You are currently browsing the category archive for the ‘ήθη και έθιμα’ category.
Η τελευταία Κυριακή, πριν από την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι γνωστή και ως Κυριακή της Τυροφάγου.
Η Κυριακή της Τυρινής είναι αφιερωμένη στην έξωση των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, ως αποτέλεσμα στην ανυπακοή τους στο Θέλημα του Θεού.
Ανδρέας
Δεξάμενος είναι ο ανάδοχος, νονός του βρέφους που βαπτίζεται. Λεγόταν και σύντεκνος όπως και στην Κρήτη.
Στον Πόντο ο κουμπάρος που στεφάνωνε τους γονείς βάφτιζε και το παιδί. Έθιμο που μέχρι σήμερα τηρούν οι Πόντιοι.
Στον Πόντο η βάφτιση λεγόταν «Φωτίσια ή Φωτίσα» και γινόταν συνήθως πριν από τη συμπλήρωση σαράντα ημερών από τη γέννηση του παιδιού. Λάμβανε χώρα πάντα ημέρα Κυριακή, ενώ νονός του πρώτου παιδιού γινόταν αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι.
«Για να λυθούν τα σταυρωμένα χέρια του», όπως πιστεύανε…
Την ημέρα των Φώτων στα Ριζώματα ο κόσμος πήγαινε νωρίς στην εκκλησία με τα μπραγάτσια (μικρά χάλκινα δοχεία) με ένα μήλο μέσα και βασιλικό.
Αυτό γίνονταν γιατί δεν υπάρχει στο χωριό κανένα ποτάμι ή ρέμα. Μετά τον εκκλησιασμό έξω στην αυλή γίνονταν ο αγιασμός των υδάτων στα μπραγάτσια που ήταν όλα συγκεντρωμένα.
Γράφει η Βασιλική Παπουτσάκη
Τη νύχτα , της παραμονής των Φώτων , οι ουρανοί ανοίγουν και τα ζωντανά μιλούν με ανθρώπινη λαλιά.
Έρχεται ο Θεός και τα ρωτά πως περνούν με τ΄ αφεντικά και αυτά δεν πρέπει να έχουν παράπονα!! Γι΄αυτό το λόγο, οι νοικοκυραίοι τη μέρα αυτή πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα τη διατροφή των ζώων.
Κατά τη διάρκεια του Δωδεκαημέρου, συναντάμε και πολλά έθιμα στον Πόντο σχετικά με τη Πρωτοχρονιά. Έθιμα, που παρ’ όλες δύσκολες εποχές στις οποίες ζούσαν οι Πόντιοι, κατάφεραν να διατηρήσουν, κατά την παράδοση τους.
Υείαν – ευλοΐαν και καλοχρονίαν!
Γιάννης Πεγειώτης
Κάλαντα Πρωτοχρονιάς με μαντολίνο
Τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς ήτο βεβαίως ολιγότερον δημοφιλή εις τας γειτονιάς μας και νομίζω πέλα σέλα της Κύπρου τα πρωτεία είχαν τα στους τζιαιρούς μας τους παιδικούς τα Πανελλήνια κάλαντα Καλήν Εσπέραν άρχοντες.
Ένα έθιμο Πρωτοχρονιάς είναι η παραδοσιακή Θρακιώτικη Βασιλόπιτα. Η θρακιώτικη Βασιλόπιτα δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή γλυκιά βασιλόπιτα.
Η νοικοκυρά άνοιγε τα φύλλα και τα έψηνε στη ξυλόσομπα. Για τη γέμιση της πίτας ανακάτευε τυρί, γάλα και αυγά.
Του Θεόδωρου Παντούλα
-«Να τα πούμε;»
-«Να τα πείτε», μας αποκρίνονταν.
Και εμείς τα λέγαμε συνεχίζοντας, εν αγνοία μας, μια παλιά, προχριστιανική παράδοση. «Χριστός γεννάται». Νέο κρασί σε παλιούς ασκούς.
Πρόσφατα σχόλια