You are currently browsing the category archive for the ‘αγωνιστές’ category.
Ἀρχιμ. Ἡρωδίων Ρίζος,
Ἱεροκήρυκας Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος
Ἦταν 24 Ἀπριλίου τοῦ 1821, κατά τήν παράδοση, ὅταν ἕνας λεβέντης κληρικός, ὁ Ἀθανάσιος Γραμματικός ἤ κατ’ ἄλλους Μασσαβέτας, θυσίαζε τή νιότη του γιά τήν ἀγάπη τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς του καί τόν ἀσίγαστο πόθο γιά τή λευτεριά τῆς πατρίδος, στήν ἱστορική πρωτεύουσα τῆς Ρούμελης, τό τότε Ζητούνι, τή σημερινή Λαμία.
Γεώργιος Ἀν. Νίκας Ταξίαρχος ἐ.ἀ.
Δέν ἦταν μόνο μαχητές, ἡρωϊκοί ἀγωνιστές, παλληκάρια σωστά, ἀλλά εἶχαν δύναμη στή καρδιά καί στή ψυχή, γεμάτη ἀπό μεγάλα ἰδανικά καί ἀγάπη πρό τόν Θεό καί τήν Ἑλλάδα καί ἀκόμη ἐμπνευσμένους Ἀρχηγούς.
-Σαν νυχτώσει, μην αποκοιμηθείς, έχουμε μια μεγάλη δουλειά εσύ κι εγώ. Α, μην το ξεχάσω, κι ως που να έρθω, σου έχω επάνω στο σοφρά καθαρή, μοσχοβολιστή, την καλή σου φορεσιά.
Να βάλεις την καινούρια φουστανέλα σου μα και το χρυσοκέντητο γιλέκο σου, του είπε η μάνα και βάζοντας στον ντορβά ένα αγιοκέρι και λίγο λάδι, έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Ἦταν σὰν νὰ τοὺς ἔκοψε κάποιος ἀπὸ τοὺς βράχους τοῦ Ὀλύμπου, ἢ σὰν νὰ ξέμειναν ἀπὸ τὴ μυθικὴ ἐκείνη Τιτανομαχία. Ἢ μήπως ξέφυγαν τάχα μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τῆς Ὁμηρικῆς Ἰλιάδας καὶ ἐμφανίστηκαν χιλιάδες χρόνια ἀργότερα;
Ὁ Μακρυγιάννης θὰ ἔλεγε: «Τοὺς ἔστειλες ἐσύ, Λεωνίδα»!
Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός
Γρηγόριος Παπαφλέσσας, ο ρασοφόρος αγωνιστής και μάρτυρας της ελευθερίας της Ελλάδος. Σημαντικός πολεμιστής της παλιγγενεσίας του 1821. Πρόσφερε ολοκαύτωμα τον εαυτό του στον αγώνα για του Χριστού την πίστη την αγία και της Ελλάδος την ελευθερία. Ηρωικά πολέμησε στο Μανιάκι, έπεσε μαχόμενος και πέρασε στο πάνθεο των ηρώων.
Ἀντώνιος Τραυλαντώνης «Ἀναμνήσεις καὶ Ἐντυπώσεις»
Ὁ γέρο ἀγωνιστὴς ἐκοίταζε τὸ θολὸ νερὸ μέσα στὸ ποτήρι, ἀνεβοκατέβαζε τὰ κάτασπρα δασιά του φρύδια, καὶ κουνῶντας τὸ κεφάλι του εἶπε :
– Μωρέ, ποῦ κατάντησε τὸ δόλιο τὸ Μεσολόγγι μ’ αὐτὸν τὸν θεοσκοτωμένο τὸ Δήμαρχο! Οὔτε στὸν «κλεισμὸν» δὲν πίναμε τέτοιο νερό…
Γ. Δ. Κούβελας
Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου εἶναι μία ἀπό τίς μεγαλύτερες θεομητορικές γιορτές τῆς Ἐκκλησίας μας. Τιμᾶμε τό κορυφαῖο γεγονός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους: τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας.
Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου ἔγινε εὐαγγελισμός τοῦ ἀνθρώπου. Πολύ σοφά συνδυάστηκε μέ τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης.
Γιάννης Πεγειώτης
Ήταν Χριστούγεννα του 1958.
Μια ομάδα ανταρτών τριμελής ανέβηκε πρώί λίγο μετα την Λειτουργία των Χριστουγέννων σε ένα ξωκκλήσι της ημιορεινής Λεμεσού. Κάπου ανάμεσα Παραμύθας Φασούλλας Ακαπνους Γεράσας. Ποιος να ξέρει. Μονάχα ένας απέμεινέ εν ζωή.
Έφτασε ο ιερέας κοντινού χωρκού. Έφερε με χίλιες προφυλάξεις την Θεία Κοινωνία.
Ἡ Προτομὴ τοῦ Ἥρωα Γιάννη Γούναρη
Χριστούγεννα τοῦ 1822. ∆έκα χιλιάδες Τοῦρκοι μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς Ὀμὲρ Βρυώνη καὶ Κιουταχὴ πολιορκοῦν τὸ Μεσολόγγι καὶ ἀποφασίζουν νὰ διεξάγουν μία νυχτερινὴ ἐπίθεση.
Σχεδίασαν μάλιστα νὰ ἐπιτεθοῦν παραμονὴ Χριστουγέννων, ὅταν ὅλοι οἱ Ἕλληνες θὰ βρίσκονταν στὴν Ἐκκλησία. Ὁ σωτήρας τῶν Μεσολογγιτῶν ἦταν ὁ Γιάννης Γούναρης.
Τον Σεπτέμβριο του 1826, ο Ρουμελιώτης στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης μετά του Γκούρα επολιορκούντο στην Ακρόπολη των Αθηνών από τους οθωμανούς.
Περισσότερο γνωστός ως ιστορικός συγγραφέας ο Μακρυγιάννης – όπως μας τον αποκάλυψε ο Γ. Βλαχογιάννης, με την έκδοση των «Απομνημονευμάτων» του – καίτοι τραχύς, έψαλλε πολύ ωραία τα δημοτικά άσματα, καλλίφωνος ων, ενώ πολλάκις αυτοσχεδίαζε, φέρνοντας το δημοτικό τραγούδι κοντά στο γεγονός που ήθελε να υμνήσει, καθιστώντας το έτσι εργαλείο της ιστορίας.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια