Θα έρθουν στιγμές που κι αυτό το λίγο που σε έκανε χαρούμενο ή αυτή η μικρή προσευχή που σε κρατούσε και σου έδινε ελπίδα δεν θα υπάρχει.
Κι αυτή η κουρελιασμένη πίστη σου, που πότε χανόταν και πότε πληγωμένη και αδύναμη την έβρισκες στις ρίμες της καρδιάς σου, δεν θα φτάνει να σε αναστήσει.
Τότε θα ζήσεις το πιο φρικτό μαρτύριο, την πιο μεγάλη δοκιμασία της ψυχή σου. Να περιμένεις; Να υπομένεις, να έρθει Εκείνος ή να βάλεις κάποιος άλλον ψεύτικο Θεό στην θέση του;
Για σκέψου, τι αγάπησες Εκείνον ή αυτά που σου έδινε, που μόλις τα έχασες τον ξέχασες και άλλαξες σελίδα στην ιστορία της αγάπης και του έρωτα σου;
Κι όμως αγάπη σημαίνει να επιμένεις, να θες και να προσδοκάς τον άλλο, ακόμη κι όταν θα έχει πάψει να είναι «αξιαγάπητος».Η πίστη κι αγάπη κτίζεται στην πιο βαθιά απουσία. Πόσο πολύ σε αγάπησα ποτέ δεν θα το μάθεις….
Πηγή: π. Λίβυος
Το σπιτάκι της Μέλιας 
2 Σχόλια
Comments feed for this article
9 Απριλίου, 2017 στις 1:51 μμ
Φανή
Όταν μας ρίχνει αυτή η ακηδία, αυτό το αίσθημα ότι είμαστε μόνοι μας, ότι πρέπει όλα μόνοι μας να τα καταφέρουμε χωρίς κανενός τη βοηθεια, ότι μήπως τελικά έχουν δίκιο και Θεός δεν υπαρχει; τότε είναι που πρέπει να πυκνωσουμε τη προσευχη, την ικεσία και την ατρανταχτη υπομονή.
Ο Αγ Σιλουανος αποκαμωμενος από μια τέτοια κατάσταση που διαρκούσε, επετιμησε το Θεό φωνάζοντας του: είσαι αδυσώπητος. …..
και τότε Τον είδε μπροστά του. Όλη του τη ζωή πότε δεν ξέχασε το βλέμμα Του, την καλωσυνη που εξεχεε. ….και παρακαλούσε ν αξιωθεί να Τον ξαναδεί για να ξανανοιωσει έτσι! Αυτός του ο πόθος τον αγίασε. ….
Από τις ελάχιστες φορές που ο Θεός εμφανίζεται στην αρχή του αγώνα μας γι αυτό και το επισημαίνω. Φαίνεται αυτό θα ωφελουσε τον Αγ. Σιλουανο, εμάς τους πολλούς συνήθως μας απαντάει στο τέλος. Στο τέλος μιας προσπάθειας, στο τέλος του αγώνα, στο τέλος της ζωής. ….
Ας μας βρει αυτό το τέλος χωρίς ΚΑΜΜΙΑ αμφιβολία.
Καλή Μεγάλοβδομάδα Μέλια μου.
9 Απριλίου, 2017 στις 2:36 μμ
Μέλια
Εξαιρετικό το σχόλιό σου Φανή μου!
Καλή κι ευλογημένη Μεγαλοβδομάδα να έχουμε.
την αγάπη μου…