Ο ΓΕΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Ο Γέρων Πορφύριος


Αυτά όλα που αφορούν τη φύση πολύ μας βοηθάνε στην πνευματική μας ζωή, όταν είναι με την χάρι του Θεού.

Εγώ όταν νιώθω την αρμονία της φύσεως, όλο κλαίω.

Γιατί να βαρεθούμε τη ζωή;

Να τη ζήσωμε με το Πνεύμα του Θεού, το Πνεύμα της αληθείας.

Ο έχων το Πνεύμα του Θεού, ο έχων τη Θεία Σοφία τα βλέπει όλα με αγάπη Θεού κι όλα τα προσέχει.

Η Σοφία του Θεού τον κάνει όλα να τα κατέχει και με όλα να χαίρεται.


Ακούστε να σας πω το ποίημά μου. Είναι του Λάμπρου Πορφύρα.

Αυτό ζω εγώ τώρα, το έχω συνεχώς μπροστά μου. Ταιριάζει με τη ζωή μου.

.

«Νά ‘ταν τα πεύκα της πλαγιάς να μού ‘διναν
απ’ τα κλαδιά τους τ’ άμετρα μιά στοίβα,
ν’ άφτιανα σε μιάν άκρη δίπλα τους
τη φτωχική μου κι έρημη καλύβα.

Νά ‘ταν το καλοκαίρι να μου δίνανε
τα φύλα να πλαγιάσω τα ξερά τους,
μαζί τους να το λέω το τραγούδι τους,
μαζί τους τ’ αυγινό το σφύριγμά τους.

Κι ύστερα τίποτ’ άλλο.
Κι όταν θα ‘σβηνε έτσι η ζωή μου από χαρά γεμάτη,
λίγα κλαδιά τους πάλι να μου δίνανε, να γίνουν το στερνό μου το κρεβάτι…»

.

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου από το βιβλίο «Βίος και λόγοι»,
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά 2003

.

Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»