Δεν είναι εύκολο να είσαι χριστιανός

Δασοφύλακας: Έχουμε έναν αναχωρητή (ερημίτη) πάνω εκεί, στο δικό μου πεδίο, επίσης υπάρχει άλλος ένας πατέρας που έρχεται και λειτουργεί στο Άγιο Θυσιαστήριο μία φορά την εβδομάδα. Έρχεται εδώ να λειτουργήσει από το δάσος, πάνω εκεί.

-Εκεί μένει;

Δασοφύλακας: Δεν μου επιτρέπεται να σας δείξω το μέρος, επειδή είναι «δεσμευμένος» από αυτόν.

-Όχι δεν θέλουμε να μας δείξετε το μέρος. Θα θέλαμε μόνο να μας επιβεβαιώσετε.

Δασοφύλακας: Ναι έχουμε αναχωρητές και έχουμε μερικούς εδώ, επίσης έχουμε αναχωρήτριες μοναχές, αλά είναι μακριά κάτω στην κοιλάδα. Είναι νέες γυναίκες, που ζουν σε σπηλιές κάτω από το έδαφος.

-Ζουν σε σπηλιές γυναίκες;

Δασοφύλακας: Ναι μια ζωή κάτω από το έδαφος, ναι. Ως δασοφύλακες, είμαστε οι μόνοι που δρούμε σ’ αυτά τα μέρη. Έτσι είμαστε εμείς, οι άνθρωποι που προσέχουμε το δάσος, που συναντάμε τέτοιους ανθρώπους.

-Και τους δίνετε φαγητό;

Δασοφύλακας: Ναι, και φυσικά, έτσι κάνει όποιος μπορεί να βοηθήσει και έχει καλή θέληση.

-Και τι κάνετε; Πηγαίνετε το φαγητό μέχρι την είσοδο της σπηλιάς ή το ρίχνετε κάπου γι’ αυτούς για να το πάρουν;

Δασοφύλακας: Όχι, επειδή είμαστε φύλακες δεν μας αποφεύγουν, εξάλλου είμαστε κι εμείς άνθρωποι και πιστεύουμε επίσης στο Θεό!

Αν τους πηγαίνουμε κάτι, το φέρνουμε ως δώρο, έχω ένα αυτοκίνητο να πηγαίνω τα πράγματα εκεί, έτσι απλά ρίχνω τα πράγματα ή τους φωνάζω ή μερικές φορές ίσως συναντήσω τον άνθρωπο, τον φέρνω στο αυτοκίνητο της δουλειάς κι αυτός ή παίρνει το φαγητό για την κατοικία του/της.

Ζουν την αναχωρητική ζωή – αυτό είναι, αυτή τη σκληρή ζωή – πως θα μπορούσα να το πω, κάτι από τραγική ζωή, που δεν είναι καθόλου από αυτόν τον κόσμο, στον οποίο εμείς χαιρόμαστε και βλέπουμε όλα τα είδη των πραγμάτων.

Εκεί πέρα δεν βλέπουν τίποτα. Μόνο προσεύχονται στο Θεό!

 

Πρεσβύτερος llie Cleopa (1912- 1998)**

-Αλλά έχουν μείνει άλλοι αναχωρητές;

Πρεσβύτερος llie Cleopa: «Ναι, υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Αλλά βλέπετε δύο δασοφύλακες συνάντησαν δύο ερημίτες με γενειάδα μέχρι τη μέση πάνω στο όρος Comorii και τους ρώτησαν:

-« Από πού είστε,πατέρες;»

-«Από εκεί που μας έφερε το έλεος του Θεού».

-«Χρειάζεστε κάτι;»

-«Χρειαζόμαστε μόνο το έλεος του Θεού!»

Δεν είπαν τίποτα άλλο. Δεν είπαν που κατοικούν. Ναι υπάρχουν ακόμα αναχωρητές εκεί έξω. Οποιοσδήποτε είναι αναχωρητής στις μέρες μας δεν πρέπει να ανακαλυφτεί. Αυτό που αυτός/ ή χρειάζεται είναι η ανώτερη προσευχή.

Είχα ζήσει για λίγο ως αναχωρητής στα νιάτα μου, για 9 χρόνια και 7 μήνες με το έλεος του Θεού. Αλλά κανείς δεν επιτρέπεται να μιλήσει για τα σημάδια και τα πράγματα που ζει!»

