Ἅγιος Κωνσταντίνος ὁ Νεομάρτυρας ἐξ Ἀγαρηνῶν (2 Ἰουνίου 1819)

Ὅποιος μπορεῖ νά πάει στό Ἅγιο Ὅρος καί συγκεκριμένα στά Καυσοκαλύβια θά προσκυνήσει μικρά τεμάχια ἀπό τά ροῦχα τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου ἐξ Ἀγαρηνῶν. Πράγματι, ὁ ἅγιος γεννήθηκε στήν Μυτιλήνη ἀπό Ἀγαρηνούς γονεῖς.

Ἦταν ὡραῖος στήν ὄψη καί στά 15 του χρόνια μία γειτόνισσα ἀπό φθόνο θέλησε νά τόν φαρμακώσει, μέ ἀποτέλεσμα νά τυφλωθεῖ γιά τρία χρόνια!

Προφανῶς ὁ καλός Θεός εἶχε ἄλλα σχέδια γιά αὐτόν καί μόνο ὅταν μιά χριστιανή γυναίκα τοῦ ἔφερε ἁγίασμα γιατρεύτηκε πλήρως. Ἄκουσε τότε γιά πρώτη φορά γιά τόν ἀληθινό Θεό.

Ἐπειδή ὁ πατριός του ἦταν μέθυσος καί ἐπιθετικός ἀποφάσισε στήν συνέχεια νά μεταβεῖ στήν Σμύρνη ὅπου ἀσχολήθηκε μέ τήν μαναβική.

Στήν Σμύρνη γνωρίζει γέροντα πνευματικό καί ἀρχίζει νά καλλιεργεῖ τό χριστιανικό φρόνημα. Ὁ διάβολος ὅμως βλέποντας τήν μεταστροφή του αὐτή, θέλησε νά τήν ἐμποδίσει καί ἐκμεταλλευόμενος τό παρορμητικό τῆς ἡλικίας του τόν ἔστρεψε εὔκολα σέ ἀκολασίες.

Οἱ τύψεις ὅμως καί τό φιλότιμό του ὁδήγησαν τόν Ἅγιο στό Ἅγιο Ὅρος πρός μετάνοια καί ἀναζήτηση πνευματικῶν συμβουλῶν. Στή μονή ἁγίας Λαύρας ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία νά βαπτιστεῖ.

Οἱ μοναχοί ἦταν διστακτικοί καί φοβούμενοι τήν καταγωγή του ἀπέφευγαν νά τόν βαπτίσουν. Ὁ ἅγιος ἀπογοητευμένος βλέπει μιά μέρα στόν ὕπνο του μιά ὡραία γυναίκα νά τόν χαιρετᾶ καί νά τόν προτρέπει νά μήν λυπᾶται.

Μόλις τό ἔμαθε αὐτό ὁ προνοητικός γέρων Γαβριήλ, τόν ἔστειλε στόν Πατριάρχη Γρηγόριο τόν Ε΄, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τόν ἐξομολόγησε τόν βάπτισε μετά ἀπό 6 μῆνες Κωνσταντῖνο.

Λίγο ἀργότερα, ὅταν ἀνέβηκε στή σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί προσκύνησε τά ἅγια λείψανα τῶν νεομαρτύρων φλογίσθη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἐπόθησε τό μαρτύριο.

Ὅταν ἐπέστρεψε στόν γέροντα Γαβριήλ, στά Καυσοκαλύβια, ἀποκάλυψε τήν ἱερή ἐπιθυμία του. Μετά ἀπό αὐστηρή νηστεία καί προσευχή τοῦ Κωνσταντίνου, ὁ γέροντας τοῦ ἔδωσε τήν εὐχή του.

Ἦλθε στίς Κυδωνίες ὅπου τόν ἀναγνώρισε ἕνας Τοῦρκος πού τόν ἤξερε ἀπό τήν Σμύρνη. Τόν συνέλαβαν καί τόν ὁδήγησαν στόν ἀγά, στήν ἀνάκριση ὁμολόγησε ὅτι μόνο ἡ πίστη τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἡ ἀληθινή καί ἡ ἀμώμητος.

