Γ. Δ. Κούβελας

Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου εἶναι μία ἀπό τίς μεγαλύτερες θεομητορικές γιορτές τῆς Ἐκκλησίας μας. Τιμᾶμε τό κορυφαῖο γεγονός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους: τήν  ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου ἔγινε εὐαγγελισμός τοῦ ἀνθρώπου. Πολύ σοφά συνδυάστηκε μέ τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης.

Ἡ 25η Μαρτίου εἶναι ταυτόχρονα θρησκευτική καί ἐθνική γιορτή. Τό λέει καί τό δημοτικό τραγούδι: «Γιατί γιορτάζ’ ἡ Παναγιά, γιορτάζει κι ἡ πατρίδα».

Στά μαῦρα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ἀλλά καί στά χρόνια τῆς Ἐπανάστασης, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, ἡ Παναγία, στήριξε τό ὑπόδουλο γένος μας καί τό κράτησε ὄρθιο.

Σ’ αὐτήν προσέτρεχε ὄχι μόνο ὁ κατατρεγμένος λαός, ἀλλά καί οἱ καπεταναῖοι τοῦ Ἀγῶνα. Ἄς θυμηθοῦμε τή θερμή ἱκεσία τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ, στήν Παναγία, στό Χρυσοβίτσι:

«Παναγία μου, Παναγία μου, βοήθησε καί τούτη τή φορά τούς Ἕλληνες νά ψυχωθοῦν…».

Καί ὁ «μπουρλοτιέρης» ὁ Κανάρης, μόλις γύρισε ἀπό τήν πυρπόληση τῆς τουρκικῆς ναυαρχίδας,
ἔπεσε καταγῆς καί εὐχαρίστησε τόν Θεό.

Γράφει ὁ ποιητής Γ. Δροσίνης:

«Τό χέρι πού ἄτρεμο ἔσπειρε τό θάνατο
μέ τό δαυλό –τό φοβερό τό χέρι–
τώρα ταπεινωμένο καί τρεμάμενο
στήν Παναγιά ἀνάβει ἁγιοκέρι».

Οἱ βασανισμένοι ραγιάδες παρακαλοῦσαν τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο νά τούς προστατεύει ἀπό τούς κινδύνους καί νά τούς στηρίζει στή δοκιμασία τῶν θλίψεων. Ἔψαλλαν: «Πάντων προστατεύεις, ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει τῇ κραταιᾷ σου χειρί…».

Στήν Παναγία ἀναφέρονταν συχνά οἱ Δάσκαλοι τοῦ Γένους μας: Ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης, ὁ Νικηφόρος Θεοτόκης, ὁ Ἠλίας Μηνιάτης, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί ἄλλοι.

Εἶναι γνωστή ἡ περίφημη προσευχή τοῦ Μηνιάτη πρός τήν Παναγία γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδας μας: « Ὥς πότε, Πανακήρατε Κόρη, τό τρισάθλιον γένος τῶν Ἑλλήνων ἔχει νά εὑρίσκεται εἰς τά δεσμά τῆς ἀνυποφέρτου δουλείας; Εὔσπλαχνε Μαριάμ, παρακαλοῦμεν σε…».

Χαρακτηριστικό εἶναι τό περιστατικό ἀπό τή μάχη στή Σφακτηρία τῆς Πύλου: Μετά τήν τραγική καταστροφή, τά λίγα ἑλληνικά πλοῖα πού ἦταν στό λιμάνι, ἐπιχείρησαν ἡρωϊκή ἔξοδο ἀνάμεσα ἀπό τόν αἰγυπτιακό στόλο.

Τό πλήρωμα τοῦ πολεμικοῦ «Ἄρης», πρίν ἐπιχειρήσει τήν ἔξοδο, ἀνέβασε στό κατάστρωμα τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ἕνας ἱερέας ἔψαλε Παράκληση.

