You are currently browsing the category archive for the ‘αναμνήσεις’ category.
Όταν ο Όθωνας έψαχνε τοποθεσία για το παλάτι του οι αυλικοί του έτρεξαν να αγοράσουν οικόπεδα γύρω από την Ομόνοια και τον Κεραμεικό και να χτίσουν σπίτια.
Πίστευαν ότι κάπου εκεί θα το έχτιζε…. Και στον Κολωνό φυσικά…άλλοι αγόρασαν και περιβόλια που υπήρχαν και τα διατήρησαν για αρκετά χρόνια.
(ἤ, Ἀκούγοντας τὰ «Νυχτερινὰ» τοῦ Φρ. Σοπέν)
π. K.N. Kαλλιανός
Τὸ πικὰπ λειτουργοῦσε μὲ μπαταρίες, ὁ δίσκος βινύλιο, οἱ θερινὲς νυχτερινὲς ὧρες πλούσιες σὲ στοχασμούς, καθὼς ἀπέναντι ἁπλώνονταν ἡ στολισμένη, μὲ λαμπερές, πολύτιμες πέτρες ἀπὸ τὸ χαριτωμένο φεγγαρόφωτο, θάλασσα.
Κι ἦταν ὅλα τότε τόσο ὅμορφα, ἀφτιασίδωτα καὶ γοητευτικά.
Πλησίαζε το καλοκαιράκι και ο παγωτατζής καβάλα στο ποδήλατο-ψυγείο έκανε την εμφάνισή του στην γειτονιά διαλαλώντας την πραμάτεια του.
«…ο ΕΒΓΑΤΖΗΗΗΗΣ…παγωτάααα…»
Τρύφων Νάκος Κορδονούρης
Υπάρχουν κάποιες ανθρώπινες μορφές που μπορεί οπτικά να μην τις πιάνει το μάτι σου…δεν είναι άνθρωποι της προβολής, του πλούσιου λόγου. Έχουν όμως κρυφά χαρίσματα, πλούσια καρδιά, πλούσιο συναισθηματικό κόσμο….
Καταλαβαίνει κανείς το μεγαλείο τους, όταν τους ζυγώσει κοντά…από τα μάτια τους, τα μάτια της ειλικρίνειας, της κατανόησης, από το αληθινό τους χαμόγελο, από την αύρα τους…περισσότερο όταν έχει την τύχη να τους ζήσει.
Αρχές του ΄60 τα μαγαζιά της εποχής στο Τζαμί Τζισταράκη….στο Μοναστηράκι φυσικά… Στην φτωχομάνα…
Παπούτσια…
Ο μπαλωματής ο τσαγκάρης δηλαδή και στο Κέντρο της Αθήνας….
Είχε και ένα καρεκλάκι δίπλα του για τον πελάτη.
Η λαχτάρα για το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι περνούσε και στα παιδιά από τους γονείς.
Είχαν κουραστεί με τις συνεχείς μετακομίσεις και κυρίως από την αλλαγή γειτονιάς γιατί θα έχαναν τους φίλους τους.
π. Κων.Ν. Καλλιανός
Μέρες πασχαλιᾶς μὲ ποικίλες εὐωδιὲς ἀπὸ ἀρώματα τῆς Ἄνοιξης μυρωμένες.
Τῆς Ἄνοιξης, ποὺ ἤδη ἀνέτειλε, καὶ μὲ τὸ Πάσχα κορυφώθηκε πιά. Ἀφοῦ, τώρα πιά: «ἔαρ μυρίζει (=ἐωδιάζει) καὶ καινὴ φύσις χορεύει (=καὶ ἡ νέα φύσις γιορτάζει)».
Κάποτε,πριν πολλά-πολλά χρόνια ρώτησα με παιδική αφέλεια τον παππού μου:
«Παππού ποια είναι τα Βουρλά, η πατρίδα σου; ».
Φούσκωσε από περηφάνεια θυμάμαι καί μου απάντησε ότι είναι πρόσφυγας. Πρόσφυγας από τη Μικρασία, ένα τόπο με ιδιαίτερο πολιτισμό και σπουδαία ιστορία.
Από όπου περνούσε το τράμ πάνω στις σιδερένιες ράγες ο θόρυβος ήταν πολύ δυνατός.
Ο τραμβαγέρης (οδηγός) και ο εισπράκτορας με τις στολές τους …
Μέσα οι πινακίδες με οδηγίες προς τους επιβάτες…
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πραγμα να ξυπνάς το πρωί στο χωριό,,ειδικά χειμωνιάτικες ημέρες,,να ανάβεις το τζάκι με ιεροτελεστία.. να ψήνεις στην χόβολη των ελληνικό καφέ να μοσχοβολάει το σπίτι.. και να απολαμβάνεις ζεστές τηγανίτες,,
Πρόσφατα σχόλια