Αἱ ἄγνωστοι ἡρωΐδες τῆς ἐλευθερίας (23 Δεκεμβρίου 1803)

Τὴν 23ην Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1803 ἡ ἑλληνικὴ ἱστορία ἔχει νὰ παρουσιάσῃ μοναδικὸν εἰς ὅλον τὸν κόσμον γεγονός.

Ἄγριος καὶ παγερὸς βορρᾶς μὲ ἄφθονον χιόνα ἐμάστιζε τὰ ἠπειρωτικὰ βουνά˙ ψυχὴ δὲν ἐτόλμα νὰ ἐξέλθῃ τῆς θύρας.

Ήβη Αθανασιάδου: «H 16χρονη ηρωϊδα του Παλαιού Φαλήρου που δολοφονήθηκε την ημέρα της αποχώρησης των Γερμανών από την Αθήνα»

Η δολοφονία της Ήβης Αθανασιάδου συνέβη την ημέρα της αποχώρησης των Γερμανών από την Αθήνα, στο τέλος της Κατοχής.

Η Ήβη Αθανασιάδου (1 Ιουνίου 1926 – 16 Οκτωβρίου 1944) κατοικούσε στο Παλαιό Φάληρο, όπου φοιτούσε στο Γυμνάσιο Χατζηκωνσταντίνου.

Ἡ Ἡρωίδα Λέλα Καραγιάννη (1899 – 8 Σεπτεμβρίου 1944)

Τῆς Μακαριστῆς Ἡγουμένης Ἱεροθέας Ἱ.Μ. Ἁγίου Ἱεροθέου Μεγάρων

Στὰ ἀρχεία τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Στρατοῦ ἔχει διασωθεῖ η ἀφήγηση – ἔκθεση τῆς ἡγουμένης Ἱεροθέας Πανταλέοντος τῆς γυναικείας Μονῆς Ἁγίου Ἱεροθέου Μεγάρων, ἡ ὁποία εἶχε συναντήσει τὴν Λέλα Καραγιάννη χωρὶς νὰ τὴν ἀναγνωρίσει.

Ἡ Καραγιάννη προμήθευε μὲ τρόφιμα καὶ φάρμακα τοὺς Βρετανοὺς στρατιῶτες ποὺ εἶχαν βρεῖ καταφύγιο στὴ Μονή. Ὅταν οἱ Γερμανοὶ εἶχαν καταλάβη τὴν Ἑλλάδα, ὁμὰς ἀπὸ 18 Βρεττανοὺς ποὺ εἶχαν μείνη, ἦλθε μία μέρα στὴ Μονὴ καὶ ζήτησε καταφύγιο.

Ἡ θρυλική «Μάνα τοῦ Στρατιώτη» Καλλιόπη Λύκα (30 Ἰανουαρίου 1889-15 Φεβρουαρίου 1982)

  Η ηρωίδα Καλλιόπη Λύκα

του Αντιναυάρχου ε.α. Δρα Στυλιανού Πολίτη 

Σύνοψη

Η Καλλιόπη Λύκα που ονομάσθηκε από το Βασιλιά Γεώργιο «Μάνα του Στρατιώτη» υπήρξε το πρότυπο της σύγχρονης Ελληνίδας. Σύζυγος ήρωα, μητέρα ήρωα, στοργική νοσοκόμα στο πλευρό του τραυματία και λέαινα στη μάχη! Σε ολόκληρη τη ζωή της συμμετείχε ενεργά σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες και προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες απόλυτα αφοσιωμένη στο Ιερό Καθήκον. Το Ελληνικό Κράτος δυστυχώς όχι μόνο δεν τίμησε όπως θα έπρεπε την προσφορά της αλλά της αρνήθηκε ακόμα και την νοσοκομειακή φροντίδα στο στρατιωτικό νοσοκομείο όταν αυτή τη χρειάσθηκε.

