Ἀνάλυσις τοῦ Ἀποστόλου τῆς Κυριακῆς μετὰ τὰ Φῶτα «Ὑπεράνω ὅλων τῶν οὐρανῶν»

Ἀνάλυσις τοῦ Ἀποστόλου πρός Εφ.4, 7 – 13 τῆς Κυριακῆς μετὰ τὰ Φῶτα, ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου: «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ». (Σελ. 323 – 328)

 τὸ ἔστειλε στὸ «σπιτὰκι» ὁ κ.Ἰωάννης Παναγιωτόπουλος

«Ὁ καταβάς αὐτός ἐστι καί ὁ ἀναβάς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τά πάντα» (Εφ.4, 10)

             Στήν ἐποχή μας, ἀγαπητοί, στήν ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι ἔχουν μεγάλη μανία γιά ταξίδια. Δέν ἀναπαύονται σ’ ἕνα μέρος. Ὅλο καί θέλουν νά βρίσκωνται σέ κίνησι, νά ταξιδεύουν, νά πηγαίνουν σέ διάφορα μέρη, νά βλέπουν καινούργιους κόσμους, ν’ ἀπολαμβάνουν τίς φυσικές ὁμορφιές καί νά γνωρίζωνται μέ ἄλλους ἀνθρώπους. Δέν βλέπετε τί γίνεται μέ τόν τουρισμό; Τί κίνησις!

Χιλιάδες ἀεροπλάνα πετοῦν στόν οὐρανό καί μεταφέρουν τούς τουρίστες ἀπό τό ἕνα ἄκρο στό ἄλλο. Ἀλλά τώρα τελευταῖα, φαίνεται, χόρτασαν οἱ ἄνθρωποι ἀπό ταξίδια πάνω στή γῆ καί θέλουν νά κάνουν ταξίδια ἔξω ἀπό τή γῆ, ταξίδια στό φεγγάρι καί σ’ ἄλλους πλανῆτες, ταξίδια πού ὀνομάζονται διαπλανητικά. Καί νά, στό φεγγάρι ἔφτασαν οἱ πρῶτοι ταξιδιῶτες. Τώρα προσπαθοῦν νά φτάσουν καί στόν Ἄρη, καί ὕστερα σέ ἄλλα ἀστέρια……

            Ἀλλ’ἄν σκεφτῇ κανείς ὅτι τά ἀστέρια δέν εἶναι 100, 1000 καί 2000, ἀλλά εἶναι ἑκατομμύρια καί δισεκατομμύρια, ἄν σκεφτῇ ὅτι τά ἀστέρια αὐτά βρίσκονται σέ πολύ μακρινή ἀπόστασι ἀπό τή γῆ, πού καί ἄν ἀκόμη ὁ ἄνθρωπος κάνῃ διαστημόπλοιο πού νά ταξιδεύῃ σάν ἀστραπή, μέ τήν ταχύτητα τοῦ φωτός, θά χρειαστῇ ὄχι χιλιάδες ἀλλ’ ἑκατομμύρια ἔτη φωτός γιά νά φτάσῃ στά πιό μακρινά ἀστέρια, ἄν σκεφτῇ κανείς αὐτά τά πράγματα, τό μυαλό του ζαλίζεται καί δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος παρά νά θαυμάσῃ τό ἄφθαστο μεγαλεῖο τῆς θείας δημιουργίας, νά γονατίσῃ μπροστά στό Δημιουργό καί νά πῇ κι αὐτός τά λόγια πού εἶπε ὁ Δαυΐδ καί τά ἐπαναλαμβάνουν καί τώρα σπουδαῖοι ἀστρονόμοι πού μελετοῦν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ· «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα» (Ψαλμ. 18, 2).

            Ἀλήθεια, πόσο ἀνόητοι εἶναι οἱ ἄπιστοι καί οἱ ἄθεοι! Λένε γιά κάποιον πού δέν πίστευε στό Θεό, πού ἔλεγε πώς ἔτσι ἔγιναν ὅλα ὅσα βλέπουμε, ὅτι ἕνας φίλος του ἔκανε μιά μεγάλη σφαῖρα σάν ἐκεῖνες τίς ὑδρόγειες σφαῖρες πού ἔχουν στά σχολεῖα, καί τήν τοποθέτησε στό δωμάτιο τοῦ ἀπίστου φίλου του, ὅταν ἐκεῖνος ἔλειπε. Ὅταν ὁ ἄπιστος ἐπέστρεψε στό δωμάτιό του καί εἶδε τήν ὑδρόγειο σφαῖρα, ἀμέσως ρώτησε τό φίλο του·

            -Ποιός τήν ἔφερε ἐδῶ; Ποιός τήν ἔκανε;

            -Κανείς δέν τήν ἔκανε! Τοῦ λέει ὁ φίλος του. Ἔτσι βρέθηκε στό δωμάτιό σου.

