Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων «Τό τάμα»

Ὁ Καπετάν Κυριάκος, ἀπ’ τή Σύμη, ἕνας θεοφοβούμενος θαλασσόλυκος, κάθε χρόνο, πρίν φύγει γιά τή Μπαρμπαριά μέ τό βουτηχτάδικό του, θά πήγαινε στόν Πανορμίτη κερί καί λάδι, θά κολλοῦσε ἕνα πεντόλιρο στό μέτωπο τοῦ Ταξιάρχη καί θα’ παιρνε τόν παπά νά τοῦ κάνει ἁγιασμό.

Ἔτσι ἔκανε καί σέ τοῦτο τό ταξίδι. Ξαφνικά φύσηξε πουνέντες, ἀπό κείνους πού τύχαιναν μιά φορά τό μήνα. Γιά νά μή χάσει τόν εὐνοϊκό αὐτό καιρό ὁ καπετάνιος, πρόσταξε καί λύσανε τούς κάβους, σηκώσανε τήν ἄγκυρα κι ἁπλώσανε τά πανιά.

Η παρηγορία του Θεού και των ανθρώπων

από το «Μέγα Γεροντικό»

Δύο άνθρωποι συμφώνησαν και έγιναν ασκητές. Έκαναν μεγάλη άσκηση κι έζησαν ενάρετη ζωή. Ο ένας συνέβη να γίνει ηγούμενος κοινοβίου.

Ο άλλος παρέμεινε αναχωρητής και φτάνοντας στην τελειότητα της ασκήσεως, έκαμνε μεγάλα θαύματα: γιάτρευε δαιμονισμένους, έλαβε το προορατικό χάρισμα, και αρρώστους θεράπευε.

Ἐντρεπόμεθα τὸν Φύλακα Ἄγγελό μας;

τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου

Οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι μᾶς προστατεύουν, μᾶς ἐνδυναμώνουν, μᾶς φωτίζουν

Κάποιος ἐξομολογούμενος μὲ πολλὴ ἁπλότητα μοῦ ἔλεγε: Ντρέπομαι τὸν Ἄγγελό μου καὶ τοῦ λέω:

Ἄγγελέ μου, γύρισε ἀπὸ ᾿κεῖ καὶ μὴ μὲ βλέπης…

Ἔτσι, καὶ τὴν ὥρα ποὺ θὰ ντυθῶ, θὰ πλυθῶ, θὰ λουστῶ…, τὰ κάνω ὅλα μὲ συστολὴ λέγοντας τὴν εὐχή, γιὰ νὰ μὴν φύγη ὁ Ἄγγελός μου.

«Ευλογημένος να είσαι, Αγάθων, από τον Θεόν και στη γη και στον Ουρανό…»

από το Γεροντικό

Mια φορά, ο Αββάς Αγάθωνας, πήγαινε στην πόλη να δώσει το εργόχειρο του και να προμηθευτεί το λίγο ψωμάκι του, βρήκε κοντά στην αγορά ένα πτωχό γέρο ανάπηρο.

-Για την αγάπη του Θεού, Αββά, άρχισε τα παρακάλια ο γέρος μόλις είδε τον Όσιο, μη με αφήσεις και εσύ αβοήθητο τον δυστυχή, πάρε με κοντά σου.

Το Φως των Χριστουγέννων

Το παιδί προχώρησε για λίγο μόνο του και δεν άργησε να δει το προσκυνητάρι.. Εκεί όμως που το αγνάντεψε από μακριά, του φάνηκε πως κάποιος ήτανε εκεί.

Παραξενεύτηκε, και σταμάτησε για να δει καλύτερα. Οι σκιές του δάσους που κρύβονταν και φανερώνονταν συνεχώς μπροστά του τον έκαναν για να πιστέψει πως κάποιο καινούριο παιχνίδι τού παίξανε, γι’ αυτό και προχώρησε ξανά άφοβα.

Ἡ ἀγγελική ζωή τοῦ Μεγάλου Παϊσίου.

Ὁ Μέγας Παΐσιος, αἰγύπτιος ἀσκητής καί δεινός νηστευτής, γεννήθηκε γύρω στό 300 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, κι ἦταν τό ἕβδομο καί τελευταῖο παιδί τῆς οἰκογένειας.

Ἡ μητέρα του ἔμεινε χῆρα καί ἡ μέριμνα τόσων παιδιῶν τήν ἔκανε συχνά νά λυγίζει. Μιά νύχτα παρουσιάζεται ἄγγελος Κυρίου καί τῆς λέει:

Θαυμαστές Ἱεραποστολικές ἱστορίες «Ἕνας μικρός Ἄγγελος»

Ἡ πόλις Λουένα ἀπέχει 300 χιλιόμετρα μακριά ἀπό τό Κολουέζι.

Ἀπό τότε πού τοποθετήθηκε στήν ἐκεῖ ἐνορία τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου ἱερεύς, ὁ π. Ἰωακείμ, ὑπάρχει μία συνεχής πρόοδος στήν θρησκευτική ζωή τῶν Χριστιανῶν μας.

Τό πιό πολύτιμο μαργαριτάρι

Κάποτε ὁ Θεός, κάλεσε ἕναν ἄγγελό Του καί τόν ἔστειλε κάτω στήν γῆ, ζητώντας του νά φέρη ὅ,τι πολυτιμότερο ὑπάρχει ἐκεῖ.

Φτερούγισε ὁ ἄγγελος κάτω στήν γῆ καί ἐκεῖ πού περπατοῦσε βλέπει μιά ἀπέραντη πεδιάδα. Ἦταν ἄνθρωποι πληγωμένοι, τραυματισμένοι, νεκροί. Τό αἷμα εἶχε ποτίσει τήν πεδιάδα.

Ἡ Θεοτόκος καὶ οἱ Ἄγγελοι διδάσκουν τὴν εὐλάβεια στὸν Ναὸ*

Δύο πολὺ διδακτικὰ Θαύματα

Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου

῞Ενας συγγενής μου μοῦ διηγήθηκε τὸ ἑξῆς περιστατικό:

Ἕνας φίλος του γιατρός, ὅταν ἦταν μικρός, ὅπως ὅλα τὰ παιδάκια, ποὺ γελᾶνε καὶ μετακινοῦνται ἄσκοπα μέσα στὸν Ναό, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, ἔτσι κι αὐτός, μαζὶ μὲ ἕνα ξαδελφάκι του γελοῦσε καὶ πείραζε τὰ ἄλλα παιδάκια, πότε ἔτρεχε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πότε ἔτρεχε ἀπὸ κεῖ.

Η εμφάνιση του Αγγέλου

Ο Ηγούμενος κάποιου Κοινοβίου, πολύ ευλαβής και ενάρετος άνθρωπος, έκανε κάθε μέρα αυτή την προσευχή:

-Σε παρακαλώ Κύριε, μη με χωρίσεις από τα πνευματικά μου παιδιά στην άλλη ζωή, αλλά αξίωσέ μας να απολαύσομε όλοι μαζί την ουράνια μακαριότητα.