Γεώργιος Ἀν. Νίκας Ταξίαρχος ἐ.ἀ.

Δέν ἦταν μόνο μαχητές, ἡρωϊκοί ἀγωνιστές, παλληκάρια σωστά, ἀλλά εἶχαν δύναμη στή καρδιά καί στή ψυχή, γεμάτη ἀπό μεγάλα ἰδανικά καί ἀγάπη πρό τόν Θεό καί τήν Ἑλλάδα καί ἀκόμη ἐμπνευσμένους Ἀρχηγούς.

Πολλές φορές ἀφήνουν νά ξεχυθεῖ ἀπό μέσα τους αὐτό ψυχικό μεγαλεῖο. Ὁ Ὀδυσσέας Ἀνδροῦτσος λέει στούς σκλαβωμένους Ἕλληνες τῆς περιοχῆς τῆς Ρούμελης, παραμονή τῆς Ἐθνικῆς ἐξέγερσης.

Ἦταν βέβαια ἀπό τό Θεό γραμμένο νά ἀδράξουμε τά ἅρματα μία μέρα καί νά χυθοῦμε κατά πάνω στούς τυράννους μας, πού τόσα χρόνια ἀνελέητα μᾶς τυραγνεύουν.

Τίποτα ἀδέλφια δέν μᾶς ἔμεινε. Δέν πρέπει νά σταυρώσουμε τά χέρια, ἄς τό βάλουμε γρήγορα στή πράξη καί ἄς εἴμαστε ἀδέλφια βέβαιοι πώς ὁ Χριστός μας ὁ πολυαγαπημένος θά βάλει τό χέρι του ἐπάνω μας.

Ἄς ὠφεληθοῦμε ἀπό τήν περίσταση πού μᾶς ἔστειλε ὁ Θεός ἀκούγοντας τά δίκαια παράπονά μας. Στά ἅρματα ἀδέλφια γιά νά ξεσκλαβωθοῦμε ἤ νά πεθαίνουμε καί βέβαια καλύτερο θάνατο δέν μπορεῖ νά προτιμήσει κάθε Χριστιανός καί Ἕλληνας.

Ὁ Γιάννης Μακρυγιάννης ἔλεγε: «Χωρίς ἀρετή, χωρίς Πατρίδα καί χωρίς πίστη στό Θεό ἔθνη δέν ὑπάρχουν».

Γιά νά συνεχίσει ὁ μεγάλος στρατηλάτης τοῦ Ἀγώνα ὁ θρυλικός Γέρος τοῦ Μωριά σέ λόγο του πρός τούς μαθητές τῆς ἐποχῆς, μετά τήν ἀπελευθέρωση: «Πρέπει νά φυλάξετε τή πίστη σας καί νά τήν στερεώσετε. Διότι ὅταν ἐπιάσαμε τά ἅρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ Πίστεως καί ὕστερα ὑπέρ Πατρίδος».

Σέ σᾶς μένει νά στολίσετε τόν τόπο ὅπου ἐμεῖς ἐλευθερώσαμε, καί γιά νά γίνει τοῦτο πρέπει νά ἔχετε ὡς θεμέλιο τῆς Πολιτείας τήν ὁμόνοια, τήν θρησκεία καί τό φρόνιμον τῆς ἐλευθερίας.

Ἄς προσέξουμε ἐμεῖς οἱ σημερινοί Ἕλληνες καί πρό παντός οἱ νέοι μας τή σοφή συμβουλή καί τό «φρόνημον τῆς ἐλευθερίας» σήμερα πού ζοῦμε σέ ἐλεύθερη ἀπό ξένους τυράννους πατρίδα χάρις στούς ἀγῶνες, τόν κόπο, τόν ἱδρώταπολλῶν ἐξ αὐτῶν γιά νά μᾶς χαρίσουν τήν ἐλευθερία γιά τήν ὁποίαν ὁ μεγάλος μας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἔλεγε: «Ὁ Θεός ὑπέγραψε τήν Ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καί δέν παίρνει πίσω τήν ὑπογραφή του.»

Ὁ ἡρωϊκός γίγαντας τῶν θαλασσινῶν ἀγώνων Κωνσταντῖνος Κανάρης πού πρίν καί μετά ἀπό κάθε ἐπιτυχία του ἔτρεχε στό ναό τοῦ Θεοῦ νά παρακαλέσει, νά εὐχαριστήσει, νά παρακολουθήσει τή θεία Λειτουργία καί νά μεταλάβει Σώματος καί Αἵματος Χριστοῦ, ὅταν μετά τή ἀπελευθέρωση ἔγινε Ὑπουργός Ναυτικῶν -ἀργότερα ἔγινε καί Πρωθυπουργός- μπαίνοντας στό ὑπουργικό γραφεῖο, ἀποκαλύπτει τό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς του καί τό ταπεινό του φρόνημα. Βλέποντας τήν πολυτελή ὑπουργική πολυθρόνα δέν κάθησε, ἀλλά φώναξε:

«Τί θέλει αὐτή ἡ πολυθρόνα ἐδῶ; Βγάλτε την γιατί θά τήν πετάξω. Ἐδῶ δέν ἦλθα νά περάσω διακοπές καί νά ξεκουραστῶ ἀλλά γιά νά δουλέψω γιά τόν τόπο».

Ἀθάνατοι, μεγάλοι ἥρωες, τῆς Πατρίδος καί τῆς ἀρετῆς. Ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ.

Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Μηνιαῖο περιοδικό Ἑλληνορθόδοξης Μαρτυρίας
Χριστιανική Στέγη Καλαμάτας
Ἔτος ­50ο ­– Μάρτιος ­2016 –­ Τεῦχος­ 507

τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»