30 Οκτωβρίου 1940 Αγαπημένη μου,
μεσ’ το Καλπάκι σ’ ένα ρέμα κουρνιάσαν οι στρατιώτες
βουτώ τη λόγχη μου στο αίμα, δέξου τις λέξεις μου τις πρώτες
είναι οι λέξεις μετρημένες σαν τις στιγμές μου εδώ πάνω
κι είναι οι σκέψεις μου δοσμένες ως την στιγμή που θα πεθάνω.
Αχ, τι να σου γράψω αγαπημένη; Εδώ συμβαίνουνε πολλά,
γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά… Είμαι καλά…
Ό,τι να γράψω δε μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά
κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά… Είμαι καλά…
Μα να… Επίθεση αρχίζει πάλι, νομίζω πως σου τα `πα όλα…
Τώρα είναι η στιγμή είναι πολύ μεγάλη, τώρα μιλούν τα πολυβόλα…
Τι να σου γράψω αγαπημένη, εδώ συμβαίνουν πολλά…
Γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά… Είμαι καλά…
Ό,τι να γράψω δε μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά
κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά… Είμαι καλά...
Η Μαρινέλλα στο δίσκο ΑΛΒΑΝΙΑ σε στίχους του Πυθαγόρα και μουσική του Γιώργου Κατσαρού, διαβάζει με μοναδικό τρόπο γράμμα από το Μέτωπο. Το βίντεο δημιουργήθηκε για να ντύσει την σχολική γιορτή της Ε’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Νισύρου στις 27 Oκτωβρίου 2010.
Απομαγνητοφώνηση για το «σπιτάκι της Μέλιας»
Πηγή: βίντεο στο youtube
Εικόνα: «Στρατιώτης διαβάζει γράμμα. Αλβανία, 1940», φωτογραφία του Δημήτρη Α. Χαρισιάδη από το: Μουσείο Μπενάκη
Το σπιτάκι της Μέλιας 
3 Σχόλια
Comments feed for this article
2 Νοεμβρίου, 2019 στις 1:16 μμ
Φανή
Μας καθισε θυμαμαι ο πατερας μου ολους μπροστα στη μαυροασπρη τηλεοραση παραμονη 28ης Οκτωβριου και μας ειπε: θα δουμε κατι που πρεπει να ειναι πολυ καλο……
Κοριτσι πραμα ημουν τοτε και θυμαμαι ποσες φορες εκλαψα και ποσες φορες συγκινηθηκαν οι δικοι μου και αλληλοκοιταζομασταν με αμηχανια…..
Ετσι μεγαλωναμε τοτε, μαθαιναμε ν αγαπαμε την Ελλαδα μας, να σεβομαστε αυτους που την δοξαζουν κι οχι να κοροιδευουμε κανοντας χαζομαρες στη μνημη τους και στη παρελαση. Αυτο δειχνει ποσο χαμηλο επιπεδο μας διακρινει. Σε αρχαιες εποχες μπορει και να αφαιρειτο το δικαιωμα του πολιτη αλλα τωρα προοδευσαμε…….
Καλη συνεχεια Μελια μου.
2 Νοεμβρίου, 2019 στις 1:26 μμ
Μέλια
Αυτή η φετινή προσβολή της Σημαίας μας και των ηρώων μας που είδαμε στην παρέλαση δεν περιγράφεται με λόγια!
Μεγάλωσα, αλλά κάθε φορά που βλέπω να παρελαύνουν οι ανάπηροι πολέμου δακρύζω και στο άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου κλαίω και δεν ντρέπομαι να το πω.
Καλό μεσημέρι Φανή μου και καλό σου μήνα…
2 Νοεμβρίου, 2019 στις 1:38 μμ
Φανή
Αχ Μελια μου κι εγω καθε χρονο μετραω τους αναπηρους που λιγοστευουν….
Καλο μηνα και σε σενα.