Μωριάς, 1827
Ο Ιμπραήμ λυσσασμένος ρήμαξε τον τόπο. Έκοψε όλα τα δέντρα και έκαψε τα χωριά. Και τους Έλληνες τους θέλει ραγιάδες, προσκυνημένους.
Ο Κολοκοτρώνης του έγραψε μια επιστολή μνημείο λόγου και στρατιωτικού ήθους…
«Αυτό οπού μας φοβερίζεις, να μας κόψεις, και κάψεις τα καρποφόρα δένδρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον, διότι τα άψυχα δεν εναντιώνονται εις κανένα, μόνον οι άνθρωποι όπου εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνεις.
Και έτσι είναι το δίκαιο του πολέμου.
Με τους ανθρώπους και όχι με τα άψυχα δέντρα να τα βάνεις.
Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, ημείς δεν προσκυνούμεν.
Τι τα δέντρα μας αν τα κόψεις και τα κάψεις, την γην δεν θέλει να την σηκώσεις και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει.
Μόνον ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάμεις δική σου, βγάλτο από το νου σου».
Συγχώρα μας, Γέρο, που δε σταθήκαμε αντάξιοί σου…
….συγχώρα μας, που δεν αφήσαμε την ψυχή μας να πετάξει δίπλα στη δική σου…
.
Πηγή: βίντεο στο youtube
.
Εικόνα από :youtube.
.
Αντιγραφή/ Απομαγνητοφώνηση για το «σπιτάκι της Μέλιας»
Το σπιτάκι της Μέλιας 
6 Σχόλια
Comments feed for this article
4 Οκτωβρίου, 2015 στις 9:00 πμ
macedonianancestry
Reblogged στις Macedonian Ancestry.
4 Οκτωβρίου, 2015 στις 11:34 πμ
Ηλιάδης Σάββας
Ω, της απλότητος! Η απλότητα γεννάει αυτά τα λόγια. Ένα και ένα ίσον δύο. Λόγια στρωτά, ξεκάθαρα. Κάνει ολόκληρο μάθημα στον βάρβαρο αντίπαλο, με δυο κουβέντες Αυτοί ήταν οι προγόνοι μας. Δεν φιλοσοφούσαν. Πίστευαν με απλότητα και ξεχείλιζαν απ` αυτήν. Ευωδιάζουν αυτά τα λόγια από λεβεντιά, θάρρος, ακόμη, αν τα προσέξει κανείς, και από έλλειψη εμπάθειας κατά του εχθρού, έτσι όπως είναι ειπωμένα.
4 Οκτωβρίου, 2015 στις 2:48 μμ
Μέλια
«Αντίκρυσε τώρα, αντίκρυσε», μου λέγει ο Κολοκοτρώνης άγρια, «τον πρωθυπουργόν Νοταρά με τον Διάκο τον κλέφτη εις τα 1821. Τον Διάκο τον επήρανε και στο σουβλί τον βάλαν, – ολόθρον τον εστήσανε και αυτός χαμογελούσε – την πίστιν τους τούς έβριζε και τα λοιπά. Ποίοι εμείς, ποίοι εκείνοι! Σπαθί και καιρός μας έβαλε τιμή και γνώσι, όμως και ο Νοταράς έπειτα από ολίγαις ημέραις απέθνησκε μάρτυρας, αποφεφαλίζετο αυτός και τα παιδιά του εις ένα αίμα. Ειρήνη εις τα κόκκαλά τους!»
«Εγώ όταν μου ήλθε η προκύρηξις του Υψηλάντη, «η σάλπιγξ της πατρίδος σας κράζει», μου φάνη και αντιλάλησε γή και ουρανός, και έβαλα στραβά το φέσι μου, και έχωσα την χούφτα μου εις την χούφτα του σπαθιού μου, και έγραψα με γράμματα πύρινα εις την καρδιά μου το αθάνατο, το ευλογημένο όνομα, «Αλέξανδρος Υψηλάντης». Τα άλλα τα ξέρεις».
Τα λόγια του ταπεινά αλλά «πύρινα», λόγια » πολύτιμα κειμήλια» που όταν τα διαβάζεις φουσκώνεις από υπερηφάνεια.
Αλλά πικραίνομαι με το χάλι μας και πολλές φορές αναρωτιέμαι…. «Ποίοι εμείς, ποίοι εκείνοι!»
4 Οκτωβρίου, 2015 στις 3:59 μμ
Ηλιάδης Σάββας
Δόξα σοι ο Θεός. Όσα και να γράψει κανείς γι` αυτούς, το ένα θα επιβεβαιώνει το άλλο,
26 Μαρτίου, 2021 στις 2:12 μμ
Diomedes
Γεια σας! Είμαι ουρουγουανός και διδάσκω ελληνικά εδώ στην Ουρουγουάη. Θα διαβάσουμε σήμερα στο μάθημα αυτό το απόσπασμα του Κολοκοτρώνη και αναρωτιόμουν για το «οπού». Είναι απλά μια παλιά μορφή του «που», έτσι; Δεν το βρίσκω πουθενά.
Ευχαριστώ!
Διομήδης
26 Μαρτίου, 2021 στις 7:13 μμ
Μέλια
Καλησπέρα σας!
Προφανώς η λέξη «οπού» στην συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποιείται με την έννοια «με το οποίο»
Να είστε καλά!