            -Τί εἶν’ αὐτά πού λές; Ἀπαντᾷ μέ ἔκπληξι ὁ ἄθεος. Μόνο ἕνας τρελλός μπορεῖ νά πῄ, ὅτι ἔτσι βρέθηκε ἡ σφαῖρα.

            -Ἔ, φίλε, τοῦ ἀπαντᾷ ὁ ἄλλος. Ἂν εἶναι τρελλός αὐτός πού λέει, ὅτι ἡ σφαῖρα αὐτή, πού εἶναι ἕνα τιποτένιο παιχνιδάκι, ἔτσι ἔγινε, τότε πόσες φορές περισσότερο τρελλός εἶναι αὐτός πού λέει, ὅτι τά ἑκατομμύρια ἄστρα, οἱ τεράστιες σφαῖρες, ἔγιναν ἔτσι, χωρίς σκέψι, χωρίς τή σοφία καί τή δύναμι τοῦ Θεοῦ;…….

            Ἡ ἀπιστία δέν μπορεῖ νά σταθῇ, ὅταν ὁ ἄνθρωπος σκέπτεται λογικά. Ἡ λογική λέει, ὅτι τό σπίτι κάποιος τό ἔκτισε, ὅτι μιά μηχανή πού κινεῖται κάποιος τήν ἔβαλε μπρός καί ἐργάζεται· καί αὐτό τό σπίτι, τό ἀπέραντο σπίτι πού λέγεται οὐράνιος κόσμος, μέ τά ἀναρίθμητα ἀστέρια του, κάποιος τό ἔκανε· καί τήν πελώρια αὐτή μηχανή κάποιος τήν ἔβαλε σέ κίνησι. Αὐτός εἶναι ὁ πάνσοφός, πανάγαθος καί παντοδύναμος Θεός.

            Ἀλλά γιατί ἐδῶ μιλᾶμε γιά ἀστέρια καί γιά διαπλανητικά ταξίδια; Μιλᾶμε, γιατί ἀφορμή μᾶς δίνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

            – Ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Μά τί λέτε; Στήν ἐποχή τῶν ἀποστόλων δέν ὑπῆρχαν ἀεροπλάνα, δέν ὑπῆρχαν πύραυλοι καί διαστημόπλοια. Οἱ ἄνθρωποι ταξίδευαν μέ γαϊδουράκια, καί κανείς τους δέν φαντάστηκε ὅτι μποροῦν νά φτάσουν στό φεγγάρι καί στ’ ἀστέρια.

            Ναί, σωστό εἶναι αὐτό. Ἀλλά πρέπει νά ξέρουμε, ὅτι ἐκτός ἀπό τή γῆ, ἐκτός ἀπό τό φεγγάρι καί τ’ ἀστέρια, ἐκτός ἀπό τόν οὐρανό πού βλέπουμε, ὑπάρχει κ’ ἕνας ἄλλος οὐρανός. Οὐρανός πού δέν μπορεῖ νά τόν δῇ κανείς στό τηλεσκόπιο, οὐρανός πού δέν μπορεῖ νά τόν πλησιάσῃ κανείς μέ πυραύλους καί διαστημόπλοια. Εἶναι ὄχι φυσικός, ἀλλά πνευματικός. Οὐρανός ὄχι φανταστικός, ἀλλά πραγματικός. Καί ὅσο, ἄνθρωπε, εἷσαι βέβαιος ὅτι ὑπάρχει φεγγάρι, ἀστέρια καί ἥλιος, τόσο βέβαιος κι ἀκόμη πιό πολύ νά εἷσαι ὅτι ὑπάρχει αὐτός ὁ πνευματικός οὐρανός. Στόν οὐρανό αὐτό εἶναι ὁ Θεός. Εἶναι ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Πατήρ ὁ Υἱός καί τό ἅγιο Πνεῦμα. Εἶναι οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἀρχάγγελοι, εἶναι τά πνεύματα τά ἄυλα, εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἁγίων.