Καί οἱ Κυβερνῆτες Βότσης καί Σαχτούρης καί οἱ ναῦτες, ὅλοι μέ θερμή πίστη καί μέ δάκρυα στά μάτια, ζήτησαν ἀπό τή Μεγαλόχαρη νά κάνει τό θαῦμα της. Στό τέλος, ἀσπάστηκαν τήν εἰκόνα καί ἔκαναν τάμα νά τή χρυσώσουν, ἄν ἐσώζοντο.

Ὁ «Ἄρης», περνώντας μέσα ἀπό τόν στόλο τοῦ Ἰμπραήμ, ἔπαθε τρομερές βλάβες, μά στό τέλος σώθηκε μέ τήν ἐπέμβαση τῆς Παναγίας: Ἕνα σύννεφο κάθησε πάνω στό πλοῖο καί δέν ἄφηνε τούς
Αἰγυπτίους νά τό δοῦνε!

Τήν ἀγάπη τοῦ ὑπόδουλου Ἕλληνα στήν Παναγία ἐπιβεβαιώνει καί ὁ Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Ρίχαρτ, ὁ ὁποῖος στά 1657 ἔγραφε:

«Πολλές φορές ἀπορῶ πῶς κατόρθωσε νά ἐπιβιώσει ἡ χριστιανική πίστη στήν Τουρκία καί πῶς ὑπάρχουν στήν Ἑλλάδα ἕνα ἑκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες ὀρθόδοξοι χριστιανοί!

Καί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι οὐδέποτε ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Νέρωνα καί τοῦ Διοκλητιανοῦ εἶχεν ὑποστεῖ ὁ Χριστιανισμός διωγμούς σκληρότερους ἀπό αὐτούς πού ἀντιμετωπίζει σήμερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Καί ὅμως, οἱ Ἕλληνες παραμένουν χριστιανοί».

Καί ὁ Γάλλος περιηγητής ὑπογραμμίζει: «Νομίζω πώς αὐτό ὀφείλεται στή λατρεία πού τρέφουν στήν Παναγία. Σ’ ὅλα τά σπίτια βλέπεις εἰκόνες τῆς Παναγίας. Εἶναι ὁ φρουρός τοῦ σπιτιοῦ.

Σ’ αὐτή τήν εἰκόνα στρέφουν τό βλέμμα, ὅταν τούς συμβεῖ κάτι κακό, ἱκετεύοντας τή βοήθειά της. Σ’ αὐτήν ἀπευθύνονται, γιά νά εὐχαριστήσουν τόν Θεό, ἄν μέ τή δική της μεσολάβηση ἔλθει κάτι καλό στό σπιτικό τους» (Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Τόμος Ι, σελ. 150).

Ὁ μακαριστός π. Ἰωάννης Ἀλεξίου, πολυγραφότατος συγγραφέας, σ’ ἕνα δημοσίευμά του στό περιοδικό Σύνδεσμος Καλαμάτας (Μάρτιος 1988) μέ τόν τίτλο «Μνήμη Θεοτόκου», γράφει γιά ἕναν μαθητή τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τόν παπα-Δημήτρη, φλογερό ἐθναπόστολο.

Γιά τή δράση του τόν ἔπιασαν καί τόν παρουσίασαν στόν Ἀλῆ Πασᾶ. Αὐτός ζήτησε τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, πού ὁ φλογερός κληρικός φύλαγε στό στῆθος του. Δέν τοῦ τήν ἔδωσε.

Τόν βασάνισαν σκληρά καί τοῦ πῆραν τήν εἰκόνα. Πάνω στή φρικτή δοκιμασία ὁ παπα-Δημήτρης ψιθύριζε: «Κύριε ἐλέησον τόν δοῦλον Σου, Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν εὐσπλαχνίσθητι».

Κλείνουμε μέ τή γνωστή ἱκεσία: « Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς».

Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Μηνιαῖο περιοδικό Ἑλληνορθόδοξης Μαρτυρίας
Χριστιανική Στέγη Καλαμάτας
­Ἔτος 54ο­ –­  Μάρτιος ­2020 ­– ­Τεῦχος ­547

Εἰκόνα ἀπὸ: comorinemuritoare.ro 

τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»