οἱ πειρατεῖες ἦταν πολὺ συχνές, δι’ αὐτὸ καὶ οἱ Πατέρες ἐπεδίωκον νὰ κτίζουν τὰ Μοναστήρια εἰς σημεῖα, ὥστε νὰ μὴν φαίνωνται ἀπὸ τὴν ἀκτὴν τῆς θαλάσσης, διὰ νὰ μὴ γίνωνται στόχος τῶν πειρατῶν.

Η Γερόντισσα Μακρίνα, σε αδελφές της Μονής…

Όταν ο άνθρωπος λέει την «ευχή» (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με), δεν μπορεί νά εκδηλώνεται, να φωνάζει και να μιλάει.

Η Χάρις του Θεού τον κάνει πράο, ταπεινό. Είναι αδύνατον ο Θεός νά μήν μαλακώσει την καρδιά του.

Όταν λέει την «ευχή», πόση γλυκύτητα αισθάνεται!

Η μοναχή Θεοδώρα και η ευχή

π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος

Όταν το 1962 μ’ αξίωσε ο Θεός και πήγα για πρώτη φορά στον Άγιο Νεκτάριο,
μόλις είχε αγιοποιηθεί, πρίν ένα χρόνο, δύο, συνάντησα εκεί, μια μοναχή Θεοδώρα, η οποία μάλιστα μας είχε και η ίδια, αγιογραφήσει τον Άγιο Νεκτάριο, όπως ακριβώς ήταν, όπως ήταν, -την έχουμε αυτήν την εικόνα, – εκείνη η ευλογημένη ψυχούλα η μοναχή, μου εκμυστηρεύτηκε κάτι, αχ πάτερ μου λέει,

Ἡ καρδιὰ τὸ πνευματικὸ κέντρο τοῦ προσώπου

«᾿Αγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου» (Λουκ. κ΄ 27).

Ὁ Χριστὸς ἀνέφερε πρώτη τὴν καρδιὰ στὴν ἐντολή Του ὄχι τυχαῖα. Ἡ καρδιὰ εἶναι τὸ πλέον προσωπικὸ ὄργανο τοῦ ἀνθρώπου.

Οὐράνιο τόξο!

Γερόντισσα Σωφρονία

Κάθε μέρα μπορεῖ νά γεννιέται ἕνα οὐράνιο τόξο στή ζωή μας, μετά τή σκοτεινιά καί τό κρύο τῶν θλίψεων. Νά ξεχνᾶμε κάθετι ἄσχημο τοῦ χθές και νά γεννιόμαστε ξανά καί ξανά στόν οὐρανό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ! Τόν προφήτην Ἰωνᾶν ἐκμιμούμενος βοῶ, τή ζωή μου ἀγαθέ ἐλευθέρωσον φθορᾶς καί σῶσον με!!!

Τό φῶς καί ὁ Θεός….

Γερόντισσα Σωφρονία

Στό δρόμο τῆς ζωῆς πού ποτέ δέν πίστεψες ὅτι θά εἶναι τέτοιος, πού σκληρότητα καί μῖσος σέ κύκλωσαν, πού ἀδικίες καί πίκρες τίς ἔπινες σάν καθημερινό σου ποτό, πού ἄνθρωποι, πρόσωπα, καταστάσεις πέρασαν σάν σέ κινηματογραφική ταινία καί τώρα σάν φωτιά πού ἔβγαλε καπνό καί τώρα δέν ὑπάρχει -οὔτε ἡ φωτιά οὔτε ὁ καπνός.

Η Οσία γερόντισσα Γαλακτία…

Μετά τον θάνατό της ,πλημμύρισε από ευωδία το κοιμητήριο την ώρα της κηδείας.

Το βεβαιώνουν τα πλήθη των ανθρώπων που ήρθαν παρά το ταχύ της διαδικασίας. Θα σας πω και σημερινό μεταθανάτιο γεγονός.

Μητερικός λόγος

Αικατερίνης Δέρβα

Η φύση είναι ένα βιβλίο ανοιχτό. Χιλιάδες φωνές μυστικές μιλούν για τον Δημιουργό. Όμως πρέπει να είσαι μάστορας, αλλά και χασομέρης, και τότε θα μπορέσεις να μάθεις την γλώσσα τους.

Αν η καθημερινή ζωή σου είναι φτωχή, μην την περιφρονήσεις. Κρίνε τον εαυτό σου που δεν είναι αρκετά ποιητής για κάνει τη ζωή ένα ωραίο ποίημα και μία όμορφη μουσική.

Ἡ ἀπροσεξία μας εἶναι ἡ αἰτία ποὺ δὲν ἔχουμε τὴν Θεία Χάρι καὶ ὅλα μᾶς φταῖνε.

Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου

Νὰ προσέχουμε τοὺς λογισμούς μας, τὸ στόμα,τὴν ἀκοὴ καὶ τὶς πέντε αἰσθήσεις. Δὲν προσέξαμε αὐτά; Μᾶς φταίει ὁ ἕνας καὶ ὁ ἄλλος.

Ὅταν ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται ἡ μετάνοια, τὰ δάκρυα. Θέλει ἡ ψυχὴ νὰ πέση κάτω, νὰ περάσουν ὅλοι πάνω της νὰ τὴν τσαλαπατήσουν καὶ δὲν βλέπει τίποτε γύρω της.