Η προσευχή του Δεσπότη

Πήγα να δω το μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, που είναι για μένα σύμβολο εθνικό *… Νους και ψυχή, μυαλό και καρδιά.

Μεγάλο κεφάλαιο αυτός ο άνθρωπος για τον τόπο που τον έχει. Μου διηγήθηκε την αγωνία του τις μέρες του κινδύνου.

Τα κανόνια χτυπούσαν έξω από την πόλη. Ο εχθρός προχωρούσε.

Όλο και ζύγωναν οι Ιταλοί. Με αγωνία στην ψυχή έκαναν όλοι ότι μπορούσαν για βοήθεια του στρατού και παρακολουθούσαν με λαχτάρα την εξέλιξη.

Ήρθε μια στιγμή που σκέφτηκαν να φύγουν από τα Γιάννινα για παρά-πίσω.

Τότε γονάτισα μπρος στην Παναγιά, είπε ο δεσπότης, και με τα χέρια ψηλά, τα μάτια δακρυσμένα:

«Παναγιά μου, Παρθένα μου, -φώναξα- κι η φωνή μου έβγαινε από τα έγκατα της ψυχής μου – αν, έπειτα από σαράντα χρόνια αφοσίωσής σε Σένα, στο παιδί Σου και στην Πατρίδα μου, είμαι ακόμα στα μάτια Σου αμαρτωλός, όπως νομίζω εγώ πως είμαι, για το Θεό, μη με τιμωρήσεις να δω τον τόπο μου σκλαβωμένο.

Ρίξε την κατάρα Σου πάνω μου, σε μένα μονάχα, βάλε το χέρι Σου και σώσε την Πατρίδα».

.

Ελ. Ειμαρμένος –« Η Ελλάς στα βουνά της Αλβανίας»

Ο Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων.

(*) Στα 1914 ήταν μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης, υπουργός στην αυτόνομη κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου. Αργότερα έγινε αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

.

Περιοδικό Κιβωτός

Περιοδική έκδοσις κατηχητικών σχολείων
Iεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας
τεύχος 23 – Oκτώβριος 2008

Εικόνα από: e-grammes.gr

.

Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»