Δίψα Νίκης

Ἔχω τόσα νὰ γράψω! ἔγραφε ἕνας πολεμιστὴς καὶ δημοσιογράφος τὸ 1913.

Ἀλλὰ τὴν ἡμέρα νικοῦμε τὴ νύκτα παίρνομε δυνάμεις γιὰ νέους ἀγῶνες.

Καὶ τώρα, ἂν καὶ εἶμαι ἀπέναντι ἀπὸ τὸν ἐχθρό, ποὺ θὰ τὸν τσακίσωμε αὔριο, κλέβω λίγες στιγμὲς γιὰ νὰ σᾶς γράψω δυὸ λόγια.

Τὶ νὰ σᾶς πῶ! Ὅ,τι καὶ ἂν σᾶς πῶ, δὲν μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὶ γίνεται ἐδῶ.

Εἶναι τρέλλα χαρᾶς, μανία ὀργῆς, δίψα νίκης δὲν ξέρω καὶ ἐγὼ τί εἶναι.

Ὄχι μιά, σαράντα Σόφιες μποροῦμε νὰ πάρωμε.

Εἶμαι εὐτυχής, ποῦ φορῶ τὸ χακί.

Εἶμαι εὐτυχής, ποὺ σᾶς γράφω, ἐνῷ ἀπέχω λίγα μέτρα ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ καὶ μὲ τὴν συνοδεία τῆς μουσικῆς τοῦ κανονιοῦ.

.

«Ἀνέκδοτα τῶν δύο μας πολέμων»-Ἠλ. Οἰκονομόπουλος (Διασκευὴ)

Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΕΥΑΓΓ. Π. ΦΩΤΙΑΔΟΥ – ΗΛΙΑ Π. ΜΗΝΙΑΤΗ Γ. ΜΕΓΑ – Δ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ Θ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
1955