Τά βασανιστήρια πού τοῦ ἔκαναν οἱ ἐξαγριωμένοι Τοῦρκοι ἦταν φρικτά: τοῦ ἔβαζαν στό κεφάλι πυρακτωμένη σιδερένια περικεφαλαία. Ἔσφιγγαν μέ λουριά μολυ βένιες σφαῖρες γύρω ἀπό τά μηνίγγια, ὥστε τά μάτια του νά βγαίνουν ἀπό τίς κόγχες.

Μετά ἀπό λίγες μέρες τόν παρουσίασαν ἐμπρός στόν ἡγεμόνα μήπως ἄλλαξε γνώμη κι ἐκεῖνος τούς λέγει: «Λύστε μου τά χέρια νά σᾶς φανερώσω ποιός εἶμαι».

Αὐτοί πρόθυμα τόν ἔλυσαν καί ἐκεῖνος κάνοντας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, τούς εἶπε μεγαλοφώνως: «Εἴδατε ποιός εἶμαι; μήν ἐλπίζετε πλέον ὅτι θά ἀλλάξω γνώμη καί θά γίνω σάν καί σᾶς.»

Τότε ὁ ἀγάς σηκώθηκε ἐξαγριωμένος καί βγάζοντας τό μαχαίρι του ἄρχισε νά κτυπᾶ τόν Μάρτυρα σταυροειδῶς στό στῆθος λέγοντας:

«ἔτσι ὁμολογεῖς ἔ; » καί ὤ τῶν θαυμασίων σου Χριστέ, ἐσχίσθησαν μέν τά ροῦχα του, ἔγινε δέ στό στῆθος τοῦ Μάρτυρος ἕνας χρυσός σταυρός, πού ἔλαμπε ἀπό οὐράνιο φῶς.

Ἐκεῖνοι δέ οἱ ἀσύνετοι βλέποντας τό θαῦμα θύμωσαν περισσότερο καί διέταξαν νά μαστιγωθεῖ καί νά τοῦ κλείσουν τά πόδια στό τιμωρητικό ξύλο.

Ἔπειτα τόν ἔδεσαν μέ ἁλυσίδα καί τόν κρεμοῦσαν ὅλη τή νύχτα ἀπό ψηλά, ἐνῶ τήν ἡμέρα τόν κατέβαζαν.

Οἱ χριστιανοί ἔβλεπαν τίς νύχτες θεῖο φῶς νά βγαίνει ἀπό τήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί νά μπαίνει στό κελί πού τόν εἶχαν φυλακισμένο. Ἐκεῖ εἶδε σέ ὅραμα τήν Παναγία νά τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι θά λάβει μαρτυρικό θάνατο στήν Κωνσταντινούπολη.

Πραγματικά ὁ ἀγάς, βλέποντας πώς ἦταν ἀμετάπειστος, τόν ἔστειλε μέ συνοδεία στήν Πόλη, ὅπου μετά ἀπό νέα βασανιστήρια τόν θανάτω σαν στήν ἀγχόνη στίς 2 Ἰουνίου 1819.

Μοναχοί ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος κατόρθωσαν νά ἐξαγοράσουν τά ροῦχα του καί μικρά τεμάχια βρίσκονται καί σήμερα στά Καυσοκαλύβια, καθώς καί τό μυροδοχεῖο ἀπό τήν βάπτιση τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου.

Ὁ ἐπίλογος ὡστόσο εἶναι εὔκολος, ἁπλός καί ξεκάθαρος: Δέν ἀξίζει τίποτα μακριά ἀπό τό Χριστό! Οὔτε τά πλούτη  ἔχουν νόημα, οὔτε οἱ δοκιμασίες διαρκοῦν πολύ, οὔτε ὁ διάβολος μπορεῖ νά μᾶς νικήσει ἄν δέν τοῦ τό ἐπιτρέψουμε.

Ἡ αἰωνιότητα φθάνει κι εἶναι ὥρα νά γυρίσουμε σπίτι, ἐκεῖ πού ἀνήκουμε.

Ὁ Χριστός περιμένει, ἀνεξάρτητα ποιά εἶναι ἡ καταγωγή μας καί ποῖο ἦταν τό παρελθόν μας. Ἀρκεῖ νά Τοῦ δώσουμε τό παρόν μας.

Ε.Π.

Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»

ΚΙΒΩΤΟΣ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΙΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
ΤΕΥΧΟΣ 32 – ΙΟΥΝΙΟΣ 2011 

Εἰκόνα ἀπό: Ορθόδοξος Συναξαριστής