Ο ἔνδοξος στρατηλάτης ἅγιος Ἀνδρέας ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ ἀσεβεστάτου βασιλέως Μαξιμιανοῦ Γαλερίου (γύρω στὰ 300).

Ὑπηρετοῦσε στὸν Ρωμαϊκὸ Στρατὸ μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ Τριβούνου (Χιλιάρχου) στὴ φύλαξη τῶν συνόρων στὴν Ἀνατολή. Ὁ ἀνώτατος αὐτὸς ἀξιωματικὸς Ἀνδρέας ἐνέπνεε πολλὴ ἐμπιστοσύνη γύρω του μὲ τὴν ἀκεραιότητα τοῦ ἤθους του, τὴ συνέπεια στὰ καθήκοντά του καὶ τὴν ἀπαράμιλλη ἀνδρεία του.

Ὅλοι τὸ γνώριζαν πώς ἀκόμη κι ἂν δὲν εἶχε ὁ ἴδιος βαπτιστεῖ ἀγαποῦσε πολὺ τὸν Χριστὸ καὶ καλλιεργοῦσε τὶς ἀρετὲς τῶν Μακαρισμῶν. Ἡ σκληρότητα τῆς στρατιωτικῆς ζωῆς δὲν τὸν εἶχε διαφθείρει.

Πολλὲς φορὲς οἱ Πέρσες παραβίαζαν τὰ σύνορα τοῦ κράτους, λεηλατοῦσαν τὶς περιοχὲς καὶ ἐκβίαζαν τοὺς κατοίκους. Ἔπρεπε νὰ δοθεῖ μιὰ λύση.

Ὁ Ἀρχιστράτηγος τοῦ αὐτοκρατορικοῦ στρατοῦ τῆς Ἀνατολῆς, ὁ Ἀντίοχος,κάλεσε τὸν ἄξιο πάσης ἐμπιστοσύνης Ἀνδρέα καὶ τὸν διέταξε νὰ ἡγηθεῖ μιᾶς ἀποστολῆς ἐκκαθαρίσεως τῶν βάρβαρων ἐπιδρομέων.

Τὴν πιὸ κρίσιμη ὥρα τῆς μάχης ὁ πιστὸς καὶ γενναῖος Ἀνδρέας συγκέντρωσε γύρω του τοὺς στρατιῶτες του καὶ τοὺς εἶπε:

–Μὴ φοβάστε. Θὰ νικήσουμε. Ὑψῶστε τὰ βλέμματά σας ψηλὰ στὸν οὐρανό. Προσευχηθεῖτε μὲ πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεὸ τῶν χριστιανῶν, τὸν Δημιουργὸ τοῦ σύμπαντος, τὸν παντοδύναμο Κύριο. Αὐτὸς θὰ ἐκμηδενίσει τοὺς ἐχθρούς μας.

Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε. Μὲ ἀλαλαγμοὺς καὶ ἰαχὲς θριάμβου ὅρμησαν ὅλοι μαζὶ καὶ ἀπώθησαν τοὺς Πέρσες. Οἱ ἐχθρικὲς παρατάξεις διαλύθηκαν, ἔφυγαν ντροπιασμένες.

Καὶ οἱ νικητὲς στρατιῶτες μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀναφώνησαν:

–Πόσο μεγάλος εἶναι ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν! Πόση δύναμη ἔχει ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ!

Καὶ ζήτησαν ἀμέσως ἀπὸ τὸν Ἀνδρέα νὰ γίνουν χριστιανοί.

Ἡ εἴδηση αὐτὴ ἔφθασε γρήγορα στὰ ἀφτιὰ τοῦ εἰδωλολάτρη Ἀντιόχου. Γι’ αὐτὸ κάλεσε ὀργισμένος σὲ ἀνάκριση τὸν στρατηλάτη του Ἀνδρέα μὲ τοὺς στρατιῶτες του:

–Ξέρετε, τοὺς λέγει, τὰ διατάγματα ποὺ ἔχουμε εἶναι σκληρά. Ἡ ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ καταδιώκεται. Πόσοι καὶ πόσοι ἐπιφανεῖς πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ ὁδηγήθηκαν σὲ μαρτύρια!

Ἀτάραχος ἐξ ὀνόματος ὅλων ἀπάντησε ὁ Ἀνδρέας:

–Τὰ βασανιστήριά σου, ἔπαρχε, θὰ εἶναι ἡ δόξα τοῦ στρατοῦ μας.

Τότε δόθηκε ἡ διαταγὴ στοὺς δημίους νὰ ἁπλώσουν τὸν ἀντιρρησία πιστὸ Ἀνδρέα σὲ πυρακτωμένο σιδερένιο κρεβάτι, χωρὶς ὅμως ὁ μάρτυρας (θαυματουργικά) νὰ ὑποστεῖ ἐγκαύματα.

Μαζὶ μὲ τὸν γενναῖο Ἀνδρέα τιμωρήθηκαν καὶ οἱ βαθμοφόροι τοῦ στρατοῦ του. Τοὺς κάρφωσαν τὰ χέρια σὲ δοκούς. Καὶ αὐτοὶ δόξαζαν τὸν Θεὸ καὶ χαίρονταν ποὺ πάθαιναν τέτοια παθήματα γιὰ τὸν Χριστό! Ὅλοι τους παρέμεναν γενναῖοι καὶ ἀνυποχώρητοι!

