.
Ἐπιστολή Ἀντωνίου Τζινόγλου,
Διευθυντοῦ τοῦ Γραφείου Προσφύγων ἐν Ἀμισῷ.
Δευτέρα 6 Ὀκτωβρίου 1921
Σεβαστοί μου γονεῖς, προσφιλής μου σύζυγος, τέκνα μου ἀγαπητά, λοιποί συγγενεῖς καί φίλοι.
Κατεδικάσθην ἀθῶος ὧν εἰς θάνατον, ἦτο θέλημα Θεοῦ, διά τοῦτο καί ἐγώ δέν λυποῦμαι, καί σεῖς μή λυπηθῆτε· ἔχω πίστιν, ὅτι θά συναντηθοῦμε εἰς τήν ἄλλην ζωήν.
Σᾶς στέλνω τόν χαιρετισμό καί τήν ἀγάπη μου· ἐν ὅσῳ ζεῖτε νά μέ μνημονεύετε.
Ἀντιόπη, ὁ Θεός δέ μέ ἠξίωσε νά γηροκομήσω τούς γονεῖς μας, τό ἔργον τοῦτο τό ἀφήνω μόνο εἰς σέ.
Διά σέ καί διά τά τέκνα μας εἶμαι βέβαιος, ὅτι θά φροντίσει ὁ καλός Θεός.
Νά μή λυπηθῆς καί ἀγανακτήσεις ἐναντίον τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Ἐάν ἐπιζήσετε τῆς καταιγίδος αὐτῆς, νά πᾶτε στούς γονεῖς μας κοντά καί νά γράψεις δέ καί στόν Φώτιον καί τόν Χρύσανθον τήν παράκλησίν μου, ὅπως λάβουσι ὑπό τήν μέριμνάν των τήν Ἰουλίαν καί τήν Χρυσάνθην.
Τή βεργέτα καί τό ὠρολόγι μου παρέδωσα εἰς τόν κ. Π. Βαλιούλην νά σέ φέρει.
Τά ροῦχα μου θά διαμοιρασθοῦν ἐδῶ.
Πῆρα τήν τελευταίαν σου ἐπιστολήν καί εἶμαι ἥσυχος ἐν τῇ φυλακῇ.
Ἐξομολογήθην, ἐγένετο λειτουργία καί ἐκοινώνησα, θά ἀποθάνω ἥσυχος καί ἀτάραχος.
Ἐπιθυμῶ νά μή κλαύσητε πολύ.
Ὁ Θεός μαζί σας
Σᾶς φιλῶ ὅλους ἐκ ψυχῆς
Ὁ ἰδικός σας
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΖΙΝΟΓΛΟΥ
.
ΚΙΒΩΤΟΣ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΙΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Τεύχος 29 – Σεπτέμβριος 2010
.
Εικόνα από:karteria1.blogspot.com
.
Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»
2 Σχόλια
Comments feed for this article
6 Οκτωβρίου, 2015 στις 8:25 πμ
momyof6
Αιωνία η μνήμη του…
με τον Χριστό μαζί και μέσα του, δεν φοβήθηκε μπροστά στον θάνατο…
με συγκίνησε πολύ και η επιθυμία του να μην τον κλάψουν πολύ οι συγγενείς του… έτσι έλεγαν και πολλοί Κύπριοι ήρωες
6 Οκτωβρίου, 2015 στις 11:39 πμ
Μέλια
«ἔχω πίστιν, ὅτι θά συναντηθοῦμε εἰς τήν ἄλλην ζωήν»
Γι’ αυτό και «έφυγε» τόσο ήρεμος… «προσωρινός χωρισμός»
Καλή σου μέρα Αλεξία μου