Πάνω στο πύρινο άρμα…

Το μικρό εκκλησάκι του Άη- Γιώργη, στην άκρη του χωριού, είναι όλο κίνηση σήμερα. Πόρτες, παράθυρα διάπλατα ανοιγμένα. Παιδιά όλο ζωντάνια, μπαινοβγαίνουν ακούραστα βοηθάνε στο καθάρισμα της μικρής εκκλησιάς.

Εδώ έξω, κάποια μικρή καθαρίζει ένα μανουάλι. Πιο πέρα σκαρφαλωμένη σε μια καρέκλα, πλένει την πόρτα κάποια άλλη. Μέσα η Αγγελική κι η Ελένη ξεσκονίζουν τις εικόνες.

Εκεί, που τα προκομμένα χέρια των κοριτσιών περνούν μια – μια τις εικόνες, ανακαλύπτουν και μια, που παρόμοια δεν έχουν ξαναδεί. Δε δείχνει το πρόσωπο κάποιου αγίου. Παρουσιάζει μια σκηνή.

-Τι να ‘ναι άραγε εδώ;… σιγοκουβεντιάζουν.

-Τι συμβαίνει; Γιατί σταματήσατε εσείς οι δυο; Διακόπτει το διάλογό τους ο παπά – Μάρκος.

-Δεν ξέρουμε, τι θέλει να πει αυτή εδώ η εικόνα.

-Ευκαιρία, λοιπόν να μάθετε απ’ την αρχή όλη αυτή την ιστορία. Γι’ αυτό, τελειώστε γρήγορα τη δουλειά σας, πάρτε την εικόνα κι ελάτε κάτω από’ το μεγάλο πεύκο να σας την πω.

Στη σκιά του μεγάλου πεύκου όλη η συντροφιά κρέμεται απ’ τα χείλη του παπά – Μάρκου.

Τα πολύ παλιά χρόνια, λέει, πριν από τη Γέννηση του Χριστού μας, υπήρχαν πολλοί προφήτες. Αυτοί μάθαιναν στο λαό το θέλημα του Θεού και τον οδηγούσαν στο δρόμο Του.

Ο προφήτης Ηλίας έζησε οχτακόσια χρόνια πριν απ’ το Χριστό μας. Την εποχή εκείνη οι Ιουδαίοι ήταν χωρισμένοι σε δύο βασίλεια.

Το ένα ήταν το βασίλειο της Ιερουσαλήμ και το άλλο, το βασίλειο της Σαμάρειας. Σ’ αυτό το δεύτερο λοιπόν, ξετυλίγεται όλη η ιστορία, που θα πω.

Βρισκόμαστε στη Σαμάρεια. Βασιλιάς εδώ είναι ο ασεβής Αχαάβ, που έχει για σύζυγο την Ιεζαβέλ. Είναι μια γυναίκα γεμάτη κακία και φθόνο.

Τους προφήτες του Θεού, τους σκότωσε όλους στο βασίλειό της και τώρα με κάθε τρόπο ζητάει να κάνει επίσημη θρησκεία του κράτους τη λατρεία του ψεύτικου θεού Βάαλ.

-Μου θυμίζει πολύ την Ηρωδιάδα, αυτή η βασίλισσα, λέει κάποιο απ’ τα παιδιά.

-Ναι, αν και έζησαν σε τόσο διαφορετικές εποχές, στις καρδιές τους φώλιαζε η ίδια κακία, λέει ο παπά – Μάρκος κι αμέσως συνεχίζει: Αλλά ο Θεός δεν ανέχεται άλλο αυτή την κατάσταση.

Στέλνει, λοιπόν τον προφήτη Ηλία στον Αχαάβ, για να τον ελέγξει και να του αναγγείλει την τιμωρία.

– Βασιλιά, λέει ο προφήτης, οι αμαρτίες σου είναι πολλές και μεγάλες. Και συ και η οικογένειά σου ζείτε μακριά από το Θεό. Γι’ αυτό από δω και μπρος ο Θεός δε θα ξαναστείλει πια ούτε νερό, ούτε λίγη δροσιά στη γη, μέχρι να μετανοήσετε.

Αυτά λέει και φεύγει μακριά.

Ο Αχαάβ θυμώνει πάρα πολύ και ψάχνει παντού να βρει τον προφήτη για να τον σκοτώσει. Μα ο Θεός τον προστατεύει, Του δίνει εντολή και κρύβεται σ’ ένα έρημο μέρος.

Εκεί πολύ κοντά περνάει ένα ποτάμι. Με το δροσερό του νερό ο προφήτης ξεδιψάει. Όσο για το φαγητό του …

Και γι’ αυτό φροντίζει ο Θεός. Μ’ έναν κόρακα του στέλνει κάθε μέρα ψωμί και κρέας, για να συντηρείται στην ερημιά.

Ας ξαναγυρίσουμε , όμως στη Σαμάρεια, να δούμε, τι γίνεται. Έχουν περάσει πολλοί μήνες. Τα λόγια του προφήτη έχουν βγει αληθινά. Λαός και βασιλιάς υποφέρουν φοβερά.

Ούτε ένα χορταράκι δε φυτρώνει πια στη γη από την ξηρασία. Ούτε λίγο ψωμάκι δε βρίσκεται πουθενά. Τα ρυάκια έχουν ξεραθεί. Οι πηγές έχουν στερέψει. Τα πηγάδια έχουν αδειάσει.

