1η Ἀνάλυσις τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς, μετὰ  τῶν Φώτων Ματθ.δ’ 12 – 17, ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἄθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ» 1980. (Σελ. 65 – 67).

τὸ ἔστειλε στὸ «σπιτὰκι» ὁ κ.Ἰωάννης Παναγιωτόπουλος

Θρησκεία μέ τό τυφλό συναίσθημα τῆς ἐξαρτήσεως καί τῶν ἠθικῶν ἀντινομιῶν ὑπῆρχεν ὡς φωνή τοῦ ὑπό ἐκκόλαψιν νεοσσοῦ ἐντός τοῦ αὐγοῦ του, χωρίς νά ἠμπορῇ νά ἰδῇ τό φῶς τῆς ἡμέρας, ὥσπου τήν ἀδυναμία του ξεπέρασαν οἱ ραμφισμοί τῆς ἐπωαζούσης ὄρνιθος γιά νά ἀκουσθοῦν τά χαρούμενα τιτιβίσματα, τά πολύ γνώριμα στήν μητέρα. Μέσα σ’ ἕνα αὐγό μέ σκληρό κέλυφος εὑρίσκετο ἡ εἰδωλολατρική ἀνθρωπότης. Ἀνάσαινε καί ἐξαπέστελλε σήματα ἐκ τῶν ἔσω πρός τά ἔξω. Εἶχεν ἔλθει πλέον τό «πλήρωμα τοῦ χρόνου» γιά νά ἰδῇ τό φῶς ὅπως ὁ νεοσσός, γιατί ἦταν ἀδύνατο ν’ ἀνθέξῃ τήν ὑγρασία τοῦ σκότους. Τό σκότος δέν δίνει ζωή, ἀλλά ἀφαιρεῖ καί τήν ὑπάρχουσα.

Ἰσχυρότατος ὁ χτύπος τῆς καρδιᾶς. Ἔκδηλη ἡ φοβία πού τήν ἐδυνάμωνε τό σκοτάδι. Καρπογόνος ἡ νοσηρά φαντασία σέ τερατογονίες. Ἀνάδευμα καί διπλανάδεμα τῶν φιδιῶν, στό ἐπίμηκες σῶμα, πού λέγονται πάθη. Ἀντίθετα τά φάρμακα πρός ἐξόντωσί τους. Ἀδύνατοι οἱ φωτοδότες σοφοί καί οἱ γιατροί τῆς ἐποχῆς νά διώξουν τά σκοτάδια καί νά θεραπεύσουν τίς ἠθικές πληγές. Φῶς δέν δίνει τό σκοτεινό, καί θεραπεία ὁ πληγωμένος στά τελευταῖα του. Ὅτι εἶχαν νά δώσουν οἱ σοφοί καί οἱ θεραπευτές τῆς Ἀνατολῆς, τό ἔδωσαν, ἐκτός ἀπό τὸ φῶς καί τή λύτρωσι. Βλακώδεις ἀοριστολογίες…

Ἀλλ’ ἰδού: «Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε Φῶς μέγα, καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρα καί σκιᾶ θανάτου Φῶς ἀνέτειλειν αὐτοῖς». Ησ. θ’ 1, 2. Μετά τή βαρυχειμωνιά, τήν παγωνιά, τό ζόφο ἀπό τήν πυκνότητα τῶν μαύρων νεφῶν, ὁ ἥλιος εἶναι πιό λαμπρός, πιό γλυκύς, πιό εὐεργετικός καί τό Σύμπαν ἀγαλλιάζει. Ἀφύπνισις, ὀργασμός, βλάστησις, ἄνθησις, εὐωδία, κίνησις, χαρούμενα λαλήματα. Μιά ζωή ἁδρανοῦσα καί κρυμμένη πρίν, ξεπετιέται ἀπό τή χειμερία της νάρκη. Μιά ὠχρή εἰκόνα γιά ἕνα κοσμογονικό γεγονός: μέ τήν ἀνατολή τοῦ Ἠλίου τῆς Δικαιοσύνης Χριστοῦ, διαλύονται τά θρησκευτικά σκοτάδια, ἀναζωογονεῖται ἡ νεκρωμένη ψυχή, τά ἠθικά ἕλκη ὑπό θεραπείαν. Σφίζουσα τώρα ζωή τῆς οὐρανίου ἀρετῆς, ἡ ὁποία εἶναι ἀπόδειξι ψυχικῆς εὐρωστίας. Ἡ δραστικότης τοῦ Μεγάλου Φωτός ἱστορικῶς καί ἐξ ἐμπειρίας προσωπικῆς, θαυματουργική. Δικαιοῦται ὁ πόθος τῶν αἰώνων. Συγκεκριμενοποιεῖται ἡ πίστις. Ἐνισχύεται ἡ ἠθική βούλησις. Φωτίζεται ἡ διάνοια. Κατοχυροῦται ἡ ἀσφάλεια τῆς κρίσεως καί χαράσσεται ὁ σωστός δρόμος πρός τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἀφοῦ «οἱ ἐν σκότει καί σκιᾶ θανάτου καθήμενοι» λαοί ἀνοίξουν τά φυλλοκάρδια τους γιά νά δεχθοῦν τίς ἀκτῖνες τοῦ Φωτός.

