Γεώργιος Δροσίνης

Λαμπρή τρανή, φωτόλουστη πρόβαλλε η ημέρα,
ουράνιο μύρο χύθηκε στη γη πέρα ως πέρα·
του Ιορδάνη τα νερά τρέχουν αγνά καθάρια,
και γέρνουνε στις όχθες του της δάφνης τα κλωνάρια.

Ήρθε ο Χριστός να βαπτιστεί, σταμάτησε τ’ αγέρι,
μ’ άφθαστο τρόμο άπλωσε ο Πρόδρομος το χέρι·
και η φωνή ακούστηκε του άναρχου Πατέρα,
για την πιστότητα του Γιού, απ’ τα ουράνια πέρα.

Σταμάτησε ο ποταμός κι’ εστράφη στα οπίσω,
απόρησαν και τ’ άϋλα όντα του Παραδείσου·
ο κύριος ευδόκησε συγχώρεση να φέρει
και τ’ Άγιο Πνεύμα φάνηκε σαν άσπρο περιστέρι.

Ω της ερήμου εσύ, μονάκριβε,
Σαν πιο τραγούδι να σου ψάλω;
Το στόμα της Αλήθειας σ’ έκραξε
Των γεννητών τον πιο μεγάλο.

Άστρο ορθινό! Καθώς επρόβαλες
Μες της αυγής τ’ απαλοθάμπη,
Μας προμηνάς το ακτινοβόλημα
Του ήλιου π’ ανέσπερος θα λάμπει.

Φωνή που κράζεις μες την έρημο
Και στην κοιλάδα του Ιορδάνη,
Είναι γλυκό και πρώτο ανάκρουσμα
Της απολύτρωσης που φθάνει.

Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»

Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
Τριμηνιαίον Δελτίον Ιερού Προσκυνήματος Ταξιαρχών Μανταμάδου
Έτος 41ον – Aρ. φύλλου 217 – Iανουάριος – Mάρτιος 2013

Εικόνα από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

το «σπιτάκι της Μέλιας»