Απίστευτο πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος! Μας τρέχει!

Τέσσερα χρόνια σήμερα και το «σπιτάκι» εξακολουθεί να ταξιδεύει στα ήρεμα νερά που επέλεξε, κάτω από τον γαλανό ουρανό και με τον ολόφωτο ήλιο να διαπερνά τα παραθυρόφυλλά του και να το ζεσταίνει.

Όταν οι μέρες μου είναι συννεφιασμένες, βαριές και είναι πολλές, αρκεί να διαβάσω τα λόγια ενός γέροντα και να μαλακώσει το μέσα μου.

Να «ακούσω» ένα τραγουδάκι από ένα φίλο μου, μια καλημέρα από μια φίλη μου,  που ενώ δεν έχουμε γνωριστεί από κοντά, με καλημερίζει εγκάρδια και ομορφαίνει την μέρα μου.

Έμαθα και, αν θέλει ο Θεός, έχω να μάθω πολλά ακόμα.

Τι ευτυχία να ξεκινάς ολομόναχη το ταξίδι σου στο πουθενά και στην πορεία να γεμίζει το «σπιτικό» σου από κόσμο, από φωνές που πάντα σου ψιθυρίζουν με αγάπη μια καλημέρα, μια ευχή, έναν καλό λόγο.

Και ξαφνικά δεν είσαι πια μόνη. Συνταξιδεύεις, συμπορεύεσαι, μιλάς την ίδια γλώσσα και χαίρεται η ψυχή σου.

Πόσες φίλες και φίλους αντάμωσα και αγάπησα, μόνο με ένα σχόλιο, με μια γλυκιά καλημέρα.

Έχω δρόμο ακόμα μπροστά μου και με τη βοήθεια του Θεού μπορεί και να τα καταφέρω.

Άλλωστε, «σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός».

Μέλια.

Εικόνα από:grandwallpapers

pink rose smiley