«Ο Θεός δεν αφήνει κανέναν παιδί μου, βάλτο καλά στο μυαλό σου και μη μιζεριάζεις, είναι αμαρτία, οι δοκιμασίες και τα βάσανα για μας τους ανθρώπους είναι βάλσαμο και όχι βαρυγκώμια.
Γιατί μόνο έτσι λειαίνει απ’ τα αγκάθια ο δρόμος μας και πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά Του, ολοκάθαροι σαν το γάργαρο νεράκι», μου έλεγε η μητέρα μου καλή της ώρα, όταν συννέφιαζα στα δύσκολα που δεν παλεύονταν…
Πέρασαν χρόνια για να καταλάβω τα πολύτιμα λόγια της. Ναι, ο καλός Θεός δεν αφήνει κανέναν!
Μας νοιάζεται, η αγάπη Του είναι τεράστια, γι’ αυτό στέλνει και τους αγγέλους του στη γη, για να σηκώσουν στις κάτασπρες φτερούγες τους ότι δεν αντέχουμε, ότι μας βαραίνει και για να κουρνιάζουμε σε αυτές όταν μας παγώνει η θλίψη και η ανημποριά.
Ας τους αναζητήσουμε με τα μάτια της ψυχής, γιατί τις περισσότερες φορές τους προσπερνάμε ενώ στέκουν δίπλα μας, ζουν μέσα στο σπίτι μας και ομορφαίνουν την προσωρινή ζωή μας σε αυτό τον μάταιο κόσμο με την φωτεινή τους παρουσία, και μας δείχνουν το «δρόμο της επιστροφής».
Όταν τα μάτια σου πάνε να στάξουν, όταν τα γόνατά σου ματώσουν, θυμήσου πως δεν είσαι μόνος, κοίτα δίπλα σου τον άγγελό σου και αμέσως θα φωτίσει η μέρα σου και το χαμόγελο θα αρχίσει και πάλι να αχνοφαίνεται στα σφιχτοπλεγμένα πονεμένα χείλη .
Μια τρυφερή αγκαλιά και ένα χτύπημα στην πλάτη με νόημα, κάνουν την καρδιά να ξαναβρεί τους χτύπους της.
Δεν υπάρχουν λόγια και όμως λέξεις φωναχτές διαπερνούν το είναι σου «πάει πέρασε κι αυτό, χαμογέλα, κοίτα εμένα» και ετοιμάσου για το επόμενο που δεν θα αργήσει να φανεί!
Και ένα χαμόγελο αχ αυτό το γλυκό, αθώο χαμόγελο, που σε λιώνει, σε ματώνει και σε ταρακουνά συθέμελα και να… ξανασηκώνεσαι στα πόδια σου, ορθώνεις το κορμί πεισματικά, κάνεις τον σταυρό σου, δοξάζεις το όνομά Του, παίρνεις δύναμη, ανασκουμπώνεσαι και φτου κι απ’ την αρχή… ξαναρίχνεσαι στον αγώνα.
Έχε την πίστη σου γερά καρφωμένη στην καρδιά σου και άντλησε δύναμη από τα δύσκολα και αναπάντεχα που σου χτυπούν ξανά και ξανά την πόρτα.
Μη φοβηθείς τη λύπη, το βάσανο, την αρρώστια, φύλακας άγγελός σου κρατά σφιχτά το χέρι, άνοιξε την πόρτα διάπλατα, δώσε τη μάχη σου γιατί μπορείς, γιατί όλα περνούν και όλα εδώ θα μείνουν και απόλαυσε αυτό το συναρπαστικό και συνάμα κουραστικό ταξίδι της ζωής.
Ο «τελικός προορισμός» θα ανταμείψει τους κόπους σου.
Μη το βάζεις κάτω, «ο άνθρωπος είναι θηρίο, όλα μπορεί να τα καταφέρει φτάνει να μην χάσει τη δύναμη του… την πίστη του στον Θεό!!» όπως έλεγε και η μητέρα μου, καλή της ώρα… «εκεί που βρίσκεται…»
Εικόνα από:jiznenno.ru
12 Σχόλια
Comments feed for this article
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 7:23 πμ
momyof6
Δε έχω λόγια. ..
Υπέροχο και τόσο αληθινό. ..
