You are currently browsing the category archive for the ‘γερόντισσες’ category.
Γερόντισσα Σωφρονία
Εἶναι μερικοί πού πνίγονται ἀπό τό ἴδιο τό ἐγώ τους καί νομίζουν ὅτι τούς πνίγουν οἱ ἄλλοι…
Χάνονται μέσα στή μικρότητα τῆς ψυχῆς τους καί προκειμένου νά δικαιολογήσουν τήν ἀποτυχία τους, ψάχνουν ἀφορμές ζωγραφισμένες πάνω στίς ἀθῶες καί ἄδολες κινήσεις τῶν ἄλλων.
Γερόντισσα Θέκλα
«Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν» ( Παύλος Α’ Κορ. 4, 12-13).»
Όσο κι αν προσπάθησα στην Αγία Γραφή, στους Αποστόλους, στους Πατέρες, στους Μάρτυρες να στηρίξω μια πιθανή αντίδρασή μου σε όλα αυτά τα παράδοξα που συμβαίνουν, για όλα αυτά που μου στερούν, σκόνταφτα.
Γερόντισσα Σωφρονία
Ζυμώνοντας τή ζωή σου χαρούμενα μέ τήν ἀποδοχή τοῦ σταυροῦ σου.
Ἡ ζωή μας εἶναι ἄρρηκτα δεμένη μέ τόν πόνο ἀπό τή στιγμή τῆς γέννησής μας. Ἄρρηκτα συνδεδεμένο τό «εἶναι» μας μέ τό μαρτύριο, τό σταυρό, τή δυσκολία, τούς ἀνθρώπους πού κάποτε τούς εἴδαμε ὡς ἀγγέλους καί παρουσιάζονται τώρα ὡς ἀνυπόφοροι.
Γερόντισσα Σωφρονία
Τί πιό ὄμορφο νά συγχωρεῖς, νά ξεχνᾶς, νά χαρίζεις ἕνα χαμόγελο, νά λές «συγχωρέστε με» κι ἕνα κύμα εἰρήνης νά ἁπλώνεται στό εἶναι σου…
Τί πιό μικρό καί ἀσήμαντο ἀπό αὐτή τή σύντομη ζωή μας.
Τήν ἔχουμε μετατρέψει σέ τέτοια κόλαση ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.
Ἀρχιμ. π. Εὐσεβίου Ρασσιᾶ
Ἡ μακαριστὴ γερόντισσα Ἄννα Γιοβάνογλου γεννήθηκε τὸ 1903 στὴν Πανόρμο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ γονεῖς πολὺ εὐλαβεῖς, τὸν Ἰωάννη καὶ τὴν Δήμητρα.
Ἦταν πρωτότοκη καὶ εἶχε ἄλλα ὀκτὼ ἀδέλφια. Στὴν βάπτιση τῆς δόθηκε τὸ ὄνομα Ἀναστασία. Με τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, μετὰ ἀπὸ ταλαιπωρίες, ἐγκαταστάθηκαν στὸ χωριὸ Πηγάδια Κυργίων Δράμας.
(πνευματικὲς διαδρομὲς στοὺς μακαρισμοὺς)
Κάποτε δυὸ ἀδελφοὶ μιᾶς Σκήτης κατέβηκαν στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ νὰ διαθέσουν ἐκεῖ τὰ ἐργόχειρά τους καὶ μὲ τὰ λίγα χρήματα ποὺ θὰ ἔπαιρναν νὰ ἀγοράσουν ξηρὲς τροφές, κουκιά, φασόλια, φακές, ρεβύθια, τὰ ὁποῖα συνήθως τὰ ἔβρεχαν καὶ τὰ ἔτρωγαν, κρεμμύδια καὶ ὅ,τι ἄλλο εἶχαν ἀνάγκη.
Ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν ὅμως παρασύρθηκε ἀπὸ μιὰ γυναῖκα καὶ ἔπεσε στὴ μεγάλη ἁμαρτία τῆς πορνείας. Ἀπελπισμένος λοιπὸν πῆγε στὸν ἀδελφό του καὶ τοῦ εἶπε:
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Μνήμη ἱερὴ Σωφρονίου καὶ Προκοπίου, τῶν ἱερομονάχων
Ἀπό ἀνέκδοτες πηγές, ἀλλά καί ἀπό τήν ἴδια τήν ἱστορία, μᾶς εἶναι γνωστή ἡ παρουσία μοναζουσῶν σέ κάποια ἀπό τά μοναστήρια τοῦ νησιοῦ τῆς Σκοπέλου: ἑνός τόπου πλούσια εὐλογημένου ἀπό τό Θεό, ἀφοῦ παρά τήν μικρή του ἔκταση ἔχει ἔναν ἰκανό ἀριθμό ἱερῶν καθιδρυμάτων, μοναστηριῶν καί ἐκκλησιῶν, πού ὁ ἀριθμός τους φθάνει στίς δύο ἑκατοντάδες.
Σεπτέμβριος 1983
Μιά φορά πήγαμε σε μία άσκήτρια, στά μέρη τής Κλεισούρας, στήν Καστοριά. Είχε τό προορατικό χάρισμα. Δέν ξέρω, αν έχετε άκούσει γι’ αυτήν. Ήταν ψηλή γυναίκα καί συγκύπτουσα.
Είχε μία πλεξούδα, δέν ξέρω πόσες οκάδες ζύγιζε! Πώς τήν σήκωνε αύτή τήν πλεξούδα! Εκανε κρύο, είχε παγωνιά καί τό νερό ήταν κρύο. Ρίγος σ’ έπιανε στο μέρος πού ζούσε- καί κοιμόταν μέσα σε ένα τζάκι.
Μήνυμα από την Γερόντισσα Θέκλα
Ευρισκόμενη στην τέταρτη εβδομάδα της καραντίνας και εν όψει των Αγίων ημερών του Πάσχα, πιεζόμενη από το άγχος και τον φόβο που προσπαθούν να μας επιβάλουν, την πίεση που δημιουργεί η διακυβέρνηση του μοναστηριού κάτω από αυτές τις συνθήκες και την βαθιά λύπη με τη οποία γεμίζει την καρδιά μου ο πόνος και η θλίψη των ανθρώπων γύρω μας για την στέρηση κάποιων βασικών αναγκών και κυρίως την στέρηση της μεγίστης παρηγοριάς και πηγής δυνάμεως που είναι ο εκκλησιασμός και του δυνατότερου φαρμάκου που είναι η Θεία Kοινωνία, κατέφυγα στην απόσυρση, στην «κατά μόνας» προσευχή και παρακάλεσα και διαρκώς παρακαλώ τον Θεό να απλώσει το άπειρο έλεος του στον κόσμο του, να θεραπεύσει τους ασθενείς να τους δυναμώνει και να παρηγορεί και να ανακουφίζει τους ηλικιωμένους και όσους μαστίζονται από μοναξιά και έχουν κάθε μορφής δυσκολία.
Στην περιοχή της Καρέλιας πριν την επανάσταση υπήρχαν πάνω από 600 εκκλησίες. Όλες γκρεμίστηκαν ή μετατράπηκαν από τους μπολσεβίκους σε θέατρα, αποθήκες, εργοστάσια κ.λπ.
Στην πόλη Ολονέτς σώθηκε ή μικρή εκκλησία του κοιμητηρίου. Και αυτό χάρη στην αντίσταση μιας γυναίκας.
Θελήσαμε να τη γνωρίσουμε. Την επισκεφθήκαμε στο φτωχικό σπιτάκι της. Ηλικιωμένη πλέον, πλησίαζε τα 100 χρόνια της, μας διηγήθηκε την ιστορία της.
Πρόσφατα σχόλια