You are currently browsing the category archive for the ‘αναμνήσεις’ category.
Φυγή Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο – Ιωάννης Χαρίλαος Βράνος
Νώντας Σκοπετέας
Αναμνήσεις παιδικές , καλοκαιρινές . Χρόνια ανέμελα και νοσταλγικά αθώα . Αμέριμνα από τα βιωτικά ! Χαρούμενα αληθινά ! Μυρωδιές , ήχοι και γεύσεις που ακόμα και σήμερα σαν κλείσεις τα μάτια σου , σε μεταφέρουν σε αυτό το υπέροχο και ανόθευτο χθες !
Κάθε γενιά έχει τα δικά της ξεχωριστά θυμητάρια …Όσο πιο παλιά, τόσο πιο απλά με μια αξέχαστη και απερίγραπτη συνάμα αγνότητα . Εκείνα τα παιδιά γίνηκαν σήμερα γονιοί .
Το πράσινο σαπούνι η σκάφη το καζάνι για καυτό νερό η ξύστρα που έτριβαν τα ρούχα για να καθαρίσουν και το λουλάκι για να λευκαίνει … τα λευκά.
Η μπουγάδα εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολο πράγμα για τις γυναίκες και φυσικά δεν είχαν καμμία βοήθεια από τους άντρες σύμφωνα με τον κώδικα της εποχής.
Χρυσάνθη Κουτσομπίνα
Ο Ιούλιος ήταν ο μήνας που η συγκομιδή του καπνού ήταν στο φόρτε του.Από το απόγευμα αλλά και νωρίς το πρωί μαζεύαμε τον καπνό.
Μετά το μάζεμα άρχιζε το αρμαθιασμα γύρω από ένα σορό που ο ένας δεν έβλεπε τον άλλο και με το πέρασμα της μέρας κατέβαινε βασανιστικά αργά.
Λεωφορεία έβλεπες τότε….αργά και που κανένα Ι.Χ. κανένα πειρατικό κανένα ταξί.
Τα πειρατικά δουλεύανε τα μεσημέρια από τις αφετηρίες των λεωφορείων όπου γινότανε το έλα να δείς.
«…άλλος για Κυψέλη…» και φόρτωνε όσους μπορούσε….
Τα απογεύματα που βγαίναμε για παιχνίδι θα περνούσαμε από το τσαγκάρικο του παππού για στραγάλια και καραμέλες τσάρλεστον.
Τα είχε σε βάζα υποτίθεται για πούλημα αλλά στην ουσία τα μοίραζε στα παιδιά.
Θέλουμε ιστορία…του φωνάζαμε και εκείνος δεν μας χάλαγε χατίρι.
Νώντας Σκοπετέας
Πόσα χωράει η μνήμη ;Πόσα ερεθίσματα, πόσες εικόνες ; Λήψη –αποθήκευση –ανάκτηση , ανάκληση , ανάμνηση …Τα στάδια που μας οδηγούν στο να θυμόμαστε το ο,τιδήποτε .
Ένα πρόσωπο , ένα όνομα , μια ημερομηνία, μια μυρωδιά , ένα χαμόγελο , ένα δάκρυ … Η ένταση στην λήψη θα οδηγήσει στην καλύτερη αποθήκευση , στην πιο εύκολη ανάκληση !
π. Κ.Ν. Καλλιανός
Ἀλήθεια, πώς οἱ πρόγονοί μας ἄφησαν ὅλα τοῦτα πού βλέπω γύρω μου, χτήματα δηλαδή, δέντρα, ἀβραγιές καλλιτεχνικά φτιαγμένες, καλύβια σεμνά καί λιτά, καί ρήμαξαν;
Ἐκεῖνοι ἔφυγαν ἀφήνοντάς τα ἕτοιμα ὅλα: σκαμμένα, κλαδεμένα, παστρικά καί νοικοκυρεμένα. Ὅλα ὀχυρωμένα μέσα στό ἰερό τό Κάστρο τῆς Δημιουργίας. Ἐμεῖς μόνο τόν καρπό ἔμελλε νά πάρουμε.
Είχε μια αίγλη το γράμμα εκείνα τα χρόνια….η επιστολή για άλλους.
BY AIR MAIL …έγραφε ο φάκελλος με τις μπλέ και άσπρες μπορντούρες.
Αυτόν τον έστελνες στο εξωτερικό….για το εσωτερικό ήταν λευκός σκέτος.
Με τις δασείες…τις περισπωμένες…την καθαρεύουσα …. «Εν Αθήναις τη ….Σεπτεμβρίου 195..
Θα γυρίσω πίσω αρκετά πίσω.
Τότε που όταν υπέγραφες σε ένα δημόσιο έγγραφο συμπλήρωνες την φράση «….και γράμματα γνωρίζω…» ή έβαζες μόνον ένα σταυρό.
Δυστυχώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έβαζαν σταυρό.
Πολλά κορίτσια σε μικρή ηλικία τα έστελναν οι γονείς στην Αθήνα να εργαστούν σαν υπηρέτριες ….το χωραφάκι στο χωριό δεν έφτανε για να φάει όλη η οικογένεια.
Απομεινάρι παλιών χρόνων το σπίτι της φωτογραφίας…..
Υπήρχαν πολλά στην Αθήνα …..αρχοντόσπιτα τα έλεγαν οι κυρίες της αυλής.
Και ήταν λογικό να τα έβλεπαν έτσι συγκρίνοντάς τα με τα καμαράκια και την κοινόχρηστη τουαλέτα.
Παίζαμε απ΄έξω στον δρόμο και έβγαιναν στα παράθυρα και μας κοιτούσαν.
Πρόσφατα σχόλια