Ἀπό τίς ἐπιστολές (ἀπαντήσεις σέ ζητήματα προσωπικά) τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ξέρω ὅτι εἶναι δύσκολο. Πρίν μερικά χρόνια πέθανε ὁ ἄνδρας σου. Στενοχωριόσουν τό ξεπέρασες. Πάντρεψες τόν μοναχογιό σου· ἡ χαρά ἐπέστρεψε.

Ἔπειτα σέ χαροποιοῦσε πάρα πολύ τό ἐγγόνι. Ὅμως ἐκεῖνο πού ἀγαποῦσες ἐσύ ἀγαποῦσε καί ὁ Θεός καί τό πῆρε. Μόλις τό ἐγγόνι σου πέταξε στόν ἀόρατο κόσμο, ἀρρώστησε καί ἡ νύφη σου.

Τή στέγνωσε ἡ στενοχώρια καί ἡ λύπη κι ἐκείνη ἀκολούθησε τόν γιό. Τελικά πίσω τους ἔφυγε κι ὁ μοναχογιός σου. Κι ἐσύ ἔμεινες μόνη κι ἔρημη.

Προσπάθησες μία φορά νά δηλητηριασθεῖς. Ἔμεινες ζωντανή. Ἑτοίμασες ἔπειτα τό σχοινί γιά νά κρεμαστεῖς. Ὅμως σέ ξάφνιασε ἡ κοπέλα ἀπό τή γειτονιά.

Βλέποντάς σε κάτω ἀπό τό ἑτοιμασμένο σχοινί ἐκείνη σοῦ εἶπε, πώς ἄκουσε ἀπό τούς γέρους, ὅτι ἡ αὐτοκτονία εἶναι ἁμαρτία χωρίς συγχώρεση καί στούς δύο κόσμους.

Καλά σοῦ εἶπε. Τούτη ἡ κοπέλα σοῦ ἔσωσε τήν ψυχή. Ὄντως, ἐκείνη εἶναι ἡ μέγιστη εὐεργέτριά σου στόν κόσμο. Μόνο χάρη ἐκείνης μπορεῖς νά ἐλπίζεις νά ἰδωθεῖς στόν ἄλλο κόσμο μέ τόν γιό, τή νύφη, τό ἐγγόνι καί τόν ἄνδρα σου.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν ἀρχή ἀντιστάθηκε ἀποφασιστικά ἐνάντια στήν αὐτοκτονία ὡς ὑπέρβαρο ἁμάρτημα.

Ὁ δυτικός διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας ὁ Αὐγουστῖνος, εἶπε: «Ὅποιος αὐτοκτονήσει, τοῦτος σκότωσε ἕναν ἄνθρωπο». Ὁ αὐτόχειρας μ᾽ αὐτό, λοιπόν, τοποθετεῖται ἴσα μέ τόν δολοφόνο.

Ἀλλά στή δική μας ἀνατολική Ἐκκλησία ἠ αὐτοκτονία κρίνεται ἀκόμα πιό αὐστηρά. Κατά τόν δέκατο τέταρτο κανόνα τοῦ Πατριάρχη Τιμοθέου ὁ αὐτόχειρας στερεῖται τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐνταφιασμοῦ.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅρισε αὐστηρή τιμωρία ἀκόμα καί γιά τήν προσπάθεια αὐτοκτονίας. Σ᾽ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος προσπαθήσει νά αὐτοκτονήσει ἡ Ἐκκλησία ἐπιβάλλει κανόνα δώδεκα χρόνια.

Ξέρω πώς ἐσύ θά σκεφθεῖς ὅτι αὐτό εἶναι ὑπερβολικά αὐστηρό. Ὅμως αὐτή ἡ αὐστηρότητα κατάγεται ἀπό τό ἔλεος.

Σοῦ λέω τήν ἀλήθεια: ἡ Ἐκκλησία εἶναι τόσο αὐστηρή στό θέμα τῆς αὐτοκτονίας ἀπό καθαρό ἔλεος ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους.

Ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία ἔχει στό πνευματικό της θησαυροφυλάκιο τήν προορατική ἐμπειρία, ὅτι οἱ αὐτόχειρες δέν μπαίνουν στό βασίλειο τῆς ἀθάνατης ζωῆς καί τοῦ αἰωνίου ἐλέους.

Καί μέ τήν αὐστηρότητά της ἡ Ἐκκλησία θέλει νά προλάβει τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν αἰώνια καταστροφή.

Στήν Ἁγία Γραφή μόνο δύο ἄνθρωποι ἀναφέρονται πού πῆραν τή ζωή τους ἀπό τόν ἑαυτόν τους.

Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Ἀχιτόφελ, ὁ προδότης τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ καί ὁ δεύτερος εἶναι ὁ Ἰούδας, ὁ προδότης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἄς εἶναι μακριά ἀπό σένα καί μόνο ἡ σκέψη νά βρεθεῖς σ᾽ αὐτήν τήν παρέα σ᾽ ἐκείνη τήν πλευρά τοῦ τάφου.

«Ὁ δέ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται». (Ματθ. 10, 22), εἶπε ὁ Κύριος.

Εἶναι πολυάριθμες καί διαφορετικές δυσκολίες πού ὁ Θεός ἐπιτρέπει στούς ἀνθρώπους, ἀλλά ὁ σκοπός ὅλων αὐτῶν εἶναι ὁ ἑξῆς: μέ τήν πίκρα νά θεραπεύσει τίς ἀνθρώπινες ψυχές ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά τίς προετοιμάσει ἔτσι γιά τήν αἰώνια σωτηρία.

Ὅσο καί νά εἶναι καμιά φορά δύσκολο γιά σένα, θυμήσου δύο πράγματα, πρῶτον ὅτι ὁ ἴδιος ὁ οὐράνιος Πατέρας σου ὁρίζει τό μέτρο τῶν παθῶν, καί τό δεύτερο ὅτι Αὐτός γνωρίζει τή δύναμή σου.

Ἐάν ποτέ σοῦ ἔρθει ἡ σκέψη γιά αὐτοκτονία, διῶξε την σάν ψιθύρισμα τοῦ σατανᾶ.

Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά σέ δυναμώσει.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται… » , Ἱεραποστολικές Ἐπιστολές Α´, Ἐκδ. «Ἐν Πλῶ»  

 Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
Διμηνιαῖο Περιοδικό
Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νεκταρίου Τρικόρφου Φωκίδος
τεῦχος 50  – Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2012

 Εἰκόνα: ἔργο τοῦ Vilhelm Hammershoi ἀπὸ: wikimedia.commons

τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»