Ούτε ένα σύννεφο βροχής δε φαίνεται στον ουρανό. Άνθρωποι και ζώα πεινούν. Πεθαίνουν από πείνα. Και έτσι περνάει, ένα, δύο, τρία, τριάμισι χρόνια!

Ο Αχαάβ είναι πολύ στεναχωρημένος. Και γιατί δε βρέχει, αλλά και γιατί οι στρατιώτες του δε βρήκαν ακόμα τον προφήτη, να τον εξοντώσουν.

Μια μέρα εκεί που ο Αβδιού, ο οικονόμος του Αχαάβ, ψάχνει για νερό, να βοσκήσει τα ζώα, βλέπει ξαφνικά τον Ηλία. Τα χάνει, μένει άφωνος, όταν ακούει να βγαίνουν απ’ το στόμα του προφήτη τούτα τα λόγια:

-Τρέξε, πήγαινε στον κύριό σου, πέστου, ότι βρίσκομαι εδώ.

Ο Αχαάβ ακούγοντας την είδηση, δε χάνει καιρό. Τρέχει, βρίσκει τον Ηλία και με θυμό του λέει:

-Εδώ βρίσκεσαι λοιπόν, εσύ που διαστρέφεις το λαό;

-Εσύ και η οικογένειά σου διαστρέφετε το λαό. Εσείς, που αρνηθήκατε τον αληθινό Θεό και λατρεύετε τα είδωλα.

Μάζεψε όλους τους Ισραηλίτες και του ιερείς του Βάαλ. Έπειτα ελάτε στο όρος Κάρμηλο, να σας αποδείξω, ότι ο Θεός, που λατρεύω εγώ, είναι ο μόνος αληθινός Θεός.

Έτσι ακριβώς γίνεται. Στην κορυφή του Κάρμηλου, ανάμεσα στο συγκεντρωμένο ειδωλολατρικό πλήθος, στήνονται πρόχειρα θυσιαστήρια. Φέρνουν και δύο βόδια.

-Πάρτε το ένα ζώο εσείς και παρακαλέστε το θεό σας, να σας στείλει φωτιά, να κάνετε τη θυσία. Το ίδιο θα κάνω έπειτα κι εγώ. Όποιος στείλει τη φωτιά, αυτός θα είναι και ο αληθινός Θεός.

Από το πρωί μέχρι το βράδυ ικετεύουν ιερείς και λαός, αλλά δεν παίρνουν καμιά απάντηση. Έρχεται και η σειρά του προφήτη.

Ρίχνει τρεις φορές μπόλικο νερό πάνω στα ξύλα, για να φύγει κάθε υποψία, μήπως και κρυφόκαιγε κάποια σπίθα κάτω απ’ το σωρό. Κι αμέσως μετά λέει τα λόγια θερμής προσευχής.

Δεν προλαβαίνει να τελειώσει και τα βρεγμένα ξύλα παίρνουν φωτιά!

Ολοφάνερο το θαύμα! Ολοφάνερη η δόξα του αληθινού Θεού. Όλος ο λαός με τον προφήτη γονατιστοί, Τον δοξάζουν.

Η ώρα της μετάνοιας έφτασε. Την ίδια αυτή ώρα και η τιμωρία τέλειωνε. Ο καθαρός ουρανός με μια προσευχή του προφήτη γεμίζει βαριά σύννεφα. Και μια δυνατή βροχή ξεδιψάει την κατάξερη γη.

Κάτι ξεχωριστό όμως, παιδιά, συνεχίζει ο παπά – Μάρκος, στη ζωή του προφήτη Ηλία, είναι το τέλος του. Αυτό το τέλος έχετε μπροστά σας στην εικόνα.

-Δηλαδή δεν πέθανε; Ρωτάει η Ελένη.

-Ναι, ο προφήτης μας δεν γνώρισε το θάνατο, όπως όλοι οι άνθρωποι. Έφυγε απ’ τη γη μ’ αυτό το θαυμαστό τρόπο. Βρισκόντουσαν μαζί με τον Ελισσαίο, που βλέπετε εδώ κάτω, πέρα από τον Ιορδάνη.

Και ξαφνικά, ενώ κουβέντιαζαν, να το πύρινο άρμα, που το ‘σερναν δυο πύρινα άλογα. Αυτό πήρε για πάντα πια τον Ηλία απ’ τη γη. Στη θέση του έμεινε ο Ελισσαίος για να συνεχίσει αυτός το έργο του προφήτη.

Αυτή ήταν η ζωή του προφήτη Ηλία, παιδιά, που τον γιορτάζουμε στις 20 Ιουλίου.

Τα παιδιά ευχαρίστησαν οτν καλό τους ιερέα για την όμορφη ιστορία που τους διηγήθηκε. Κι ύστερα πήγαν ν’ αποτελειώσουν ότι ακόμη είχε απομείνει απ’ το καθάρισμα της εκκλησίας…

Ενώ στη σκέψη τους έμεινε βαθιά εντυπωμένη η μεγάλη μορφή του Προφήτη.

Μ.Γ.ΣΙΜΟΥ

Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»

Η Ζωή του Παιδιού
Δεκαπενθήμερο Χριστιανικό Πειριοδικό
Έτος 32^ον , αριθ. Φύλλου 681-682
Αθήναι 2 Ιουλίου 1977

Εικόνες «κομμένες» από βίντεο και από: bibleonline.ru / pravmir.ru