Μάρκου α’ 1 – 8

Μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτῃ Χριστοφόρου Ἀθ. Καλύβα Ἱεροκήρυκος

τὸ ἔστειλε στὸ «σπιτὰκι» ὁ κ.Ἰωάννης Παναγιωτόπουλος

Φῶς Μέγα

Σάν τούς κακούργους στά μπουντρούμια
Χωρίς καμμιά γλυκειά ἡλιαχτίδα
Ἡ ἀνθρώπινη Γενιά μας μέ τήν πτῶσι
ζοῦσε χωρίς τό φῶς χωρίς ἐλπίδα.

Καθόταν μέσ’ τή λάσπη, στό σκοτάδι
Κι’ ἦσαν οἱ χρόνοι τοῦ Κακοῦ ἀπεραντωσύνη
Πού βασιλιάς της δέσποζε τό βράδυ
Χωρίς τό φῶς, χωρίς ματιά μέ καλωσύνη

Θανάσιμη ἡ μούχλα καί ἡ ὀσμή της
Φρικιαστικά ψυχές τροφοδοτοῦσαν
Αἰσθήματα ἀπελπισιᾶς, ἀναθυμιάσεις
Σέ κλῖμα ἀφορισμοῦ πάντα κρατοῦσαν.

Εἶχε ξεκόψει ἡ Γενιά ἀπ’ τό Θεό της
Κι’ εἶχε πατήσει τῆς Ἐδέμ τή Διαθήκη
Κι’ ἔχασε μονομιᾶς τό θεῖο φῶς της
Νά δοκιμάσῃ καί τή γεῦσι καί τή φρίκη

Στερήθηκε τό φῶς καί στό μυαλό της
Μπῆκε ἡ θολούρα καί ἡ σύγχυσι στό νοῦ της
Καί γι’ ἄλλη συντροφιά καί σύμβουλό της
πῆρε τό πνεῦμα τοῦ Κακοῦ. Φλόγα καημοῦ της!

Νά μιά ζωή χωρίς Θεό μέσ’ τή νυχτιά της
ἔρμη ἀπό φῶς στά ὁλόπηχτα σκοτάδια.
Πότε, θεέ μου, θενά ρθῇ ἡ ξαστεριά της
Τῆς Παρουσίας σου νά ἰδῆ τά πρῶτ’ ἀχνάρια;

Κι’ ἀπ’ τἄδυτα τοῦ Οὐρανοῦ ἦρθε τό φῶς της
Νά ξεμουδιάση ἀπ’ τό Κακό λαός πολύς
Σκοτάδια νά διαλύσῃ τῶν μυαλῶν της
Τότε πού σείστηκαν τά θέμελα τῆς γῆς.

Φῶς Μέγα εἶδε ὁ Κόσμος ν’ ἀνατέλλῃ
Κι’ εἶναι τό δῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Πατρός
Ὁ Υἱός καί Λόγος πού σαρκώθηκε καί στέλνει
Χρυσές ἀχτίδες γιατί εἶναι ὅλος Φῶς.

Απότό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἄθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ», 1980 (σελ. 71).

Εἰκόνα ἀπὸ:byzantinearch

γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»