*******

Ψηλή με ωραίο παράστημα, παρά την προχωρημένη ηλικία της και με την καλοσιδερωμένη της στολή γεμάτη παράσημα και μετάλλια, πάντα χαμογελαστή μιλούσε με ενθουσιασμό για την Πατρίδα. Έτσι θυμάμαι μικρό παιδάκι τότε στα Γιάννενα τη θρυλική Μάνα του Στρατιώτου.

Ἡ ἡρωίδα Ἄννα Μελᾶ-Παπαδοπούλου, ἡ μάνα τοῦ στρατιώτη, ἡ ἀδελφή τοῦ μακεδονομάχου Παύλου Μελᾶ (1871-12 Φεβρουαρίου 1938)

Εὐδοξία Αὐγουστίνου

«Ποτέ δέν εἶναι ἀργά», ἐπαναλάμβανε συχνά. Ἡ φράση αὐτή ἔγινε τό σύμβολό της, ὁ κανόνας τῆς ζω­ῆς της. Τή φιλο­τέ­χνησε μάλιστα σέ ἡμερο­λόγια, πού ζω­γράφισε ἡ ἴδια καί τά ἀπέστειλε σέ φίλους της ὡς ἀναμνηστικό, λίγο πρίν ἀνα­χω­ρήσει γιά τή γει­τονιά τῶν ἀγγέλων. Κι ἀ­πό κάτω: «Ἄννα Μελᾶ-Παπα­δο­πούλου, ἡ Μάνα»…

Ἡ μάνα τίνος; Ἡ μάνα τοῦ στρατιώτη, τοῦ φτω­χοῦ, τοῦ ἀρρώστου, τοῦ ὀρφανοῦ, ἡ μάνα ὅλου τοῦ κόσμου. Τέτοια στάθηκε ἡ Ἄννα Μελᾶ-Παπα­δο­πού­λου, ἀδελφή τοῦ μακεδονομάχου Παύλου Μελᾶ, πρό­τυπο καί κορύφωση τῆς φι­λαλληλίας, πού ’φτασε ὥς τήν αὐταπάρνηση καί τήν αὐτοθυ­σία.

Μαντώ Μαυρογένους (Τεργέστη 1796 ή 1797 – Πάρος Ιούλιος 1840)

του Κώστα Δ. Παπαδημητρίου

Ηταν στα χρόνια που το έθνος μας έβγαινε απ” τον ενιάχρονο τιτάνειο αγώνα του 21 τσακισμένο, στραγγισμένο από αίμα και από κάθε άλλη ικμάδα ζωής. Και η κυρά της θάλασσας, η ηρωίδα Μαντώ Μαυρογένους, ζει στο Ανάπλι, έρημη, ολομόναχη και πνιγμένη στη φτώχεια.

Απ” τη μεγάλη περιουσία της δεν έχει απομείνει τίποτε. Ήταν και χρεωμένη. Όλα τα “φαγε ο ιερός αγώνας. Και δεν φτάνει η φτώχεια και η εξαθλίωση της, έχει από πάνω και τη γκρίνια της μάνας της, της Ζαχαράτης, που συχνά πυκνά της γράφει πως αυτή είναι η αιτία για την κατάντια της ίδιας και της φαμελιάς τους.

Η Σφαγή της Χίου από τους Τούρκους (30 Μαρτίου 1822)

4o Πιλοτικό Γυμνάσιο Χίου Τμήμα: Γ2 Σχολικό Έτος: 2012-2013
Μάθημα: Τοπική Ιστορία
Μαθητές: Κομματάς Πολυχρόνης, Πούλος Νίκος, ΟρφανούδηςΚων/νος και Παπαπαντελίδης Χριστόφορος
Καθηγητής: κ. Καρατζάς Κων/νος (ΠΕ 01)
Εργασία Α΄ Τριμήνου

Κατά το δεύτερο έτος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ο Χιώτης οπλαρχηγός Αντώνης Μπουρνιάς και ο αρχηγός της επανάστασης στη Σάμο, Λυκούργος Λογοθέτης ξεσήκωσαν τους Χιώτες εναντίον των Τούρκων. Έτσι, στις 11 Μαρτίου του 1822 ο Λογοθέτης αποβιβάζεται στο Κοντάρι με 2.000 άνδρες και πολιορκεί το Κάστρο της πόλης της Χίου, όπου είχαν καταφύγει οι Τούρκοι του νησιού.

