You are currently browsing the category archive for the ‘Βίοι Αγίων’ category.
+ Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή
Εξαιρετική θέσι ανάμεσα στα Άγια Λείψανα, που βρίσκονται στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, κατέχει το αριστερό χέρι της Αγ. Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.
Αυτό το χέρι της Αγίας είναι άφθαρτο, με το δέρμα και τους τένοντες και έχει ευωδία ουράνια. Ακόμη όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστι διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.
Στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους, από τα πολλά θαύματα που κάνει μέχρι σήμερα η Αγία Μαρία, θεωρείται και τιμάται από τους αδελφούς σαν δεύτερη Κτητόρισσα της Ιεράς Μονής.
Η καταγωγή του.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του
Ο Άγιος Παρθένιος γεννήθηκε στο χωριό Βατσουνιά του νομού Καρδίτσας στις αρχές του 18ου αιώνα.
Έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και ανδρώθηκε σωματικά και ψυχικά στην περιοχή αυτή των Θεσσαλικών Αγράφων, μια περιοχή που στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας είχε μια σημαντική πνευματική παρουσία.
Ο Προφήτης Ηλίας, 13ος αιώνας, Καλοπαναγιώτης-Κύπρος
Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ
Ὁ ἔνδοξος προφήτης Ἠλίας ὁ Θεσβίτης, ὁ πύρινος αὐτὸς προφήτης, ὅπως τὸν ἀποκαλοῦν οἱ ἅγιοι πατέρες, ὁ ἄγγελος ἐν σώματι, ὅπως τὸ ψάλλουμε στὸ ὡραιότατο ἀπολυτίκιό του («ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος»), ὁ παρθένος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γεννήθηκε στὴν πόλη Θέσβη τῆς Γαλαάδ, ἐξ οὗ καὶ ἐπονομάσθηκε Θεσβίτης.
Λέγεται πὼς τὴν ὥρα τῆς γέννησής του ὁ πατέρας του Σωβὰκ εἶδε ἁγίους ἀγγέλους νὰ τὸν σπαργανώνουν μὲ φωτιά, νὰ τοῦ δίνουν τὸ ὄνομα Ἠλίας καὶ νὰ τοῦ προσφέρουν νὰ καταπιεῖ μιὰ πύρινη φλόγα, σύμβολο τοῦ θείου καὶ πύρινου ζήλου του γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὴ λατρεία του.
Σύντομη βιογραφία: O άγιος πατέρας μας Θεόδωρος έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Ηρακλείου και τον Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου, γύρω στο 660 μ.Χ. Πρώτα αγωνίστηκε τον ασκητικό βίο στη μονή τον αγίου Σάββα – ύστερα, με την ψήφο του Θεού ανέβηκε στον επισκοπικό θρόνο της πόλεως Εδέσσης.
Έκανε πολλά θαύματα και όσο ζούσε και μετά το θάνατο, και με τις θείες διδασκαλίες του έκανε πολλούς μάρτυρες του Χριστού και πολλούς να σωθούν· και στις 19 Ιουλίου απήλθε στις αιώνιες μονές, όπως αναφέρεται στο βίο του που περιέχεται στο βιβλίο «Καλοκαιρινή».
παπα Γιώργης Δορμπαράκης
Ο άγιος Αιμιλιανός καταγόταν από το Δορόστολο της Μυσίας, κι ήταν δούλος κάποιου Έλληνα, κατά τους χρόνους Ιουλιανού του παραβάτη (361-363 μ.Χ.) και Καπεταλίου βικαρίου.
Ήταν ευσεβής χριστιανός και γι’ αυτό βδελυσσόταν τα είδωλα.
Κάποια στιγμή που θεώρησε ότι ήταν ήσυχη και κατάλληλη, μπήκε στο ναό των ειδώλων, κρατώντας ένα μεγάλο σφυρί, σύντριψε όλα τα είδωλα και διασκόρπισε τις θυσίες.
Επειδή κατηγόρησαν άλλους για τις ενέργειες αυτές, τους οποίους άρχισαν να βασανίζουν, πήγε και παρουσιάστηκε στις αρχές, ομολογώντας την πράξη του, για την οποία κτυπήθηκε με μαστίγιο και ρίχτηκε σε κάμινο φωτιάς.
