Ἡ θεραπευτικὴ μέθοδος τῶν Ἁγίων Γερόντων*

Μία φορά, ἡ πνευματικὴ κόρη τοῦ Στάρετς Ζαχαρία (1850-1936), ἡ ὁποία ἔγραφε τὴν βιογραφία του, ἔφθασε στὸ σπίτι ποὺ ἔμενε. Χαρούμενος ὁ Στάρετς εἶπε: «Ἐπὶ τέλους, νά! ἦλθε κάποιος νὰ μὲ δῆ!…».

Αὐτὰ τὰ λόγια πείραξαν τὴν ὑπηρέτριά του: «Μά, τί λέτε, πάτερ; Μήπως ἐννοεῖτε ὅτι ὅλοι ἐμεῖς ποὺ καθόμαστε ἐδῶ δὲν εἴμαστε “κάποιος”;…».

Ὁ Στάρετς ὅμως εἶχε πεῖ αὐτὸ γιὰ νὰ δοκιμάση τὴν ταπείνωσή της.

«“Ἐπὶ τέλους, νά! ἦλθε κάποιος νὰ μὲ δῆ!” δὲν εἴπατε;… Ἀλλὰ τώρα θὰ Σᾶς πῶ κάτι γι᾿ αὐτὴν καὶ τότε οὔτε “ κάποιο” θὰ τὴν λέτε οὔτε θὰ χαίρεσθε, ὅταν ἔρχεται!».

Καὶ ἡ Γρουσάτκα ἄρχισε νὰ τοῦ λέει: «Μία φορά, σὲ κάποια γιορτή, ἤμουν στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Δανιήλ. Ἦταν ἐκεῖ πολὺς κόσμος, ἀλλ᾿ ἐγὼ εἶδα τὸν “κάποιο” σας νὰ παίρνη τὴν Θεία Κοινωνία στὸν κυρίως ναό, ἐνῶ ἐγὼ πῆγα στὸ παρεκκλήσι.

Τὴν εἶδα λοιπὸν πὼς μπῆκε μέσα καί, ἀπ᾿ ἐδῶ καὶ ἀπ᾿ ἐκεῖ, πῆρε τὴν Θεία Κοινωνία. Ναί, μετέλαβε αὐτὴ καὶ στὸν μεγάλο ναὸ καὶ στὰ παρεκκλήσια δεξιὰ καὶ ἀριστερά. Νά, τέτοιος τύπος εἶναι αὐτή!…».

«Γιατὶ λέτε τὰ πιὸ ἀπίθανα πράγματα, Γρουσάτκα; Τί πάθατε; Μά, δὲν ἔχετε καταλάβει πὼς ὅλα αὐτὰ ποὺ λέτε γιὰ μένα εἶναι παραμύθια;…», εἶπε ἡ προσβεβλημένη γυναίκα, κοιτῶντας τὸν Γέροντα καὶ περιμένοντας ἀπ᾿ αὐτὸν νὰ κάνη μία παρατήρηση στὴν Γρουσάτκα.

Ὁ Στάρετς ὅμως δὲν εἶπε τίποτα. Τελικά, ἡ Γρουσάτκα πῆγε στὴν κουζίνα καὶ τότε ὁ Στάρετς μίλησε:

«Λοιπόν, τί πνευματικὸ τέκνο εἶσαι ἐσὺ δικό μου; Ὥστε δὲν ἄντεξες οὔτε μία μικρὴ συκοφαντία καὶ ἄρχισες νὰ δικαιολογῆσαι; Ἔρχεται τώρα ἡ Γρουσάτκα ἀπὸ τὴν κουζίνα. Βάλε της μία βαθειὰ μετάνοια καὶ ζήτησέ της συγχώρηση».

Ἡ κατηγορηθεῖσα γυναίκα ἀμέσως ἔκαμε ὅπως τῆς εἶπε ὁ Στάρετς.

(*) Ὁ Στάρετς Ζαχαρίας, σελ. 134-135, ἐκδόσεις Ἱεροῦ Κοινοβίου Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἔκδοσις Δ΄, Ὀρμύλια 2002.

Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»

Οἰκοδομὴ καὶ Παραμυθία
Περιοδική Ἔκδοσις  τῆς Ἱερᾶς Γυναικείας Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων
Ἀριθμὸς τεύχους 11 – Ὀκτώβριος 2017

Εἰκόνα ἀπὸ: zen.yandex.ru

τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»