Ελένη Ιωαννίδου – Η ηρωίδα μάνα του ’40 από την Κυπαρισσία (2 Φεβρουαρίου 1941)

Το άγαλμα της Ελένης Ιωαννίδου στην Κυπαρισσία

του Βασίλη Φουρτούνη Δάσκαλου, Προέδρου Συλλόγου Εκπ/κών «Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ»
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Η Ελένη Ιωάννου Ιωαννίδου είναι μια από τις Ελληνίδες μάνες που όταν έμαθε ότι έχασε το παιδί της στον πόλεμο της Αλβανίας τηλεγράφησε στον τότε πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή, λες και ήταν μια νέα σπαρτιάτισσα για να του πει με το τηλεγράφημά της για μια ακόμη φορά  «ή ταν ή επί τας».

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να ομολογήσω ότι μόλις διάβασα το τηλεγράφημα της μάνας από την Κυπαρισσία προς την Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή το ’41, ανατρίχιασα.

Η ηρωίδα δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, Βελίκα Τράικου ( 28 Αὐγούστου 1904)

Βελίκα Τράϊκου 

῾Ελληνίς

Καυτές ἱστορικές μνῆμες κουβαλᾶ τοῦτος ὁ μήνας. Ζωντανεύει μπροστά μας καί τούς νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους τοῦ 1912-13.

Πολλές πόλεις τῆς Μακεδονίας γιορτάζουν τοῦτες τίς μέρες τά ἐλευθέριά τους ἀπό τή μακρόχρονη τουρκική σκλαβιά καί παιανίζουν τή νίκη τους κατά τῶν βουλγάρων κομιτατζήδων.

᾿Αλλά, μέχρι νά φουντώσει καί νά θεριέψει ὁ Μακεδονικός ᾿Αγώνας, πόσοι καί πόσες δέν ἐργάστηκαν ἀνύσταχτα πολλές δεκαετίες πρίν, δέν ριψοκινδύνευσαν καί δέν ἔγιναν ὁλοκαυτώματα, σπέρνοντας ἀπό τό δικό του μετερίζι ὁ καθένας τό σπόρο τῆς λευτεριᾶς!

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα «η μεγάλη Κυρά της Ελλάδος» ( 11 Μαΐου 1771- 22 Μαΐου 1825)

ΕΝΩΠΙΟΝ ΑΥΤΗΣ Ο ΑΝΑΝΔΡΟΣ ΗΣΧΥΝΕΤΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΙΟΣ ΥΠΕΧΩΡΕΙ

Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771, μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, δίπλα στο άψυχο σώμα του φυλακισμένου για τη δράση του στα Ορλωφικά πατέρα της Σταυριανού Πινότση, μετά τον κλονισμό που υπέστη η ετοιμόγεννη μάνα της Σκεύω όταν τον βρήκε νεκρό.

Βαφτίστηκε νεογέννητη μέσα στη φυλακή από τον Μανιάτη αγωνιστή Παναγιώτη Μπούρτζινο, συγκρατούμενο του πατέρα της, που της έδωσε το ασυνήθιστο όνομα της μάνας του, Λασκαρίνα και ο οποίος έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη δράση της υπέρ της πατρίδας της.

Αν και καταγόταν από την Ύδρα, κληρονομικές διαφορές ανάγκασαν την μάνα της να καταφύγει με τη μικρή Λασκαρίνα στις Σπέτσες και να παλέψουν για την επιβίωση πράγμα που σκλήρυνε το χαρακτήρα της μελλοντικής ένδοξης καπετάνισσας.