Ή αγία μάρτυς Μαρίνα έζησε κατά τούς χρόνους του αυτοκράτορα Κλαυδίου (περί τό 270). Καταγόταν από τήν Αντιόχεια της Πισιδίας καί ήταν θυγατέρα ενός ειδωλολάτρη ιερέα, του Αιδεσίμου.
Καθώς η μητέρα της πέθανε όταν η Μαρίνα ήταν δώδεκα ετών, τήν έμπιστεύθηκαν σέ μιά τροφό πού διέμενε στήν έξοχή.
Ή συναναστροφή μέ τούς χριστιανούς τοϋ τόπου έκείνου σέ συνδυασμό μέ τίς φυσικές κλίσεις της κόρης πρός τό καλό, συνήργησαν ώστε νά δώσει σύντομα τούς καρπούς του ο σπόρος της αληθινής Πίστεως στήν καρδιά της.
Εορτάζει την Κυριακή μετά την 10η Ιουλίου
Tο «Βραβείο» της Ιεράς Μονής του Θεολόγου Πάτμου, μας πληροφορεί ότι το 1550 μ.Χ 5 μοναχοί εγκαταστάθηκαν στο νησί των Λειψών . Ένας από αυτούς ήταν και ο Άγιος Ιωνάς ο οποίος καταγόταν από τη Νίσυρο.
Οι ασκητές μοναχοί με την ευλογία του Κυρίου έφτασαν στους Λειψούς, στον ορμίσκο Κοιμήσεως Της Θεοτόκου . Η περιοχή αυτή είναι αφιλόξενη, γεμάτη βράχια και άγονη, αυτό όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στη διαμονή των Αγίων.
του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού
Η εκχριστιάνιση των Ρως (Ρώσων) είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας.
Κι’ αυτό διότι οι πολυάριθμοι λαοί της βορειοανατολικής Ευρώπης, γνώρισαν το φως του Χριστού, και άφησαν οριστικά πίσω τον εφιαλτικό παγανισμό και μαζί του το βάρβαρο και απολίτιστο παρελθόν τους.
Πρωτεργάτης σε αυτή την παλιγγενεσία υπήρξε ο άγιος Βλαδίμηρος, ο Μέγας Πρίγκιπας του Κιέβου, του οποίου δίκαια η Εκκλησία του απένειμε τον τίτλο του Ισαποστόλου.
Ἄρθρο τοῦ Π. Β. Πάσχου,
στὸ Περιοδικὸ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΙΤΟΣ Ἰούλιος 2009
Ἂν ἡ ὀρθόδοξος πνευματικότητα δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπ᾿ τὸν ἐξαγιασμὸ τῶν αἰσθήσεων καὶ τῆς καρδίας μας, διὰ μέσου της λειτουργικῆς, δηλαδὴ τῆς μυστηριακῆς, ζωῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως μᾶς τὴ διαφύλαξε ἁπλὴ καὶ ἁγνὴ ἡ πάντιμη Παράδοση, ἡ Ἐκκλησία μας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ βρεῖ μεγαλύτερο διδάσκαλο αὐτῆς τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητας, στὴ δύσκολη ἐποχὴ τῶν μεταβυζαντινῶν χρόνων, ἀπὸ τὸ νέο ἅγιο τῆς κατ᾿ Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη.
Επαφρόδιτος, Αμμώνιος, Χουλέλαιος, Ευσθένιος και Ηλιόφωτος ο αρχηγός τους.
Πέντε ακόμη μάρτυρες της Νήσου των Αγίων. Πέντε ακαθαίρετοι πύργοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας «πεπελεκισμένοι, όπως λέει το Πνεύμα το Άγιο, στην Αποκάλυψη, δια την μαρτυρίαν Ιησού και δια τον λόγον του θεού».
Πέντε φωστήρες του νοητού στερεώματος της ποίμνης του Χριστού γνωστοί όλοι με τ’ όνομα: Άγιοι Ηλιόφωτοι.
«Αθλο φόροι Κυρίου, μακαριά η γη η πιανθείσα τοις αίμασιν υμών…»
Πρόσφατα σχόλια