Καί ποιό εἶναι τό Μέγα Φῶς; Ὁ ἐνανθρωπήσας, πρός θέωσίν μας, Κύριος: «Ἐγώ εἰμί τό Φῶς τοῦ Κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτία ἀλλ’ ἔξει τό φῶς τῆς ζωῆς», εἶπεν ὁ Ἴδιος. Ἰωάν. η’ 12. Αὐτό τό φῶς ἀνέμενεν ἡ ἀνθρωπότης: τό φῶς τῆς ἀληθινῆς θεογνωσίας· τό φῶς τῆς ἀποκαλυφθείσης Ἀληθείας· τό φῶς τῆς ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης·τό φῶς πού φανερώνει στά ψυχικά μας μάτια τήν ἠθική καί πνευματική μας κατάστασι· τό φῶς πού διεισδύει στά ἐσώτατα βάθη μας πρός αὐτογνωσίαν ὕστερα ἀπό τή συνειδητοποίησι τῆς ἀνάγκης γιά καθαρμό καί τελείωσι, πρᾶγμα πού δέν παρετηρήθη ποτέ μεταξύ καί τῶν σοφωτέρων ἀκόμη εἰδωλολατρῶν τῆς ἀρχαιότητος. Καί τό φῶς τοῦ Κυρίου «φαίνει πᾶσι» ἀδιακρίτως μορφώσεως καί κοινωνικῆς καταστάσεως ἤ ἡλικίας, ὅπως καί τό ἡλιακό φῶς πού ὅλοι δικαιοῦνται νά τό ἀπολαμβάνουσιν.

Ὁ Χριστός δέν εἶναι ἁπλοῦν φῶς· εἶναι ἡ Πηγή τοῦ φωτός καί κάτω ἀπό τήν ἀκτινοβολία Ἐκείνου γινόμεθα καί ἐμεῖς φῶτα, θεῖες λαμπάδες πού λαμβάνουν τό φῶς τους ἀπό τό ἀνέσπερο Φῶς, Ματθ. ε’ 14. Καί εἶναι τόσο ποθητό καί τόσο γλυκύ, τόσο λυτρωτικό γιά ὅλες τίς εὐγενικές καρδιές, ἐκτός τῶν φαύλων, ἐπειδή εἶναι πονηρά τά ἔργα τους καί ἀποφεύγουν τόν ἔλεγχό του, Ἰωάν. γ’ 20. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ἀγάπησαν τό σκότος. Οἱ ἄνθρωποι τῆς συγχρόνου ἐποχῆς, ἀγκιστρωμένοι στίς ἀπαράδεκτες ἐλεεινές τους συνήθειες, δέν ἔχουν τόν ἡρωϊσμό ν’ ἀπαγγιστρωθοῦν καί ὑποτάσσονται στόν ἄρχοντα τοῦ σκότους. Ἐφεσ. στ’ 12. Καί ὅμως ὁ Παῦλος συνιστᾶ: ἀγωνίζεσθε μέ τά ὅπλα τοῦ φωτός, Ρωμ. ιγ’ 12, καί «περιπατεῖτε ὡς τέκνα φωτός». 

Εἰκόνα ἀπὸ:  reintregirea.ro

γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»