Ὁ Ἀντίοχος δοκίμασε πρωτοφανὴ ἔκπληξη ἀπὸ τὴ σταθερότητα ὅλων. Δίστασε νὰ προχωρήσει σὲ θανάτωσή τους, γιατὶ φοβόταν τὶς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ. Ὁ λαὸς τιμοῦσε πολὺ τοὺς νικητές.

Τί μποροῦσε ὅμως νὰ κάνει; Συμβουλεύτηκε τὸν Μαξιμιανό, ποὺ τοῦ εἶπε:

–Νὰ τοὺς ἀπελάσεις ἥσυχα σὲ ἄλλη χώρα, γιὰ «νὰ μὴ διεισδύσει στὸ στρατὸ ἡ νέα θρησκεία».

Ἔτσι ὁ Ἀνδρέας μὲ τοὺς κατηχουμένους του στρατιῶτες ἔφυγε καὶ ἔφθασε στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας. Ἐκεῖ ὁ ἐπίσκοπος Πέτρος τοὺς βάπτισε ὅλους.

Ἀγανακτισμένος ὁ Ἀντίοχος ἀπὸ τὴν εἴδηση αὐτὴ εἰδοποίησε τὸν Σέλευκο, ποὺ ἦταν στρατιωτικὸς διοικητὴς τῆς Κιλικίας, νὰ τοὺς συλλάβει καὶ νὰ τοὺς θανατώσει ὅπου τοὺς βρεῖ.

Οἰ ἀπεσταλμένοι τοῦ Σελεύκου ὄργωσαν ὅλες τὶς περιοχές. Τελικὰ τοὺς ἀνακάλυψαν σὲ κάποια χαράδρα τοῦ Ταύρου. Πλησίαζε τώρα ἡ ὥρα τῆς πιὸ μεγάλης δόξας τους.

Ἐκεῖ στὴν ἥσυχη καὶ κακοτράχαλη ἔρημο τοῦ Ταύρου οἱ πιστοὶ ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ στρατιωτικοί, μὲ νωπὴ τὴ θεία Χάρη ἀπὸ τὸ πρόσφατο Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, ἀφοῦ γονάτισαν καὶ πέταξαν τὰ ξίφη τους, ὕψωσαν τὰ χέρια τους σὲ προσευχὴ ἀναμένοντας μὲ λαχτάρα τὸ μαρτύριο.

Ὁ Ἀνδρέας προσευχήθηκε δυνατὰ γιὰ τοὺς ἐχθρούς του καὶ τὴ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Καὶ μετὰ τὴν προσευχὴ τοὺς ἔσφαξαν ἐκεῖ ὅλους!…

Ἔπεφταν στὴ γῆ νικητὲς καὶ στεφανωμένοι μὲ ἀμαράντινα στεφάνια.

Τὴν ἐπιστασία γιὰ τὴν τακτοποίηση τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν νεκρῶν μαρτύρων ἀνέλαβαν οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ταρσοῦ Πέτρος καὶ τῆς Βεροίας Νόννος, ποὺ παρακολούθησαν ἀπὸ μακριὰ τὸ μαρτύριο τοῦ πλήθους αὐτοῦ τῶν γενναίων στρατιωτῶν.

Στὴν καρδιὰ τοῦ καλοκαιριοῦ κάθε χρόνο στὶς 19 Αὐγούστου ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Ἀνδρέου τοῦ Στρατηλάτου μαζὶ μὲ τὸν «θεοσύλλεκτο» χορὸ τῶν 2.593 μαρτύρων.

Ἀπὸ τὸ ἐπίγειο στράτευμα βρέθηκαν ὅλοι μαζὶ στὸ οὐράνιο στράτευμα τοῦ μεγάλου Ἀρχιστρατήγου, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ προαπολαμβάνουν ὅλοι μαζὶ τοὺς γλυκασμοὺς καὶ τὴν εὐτυχία τοῦ Παραδείσου.

Ἂς ἱκετεύουμε τὸ πλῆθος αὐτὸ τῶν ἁγίων μαρτύρων νὰ μᾶς χαρίζουν τὴν τόλμη τους καὶ τὴν παρρησία τους. Μιμούμενοι τὸ γενναῖο παράδειγμά τους ἂς προχωροῦμε ἄφοβα σὲ ὁμολογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἰδιαίτερα στὴν ἀντίχριστη καὶ ἀντίθεη ἐποχή μας.

Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἑτοιμάζεται νὰ ἀναδείξει τοὺς νέους ὁμολογητὲς τοῦ Χριστοῦ. Ἂς εἴμαστε ἕτοιμοι ὅλοι γιὰ θυσίες, ἀκόμη καὶ γιὰ μαρτύριο, ἂν μᾶς καλέσει ὁ Θεός.

Ο ΣΩΤΗΡ
Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό
Ἔτος 52ο – 1 καὶ 15 Αὐγούστου 2011 – Τεῦχος 2028

.

Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»