 

Π.Ioanichie Balan (1930-2007)**

Π.Ioanichie Balan:«Αυτό είναι όντως ένα σημάδι θαύματος, ότι αυτή η χώρα (Ρουμανία) είχε κι ακόμα έχει άγιους. Ακόμα έχει άγιους υπάρχουν ακόμα άγιοι εκεί έξω!

Ξέρουμε μια αγία – δεν θα ήθελα να πω το όνομά της – αλλά ας αναφέρουμε το όνομά της, τέλος πάντων – Αικατερίνα – η οποία ζει κάπου εκεί πάνω στα βουνά και την οποία δεν έχω δει πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά στέλνουμε έναν ιερέα κατά διαστήματα για να της δώσει τη Θεία Ευχαριστία.

Θα σε φωνάξει με το όνομά σου ακόμα κι αν δεν σε ξέρει, σου  μιλάει για πράγματα που θα γίνουν. Μια γυναίκα!

Ποτέ δεν είχε οικογένεια στη ζωή της, ο πατέρας της πέθανε, είχε μείνει τελείως μόνη της και τώρα ζει κάπου σε μια καλύβα στο δάσος και προσεύχεται στο Θεό με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό! Αυτά μπορώ να σας πω γι’ αυτήν.

Η Ρουμανία ακόμα έχει αγίους. Και θα υπάρχουν άγιοι και στο εξής επίσης!»

 

Ερημίτης Όρος Tarcau – Μολδαβία**

Ερημίτης: «Χαίρομαι πολύ να ζω στα δάση! Θα διασχίσω όλη την οροσειρά Tarcau με καλεί στα φαράγγια της. Θα πάρω δύο μεγάλα καρβέλια ψωμί και θα περπατήσω, όπως κάνουν οι καπνιστές με το τσιγάρο στο στόμα τους, θα περπατήσω και θα τρώω, κατά μήκος της κορυφογραμμής. Ποτέ δεν ευχαριστιόμουν να ζω στον κόσμο».

-Πόσο καιρό ζείτε στα βουνά;

Ερημίτης:«Ζω εδώ περίπου είκοσι χρόνια. Είναι περίπου είκοσι χρόνια που ζω σ’ αυτόν τον τόπο, όπου είμαι τώρα».

-Μόνο με νηστεία και προσευχή;

Ερημίτης: «Ναι,ναι… Ναι αν ζεις μια μοναστική ζωή χρειάζεσαι να ακολουθείς έναν κανόνα διαφορετικό από τον έξω κόσμο».

-Σκέφτεστε τους ανθρώπους εκείνους που σας έχουν ανάγκη;

Ερημίτης: «Ναι τους σκέφτομαι. Οποιοσδήποτε χρειάζεται προσευχές, θα γράψει μια λίστα με τα ονόματα/θέματα κι εμείς θα προσευχηθούμε γι’ αυτούς ή θα τα δώσουμε να διαβαστούν στην Αγία Τράπεζα, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Υπάρχουν επίσης οι προσευχές που όλη η μοναστική κοινότητα προσεύχεται γι’ αυτούς».

-Τι νομίζετε ότι χρειάζεται για να μιλήσει απευθείας ο Θεός σε κάποιον;

Ερημίτης: Να μιλήσεις στο Θεό απευθείας;

-Ναι.

Ερημίτης: – Πρώτα απ’ όλα ο Θεός απαιτεί από εσένα να έχεις ένα σώμα αγνό. Χωρίς την καθαρότητα κανείς δεν μπορεί να φτάσει την αγιότητα! Επειδή αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα!

Και δεύτερον, είναι η προσευχή-προσευχή μέρα και νύχτα! Τίποτα δε θα σε φέρει κοντά στο Θεό εκτός από την προσευχή!

Επίσης είχα την καρδιακή προσευχή, κάτι που δεν μπορεί να το έχει ο καθένας. Την είχα και για να είμαι ειλικρινής την έχασα εξαιτίας της αναξιότητάς μου.

Αλλά όταν είσαι σε επαφή με το Άγιο Πνεύμα, απλά κάθεσαι εκεί και το Άγιο Πνεύμα προσεύχεται για εσένα! Ναι, προσεύχεσαι με την καρδιά σου, τότε. Όπως ο μύλος, από τη στιγμή που θα βάλεις τον ιμάντα, τρέχει από μόνος του, χωρίς εσένα».

-Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να μιλήσει στο Θεό;

Ερημίτης: «Είναι δύσκολο να φτάσεις εκεί κυρία! Αν ο καθένας ήταν να το καταφέρει, αλλά λένε ότι ένας στους δέκα χιλιάδες μόλις μπορεί να το κάνει! Είναι αυτοί που έχουν εκλεχθεί από το Θεό.

Και εσείς μπορεί να έχετε εκλεχθεί κυρία, επειδή ίσως το πνεύμα σας, σας οδηγεί εκεί, για να καθαριστεί η ψυχή σας. Τίποτα δεν μπορεί να εξαγνίσει κάποιον όσο η προσευχή!

Όπως ακριβώς πλένεις ένα ρούχο έτσι ώστε να μη μυρίζει και να είναι καθαρό, με τον ίδιο τρόπο, η προσευχή τελειοποιεί την ψυχή του ανθρώπου!

Και η ενδυνάμωση για προσευχή είναι από τον Θεό, είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, το ότι κατέρχεται στην καρδιά κάποιου».

-Και πώς ο Θεός παραχωρεί προσευχή σε κάποιον;

Ερημίτης: Σύμφωνα με την ταπείνωσή του. Ταπείνωση, ταπείνωση και πάλι ταπείνωση! Εξυψώνοντας εαυτούς, η υπεροψία πάντοτε ήταν αποκρουστική στο Θεό. Βλέπετε ο Θεός έχει δημιουργήσει τα πάντα, αλλά έχει συγκεκριμένες προσδοκίες από τον άνθρωπο. Γιατί;

Επειδή σε κανέναν δεν έχει δώσει αυτά που έχει δώσει στον άνθρωπο. Όπως ακριβώς η μητέρα ταΐζει το μωρό της και του δίνει ζωή από το στήθος της, έτσι και ο Θεός μας έχει δώσει ζωή, με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.

Και από τότε, μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και αφού τον έκανε να μιλάει, ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει πώς να δοξάζει το Θεό. Δεν θα πρέπει να ασχολούμαστε με τα πράγματα αυτού του κόσμου πλέον αλλά με ότι έχει σχέση με το Θεό!

Όταν κάποιος πλησίασε το Σωτήρα και τον ρώτησε: « Αγαθέ διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;»

-Τι απάντησε ο Σωτήρας;

Ερημίτης: «Τήρησε τις δέκα εντολές, Ν΄ αγαπάς τον Κύριο, τον Θεό σου, με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου το νου και πρέπει ν΄ αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».

Αν κάποιος με κόψει εδώ-θα πονάει, αν κάποιος με κόψει εκεί-θα πονάει. Με τον ίδιο τρόπο, η καρδιά μου θα πονέσει για σένα. Γιατί αν τέτοιος πόνος και αγάπη υπήρχε ανάμεσά μας, δεν θα υπήρχαν τόσοι σκοτωμοί γύρω μας όπως βλέπουμε σήμερα.

Ας πούμε ότι 1 εκατομμύριο lei θα πέσουν από την τσέπη σου(περίπου $400). Αν νοιάζομαι για σένα, αμέσως θα τα πιάσω, ώστε να μην τα πάρει κανείς και θα σου πω: « Κοιτάξτε, κυρία, αυτά τα χρήματα έπεσαν από την τσέπη σας, παρακαλώ, ορίστε» – επειδή σας αγαπώ.

Αν δεν σας αγαπούσα, θα έβαζα το πόδι μου πάνω τους και θα εκμεταλλευόμουν την έλλειψη προσοχής σας. Βλέπετε πως πρέπει να κατανοηθούν τα πράγματα; Έχουμε ένα ιερό καθήκον να μην κάνουμε καθόλου κακό- αλλά μόνο καλό , όσο πιο πολύ μπορούμε.

Για παράδειγμα εμείς οι μοναχοί δεν επιτρέπεται να χλευάσουμε ή να προσβάλουμε οποιονδήποτε, ούτε καν να δώσουμε ξύλο σε παιδί, επειδή θα φοβηθεί και θα γίνεις ένοχος στο Θεό. Αυτό είναι που θέλει ο Θεός, χαρά και ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους, αγάπη.

Ίσως ταξιδέψεις πολύ μακριά, στο τέλος της γης –αν δεν έχεις αγάπη, δεν έχεις τίποτα! Πρέπει ν’ αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Αυτό είναι που μας ενδυναμώνει και μας βοηθά».

Η απόδοση στα ελληνικά έγινε από τον ιστότοπο agiazoni

Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»

Πηγή: βίντεο στο youtube 

Εικόνα από:muzei-mira