Γεωργόπουλος  Χ.

Τ’ αδικημένου  είμαι  του  γέρου  χρόνου  το  παιδί
και  Κουτσοφλέβαρο  με  λεν  με  τρόμο.
Όμως  εγώ  πρωτοφουσκώνω  τα  μάτια  στο  κλαδί
τον  Ανοιξιάτικο  ανοίγω  δρόμο.

.
Όταν  οι  βρύσες  στις  πλαγιές  δεν  τρέχουνε  μ’ ορμή,
τότες  εγώ  φουσκώνω  και  φλεβίζω.
Και  με  τις  μπόρες  τις  τρανές  και  τη  νεροσυρμή
όλα  τα  ξεροπήγαδα  γεμίζω.

.
Ανοίγω  το  Τριώδιο  και  φέρνω  τις  Αποκριές.
-Γλέντια, χοροί  με  σανντουρνάλια-
Κι  όλοι  αντάμα  στο  χορό, νέοι, κορίτσια  και  γριές
γιορτάζουνε  τα  Καρναβάλια.

.
Και  στις  ψυχές, που  πέταξαν  και  πήγανε  στον  Ουρανό,
Σάββατα  τρία  δίνω,
γι’ ανάμνηση  και  σεβασμό  στο  δρόμο  τους  το  μακρινό,
κι  όλη  την  πίκρα  πίνω.

.
Και  στα  παιδάκια  του  σχολειού  έρχομαι  να  θυμίσω,
πως  στο  μαθητολόγιο  θα  βαθμολογηθούν.
Κι  όσα  ως  τώρα  μείνανε  στην  πρόοδο  τους  πίσω,
έχουνε  αρκετόν  καιρό  για  να  διορθωθούν.

.
Ο  Γενάρης  σαν  αντάρτης
και  ο  Μάρτης  πού ‘ναι  γδάρτης
μού ‘κλεψαν  από  μια  μέρα  με  περίσσια  απονιά.
Μα  ο  Πατέρας  μου  ο  Χρόνος,
που  είδε  τ’ άδικο  αυτός  μόνος,
μούδωσε  από  μια  μέρα  κάθε  τέταρτη  χρονιά.

Πηγή: Κρητίστωρ