            Γι’ αὐτόν τόν οὐρανό, τόν πνευματικό, μιλάει σήμερα ὁ Ἀπόστολος πού ἀκούσαμε. Λέει γιά κάποιον, πού ἅς μᾶς ἐπιτραπῇ στή γλῶσσα τή σημερινή νά τόν ὀνομάσουμε βασιλιᾶ τῶν ἀστροναυτῶν. Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Θαυμάζετε, ἄνθρωποι, τήν πορεία πού κάνουν οἱ ἀστροναῦτες; Ἀλλ’ ἐλᾶτε νά δῆτε τήν πορεία πού ἔκανε ὁ Χριστός. Ἀπό τά οὐράνια ἦρθε στή γῆ. Τριάντα χρόνια ἔζησε στόν πλανήτη μας. Τρία χρόνια ἔκανε θαύματα πρωτάκουστα. Σταυρώθηκε. Κατέβηκε στόν ᾅδη. Πάλεψε μέ τό χάρο. Νίκησε τό χάρο. Βγῆκε ἀπό τό σκοτεινό βασίλειο τοῦ ᾅδου νικητής καί θριαμβευτής. Καί ἔπειτα – ὦ Χριστέ, ποιός μπορεῖ νά περιγράψῃ τό μεγαλεῖο σου! – ἀπό τή γῆ ὑψώθηκε. Ἀνέβηκε ψηλά. Πέρασε τόν ἥλιο καί τά ἄστρα. Πέρασε ὅλους τούς οὐρανούς καί ἔφτασε ἐκεῖ ὅπου κατοικεῖ ἡ Θεότης.

            Ὁ Χριστός στούς οὐρανούς, ὑπεράνω ὅλων τῶν οὐρανῶν! Καί τί, ἔπαψε ἀπό τότε νά ἐνδιαφέρεται γιά τόν ἄνθρωπο; Ἄν καί βρίσκεται πάνω ἀπό τούς οὐρανούς, ὅμως εἶναι πολύ κοντά μας, ὅσο κανείς ἄλλος. Εἶναι δίπλα μας καί μᾶς φωτίζει. Μᾶς θερμαίνει. Μᾶς παρηγορεῖ. Μᾶς ἐνισχύει. Μᾶς δίνει δύναμι γιά νά νικοῦμε. Μᾶς δίνει ὅλα τά μέσα γιά τόν πνευματικό μας καταρτισμό. Καί τά μέσα αὐτά γιά τή σωτηρία μας τά βρίσκουμε ἄφθονα, ἄν θέλουμε, μέσα στό βασίλειό του, πού ἵδρυσε ἐδῶ στή γῆ. Τό δέ βασίλειό του εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ὦ ἡ Ἐκκλησία! Μέσ’ στήν Ἐκκλησία ὁ οὐρανός, μ’ ὅλα τά ἄστρα του, χαμηλώνει, καί ἡ γῆ γίνεται οὐρανός. Καί πάλι ὁ ἄνθρωπος ὑψώνεται καί φτάνει μέχρι τόν οὐρανό, ὅπου εἶναι ὁ Χριστός, πάνω ἀπό ὅλους τούς οὐρανούς. Αὐτῷ ἡ δόξα, ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις.

            Ὅποιος μᾶς ἀκούει νά μιλᾶμε ἔτσι, θά νομίζῃ ὅτι αὐτά πού λέμε εἶναι φανταστικά πράγματα καί ὄχι πραγματικά. Γιατί δέν πιστεύει, γιατί δέν δοκίμασε ποτέ του τί εἶναι Χριστός καί χριστιανική ζωή. Ἀλλ’ ἄν πιστέψῃ στό Χριστό καί πιάσῃ στά χέρια του τήν ἁγία Γραφή καί διαβάσῃ τά Εὐαγγέλια καί τίς Ἐπιστολές τοῦ Παύλου, κι ἀρχίσῃ νά πηγαίνῃ στήν ἐκκλησία καί ν’ ἀκούῃ μέ εὐλάβεια τή θεία λειτουργία, τότε θά αἰσθάνεται ὅτι, ἐνῶ ἡ ψυχή του πρῶτα πετούσε χαμηλά καί ὅλο τιποτένια πράγματα ἔβλεπε καί θαύμαζε, τώρα ἡ ψυχή του μέ νέα φτερά πετάει πολύ ψηλά, καί βλέπει ὅσα πρῶτα δέν ἔβλεπε καί ἀκούει ὅσα πρῶτα δέν ἄκουγε, καί σκύβει καί προσκυνάει τό Δημιουργό πού δημιούργησε τό φυσικό καί ὑπερφυσικό κόσμο, αὐτά πού βλέπουμε κι αὐτά πού δέν βλέπουμε, καί λέει· «Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφία ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου» (Ψαλμ. 103, 24).

Εἰκόνα ἀπὸ:nevsepic.com.ua

γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»