Μια μεγάλη αγκαλιά σάς στέλνω ❤
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 10:13 πμ
Μέλια
Ο Θεός να σ’ έχει γερή Αλεξία μου!
την αγάπη μου και τα φιλιά μου…
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 12:41 μμ
Ελευθερία
Μέλια μου,πραγματικά αυτές τις μέρες το είχα τόση ανάγκη αυτό σου το κείμενο,αυτά τα λόγια που ζεσταίνουν την ψυχή…
να σε έχει ο Θεός καλά (και την καλή σου μανούλα να την αναπαύει εκεί που βρίσκεται),πραγματικό βάλσαμο τα λόγια της…
την αγάπη μου…
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 2:42 μμ
Μέλια
«για όλα τα πλάσματά Του φροντίζει ο καλός Θεός…» Ελευθερία μου.
Η μητέρα μου συνήθιζε πολλές φορές να «μιλάει» φωναχτά με τον Θεό.
Στα δύσκολα και στα απρόσμενα της ζωής της, την άκουγα να λέει»Θεέ μου δώσ’ μου κι άλλα αντέχω, γιατί έχω Εσένα»
την αγάπη μου….
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 5:47 μμ
Φανή
Αγαπητη Ελευθερια Χρονια σου Πολλα κι ευλογημενα.
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 6:08 μμ
Μέλια
Καλή μου Ελευθερία ξέχασα να σου ευχηθώ για τη γιορτή σου.
Χρόνια σου πολλά, όλα τα καλά του Θεού στο σπιτικό σου.
την αγάπη μου
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 6:49 μμ
Ευτυχία
Ελευθερία μου, χρόνια σου πολλά κι από εμένα!
Εύχομαι καλό κουράγιο στον αγώνα σου και κάθε ευλογία στην οικογένεια σου!
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 3:30 μμ
Ευτυχία
Μέλια μου με συγκίνησες! Είναι υπέροχο το κείμενο σου γεμάτο ουράνιες αλήθειες αλλά και παρηγοριά, δύναμη και ενίσχυση για τον αγώνα της ζωής. Να που καμιά φορά «μια τρυφερή αγκαλιά και ένα χτύπημα στην πλάτη με νόημα» μπορούν να έρθουν μέσα από ένα τέτοιο κείμενο.
Σε ευχαριστώ!
Υ.Γ. Καλό παράδεισο να έχει η μανούλα σου και με το καλό να υποδεχθούμε τα Χριστούγεννα.
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 6:17 μμ
Μέλια
Αχ καλή μου Ευτυχία σ’ ευχαριστώ που το διάβασες.
Ο Άγιος Παίσιος έλεγε «έχεις λύπη ο Θεός σου λείπει»…
Με το καλό να γιορτάσουμε τη γέννηση του Χριστού μας.
την αγάπη μου…
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 5:40 μμ
Φανή
Μελια μου με αγγιξες με το κειμενο σου! Ενα εχω να σου πω απο προσωπικη εμπειρια: παντα οταν βουλιαζω, περιμενω ποτε ο Θεος θα στειλει το….αντιδοτο και δεν αργει να το στειλει οταν το ζητω με θερμη.
Παντα αναξια και παντα ζητιανα, αλλα και με λιγο σπρωξιμο της Παναγιας μας ως Γοργοϋπηκοου, γρηγορα ξαναβρισκω τα κουραγια μου και βγαινω στον αφρο…..
Την αγαπη μου και μην το βαζεις κατω.
15 Δεκεμβρίου, 2016 στις 6:28 μμ
Μέλια
Να είσαι πάντα καλά Φανή μου, σ’ ευχαριστώ!
Ο αγώνας θα τελειώσει μόνο όταν κλείσουμε τα μάτια μας.
Η μητέρα μου έλεγε «να μιλάς στην Παναγιά μας παιδί μου, γονατιστή και με το κεφάλι κάτω χαμηλά, να την παρακαλάς με δάκρυα στα μάτια και να περιμενεις καρτερικά την απάντησή της…»
την αγάπη μου…
16 Δεκεμβρίου, 2016 στις 3:11 μμ
Έχε την πίστη σου γερά «καρφωμένη» στην καρδιά σου… - Χώρα Tου Αχωρήτου
[…] Πηγή : https://oikohouse.wordpress.com/2016/12/15/%CE%AD%CF%87%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%AF%CF%83%… […]