You are currently browsing the category archive for the ‘Βίοι Αγίων’ category.
Η Μαρία Σεμένοβνα Μελιούκοβα είχε στενή πνευματική σχέση με τον Όσιο Σεραφείμ του Σαρώφ (βλέπε 2 Ιανουαρίου). Μπήκε στη μονή το 1823 μ.Χ. και από τα 13 της χρόνια μια άσκησή της ήταν η σιωπή.
Πάντοτε βρίσκονταν σε βαθιά και αδιάκοπη προσευχή. Η ασκητική της ζωή ξεπερνούσε σε σκληρότητα και αυστηρότητα την ασκητική ζωή πολλών μοναχών, ενώ η υπακοή της στο Όσιο Σεραφείμ ήταν τελεία.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Advertisements
Το έτος 1740 επί Ιμπραήμ Πασά, γενικού διοικητού της Μικράς Ασίας, το Οθωμανικό έθνος ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση . Τότε εκδόθηκε διάταγμα να συγκεντρωθούν τα αρσενικά παιδιά των Χριστιανών σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Ο Θεοχάρης ήταν ορφανός από μωρό, δεν είχε γνωρίσει καν τους γονείς του ούτε είχε άλλους συγγενείς. Μικρό παιδί τον πήραν μαζί με άλλα παιδιά σε στρατόπεδο. Ρακένδυτα, πεινασμένα , υπέφεραν τα σκλαβωμένα παιδιά τους ξυλοδαρμούς και τα βάσανα.
Του αρχιμ. Νεκταρίου π’’ Ν. Πέττα, δ. Φ.
Οι ιδρυτές του απόκρημνου Ασκηταριού στα άκρα του Μέσα Βουνού, ανάμεσα από τους όρμους Περίσσιας και Καμαρίου Θήρας, είναι οι όσιοι κολλυβάδες Αγάπιος και Πορφύριος.
Το 1822 έφτασε στην Σαντορίνη ο ρακένδυτος μοναχός από το Άγιο Όρος, όσιος Αγάπιος Μεταξάς, ο οποίος καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη.
Κατέστη ευαγγελιστής του νησιού με το αγνό και άδολο κήρυγμά του. Αρχικά ασκήτευε σε ένα σπήλαιο στο Μονόλιθο. Το Ασκητήριο αμέσως μετετράπη σε πνευματική πηγή για τους διψώντες για αληθινό Λόγο και προσευχή.
Εικόνα από χαλκογραφία
Μύρων τῶν τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ἀπολαύων Πάτερ, καὶ τῶν θείων χορηγιῶν, πάντας περισκέπεις, εὐχαῖς σου ταῖς ἀγίαις, Μύρων Ἀντικυθήρων προστάτα ἔνθεε.
Η σημαντικότερη μέρα του χρόνου για τα Αντικύθηρα είναι το Πανηγύρι του Πολιούχου του νησιού Αγίου Μύρωνος, στις 17 Αυγούστου. Σύμφωνα με την παράδοση και διηγήσεις παλαιότερων Αντικυθηρίων, η εικόνα του Αγίου βρέθηκε στο νησί την περίοδο που αυτό ήταν τελείως έρημο, μεταξύ των ετών 1423-1782.
Ό Άγιος Απόστολος είναι νεομάρτυρας της Εκκλησίας μας, πού μαρτύρησε μόλις 19 ετών, στίς 16 Αυγούστου του έτους 1686 στην Κωνσταντινούπολη. Καταγόταν από το Πήλιο, οπού καί σήμερα υπάρχει αφιερωμένος ιερός ναός.
Στό Βόλο υπάρχει επίσης παρεκκλήσιο έπ’ όνόματί του.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός παρέστη στο εν λόγω πανηγύριζαν παρεκκλήσιο καί κατά τον εσπερινό διηγήθηκε το παρακάτω θαύμα:
Επιμέλεια: Λευτέρης Σαββουλίδης θεολόγος
Ο Άγιος Συμεών έζησε στα μέσα του 17ου αιώνα και καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου. Ζούσε δε, καθώς έκανε το επάγγελμα του χρυσοχόου, στην Κωνσταντινούπολη.
Αγαπούσε πολύ τον Θεό, Τον σεβόταν βαθιά και τηρούσε με ακρίβεια τις ευαγγελικές αρετές, ήταν πιστός και ευλαβής χριστιανός. Βοηθούσε όσους βρίσκονταν σε ανάγκη, τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά.
Μαρτύρησαν στον Κασαμπά της Μ. Ασίας στις 11 Αυγούστου 1816
Ο άγιος Νεομάρτυς Αναστάσιος καταγόταν από τον Ασώματο της Λέσβου και το επώνυμό του ήταν Πανέρας, πιθανόν από τα πανέρια και τα καλάθια που κατασκεύαζε η οικογένειά του.
Όταν ήταν μικρός τον έστελναν να πουλάει τα καλάθια. Σαν μεγάλωσε λίγο πέρασε απέναντι στα μικρασιατικά παράλια για καλύτερη τύχη, όπως συνήθιζαν πολλοί κάτοικοι των νησιών.
Eις τον Λαυρέντιον.
Τὸν Λαυρέντιον λαύρακα Χριστοῦ λέγω,
Ἐπ’ ἐσχάρας ἄνθραξιν ἐξωπτημένον.
Eις τον Ξύστον.
Τέλους ἀθλητῶν καὶ κλέους τυχεῖν θέλων,
Ἤθλησας ἆθλον, Ξύστε, τὸν διὰ ξίφους.
Η Ραύκος λοιπόν, υπήρξε η πατρίδα του Αγίου Μύρωνα. Η σχετική μ’ αυτόν ιστορική παράδοση είναι πενιχρή, καθώς οι βίοι και τα συναξάρια που έχωμε στις διαθέσεις μας δεν διαφωτίζουν επαρκώς για τη ζωή και τη δράση του.
Η γέννηση του τοποθετείται περί το 250 μ.Χ, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου και ο θάνατος του (κοίμησις, όπως συνηθίζεται στην ορολογία της εκκλησίας), περί το 350 μ.Χ.
Ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Γόρτυνας περί το 320-330 μ.Χ. Ωστόσο εδώ η παράδοση διχάζεται. Δηλαδή, έχει γεννηθεί ζήτημα, αν υπήρξε επίσκοπος Γόρτυνας, δηλαδή Πρόεδρος Κρήτης ή ήταν απλώς Επίσκοπος Κνωσού.
Ο άγιος Νικάνορας είναι ο δικός μας Άγιος εδώ στη Δυτική Μακεδονία.
Το μοναστήρι του, επάνω από την αριστερή όχθη καθώς κατεβαίνει ο ποταμός Αλιάκμονας στην επαρχία Γρεβενών, για πεντακόσια και παραπάνω χρόνια είναι το ιερό προσκύνημα του τόπου μας.
Και τα άγια λείψανά του κάθε χρόνο από χωριό σε χωριό μεταδίδουν τη θεία χάρη στα σπίτια, στα ζώα και στα χωράφια των χριστιανών.
Πρόσφατα σχόλια