Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης
Παιδί μου, ὁ καρπός τῆς ἡσυχίας πού ἐπιδιώκεις εἶναι νά ἐπιδιώκεις νά βλέπεις τούς ἄλλους ὡς ἁγίους, ὡς ἀγγέλους.
Ὅταν βλέπεις στούς ἄλλους ἐλαττώματα καί ἰδίως στόν Γέροντά σου, νά ξέρεις ὅτι ἔπεσε ἡ πνευματική σου ζωή, ὑποβιβάστηκε, καί χρειάζεται πολλή μετάνοια καί αὐτομεμψία.
Ὅταν βλέπω καί κρίνω μέσα μου τούς ἀδελφούς μου, νά ξέρω ὅτι δέν πάω καλά…
Πρέπει νά πιστέψω καλά μέσα μου, ὅτι ὁ κάθε ἀδελφός εἶναι καλός καί ἅγιος καί μόνο ἐγώ εἶμαι ὁ πιό ἀχρεῖος.
Σέ κάθε παρεξήγηση νά βάζω ἐγώ μετάνοια, εἴτε φταίω εἴτε ὄχι, γιά νά εἶμαι πάντα εἰρηνικός μέ τούς ἄλλους καί νά εἶναι μαζί μου ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Ποτέ νά μήν κοινωνήσω τά θεῖα Μυστήρια ἄν ἔχω πικράνει κάποιον ἀδελφό καί δέν ἔχω συνδιαλλαγεῖ μαζί του.
Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης
.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»
Ἀπό τό βιβλίο, «Ὁ χαρισματοῦχος ὑποτακτικός Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης», Γέροντος Ἰωσήφ Βατοπαιδινοῦ.
Εἰκόνα «Ἡ Κοινωνία τῶν ἁγίων ἀποστόλων » τοιχογραφία ἀπὸ:pravoslavie.ru
ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΛΟΓΟΣ ΑΝΟΙΞΗ 2013
Περιοδική ἔκδοση τοῦ Ἱ. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μοσχάτου
4 Σχόλια
Comments feed for this article
Αύγουστος 19, 2016 στις 6:01 πμ
“Νά βλέπεις τούς ἄλλους ὡς ἁγίους…” – Αντέχουμε…
[…] Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας» […]
Αύγουστος 26, 2016 στις 10:09 πμ
“Νά βλέπεις τούς ἄλλους ὡς ἁγίους…” | Ηλιαχτιδα
[…] Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας» […]
Αύγουστος 26, 2016 στις 11:25 πμ
Φανή
Ο Αγιασμενος αυτος γεροντας εκανε υπακοη σε εναν ομολογουμενως πολυ σκληρο γεροντα στον οποιο δεν αναπαυοταν πνευματικα. Πολλες φορες ο λογισμος του του ελεγε να τον εγκαταλειψει απο τα πολλα που περνουσε μαζι του και 3-4 φορες πηγε να το κανει πραξη…..Ηταν λογισμος διαβολικος που ευτυχως η μοναχικη του υπακοη υπερισχυσε, χωρις να παυει να ζητει τη βοηθεια του Χριστου και της Παναγιας μας η οποια ηρθε τελικα με τη μορφη του Αγιου γεροντα Ιωσηφ του Ησυχαστη, της μεγαλης αυτης μορφης του Αγιορειτικου μοναχισμου που τοσους και τοσους αξιους συνεχιστες του ανεδειξε (γερων Εφραιμ της Αριζονα, κ.α.). Ο γερων Ιωσηφ στηριξε πνευματικα τον γεροντα Εφραιμ και εκεινος παρεμεινε μεχρι τελος στην υπακοη του γεροντα του (40 χρονια απαραμιλλης υπομονης) τον οποιον και γηροκομησε και παρασταθηκε μεχρι το τελος του.
Οταν κοιμηθηκε ο γεροντας του, ο γεροντας Εφραιμ αναλογιζοταν την ωρα της κηδειας ποια θα ηταν η δικη του πορεια αν ειχε εγκαταλειψει το γεροντα του, οπως τοσες φορες ειχε σκεφτει. Την ωρα που κατεβαζαν τον νεκρο ηρθε αναπαντεχα και η απαντηση: – Αν εφευγες θα χανοσουν…….
Περιμενε ο Θεος 40 χρονια για να του απαντησει, αφου ειχε βαλει την υπομονη του, αφου ειχε παλεψει με τα αδιεξοδα του, αφου ειχε σκαρφαλωσει το ορος της απελπισιας, αφου ειχε δοκιμασει τη αψυτητα της νεοτητος, στο τελος μιλησε, στο τελος απαντησε αυτο που ενδομυχα ειχε καταλαβει ο γεροντας σ ολο το μοναχικο του βιο: η υπακοη ειναι το πρωτο καθηκον του μοναχου, χωρις αυτην χανεται.
Μεχρι τελους της δικης του ζωης ευχαριστουσε το Θεο που αντεξε…….
Την ευχη του να εχουμε.
Αύγουστος 26, 2016 στις 2:30 μμ
Μέλια
«Αν έφευγες θα χανόσουν…» Με συγκίνησες Φανή μου!Ο Θεος να σ’ έχει γερή.
την αγάπη μου…