Σήμερα χάρις στο υπάρχον δίκτυο δρόμων και στα εκατομμύρια αυτοκίνητα οι άνθρωποι έχουν την ευχέρεια να μετακινούνται σχεδόν σε όλα τα σημεία της επικράτειας, όσο απομακρυσμένα και να είναι.

Αν καμιά φορά συμβεί κάποια κατολίσθηση και παρεμποδίζεται η διέλευση των τροχοφόρων, χαλάμε τον κόσμο με τις διαμαρτυρίες μας και γίνεται μέγα θέμα στα μέσα ενημέρωσης.

Επίσης σήμερα, έστω και χρησιμοποιώντας χωματόδρομο μπορεί κανείς να μετακινηθεί με τροχοφόρο ακόμα και στο χωράφι ή στη στάνη του.

Σκεφτείτε όμως, όχι πολλά χρόνια πριν, στη δεκαετία του 1950, αυτά δύσκολα θα μπορούσε να τα φανταστεί κανείς.

Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός ένα απογευματάκι στο κέντρο περίπου του χωριού και συγκεκριμένα στην αυλή του γέρο Κατσούλη, καθόμαστε στη μάντρα και παρακολουθούσαμε στην απέναντι πλαγιά να κατεβαίνει στο δρόμο απ’ το Λάκκο κάποιος με το γάιδαρό του φορτωμένο.

Μπρος ο γάιδαρος και πίσω αυτός, έφτασαν σε ένα σημείο του δρόμου, όπου από το πάνω μέρος προεξείχε ένας μεγαλούτσικος βράχος και φυσικά ο δρόμος στένευε.

Με στενοχώρια του ο άνθρωπος παρατήρησε ότι, όπως ήταν φορτωμένος ο γάιδαρος, ήταν αδύνατο να περάσει, χωρίς να πέσει στη σάρα αποκάτω.

Τι να κάνει τότε ο χριστιανός, ξεφόρτωσε το γάιδαρο, τον πέρασε από το στένεμα και τον ξαναφόρτωσε για να συνεχίσει την πορεία του.

Ύστερα από λίγη ώρα έφτασε κατάκοπος και σε μας, οπότε διαπιστώσαμε ότι ήταν ο πραματευτής που γυρνούσε τα χωριά για να προμηθεύσει τις νοικοκυρές με τα διάφορα ψιλικά, κλωστές, βελόνες, τσιμπιδάκια κλπ.

Αφού ανάσανε λίγο ο άνθρωπος, άρχισε να διαλαλεί το εμπόρευμά του και να καταφτάνουν οι πρώτες νοικοκυρές. Ανάμεσα σ’ αυτές ήταν και κάποιες, οι οποίες ήταν φανερό ότι ήθελαν να ψωνίσουν, αλλά δίσταζαν.

Έξυπνος ο πραματευτής και προφανώς έχοντας και προηγούμενες εμπειρίες, πρόσθεσε στη….διαφήμιση του, «άμα δεν έχετε λεφτά και αυγά παίρνω».

Ω του θαύματος! πώς φωτίστηκαν τα διστακτικά πρόσωπα των γυναικών και πώς αυτές εξαφανίστηκαν για να επιστρέψουν σε λίγο κρατώντας αυγά από τις κότες τους, για να ψωνίσουν ότι ψιλικά ήθελαν.

Έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι, και ο πραματευτής έκανε πωλήσεις, έστω και με την αμοιβή του σε …αυγά, και οι νοικοκυρές προμηθεύτηκαν τα ψιλικά τους.

Αυτά για να παραπονιόμαστε λιγότερο με τις σημερινές καταστάσεις των δρόμων και της οικονομικής κρίσης. Όπως βλέπετε δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο.

Ε.Α. Απρίλιος 2011

Πηγή: Μακρινή Δωρίδος

το «σπιτάκι της Μέλιας»